ปี 2001 จิลเลี่ยนในวัย 44 ปีได้เห็นรูปปั้นขนาดใหญ่ในพิพิธภัณฑ์ลูฟร์ เป็นเหตุให้เธอหวนนึกถึงอดีตสมัยยังเรียนอยู่ที่ Catamount College แมสซาชูเซตต์ ช่วงปี 1975

ในตอนนั้น จิลเลี่ยน, โดมินิค, มาริซ่า, แคสซี่, ซีบิล, เพเนโลปและนักศึกษาสาวทุกคนแอบหลงรักอองเดร ฮาร์โลว์ อาจารย์สอนกวีนิพนธ์ ที่ทุกคนพยายามโปรยเสน่ห์ใส่ บรรยากาศในชั้นเรียนครุกรุ่นไปด้วยกระแสแก่งแย่งชิงความสนใจจากอาจารย์หนุ่ม จิลเลี่ยนเองก็คลั่งไคล้อองเดรไม่แพ้คนอื่น เพียงแต่เธอไม่ค่อยแสดงออก

น่าเสียดายที่อองเดรแต่งงานแล้วกับ “ดอร์ก้า” ศิลปินฝรั่งเศสผู้มีสไตล์ (รองแป้งขาวว่อก ทาตาเข้ม ...ถือว่าโดดเด่นในสมัยนั้นมั้ง?) งานปั้นที่ดอร์ก้านำมาแสดงในพิพิธภัณฑ์ศิลป์นั้นเน้นเรื่องเพศอย่างโจ่งแจ้ง น่าประณามอย่างยิ่งในสายตาศิษย์เก่า..และน่าชื่นชมในสายตานักศึกษา

ทุกคนหวังจะได้เป็นเด็กฝึกหัดของอองเดรและดอร์ก้า (แน่นอนว่าใครที่ได้งานนั้นย่อมปิดปากเงียบ เพราะกลัวแรงริษยา) ทุกคนได้แต่คาดเดาและฟังข่าวลือว่าใครเคยได้สนิทสนมกับสามีภรรยาคู่นี้แล้วบ้าง

ช่วงนั้นเองที่ในมหาวิทยาลัยเกิดการลอบวางเพลิงอยู่บ่อย ๆ เพื่อนร่วมหอคนหนึ่งของจิลเลี่ยนถูกจับในฐานะผู้ลอบวางเพลิง (ที่เสียสติ) นักศึกษาอีกคนต้องลาออกเพราะป่วยกะทันหัน สาว ๆ ในหอผลัดกันมีรูปร่างผอมบาง และมีทีท่าเหมือนสติไม่อยู่กับร่องกับรอย

เมื่อมีโอกาสได้ใกล้ชิดกับอองเดรและดอร์ก้ามากขึ้น จิลเลี่ยนจึงค้นพบว่าถ้าอยากให้อองเดรรัก เธอต้อง “แสดงออก” และ “ปล่อยตัว” บ้าง ...ตามคำขวัญดอร์ก้าที่สลักไว้หน้าหอศิลป์ว่า “We are all beasts and this is our consolation”

... แต่ความจริงจะสวยหรู น่าชื่นชมเหมือนเปลือกนอกไหม?

******

อารมณ์ตอนอ่าน --> “ยัยนี่เมายารึเปล่า?” “แหวะ” “โง่บรม” “เฮ้อ...” “โอ้ย เขียนฉากพรรณนั้นให้สะใจกว่านี้หน่อยสิ” “อี๊” ฯลฯ

สรุป เป็นเรื่องของเด็กสาวที่หลงรักคนตามกระแส ยอมทุ่มสุดตัว แต่เผอิญเจอคู่เลวบริสุทธิ์ค่ะ

Create Date : 09 ธันวาคม 2548
Last Update : 28 ธันวาคม 2548 5:35:12 น.		0 comments
Counter : 687 Pageviews.
Share Tweet