ไม่กล้าหรือเกรงใจ

วันนี้มีการประเมินการทำงานหลังจากที่เราทำงานมาได้เกือบจะครบ1ปี

ก่อนที่จะมีการประเมินก็มีการประชุมพนักงานทั้งหมดก่อน

พูดเหมือนจะเยอะ พนักงานที่เราร่วมงานด้วยมีแค่11คนเอง

แต่มาประชุม9คน

ส่วนอีกสองคน คนนึงโดดประชุม ส่วนอีกคนลาคลอดลางานหนึ่งเดือน

ก็เลยเหลือคนอยู่แค่นี้


มาเข้าเรื่องกันเลยดีกว่า

หลังจากเลิกประชุม

มีการคุยเดี่ยวรายบุคคล เฉพาะคนที่จะต้องรับการประเมิน

หัวหน้าของเราก็ถามเราก่อนประเมินว่า

มีอะไรจะพูดกับเค้ามั้ย

ตอนแรกเราคิดไม่ออกหรอก

หัวหน้าพูดว่าเรื่องการทำงาน บ้างครั้งรู้สึกอยากให้ช่วยมั้ย?

แต่พอหัวหน้าเราพูดจุดประกายมาเท่านั้นแหล่ะ

เรานึกออกเลย

ก็คือประโยคที่หวัหน้าเราพูดอ่ะ

เหมือนเค้าจะรู้ตัวนะว่าเค้าไม่ได้ช่วยงานเราเลย

ทั้งที่เป็นส่วนที่ควรจะช่วยๆกันทำงาน เค้ากลับไปนั่งรออ่านหนังสือพิมพ์เฉยๆ รอเวลากลับบ้าน

คือถ้าเวลาจะช่วยใครซักคนน่ะนะ ไม่ต้องเราให้เค้ามาขอความช่วยเหลือหรอก

ถ้าเราว่างไม่มีอะทำก็น่าจะไปช่วยเค้าแล้ว


ส่วนอีกเรื่องที่เรานึกออกทันทีเลยคือ

เวลาออกคำสั่งกับผู้ใต้บังคับบัญชา

คือ หัวหน้าเราจะออกคำสั่งกับลูกน้องเราที

จะต้องออกคำสั่งผ่านผู้ช่วยแล้วค่อยไปบอกน้อง

แล้วคือ น้องเค้าจะคิดมั้ยอ่ะ

ว่า "ผู้ช่วยก็เป็นแค่ผู้ช่วย ไม่สามารถมาออกคำสั่งกับเค้าได้

ในเมื่อหัวหน้างานยังไม่ออกคำสั่งกับเค้าเลย"

เรากลัวประโยคนี้ที่สุดเลยแหล่ะ

หัวหน้าเราจะเด็ดขาดกับผู้หญิงนะ

แต่พอเป็นผู้ชายปุ๊บ ดูเป็นพูดเล่นตลอด ไม่จริงจัง พูดไปก็ไม่มีใครเชื่อ

มีแต่เรื่องนี้เท่านั้นแหล่ะที่เราไม่ยอม รู้สึกว่าทำงานลำบากมาก

Create Date : 09 ตุลาคม 2554 Last Update : 9 ตุลาคม 2554 0:20:35 น. Counter : 584 Pageviews.		0 comments
Share Tweet