กุมภา ... พากลุ้ม
เพิ่งกลับจากเชียงใหม่ เป็นตรุษจีนปีแรกในรอบ 10 ปีที่ไปเที่ยวพร้อมกันทั้งบ้าน ขอบันทึกเก็บไว้หน่อย
ที่พัก: โป่งแยง แอ่งดอย ห้องพัก: มี 2 หลัง 4 ห้อง แต่เด็ก ๆ จะนอนกับพ่อแม่ท่าเดียว เลยจัดสรรให้ลงตัวยาก สุดท้าย เราเลยได้ครองคนเดียวทั้งห้อง นอนสบายสุด ๆ ไม่ต้องแย่งห้องน้ำกับใคร จากห้องนอนลงบันไดมาจะเป็นระเบียง มีโต๊ะเก้าอี้ให้นั่งกินอะไรได้ หลังที่เราพักอยู่ติดกับบึง ไม่มีบังกะโลว์อื่นมาบังให้รกตา ทิวทัศน์โดยรอบเป็นขุนเขาเขียวขจี ตอนเช้าตื่นมาดูวิวสบายอารมณ์ดีมาก (บังกะโลว์ของพ่อที่อยู่สูงขึ้นไปอีกชั้นมีเสียงแกร่กกรากตอนดึก กลายเป็นเรื่องชวนหัวเมื่อพ่อลุกขึ้นมาสวดชยันโตทั้งคืน แต่ของเราไม่มี อิอิ)
เสียดายที่ครอบครัวเราไม่ค่อยได้ใช้เวลาในที่พักเท่าไหร่ วันแรกที่ไปถึงก็เกือบเที่ยงคืน ลงจากรถแทบไม่เห็นอะไร น่ากลัวพิลึก แถมอากาศก็หนาวโคตร ๆ (แอบคิดถึงโรงแรม สักสามดาวก็ยังดี)
อาหารการกิน: บ้านนี้กินตลอดอยู่แล้ว ทั้งแวะปั๊มหาซื้อของกิน ของกินที่บรรดาแม่บ้านของแต่ละครอบครัวขนไป และมื้อใหญ่ที่เจ้าบ้าน (เพื่อนพ่อที่เชียงใหม่) พาไป ... กินเหนื่อยกว่าเที่ยวอีก
ร้านที่ไปกินก็มี - ร้านส้มตำไก่ย่างแถวสนามบิน (ลืมดูชื่อร้าน) แต่อร่อยดี ไก่นุ่มเชียว - เสน่ห์ชายน้ำ ... ไปถึงดึกมากแล้ว ไม่ค่อยเห็นอะไรเท่าไหร่ แต่จำได้ว่าอร่อยใช้ได้ ราคาไม่โหด - แกงร้อน เข้าซอยไปกินตอนดึกแล้วเช่นเคย แต่มื้อนี้ไม่อร่อยเท่าไหร่ แม่บอกว่าเมื่อก่อนเป็นร้านดัง - มื้อเช้าที่โป่งแยงแอ่งดอย อาหารอร่อยและหรู บรรยากาศดีมาก นั่งมองข้างหน้าเป็นทิวเขา มองด้านข้างเป็นน้ำตก ฟังเสียงน้ำเสียงนก ... โรแม้งติกซะไม่มีอ่ะ (ถ้าตัดเสียงเด็กกรี๊ดออกไปได้) เสียดายไม่ได้ละเลียดบรรยากาศในรีสอร์ทเท่าไหร่เล้ยยยย ไม่คุ้มกับที่ถ่อขึ้นไปนอนบนนั้น - มื้อสุดท้ายที่ ผาลาดตะวันรอน ร้านนี้บรรยากาศสุดยอดเช่นกัน อาหารก็หลากหลายเหมือนร้านฝรั่ง (คอเบียร์น่าจะโปรดร้านนี้) เหมาะสำหรับนั่งตอนเย็น ฟังเพลง ดูวิว ... เสียดายไม่ได้แวะร้านที่อยู่ในเขื่อน (จำชื่อไม่ได้) แต่เคยไปกินแล้วชอบบรรยากาศมาก
จุดแวะเที่ยว: ได้ไปเที่ยวไนท์ซาฟารี ไปดูหลินฮุ่ยกับช่วงช่วง ไปปางช้างแม่ตะมาน แวะท่าแพหน่อยนึง (แต่โทรมเลยไม่ได้เดินนาน ... อดลุยหาหนังสือถูกที่ Gecko เลย)
เอ.. ไปไหนอีกหว่า? ชักลืมแฮะ อ้อ ไปไหว้พระธาตุดอยสุเทพ แล้วก็ไปกฤษดาดอยถ่ายรูปดอกไม้ จับหลานแต่งชุดถ่ายรูป น่ารัก (และเหนื่อย) เป็นบ้า ... อือม์ ร้านอาหารที่กินบนนั้นก็อร่อยใช้ได้นะ อาจเพราะหิวจัด
พอมาเขียนแล้วรู้สึกว่าไม่ได้ไปไหนเท่าไหร่เลยแฮะ แต่โดยรวมแล้วก็สนุกดีเหมือนกัน ถ้าคิดถึงว่างานนี้ เราแทบไม่เสียเงินเลย ยกเว้นค่าขนมนิด ๆ หน่อย ๆ ที่ซื้อระหว่างทาง แต่ได้นอนคนเดียวสบาย ๆ มีรถขับพาไปโน่นนี่ อาหารการกินไม่ต้องห่วง (พูดง่าย ๆ คือเที่ยวแบบไม่ต้องพกสมองไป ใช้วิธีตามเขาตลอด) แถมได้ไปไนท์ซาฟารี (ที่อยากไปมานานแล้ว) ได้ไปขี่ช้าง ล่องแพ และกลับไปไหว้พระธาตุดอยสุเทพอีกครั้ง
แล้วทำไมตั้งชื่อบล็อกนี้ว่า "พากลุ้ม" ?
เพราะกลับมาปุ๊บ ก็ต้องส่งคอมพิวเตอร์ไปซ่อมทันที แถมร้านตรวจไม่พบอาการหน้าจอวูบที่เราเจอบ่อย ๆ อีก เลยกะว่ายอมลำบาก ทิ้งไว้ที่ร้านสักพักก่อน ตอนนี้ใช้คอมโปเกอยู่
กลุ้มอย่างที่สอง มือซ้นค่ะ ขยับข้อมือบางมุมแล้วจะปวดจิ๊ดเลย เล่นเอาเซ็งไปถนัด
กลุ้มสาม ... งานที่ต้องเริ่มทำทันทีเป็นชิ้นแรกเกิดมีปัญหา อาจต้องใช้วิธีการทำงานที่เสียเวลาและเสียประสาทมาก (โดยเฉพาะในยามที่มือเดี้ยงและใช้คอมห่วย ๆ)
เริ่มเดือนก็เป็นแบบนี้ซะแล้ว ...
Create Date : 03 กุมภาพันธ์ 2549 |
|
31 comments |
Last Update : 3 กุมภาพันธ์ 2549 0:49:42 น. |
Counter : 1318 Pageviews. |
|
|
|