Group Blog
 
<<
เมษายน 2551
 12345
6789101112
13141516171819
20212223242526
27282930 
 
16 เมษายน 2551
 
All Blogs
 

๑๕เมษายนครบรอบ๙๖ปี เรือไททานิกจม

รำลึกถึงเรือไททานิกจม เมื่อ ๑๕ เมษายน ค.ศ.1912 (พ.ศ.๒๔๕๕)

..๙๖ปี กับการสูญเสีย ตำนานเดินเรืออันยิ่งใหญ่ของเรือไททานิกอาร์เอ็มเอส ไททานิก (RMS Titanic) ที่จมลงในมหาสมุทรแอตแลนติก หลังจากชนกับภูเขาน้ำแข็งเป็นเวลา ๒ชั่วโมง ๔๐ นาทีหลังการออกเดินทาง ( เที่ยวแรก )
..บริษัทไวท์ สตาร์ ไลน์ (White Star Line) เริ่มก่อสร้างเรือไททานิกอาร์เอ็มเอส ไททานิก (RMS Titanic) เมื่อ ค.ศ. 1909 แล้วเสร็จเมื่อ ค.ศ. 1911 ที่เบลฟาสท์, ไอร์แลนด์ (Belfast, Ireland) ถือว่าเป็นเรือลำแรกๆของโลกที่สร้างด้วยโลหะ สามารถจุแรกๆ ของโลกที่สร้างโดยโลหะ จุผู้โดยสารได้ถึง ๒,๔๓๕ คน ตัวเรือยาว๒๖๙.๐๖๒๒ เมตร กว้าง๒๘.๑๙๔ เมตร ขนาดของเรือ ๔๖,๓๒๘ ตัน มีทั้งหมด ๙ ชั้น



๑๐ เมษายน ค.ศ. ๑๙๑๒
กัปตัน เอ็ดเวิร์ด เจ. สมิธ (Edward J. Smith) นำเรือไททานิก ที่บรรทุกผู้เดินทางรวมทั้งหมด ๒,๒๐๘ คน แบ่งเป็นลูกเรือ ๘๙๑คน , ผู้โดยสาร Third Class ๗๐๘ คน , ผู้โดย สาร Second Class ๒๘๕ คน และผู้โดยสาร First Class ๓๒๔คน ออกเดินทางจากเดินทางจาก เซาแธมทัน, อิงแลนด์ (Southampton, England) มุ่งหน้าสู่ปลายทางที่เมืองนิวยอร์ก, สหรัฐอเมริกา เมื่อออกจากท่าเรือเซาแทมป์ตัน ไททานิกมุ่งหน้าไปยังเมืองแชร์บูร์กของฝรั่งเศสเพื่อแวะรับผู้โดยสาร

๑๑ เมษายน เรือไททานิกแวะที่ท่าเรือเมืองควีนส์ทาวน์ในไอร์แลนด์ และในเวลา ๑๓.๓๐น.เรือก็ถอนสมอออกจากท่า ซึ่งไม่มีใครรู้ว่านี้เป็นการถอนสมอ เป็นครั้งสุดท้าย

๑๒ - ๑๓ เมษายน ทุกอย่างเป็นไปด้วยดี ทะเลสงบ อากาศสบาย ผู้คนบนลำเรือเสพสุขกันอย่างสำราญยิ่ง

๑๔ เมษายน เรือเร่งกำลังอย่างเต็มที่เพื่อหวังทำสถิติเพื่อให้ไปถึงนิวยอร์กก่อนกำหนด ขณะเดินทางอยู่ทางใต้ของแกรนด์แบงค์ ของนิวฟันด์แลนด์

22 นาฬิกา 45 นาที อุณหภูมิภายนอกเรือ ลดลงอย่างรวดเร็ว จนเกือบถึงจุดเยือกแข็ง และน้ำทะเลรอบๆ ก็นิ่งลงจนแทบไม่มีคลื่นเลย เป็นสิ่งที่น่าประหลาดใจ แต่ก็ไม่มีใครในเรือที่รู้สึกถึงความผิดปกติ ผู้โดยสารที่อยู่บนดาดฟ้าก็กลับลงไปในเรือและใช้ชีวิตต่อตามปกติ

23 นาฬิกา 39 นาที เวรยามที่เสากระโดงแจ้งว่า ได้พบภูเขาน้ำแข็งขนาดใหญ่อยู่ข้างหน้าเรือ ลูกเรือจึงได้เลี้ยวลำเรือเพื่อหลบเลี่ยง แต่เนื่องจากใบจักร และหางเสือที่มีขนาดเล็กเมื่อเทียบกับขนาดของเรือ ทำให้ผู้บังคับเรือซึ่งยังไม่ชินกับการบังคับเรือใหญ่ขนาดนี้ทำให้ตัดสินใจผิดพลาด

23 นาฬิกา 40 นาที ไททานิกชนเข้ากับภูเขาน้ำแข็ง ที่ 41 องศา 46 ลิปดาเหนือ 50 องศา 14 ลิปดาตะวันตก

วันที่ ๑๕ เมษายน ค.ศ. ๑๙๑๒

0 นาฬิกา 0 นาที น้ำเริ่มท่วมส่วนที่เป็นห้องพักของผู้โดยสาร Third Class ทำให้เริ่มเกิดข่าวลือกันในเรือว่าเรือกำลังจะจม

ไม่กี่นาทีต่อมา วิศวกร เดินลงไปตรวจดูความเสียหาย และรายงานมาว่า เรือได้ชนกับภูเขาน้ำแข็งทางกราบขวาด้านหัวเรือ ซึ่งเป็นจุดอ่อนทนรอยแตกได้ไม่อึดเท่าจุดอื่นๆ และห้องเครื่องส่วนหัว 5 ห้องเครื่องแรกก็เกิดรอยรั่ว ซึ่งวิศวกรบอกว่า หัวเรือเป็นจุดอ่อนที่สุดในเรือที่สามารถรับรอยแตกต่อเนื่องจากหัวเรือได้ 4 ห้อง ดังนั้น น้ำจะท่วมห้องเครื่องทั้งห้าสูงขึ้นเรื่อยๆ และเมื่อท่วมมิดชั้นF เริ่มไหลขึ้นชั้นE น้ำก็จะล้นกำแพงกั้นน้ำเข้าท่วมห้องเครื่องที่ 6 และท่วมไปทีละห้องๆ และจมในที่สุด ดังนั้น เรือกำลังจะจม โดยหัวเรือจะจมลงไปก่อน โดยเรือเหลือเวลาไม่กี่ชั่วโมง

0 นาฬิกา 5 นาที กัปตันสั่งให้เตรียมเรือสำรองไว้ เตรียมอพยพผู้คนโดยด่วน , ไปบอกเจ้าหน้าที่วิทยุให้ส่งสัญญาณขอความช่วยเหลือออกไป และบอกพนักงานให้ไปปลุกผู้โดยสาร ให้ผู้โดยสารสวมเสื้อชูชีพ และทำร่างกายให้อุ่นๆ และไปที่ดาดฟ้า ทำให้ข่าวลือเรื่องเรือกำลังจะจมแพร่ไปทั่วเรือ แต่ส่วนใหญ่ยังไม่เชื่อ ส่วนใหญ่ยังนั่งกินเลี้ยง เล่นไพ่ ดื่มไวน์อย่างใจเย็น และเมื่อขึ้นไปที่ดาดฟ้า เจออากาศหนาวๆ ภายนอก ก็กลับเข้าไปข้างในอีก ในช่วงเวลานี้ ผู้โดยสารดูไม่ตื่นตัว และไม่รู้ว่าสิ่งที่พวกเขากำลังจะพบนั้นเลวร้ายเพียงใด

ต่อมาราว 5-15 นาที เรือ อาร์เอ็มเอส คาร์พาเธีย(RMS Carpathia) รับสัญญาณขอความช่วยเหลือของไททานิกได้ และตอบกลับ โดยบอกว่าเร่งเครื่องเต็มที่แล้ว และคาร์พาเธียจะไปถึงเรือไททานิกภายใน 4 ชั่วโมง แต่นั่นนานเกินไป วิศวกรบอกว่าเรือลอยอยู่ไม่ถึง 4 ชั่วโมงแน่ ดังนั้น ไททานิก จึงต้องพึ่งตนเอง

0 นาฬิกา 25 นาที เรือสำรองทุกลำพร้อมอพยพผู้โดยสาร กัปตันสั่งให้เริ่มอพยพโดยให้สตรีและเด็กลงเรือไปก่อน แต่ลูกเรือไม่รู้ว่าเรือสำรองจุผู้คนได้เท่าไร จึงปล่อยเรือบดออกทั้งๆที่ยังใส่คนไม่เต็มที่ ทำให้แทนที่เรือสำรองจะช่วยชีวิตได้ 1,178 คนตามที่มันถูกออกแบบ มันกลับรับผู้โดยสารมาเพียง 712 คนเท่านั้น

0 นาฬิกา 45 นาที เรือสำรองลำแรกถูกปล่อยลงมา และเมื่อผู้โดยสารได้รับข่าวการปล่อยเรือชูชีพ และเห็นเจ้าหน้าที่ต่างทำงานอย่างเคร่งเครียดเอาจริงเอาจัง ก็เริ่มเชื่อข่าวที่ลือกันในเรือว่า เรือกำลังจะจม

0 นาฬิกา 50 นาที พลุขอความช่วยเหลือเริ่มถูกยิงขึ้นฟ้า

1 นาฬิกาตรง ผู้โดยสารและลูกเรือส่วนใหญ่เชื่อแล้ว ว่าเรือที่พวกเขาอยู่นั้นกำลังจะจม ความวุ่นวายและตื่นตระหนกเริ่มเกิดขึ้น ลูกเรือที่ทำหน้าที่ปล่อยเรือสำรองเริ่มเจอแรงกดดันจากการที่ผู้โดยสารแย่งกันเป็นคนถัดไปที่จะได้ขึ้นเรือสำรอง เกิดเป็นความวุ่นวายเล็กๆ แต่ในขณะเดียวกัน ผู้โดยสารชายหลายท่าน แสดงความเป็นสุภาพบุรุษ โดยให้ภรรยาและลูกขึ้นเรือ แล้วตนเองถอยไป

1 นาฬิกา 15 นาที น้ำท่วมขึ้นมิดหัวเรือ และข่าวการที่น้ำท่วมมาจนมิดหัวเรือ ทำให้ผู้โดยสารเริ่มตื่นตระหนก เพราะเคยเห็นว่าหัวเรือนั้นสูงเพียงใด ดังนั้นผู้โดยสารและลูกเรือจึงตื่นตระหนกมากขึ้นเมื่อรู้ข่าว เพราะคิดว่า เรือจมเร็วกว่าที่คิด ทำให้ผู้โดยสารที่ไม่ใช่สุภาพบุรุษแย่งกันขึ้นเรือ ทำให้ความวุ่นวายทวีความรุนแรงขึ้น

1 นาฬิกา 25 นาที ความวุ่นวายทวีความรุนแรงขึ้นมาก เจ้าหน้าที่เริ่มใช้ปืนในการควบคุม เรือบดถูกเจ้าหน้าที่ปล่อยลงอย่างรีบร้อน เพราะความวุ่นวายจะทวีความรุนแรงขึ้น ซึ่งจะเป็นอุปสรรคสำคุญในการใส่คนลงไปในเรือ และในการปล่อยเรือสำรองลงไป ในขณะที่เรือเองก็จมลงเรื่อยๆ

1 นาฬิกา 45 นาที น้ำเริ่มเข้าท่วมบริเวณระเบียงด้านหัวเรือ ในขณะนี้ ชั้น A ด้านหัวเรือ เหลือความสูงจากผิวน้ำ 3 เมตร

1 นาฬิกา 55 นาที เรือสำรองทุกลำถูกปล่อยออกไปหมด เจ้าหน้าที่จึงเตรียมเรือสำรองแบบพับได้ และเริ่มลำเลียงผู้คนออกจากเรือต่อ

2 นาฬิกาตรง น้ำเริ่มไหลเข้าท่วมดาดฟ้าเรือบริเวณส่วนหัว ท่วมห้องบังคับการเรือ และเริ่มเข้าท่วมลึกเข้าไป

2 นาฬิกา 5 นาที เรือสำรองทุกลำถูกปล่อยออกไปจนหมด แต่ยังเหลือคนมากกว่า 1,500 คนบนเรือ และท้ายเรือเริ่มยกตัวขึ้น เห็นใบจักรขับเคลื่อนลอยขึ้นมาอย่างชัดเจน และยกขึ้นเรื่อยๆ และทางด้านหัวเรือ น้ำก็เข้าท่วมสูงมิดห้องบังคับการเรือ ท้ายเรือยกตัวขึ้นสูงขึ้นเรื่อยๆ เรือเอียงอย่างน่ากลัว ผู้โดยสารหวาดกลัว บางคนถึงกับโดดลงมาจากเรือเพื่อหวังจะว่ายไปขึ้นเรือชูชีพด้านล่าง แต่ส่วนใหญ่ จะเสียชีวิตก่อนจะว่ายไปถึง

เพราะในเวลานั้น เจ้าหน้าที่ที่อยู่บนเรือสำรอง ได้นำเรือสำรองทุกลำให้ออกห่างจากตัวเรือไททานิกให้ไกลที่สุด เพราะไททานิกที่กำลังจมอย่างรวดเร็วและรุนแรง อาจจะดูดเรือสำรองจม หรืออาจเกิดอันตรายอย่างอื่น ที่สามารถทำให้เรือสำรองจมได้ เหล่าเจ้าหน้าที่ พยายามนำเรือสำรองออกไปให้ไกลที่สุด ดังนั้น ผู้ที่ตัดสินใจในการโดดมาจากเรือไททานิก แล้วคิดว่ายไปขึ้นเรือสำรอง ส่วนใหญ่จึงไม่รอด

2 นาฬิกา 18 นาที ระบบไฟฟ้าบนเรือหยุดทำงาน ไม่นานต่อมา เรือก็ขาดออกเป็นสองท่อน (จุดที่ฉีกขาดอยู่ระหว่างปล่อไฟปล่องที่ 3 กับปล่องที่ 4) แต่พื้นของชั้นล่างสุดยังไม่ขาดออกจากกัน การหักครั้งนี้ ทำให้ส่วนหัวเรือจมลงอย่างรวดเร็ว ดึงส่วนท้ายเรือขึ้นมา ส่งผลให้ส่วนท้ายเรือยกตั้งฉากกับพื้นน้ำ และเริ่มจมลงในแนวดิ่ง

2 นาฬิกา 20 นาที ของวันที่ 15 เมษายน ค.ศ. 1912 เรือทั้งลำจมลงสู่มหาสมุทรแอตแลนติกเหนือ ผู้โดยสารจำนวนมากลอยคออยู่ด้วยเสื้อชูชีพ แต่น้ำทะเลในขณะนั้นเย็นจัดเกือบ 0 องศาเซลเซียส ผู้โดยสารและลูกเรือที่ขึ้นเรือสำรองไม่ทัน ถูกทิ้งให้ลอยคอบนน้ำที่เย็นยะเยือก ในขณะที่ทางเรือสำรองที่ลอยอยู่ด้านนอก ก็พยายามจะเข้าไปช่วย แต่ไม่ได้ เพราะหากผลีผลามเข้าไป คนที่ลอยคออยู่ในน้ำที่เย็นเยือกจะแย่งกันขึ้นเรือสำรอง เพื่อที่จะหลุดพ้นจากน้ำอันเย็นหนาว ซึ่งนั่นจะทำให้เรือสำรอง ถูกผู้ที่ลอยคออยู่รุมจนจมลงไปด้วย ดังนั้น จึงต้องรอ ปล่อยให้ผู้ที่ลอยคอหนาวตายไปเรื่อยๆ จนกว่าจะเหลือผู้รอดน้อยพอที่จะเข้าไปช่วยเหลือได้โดยที่เรือสำรองจะไม่ถูกรุมจนจม

3 นาฬิกาตรง เสียงหวีดร้องขอความช่วยเหลือเงียบลง รวมเป็นเวลา 40 นาที ที่ผู้ที่ลอยคออยู่ตายไปจนเกือบหมด เจ้าหน้าที่จึงส่งเรือสำรองมาช่วย แต่ไม่ค่อยทันนัก ส่วนใหญ่ ตายหมดแล้ว เรือสำรองที่เข้าไปช่วยเหลือนั้น นำผู้โดยสารที่ยังไม่เสียชีวิตขึ้นมาได้เพียง 14 คนในสภาพหนาวสั่นทรมาน และในจำนวนนี้ 3 คนเสียชีวิต รวมแล้วเหลือผู้ที่รอดจากการถูกนำมาจากน้ำเย็นเฉียบเพียง 11 คน

4 นาฬิกา 10 นาที อาร์เอ็มเอส คาร์พาเธีย ได้เข้าไปช่วยเหลือผู้รอดชีวิตบนเรือสำรองทั้งหมด และพาสู่นิวยอร์ก ในวันที่ 18 เมษายน ค.ศ. 1912 จากนั้น ได้มีการสรุปยอดและรายชื่อของผู้รอดและผู้เสียชีวิต ดังนี้

..ตัดต่อพันธุกรรมคำความข้อมูลจาก //th.wikipedia.org/wiki และนำภาพมาจาก//www.titanic.com




 

Create Date : 16 เมษายน 2551
16 comments
Last Update : 16 เมษายน 2551 22:23:06 น.
Counter : 665 Pageviews.

 

 

โดย: หนังสือมือสอง (AngelTomorrow ) 16 เมษายน 2551 22:58:24 น.  

 

เศร้าจังสงสารคนท่ีไปเฮอ

 

โดย: ฟ้า IP: 118.175.197.227 16 พฤษภาคม 2551 23:41:58 น.  

 

ขอบคุณท่ีให้ประวัติไว้เป็นจารึกของโลก
น่าสงสารคนท่ีไปจังรอดไม่กี่คนเอง

 

โดย: เจมส์ IP: 118.175.197.227 16 พฤษภาคม 2551 23:45:58 น.  

 

ชอบจัง

 

โดย: ก่ดัก่ IP: 125.27.26.216 23 พฤษภาคม 2551 13:55:59 น.  

 

เรือที่หรูจมเพราะหมุดต่อเรือคุณภาพต่ำ

 

โดย: จอมโจรคิด IP: 125.25.245.11 18 กรกฎาคม 2551 10:30:01 น.  

 

ต่อจากเมื่อกี้เพราะเวลาสร้างเรือรีบมาก
เลยใช้หมุดคุรภาพต่ำ
เเละอีกอย่างหนึ่งกัปตันประมาทว่าเรือเเข็งเเก่งทั้งที่รู้ว่าน้ำเเข็งอยู่ข้างหน้าเบาเครื่องก็ยังดี
พวกคุณคงจะสงสัยกันว่าผมรู้เรื่องได้อย่างไรเพราะว่าผมคือคนรอดชีวิตจากเรือไททานิคนั้นเอง

 

โดย: Rod IP: 125.25.245.11 18 กรกฎาคม 2551 10:42:04 น.  

 

ผมเสียใจกินคนที่เสียชีวิตขอใวอาลัยด้วย

 

โดย: อภินันท์ IP: 117.47.183.175 18 พฤศจิกายน 2551 15:55:14 น.  

 

ผมเสียใจกลับคนที่ไม่รอดชีวิตแต่ถ้าเป็นไปได้ก็อยากให้รอดชิวีตกลับมาได้ทุกคน อิอิ

 

โดย: นัน IP: 117.47.183.175 18 พฤศจิกายน 2551 15:59:13 น.  

 

สงสารคนตายเนอะ เคยอ่านหนังสืออยู่เลยเปิดดูใน Net

 

โดย: คนดี IP: 58.9.28.141 19 มกราคม 2552 18:34:51 น.  

 

เศร้าจังสงสารคนท่ีไปเฮอขอบคุณท่ีให้ประวัติไว้เป็นจารึกของโลกน่าสงสารคนท่ีไปจังรอดไม่กี่คนเองเรือที่หรูจมเพราะหมุดต่อเรือคุณภาพต่อต่อจากเมื่อกี้เพราะเวลาสร้างเรือรีบมากเลยใช้หมุดคุรภาพต่ำเเละอีกอย่างหนึ่งกัปตประมาทว่าเรือเเข็งเเก่งทั้งที่รู้ว่าน้ำเเข็งอยู่ข้างหน้าเบาเครื่องก็ยังดีพวกคุณคงจะสงสัยกันว่าผมรู้เรื่องได้อย่างไรเพราะว่าผมคือคนรอดชีวิตจากเรือไททานิคนั้นผมเสียใจกินคนที่เสียชีวิตขอใวอาลัยด้วยผมเสียใจกลับคนที่ไม่รอดชีวิตแต่ถ้าเป็นไปได้ก็อยากให้รอดชิวีตกลับมาได้ทุกคน อิอิ สงสารคนตายเนอะ เคยอ่านหนังสืออยู่เลยเปิดดูใน Net





 

โดย: ttttt IP: 66.90.118.110 5 กุมภาพันธ์ 2552 13:21:57 น.  

 

สงสาร จิงๆ

ขอให้คนที่ตาย ไปสู่สุขติ

คนที่ผิดก็คือ

....ไม่มี เพราะไม่มีใครอยากให้เกิดขึ้น

 

โดย: manachai IP: 202.143.144.82 12 กุมภาพันธ์ 2552 14:00:33 น.  

 

ติดตามเรื่องไททานิกมาตลอดชอบมาก

 

โดย: กระเทียมทอง IP: 222.123.96.226 15 พฤษภาคม 2552 12:29:51 น.  

 

เป็นเพราะคำสาปของมัมมี่นางหนึ่งในอียิปต์
ซึ่งจะส่งไปที่นิวยอร์กคับ

 

โดย: tae IP: 125.25.51.61 25 กรกฎาคม 2552 18:37:59 น.  

 

น่าสงสารคนที่อยู่บนเรือจังเลย เรื่อสวยมากๆ เสียดายเรือจังเยย

 

โดย: ไททานิกจ้า IP: 113.53.143.103 16 สิงหาคม 2552 11:54:24 น.  

 

เป็นเรื่องที่น่าสนใจและเป็นเรื่องที่โลกไม่เคยลืม

 

โดย: may IP: 117.47.136.53 20 สิงหาคม 2552 20:30:51 น.  

 

ไม่เคยลืมเรื่องไททานิค

 

โดย: ไบเบื้ล IP: 114.128.19.225 7 เมษายน 2553 11:34:30 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 


yogitai
Location :
มหาสารคาม Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed

ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




คณะศิษย์ ท่านญาปู่ครูบาธรรม โยคีอริยธาตุ
มูลนิธิมหาญาณโพธิสัจ เมือง มหาสารคาม
Friends' blogs
[Add yogitai's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.