ผู้แต่ง: เจ้าปลาน้อย

โธ่ ไม่น่าเลยเรา ไม่น่าบ้าระห่ำถอดถุงเท้าโปะจมูกตาเรย์ขี้เก๊กเลย
จริงๆ ไม่ควรช่วยหมอนี่ตั้งแต่ต้นแล้ว น่าจะปล่อยให้สลบเหมือดอยู่อย่างนั้น แต่ช่วยไม่ได้ ตานั่นดันไม่ยอมปล่อยตัวฉันเอง เพ้ออยู่ได้ ฉันเลยถอดถุงเท้าให้ดมซะงั้น ฮ่าๆๆ

แต่แล้วเรย์ก็ทำให้ฉันช็อค เมื่อเขาดันบ้าพกถุงเท้าติดตัวเพื่อตามหานางในฝันที่ช่วยชีวิตตนเองไว้ เวรกรรม
จะว่าโชคดีหรือซวยกันแน่ที่เจ้าดาราบ้านี่จำฉันไม่ได้ เกลียดก็เกลียดขี้หน้า แล้วทำไมสวรรค์ต้องกลั่นแกล้งให้หมอนี่ก้าวเข้ามาสู่ชีวิตฉันทีละนิดด้วย หนำซ้ำเขายังจะให้ฉันช่วยตามหานางในฝันให้อีกแน่ะ แล้วฉันจะบอกได้ไงว่า ซินเดอเรลล่าของเขาก็คือ ฉันเอง! ฃ

* * * * * * *

ระดับความเพ้อฝัน: ปกติ

เล่มนี้น่าจะเป็นงานคนไทยแต่ง (?) แต่ขอมาเล่ามุมนี้ละกัน ปกมันสไตล์เดียวกับเกาหลีนี่นา

เนื้อเรื่องสไตล์รักวัยเรียน นางเอกเฟอะฟะ แต่กลับคว้าหัวใจหนุ่มหล่อมาครองได้ (โดยที่หนุ่มไม่รู้ว่ารักใคร) เนื้อเรื่องไม่มีชิงรักหักสวาทหรือตบตีกัน
อ่านแล้วก็น่ารักกุ๊กกิ๊กดี เหมือนนิยายรักศุภักษรยุคใหม่ใส่กลิ่นเกาหลี [ว่าแต่...เด็กรุ่นนี้จะรู้จักศุภักษรไหมเนี่ย?]

อ่านเพลิน ๆ ค่ะ

Create Date : 15 มกราคม 2549
Last Update : 15 มกราคม 2549 3:08:50 น.		19 comments
Counter : 881 Pageviews.
Share Tweet