บันทึกย้อนหลัง "จากวันแรกที่เราเจอกัน"
จากอาทิตย์ผ่านเป็นเดือน ลูกแมวกำพร้าซึ่งต่อไปนี้จะมีแม่คุณเป็นแม่อุปถัมภ์ แอ่นแอ้นแอ๋น..... "ชื่อมะมื่นดีกว่า" "มะมื่น" เป็นชื่อของต้นกะบก ที่ชาวเหนือจะเรียกต้นกะบกว่า "ต้นมะมื่น" และตอนที่ยัยมะมื่นอายุประมาณ 1 เดือน แม่คุณก็ได้หอบหิ้วไปแอ๋วเมืองเชียงฮายมาด้วยก่ะ ด้วยชื่อที่แปลก เรียกยาก ทำให้เวลาที่บอกชื่อนี่กับคนทั่วไป ก็มักจะมีเสียง ฮ่ะ.... อะไรนะ...... ชื่อม้ามืดหรอ..... มะหมื่น.... มะเมื่อม อิอิ "ยัยมะมื่นเป็นลูกแมวที่น่ารัก เลี้ยงง่าย นั่งรถก็ไม่ร้องงอแง แต่มีวีรกรรมครั้งหนึ่งตอนที่ต้องพาไปร้านคุณหมอ แม่คุณพานั่งรถตุ๊กตุ๊ก มะมื่นร้องโวยวายมากร้องลั่นเลย สงสัยจะเสียงดังและกระเทือนด้วย ขากลับพานั่งรถแท็กซี่เงียบฉี่เลย สงสัยจะไม่ชอบนั่งรถตุ๊กตุ๊กตอนที่นู๋มะมื่นเล็ก ๆ เวลาที่จะเข้าห้องต้องไม่เปิดโทรทัศน์เพราะเขาจะรู้ว่ามีคนมา นู๋จะได้กิน เพราะฉะนั้น เราต้องเตรียมพร้อมอุ่นนมใส่ขวดพร้อมเสมอ แต่พอหลังจากนั้นไม่นานเวลาเข้าห้อง เอาเขามาเล่นซะพัก เขาก็จะร้องขอกินนม ซึ่งทุกครั้งที่อุ่นนมเขาจะมานั่งรอที่หน้าไมโครเวฟ เงยคอร้องเมี๊ยว ๆ เหมือนจะบอกว่า "แม่จ๋าหนูหิวแล้ว" พอเอานมใส่ขวดเอาพาขนหนูมาปูที่ตักเราเท่านั้นหละ ยัยมะมื่นกระโดดชุบขึ้นบนตักอย่างแม่นยำ ยอมให้เอาผ้าขนหนูห่อตัวแล้วคุณเธอจะดูด ดูด ดูด ดูดจนหูกระดิกเลย หม่ำ ๆ อย่างมีความสุข เช่นเคยกินจนพุงกาง ตอนเด็ก ๆ มะมื่นจะไม่ค่อยมีขน ขนจะกระหร่อมกระแหรม น่าเกลียดมาก ยิ่งตรงพุงนะไม่มีเลย ใสแน๋ว อิอิ เราเป่าพุงทุกครั้งเลย จนทุกวันนี้ก็ยังเป่าพุงยัยมะมื่นอยู่เลยแต่ว่าพุงมีขนแล้วนะ ไวหาวิธี lond รูปได้แล้วจะมา up ใน blog (อิอิ ทำไม่เป็น) ยิ่งเลี้ยงก็ยิ่งรัก ยิ่งผูกพัน มะมื่นขี้อ้อนแต่ก็ดุไม่เช่นเล่นเหมือนกัน เขาจะฟัดนิ้วของเราอย่างเมามัน เลี้ยงง่ายไม่งอแง ไม่ร้องให้ข้างห้องรู้เลยว่ามีลูกแมวอยู่ด้วย
นิสัยออกทอมบอยอะค่ะ ไม่ต่อยอ้อน
ชอบวิ่งไล่จับกับพี่ๆน้อง ดุเอาเรื่องอยู่
ท่าทางเจ้ามะมื่น จะคล้ายกัน จากที่แอบดูรูปอยุ่นาน