...
ลาออกแล้วจ้า
อัพบล็อคหลายทีมาก สุดท้ายก็ลบตลอด
รู้สึกว่า เพ้อเจ้อ และ ไม่มีประโยชน์
ไม่อยากสร้าง Desire
ถ้าทำได้ อยากสื่อให้คนที่หลงมาอ่าน ลด Desire ลง
ความต้องการลดลง และมีความสุขกับชีวิตมากขึ้น
"This Too Shall Pass" ทุกสิ่งทุกอย่างจะผ่านไปเสมอ ไม่ว่าสุขหรือทุกข์
โชคดีที่พี่ไม่ใช่คนชอบซื้อของ รายได้ที่ลดฮวบ เลยไม่ทำให้เจ็บมาก
รู้สึกตั้งแต่วันแรกที่กลับมาเมืองไทย
หยุด "คิด" ตอนเลือกซื้อขนมในเซเว่น ไม่หยิบๆๆๆๆ อย่างเดียว อีกแล้ว
ซึ่งการที่ได้ "คิด" เนี่ย เป็นความรู้สึกที่ ดีมาก.......................
พี่ตั้งใจมาก ที่จะทำงานในองค์กรไม่แสวงหากำไร แห่งหนึ่ง มันเพอเฟ็คมากๆ
มีเสื้อยืดให้ใส่ ไม่ต้องแต่งตัว มีข้าวกลางวันเลี้ยง ได้ช่วยเหลือคนทุกวัน ได้อยู่ใกล้ๆอาจารย์ท่านหนึ่งที่พี่เคารพนับถือ
อยู่ใกล้ๆที่ออกกำลังกายตอนเย็นที่พี่ชอบ ขี่จักรยานไปได้ เงินเดือนน้อย ไม่เป็นไร
ไปสมัครเลย ปรากฏว่า เค้ามีข้อจำกัด 1 อย่างซึ่งพี่ทำไม่ได้
คือต้องทำงานเสาร์อาทิตย์
พี่ออกมาจากเอมิเรตส์ ก็เพื่อให้มีวันเสาร์อาทิตย์ ดังนั้น ยังสละให้ ไม่ได้
plan A ตกไป ตอนนี้ก็เลย plan B, C, D ต่อ
เป็นไงคะ Desire ลดลงยัง???
เห็นอดีตแอร์โฮสเตส อยากจะเป็นอาสาสมัคร ใช้ชีวิตเรียบง่าย ช่วยคนไปวันๆ ซะงั้น
ไม่รู้จะคิดแบบนี้ได้อีกนานไหม
ตอนสมัครงานที่นี่ พี่สมัครตำแหน่ง บรรณารักษ์
เค้าถามว่า พี่มี Skill อะไร........... พี่ก็อึ้งไปเลย
กลับมาบ้านถึงนึกออก ว่าพี่มี Skill อยู่ 2 อย่าง ระดับสูงลิ่ว ติดเพดาน
คือ 1. ทำสวย และ 2. คุยกับฝรั่ง
เป็น Skill ของลูกเรือเอมิเรตส์ ที่ไม่รู้จะเอาไปใช้สมัครงานอะไร อายุก็เลยมาละ
เข้าใจแล้วว่าทำไมสาวๆ ออกมาถึงได้ทำกิจการเล็กๆของตัวเองกันหมด
Life Finds A Way.
ตอนนี้ก็ทำในสิ่งที่อยากทำ อย่างสนุกสนาน จำไว้ หลายอย่าง ไม่ต้องจดกันเลย เพราะวางแผนมานาน อยากทำมานาน กลัวจะเผลอ ทำอย่างอื่น เลยพยายามนึกถึงเสมอ เรียนขับรถ หัดเล่นกีตาร์ ไปอยู่กับแม่ ฯลฯ
วันนึง กินส้มตำ ข้างๆแม่ แล้วได้รู้สึกว่า อร่อยมาก และอร่อยมากกกกที่สุด เพราะต่อจากนี้ พี่กินส้มตำ ข้างๆคนที่รักกัน ได้ทุกวัน
ตอนนั้นเอง ถึงได้รู้ว่า ตลอดเวลา 6 ปีที่ผ่านมา ที่กินอาหารไทย อร่อยๆ
ในอาหารอร่อยๆนั้น พี่จะมีความเศร้า ทุกข์ แฝงอยู่เสมอ
เพราะพี่จะไม่ได้กินมันอีกนาน ต้องกลับไปดูไบ รอโชคที่จะได้มาเมืองไทย เมื่อไหร่ไม่รู้
โคตรน่าสงสารเลย
ส้มตำจานนั้น ทำให้พี่เห็นตัวเองตอนอยู่ดูไบ
ว่ามันเหงา มาก มาย ขนาดไหน
ไม่เคยรู้ตัวเองเลย
มิน่า ตอนนี้
นึกถึงว่าต้องกลับไปดูไบ อยากจะล้มลงนอน รู้สึกเศร้า อย่างบอกไม่ถูก
อยู่มาตั้ง 6 ปี รักโน่นรักนี่ เยอะแยะ ทำดีที่สุดแล้ว
แต่อย่าให้กลับไปอีกเลย
ขอบคุณเพื่อนพี่น้อง ทุกคน ที่ได้รู้จัก ทักทาย พูดคุย ดูแล เลี้ยงข้าว
ขอบคุณเอมิเรตส์ รักนะเออ
ขอบคุณดูไบ เหงาแหละ แต่มีบุญคุณให้อยู่ให้ตังค์ให้เราได้ตอบแทนบุญคุณคนที่เลี้ยงเรามา และให้เราได้ดูแลส่งเสริมคนที่เรารัก
ขอบคุณ pantip และคนอ่านบล็อคทุกคน ตั้งแต่ 6 ปีที่แล้ว
ขอบคุณที่ทำให้ค้นพบอะไรหลายอย่าง
มีอะไรติดต่อกันได้ ถ้าจะยืมตังค์ เอามาให้พี่ยืมก่อน 2 เท่า ของจำนวนที่เธอจะยืม
mutsee4u@hotmail.com
VIDEO
รูปทั้งหมด จากไฟลท์สุดท้าย มิลาน อิตาลี ค่ะ
หม่ำๆ
แล้วเจอกัน ค่ะ ^^
Create Date : 30 กรกฎาคม 2555
42 comments
Last Update : 30 กรกฎาคม 2555 22:42:41 น.
Counter : 6656 Pageviews.
คุณอุ้มเหมือนดาวเลยค่ะ มีแพลน A B C D ... บางทีบางอย่างมันก็ไม่เป็นอย่างที่เราตั้งใจไว้ก็ต้องเปลี่ยนแผนไป ถ้ายังไม่อีกก็เปลี่ยนไปเรื่อย ๆ ดาวเนี่ยถ้าเป็นตะก่อนนะคะ แผน A แป๊กเนี่ยใจก็เหี่ยวละ ละก็จะอยู่ในสภาวะทิ้งตัวอยู่สักระยะนึง แต่ตอนนี้คงเพราะโตขึ้น รับอะไรได้มากขึ้นมั๊งเนอะคุณอุ้ม เรียกว่ามีภูมิคุ้มกันทางสังคมเพิ่มขึ้น (อิอิ แต่บางทีก็เหมือนเจอโรคระบาด ภูมิคุ้มกันหดหายไปซะเฉย ๆ เลย) ก็ว่ากันเป็นคราว ๆ ไปเนอะคุณอุ้ม
คุณอุ้มคะ โดน โด๊น โดน ดาวเนี่ยฝันมาตลอดเล๊ย อยากแบบว่าไม่ต้องทำงานเสาร์อาทิตย์ แต่เป็นได้แค่ฝัน ตอนนี้ก็เลยต้องเป็นสาวเซเว่นต่อไป เทอมนี้ค่อยยังชั่วหน่อยยังมีจังหวะว่างวันเสาร์วันหนึ่งค่ะ ลุ้นเป็นเทอม ๆ ไปจริง ๆ เลยเชียว
บางทีก็ไม่มีโปรแกรมทำอะไรพิเศษ แต่ก็แค่อยากมีวันหยุดกับเค้าบ้างอะไรบ้าง
พูดถึงเรื่องงานอาสาสมัครเนี่ยน่าสนใจมาก ๆ เลยเนอะ ถ้าไม่ติดว่าต้องทำงานเสาร์อาทิตย์เนี่ยก็โป๊ะเชะเลยใช่มั๊ยคะ
ตอนนี้ไม่ว่าแผนของคุณอุ้มจะเรียกแผนสำรองอะไรมาใช้เนี่ย ขอให้มีความสุขกับงานใหม่ที่รออยู่นะคะ
ชอบและเห็นด้วยเป็นอย่างมาก
Life finds a way
ปิดท้ายแบบยิ้ม ๆ
ใครจะยืมตังค์เอามาให้ยืมก่อนเลยเนอะ สองเท่าอีกด้วยน๊า
ดาวขอให้คุณอุ้มมีความสุขในทุกจังหวะนะคะ
ปิดท้ายแบบยิ้มกว้าง ๆ ^______^
ปล.ตอนนี้ใช้คำว่า have a nice flight, have a nice day สำหรับคุณอุ้ม คงเป็นในโหมดของ flight of life นะคะ