มันช่างสับสนและวุ่นวายจริงๆนะ
เวลาเด็กพูดกับผู้ใหญ่ในเรื่องที่มันเป็นจริงผู้ใหญ่จะรับไม่ได้ชอบหาว่าเถียง และมักจะชอบพูดว่าตนอาบน้ำร้อนมาก่อนอยู่เสมอ ทั้งๆที่เรื่องบางเรื่องผู้ใหญ่ก็ควรจะยอมรับว่าตนผิดพลาดมั่ง แต่เวลาที่เราเงียบผู้ใหญ่มักจะหาว่าเด็กโง่ ไม่ฉลาดในการสรรหาคำพูด
คนพูดดีก็หาว่าพูดตอแหล
คนพูดแรงคือคนจริงใจ
คนเงียบคือคนที่น่ากลัว
คนพูดมากคือคนเปิดเผยจริงใจ ทั้งๆที่คนพูดมาก แต่ตอแหลก็มีนะ
คนที่ชอบทำบุญทำทานก็หาว่าสร้างภาพ
คนที่ทำตัวไม่ดีคือคนจริงใจ
นี่หรอคือความคิดของสังคมมนุษย์โลก คนพูดมาก พูดแรง แต่งตัวดัดจริต พูดจาหยาบโลน ทำตัวถ่อย ถูกมองว่าเป็นคนดีจริงใจ แต่ขณะที่ คนพูดน้อย เงียบ แต่งตัวดี พูดจาดี กลับโดนหาว่าเป็นคนไม่ดี คือเราว่าเหรียญมันมี2ด้านนะ คนเรามันก็มีทั้งดีและร้ายในตัวทั้งนั้น ไม่มีใครดีไปหมดทุกอย่างและแย่ไปหมดทุกอย่างหรอก อย่างบางคนงี้ คนรอบข้างมองว่าหน้าตาเหมือนคนใสๆแต่ตัวจริงนี่ร้ายนัก อยากจะถามคนที่ด่าว่า "คนที่ถูกมองแบบนั้นเค้าเคยพูดหรอว่าตัวเองเป็นคนใสๆ" มีแต่คนอื่นที่คิดกันไปเอง เกิดเป็นมนุษย์นี่ช่างอยู่ยากจริงๆ แต่ไม่ว่าจะยังไงการเป็นตัวของตัวเองนั้นเป็นสิ่งที่ดีที่สุดสำหรับตัวเรา คนอื่นก็คือคนอื่น ไม่ว่าเค้าจะว่าเราอย่างไร ก็อย่าได้เก็บใส่ใจ รักตัวเองให้มากๆ #ยิ้มสู้
เปิดเพลงที่ให้กำลังใจตัวเอง เวลาผ่านไปกี่ปีๆเพลงนี้ก็ยังให้กำลังใจที่ดีตลอด
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [