Love is what makes you smile when you're tired
Group Blog
 
<<
พฤษภาคม 2551
 123
45678910
11121314151617
18192021222324
25262728293031
 
19 พฤษภาคม 2551
 
All Blogs
 
เบื่อ โรค

หลายคนคงเคยได้ยิน

ความไม่มีโรคเป็นลาภอันประเสริฐ

จริงอย่างที่เค้าว่าเลย

เพื่อนที่สนิทกัน รู้กันดีว่าเรามีโรคอะไร

ขอเล่าให้ฟังก่อนแล้วกัน

หน้าร้อนปีนึง เราไปเที่ยวทะเลกับชมรมที่มหาลัย

แล้วก้เกิดรู้สึกว่า ไม่สบาย หลังจากกลับมา กทมแล้ว เลยไปหาหมอ ที่รพ ใกล้บ้าน

หมอบอกว่า อาจจะเป็นโรค ไตอักเสบ หรือไม่ก็ SLE ก็รักษาไป

จนเหมือนจะดีขึ้น แต่นั่นคือการรักษาแบบ ผักชีโรยหน้า ไม่ถูกจุด

ทำให้ไม่นาน อาการก็แย่ลงอีก เผอิญ น้องสาวเราเป็นโรคไตมาเป็น สิบปีแล้ว

และมีหมอที่รักษากันมานาน อยู่ที่ จุฬา แม่เลยให้เราลองไปหาเค้าดู

เหมือนเดิม การรักษา เป็นไปตามวิธีของมัน แต่ไม่ถูกจุด

จนเราท้อแท้มาก ใช้ชีวิตอยู่กับความ เวิ้งว้าง เกือบปี

อาการก็แน่ลง แย่ลงจนลุงบอกแม่ว่า ให้ลองเปลี่ยนหมอ ไปที่ รพราม ดู



คือที่บ้านเราจะหาหมอที่นี่หลายคน เราเลยไปลองเสี่ยงดู

หลังจากดูรายชื่อหมอที่มีวันนั้น เราได้พบหมอคนนึง ยังอายุไม่มาก แต่ ท่าทางเชี่ยวชาญ

แกจบ สาขาโรคไต และรู้จัก หมอที่จุฬาที่เรารักษาด้วย

แต่วิธีการรักษาของแก ต่างกัน หมอ ขอประวัติใหม่ แล้วให้เรารอผล อีก สองสามวัน

หลังจากนั้นไม่นาน หมอก็โทรมาบอกเราว่า เราเป็นโรค SLEคืออะไรอะ

จากนั้น เราก็ไปพบหมอ พร้อมทั้งเอาประวัติการรักษาเก่าไปให้ดู

หมอบอกว่า เราคงต้องเริ่มกันใหม่ แล้วหมอก็ อธิบายเรื่องเกี่ยวกับโรค ที่เราจำเป็นต้องทำความรู้จัก

SLE ฟังดู งง ที่รู้จักกับทั่วไปแล้วคือ โรคพุ่มพวง

เป็นความผิดปกติ ของระบบภูมิคุ้มกัน หรือ adtybody ของเรานี่แหละ

แอนตี้บอดี้นี้จะคิดว่า เซลในร่างกายของเรา บางจุดเป็นเชื้อโรค แล้วเข้าไปทำลาย

ส่งผลให้ เซลนั้น อ่อนแอ และไม่สามารถทำงานได้

เราเข้าใจแบบนี้อะนะ

ของเราไม่ได้เป็นที่เม็ดเลือดแบบพุ่มพวง ของเราเป็นที่ไต

จากนั้น เราก็ แอดมิด ไป สองอาทิด กลับออกมา อาการก้อดีขึ้นมาก จนเหมือนจะหาย

แต่การรักษาต้องเปลี่ยนไป โดยมีหมออีกคนมาร่วม



ขอข้ามไปเลยแล้วกัน เอาเป็นว่า หลังจากลองวิธีรักษาใหม่ ทำให้เราแย่ลงมาก

เครียด แล้วก้อท้อแท้มาก อาการก้อแย่ลง เข้า รพ อยู่สี่ ห้า ครั้ง นอนรพ จนแทบจะเรียกว่าเป็นคอนโดเลย

จนหมอคนแรกที่รักษาเรา ตัดสินใจว่า จะรักษาเราคนเดียว ตามวิธีของเค้า

ซึ่งเราก็ โอเค แล้วโชคเข้าข้างเราบ้างแล้ว มันดีขึ้นอีก

แต่แค่แป๊ยเดียว หลังจากอ่อนแอมานาน เราติดเชื้อที่ปอด เป็นเชื่อราชนิดนึง

ซึ่งทำให้ ทุกครั้งที่เราอ่อนแอ ทุกครั้งที่ไอ รู้สึกจะมีเลือดออกมาด้วย

แล้วการรักษาก้อดำเนินไป จนเหมือนจะหาย ไม่ต้องทานยาแล้ว



จนปีที่แล้ว อยู่ๆในหน้าร้อน ก็ เกิดอาการขึ้นมาอีก

ครั้งนั้นเราเครียดมาก งานก็เพิ่งทำ อะไร กำลังจะดีขึ้นแล้ว แต่ทำมไต้องเป็นแบบนี้

โชคดีมากที่เรามีครอบครัวที่ให้กำลังใจเราตลอดมา ถึงแม้ว่า เค้าจะไม่เข้าใจสิ่งที่เราเป็นอยู่เลย

และเราต่างกันสื่อสารกันไม่รู้เรื่อง แต่ ก็ทำให้เรา ผ่อนคลายลง

จนโรคสงบไป เราเองก็ คิดว่า ถ้าเราดูแลตัวเองคงที่คงไม่เป็นไร



แต่ เมื่อสองวันก่อน เรารู้สึกว่ามันมาอีกแล้ว เลยไปหาหมอดู

คาดไม่ผิด เฮ้อ แต่ครั้งนี้ไม่รู้จะเครียดไปทำไม เลยคิดซะว่า เด๋วก็หาย ก้อแค่เริ่มต้นใหม่

เบื่อนะ เซ็ง ท้อเหมือนกัน มันทำให้หลายๆอย่างที่เราวางแผนไว้ ชะงักไปหมด

แต่จะให้ทำไงได้หละ เราคงต้องเรียนรู้ที่จะอยู่กับมันเนอะ



เพื่อนเราคนนึงป่วยหนัก ตอนนี้ ยังไม่รู้สึกตัวเอง

เราภาวนาขอให้ เค้าตื่นมาไวไว เค้าทำให้เราคิดว่า โรคที่เราเป็นอยู่ มันจิ๊บจ๊อยมาก

วินเราพูดจริงๆนะ ถ้าเป็นไปได้ เราอยากป่วยแทนวินมากกว่า

เราไม่มีอะไรต้องห่วง ครอบครัวเราก็ ไม่ต้องห่วง

แต่วินยังต้องอยู่เพื่ออีกหลายๆคน เราอยากให้วินกลับมานะ

ทุกคนรอวินอยู่ เราเชื่อว่า วินไม่ทิ้งพวกเราไปง่ายๆหรอก

เรายังรอวินอยู่นะแล้วจะรอต่อไป


Create Date : 19 พฤษภาคม 2551
Last Update : 19 พฤษภาคม 2551 17:31:59 น. 8 comments
Counter : 401 Pageviews.

 
เจิม

แต่เห็นด้วยกับไปป์ นะ เรียนรู้ที่จะอยู่กับมัน

แล้วก็เป็นกำลังใจให้วินด้วย


โดย: BlueCloud IP: 125.25.98.25 วันที่: 19 พฤษภาคม 2551 เวลา:21:00:36 น.  

 
ดีจ้าไปป์

ไม่ว่าจะวินหรือไปป์ อ้อคิดว่าพวกเราก็ขาดไม่ได้

ทีหลังไปป์อย่าพูดเเบบนี้อีกนะ อย่าพูดเหมือนไม่มีใคร

อย่าพูดเหมือนไปป์ไม่สำคัญ ยังไงไปป์ก็ยังมีอ้อนะ

อ้อรักไปป์นะ


**ส่วนเรื่องอาการป่วย ไปป์ต้องพักผ่อนเยอะๆนะ ดูเเลตัวเองด้วย อ้อเป็นห่วง


ยิ้มเข้าไว้ เราจะรอวินด้วยกันนะ


โดย: รวิษฎา วันที่: 19 พฤษภาคม 2551 เวลา:21:05:50 น.  

 
เรียนรู้ที่จะอยู่กับมันนะไปป์

โรคนี้ไม่มีอะไรน่ากลัว ที่สำคัญ อย่าท้อ อย่ากลัว ยิ้มสู้เข้าไว้ โรคนี้อยู่ที่กำลังใจนะจ้ะ

ถ้าใจเราเข้มแข็งซะอย่าง อะไรก็ทำร้ายเราไม่ได้จ้ะ

ไปป์ไม่ใช่ไม่มีใครนะจ้ะ ลองใช้ใจดูสิไปป์จะรู้ว่ายังมีใครอีกหลายคนคอยให้กำลังใจไปป์อยู่นะ รวมทั้งพี่ด้วยนะจ้ะ


โดย: aey IP: 58.9.163.122 วันที่: 19 พฤษภาคม 2551 เวลา:22:33:58 น.  

 
ไปป์ครับ

เข้มแข็งนะครับ ไปป์ยังมีเพื่อน ๆ มีผม มีวิน

ไหนสัญญาว่าจะเป็นเจ้าสาวให้ผมไง

แข็งแรง ไว ๆ จะได้มาดูแลลูกแฝดของเราไงครับ

รักไปป์นะ


โดย: นนท์ครับ (wind beneath my wing ) วันที่: 20 พฤษภาคม 2551 เวลา:15:04:53 น.  

 
ไปป์อ่ะ พูดแบบนี้ได้ไง
ชีวิตทุกคนมีค่านะ
ไม่ว่า ไปป์ หรือ วิน ก็มีค่าสำหรับพวกเรา
เพราะเราคือ ครอบครัวเดียวกัน

วันก่อนไปป์ถามพี่ว่า ตอนนี้พี่มีลูกชายกี่คน
ไปป์เป็นคนน่ารัก ถ้าพี่จะมีลูกชายที่น่ารักเพิ่มอีกคน ก็ยินดีนะ
มี๊เล็ก ไม่ดุนะจ๊ะ

ดูแลตัวเองดีๆ น๊า สู้ สู้


โดย: หม่ามี๊เล็ก IP: 116.58.231.242 วันที่: 20 พฤษภาคม 2551 เวลา:16:59:18 น.  

 
ขอบคุณทุกคนที่เป็นห่วง

ไปป์ไม่ได้เป็นไร ไม่ได้ หดหู่ น้อยใจ อะไร

แค่คิดว่า มันจะดีกว่าถ้าแลกกันได้

อยากให้เพื่อนมีความสุข

รักคือการให้และแบ่งปันหนะ เราเชื่ออย่างงั้น

เราเลยอยากจะให้อะไรกับเพื่อนเราบ้าง


โดย: 3qiqpipE วันที่: 21 พฤษภาคม 2551 เวลา:18:39:28 น.  

 
สู้ๆนะคะพี่ไปป์ เป็นห่วง เป็นกำลังใจให้เจ๊ไปป์คนสวยเสมอเลยน๊า

^____________________________^

อะไรๆก็อยู่ที่ใจเรานะพี่


โดย: kapolo_girl IP: 222.123.157.34 วันที่: 22 พฤษภาคม 2551 เวลา:22:53:11 น.  

 
ขอให้ทุกคนมีสุขภาพแข็งแรง


สู้ๆนะไปป์


โดย: อุ๋ม IP: 58.9.77.206 วันที่: 24 พฤษภาคม 2551 เวลา:16:40:02 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

3qiqpipE
Location :


[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed

ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]





Friends' blogs
[Add 3qiqpipE's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.