มันค่อนข้างเศร้า กับการที่จะเล่าเรื่องความสัมพันธ์ ที่คงจะจบลงโดยไม่รู้สาเหตุว่าเกิดจากอะไร เราเป็นพี่น้องร่วมงานกันมานาน แม้ว่าจะแยกย้ายกันไป เราก้อยังคบหากันอยู่ ไปมาหาสู่ ช่วยเหลือเกื้อกูล แม้ว่าเราจะหายๆกันไปบ้างก้อจะโทรหากัน mail คุยกัน ทักทายกันตาม social network บ้าง มีอะไรก้อเม้าท์กัน ปรึกษากันตลอด เรียกได้ว่าเป็นพี่สาวที่ดีเลยทีเดียว
แต่เรื่องมาเกิดเอาตอนเค้าเริ่มไปเรียน เค้าเรียนด้วยทำงานด้วย แรกๆก้อคุยกันเจอกันบ้าง แล้วอยู่ดีๆ ก้อเริ่มห่างออกไป ไม่โทร ไม่ทักทายไม่ว่าทางใด ส่ง sms ไปก็ตอบกลับแบบไม่อยากคุย คิดว่าเค้าคงยุ่ง แต่...ยุ่งอะไรก้อเห็นเล่น fb ทุกวัน เม้นท์คนโน้นคนนี้ โพสโน่นนี่ ม้ันก็ไม่อะไรนะ แต่เข้าใจมั้ยคะ ช่วงนี้อินเทรด์ ใครๆก้อหนีน้องน้ำ ขนของขึ้นที่สูง อพยพ แต่..เค้าไม่เคยแม้จะเอ่ยถามความเป็นอยู่กันเลย อันนี้เแหละค่ะที่ไม่เข้าใจ บ้านเค้า..ไม่ท่วม กันกระสอบ เล่น fb ไปกินข้าวร้านอร่อย แต่...ไม่ทักน้อง เฮ้ย! ตูทำไรผิดฟระ บ้า ก้อไม่มีนะ ก้อไม่ได้คุยกันเลย แล้วจะอะไร มันเกินไปค่ะในความรู้สึก ขนาดคนไม่สนิท ยังถามไถ่กันสารทุกข์สุขดิบ น้ำท่วมมั้ย เป็นไงบ้าง? นี่ไม่มีซักนิดเลยค่ะ มันใจร้ายใจดำเกิ๊น! ยุ่งไรก้อเห็น chat fb ทู้กกวัน นั่นแหละค่ะ เหตุผลที่คิดจะให้ความสัมพันธ์ที่ดีมันจบลง เราไม่ได้ทำไรผิด เค้าต่างหาก ที่ไม่ตั้งใจที่จะรักษาความสัมพันธ์นี้ไว้แล้ว ไม่ว่าเค้าจะมีเพื่อนใหม่ น้องใหม่ หรือคนรัก อะไรก็ตาม แต่ว่าตอนนี้ความรู้สึกมันไม่ดีแล้ว มันเคยเกิดแบบนี้มาแล้วเมื่อ 2 ปีที่ผ่านมา แต่ก้อผ่านมันไปได้ ซึ่งต่างจากครั้งนี้ที่มันรุนแรง เย็นชา และใจดำกว่าครั้งก่อน อนาคตจะเป็นยังไงไม่รู้ แต่ ณ ปัจจุบันนี้ เราขออยู่เฉยๆตรงนี้ให้หายเสียใจ และเสียดายสิ่งดีๆก่อนดีกว่า ตอนนี้ยังรับไม่ค่อยได้เลยเิวิ่นเว้อ แต่หวังว่า จะหายเวิ่นเว้อและโอเคเร็วๆ เพราะว่า...ไม่มีเค้า เราก้อมีความสุขได้ ไม่มีพี่สาว เราก้อมีพี่สะใภ้ฟระ! 555+++
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [