5 สิงหา 50 หมูน้อยเตปันได้กำเนิดขึ้น

วันนี้มาเขียนเรื่องลูกชายบ้าง หลังจากที่โยเดียเกิดมาได้ 2 ปี ก็ถึงคราวหมูน้อยบ้างแล้ว เตปันเกิดมาพร้อมกับความหวังอันล้นเปี่ยมของป๊ะป๋า ที่อยากได้ลูกชายมากๆๆๆ หลังจากที่พลาดหวังมาจากคนแรก (บอกไว้ก่อนน่ะไม่ใช่ว่าป๊ะป๋าเค้าไม่อยากได้ลูกสาว เกิดโยเดียมาอ่านเด๋วน้อยใจ สาเหตุที่อยากได้ลูกชายมากกว่าลูกสาว เพราะป๊ะป๋าเค้ากลัวใจอ่อนกับความน่ารักของลูกสาว เพราะมั่นใจเอามากๆๆว่าลูกสาวจะช่างอ้อน ช่างประจบ ป๊ะป๋าเค้ากลัวตามใจจนเสียคน ไม่กล้าดุกล้าตี ก็เลยอยากได้ลูกชาย แค่นี้เอง)

พอเริ่มตั้งท้องลูกคนที่สอง ก็มีโอกาสได้ไปดูดวงกับหมอดูที่เคยทำนายให้เมื่อนานมาแล้ว แน่นอนคำถามที่ต้องถามก็คือ ท้องนี้จะได้ลูกหญิงหรือชาย คำตอบที่ได้รับทำเอาอึ้ง หมอดูเค้าบอกว่าท้องนี้ได้ลูกสาวครับ จะได้ลูกชายต้องท้องสาม ป๊ะป๋าหน้าซีดเลย ความหวังที่จะได้ลูกชายไว้เป็นเพื่อนเลย หมดกัน ป๊ะป๋าเค้ากลัวถูกทิ้งไม่มีพวก เวลาถูกบังคับให้พาไปช๊อปปิ้ง ก็ต้องเดินตามแม่กะลูกสาวเดินแผนกเสื้อผ้า หรือไม่ก็ตุ๊กตา ถ้าได้ลูกชายก็คงมีเพื่อนชวนกันไปดูพวกโมเดล รถ หุ่นยนต์ ที่ป๊ะป๋าเค้าเคยหมายมั่นปั้นมือและเล็งไว้มานาน เพราะป๊ะป๋าเค้าชอบมากพวกของเล่น ถึงจะอายุเข้าเลขสามแล้วก็เหอะ แต่แม่ก็ยื่นคำขาดว่าไม่ให้ซื้อ รอมีลูกชายก่อน พอหมอดูทำนายยังงี้ ป๊ะป๋าก็เศร้าเลย....


หลังผ่านเหตุการณ์ครั้งนี้ได้ไม่นานก็ไปเจอหมอดูอีกคนที่บริษัท เค้าก็ทำนายว่าจะได้ลูกสาวอีก โอ้...พระเจ้า แม่เห็นหน้าป๊ะป๋าที่ไรก็ขำทุกที เห็นใจด้วย แต่หมอดูเค้าก็บอกน่ะว่า เรื่องแบบนี้อยู่ที่จิตด้วย ลองภาวนาดูซิ เพราะพี่สาวของหมอดูเค้าท้องได้ลูกสาวแต่ด้วยความอยากได้ลูกชาย เลยลูบท้องและคุยกับลูกในท้องทุกวันขอให้เป็นลูกชาย ทั้งๆๆที่ต้องซาวน์ได้ลูกสาว แต่พอคลอดออกมากับเป็นเด็กผู้ชาย ปาฏิหารย์มีจริง...

และแล้วก็ผ่านไป 5 เดือนถึงกำหนดที่ซาวน์ดูเพศได้แล้ว ลุ้นมากๆๆๆ ตุ๊บๆๆๆ(เสียงหัวใจแม่)
คุณหมอถามว่า"อยากได้ลูกหญิงหรือชายค่ะ"
แม่บอกว่า"สามีอยากได้ลูกชายค่ะ"
คุณหมอก็บอกว่า "ดีใจด้วยค่ะ คุณได้ลูกชายจริงๆๆๆ"
( กรี๊ด...ไม่อยากจะเชื่อ) ไม่แน่ใจเลยถามคุณหมออีกรอบ "ใช่นิ้วก้อยหรือเปล่าค่ะคุณหมอ"
คุณหมอก็บอกว่า "ไอ้จู๋น้อยแน่นอนค่ะ แหลมเปี๊ยวอย่างเงี้ย น้องนอนอะล่างฉ่างให้เห็นกันจะๆๆเลย"

ตอนที่แม่เข้าไปซาวน์ ป๊ะป๋าไม่ได้เข้าไปด้วย เพราะต้องดูโยเดียรออยู่ห้องข้างนอก ตอนออกจากห้องไป แม่พยายามเก็บอาการมากไม่อยากให้ป๊ะป๋าเค้ารู้ แต่สงสัยจะเก็บอาการไม่มิด ป๊ะป๋าพูดออกมาเลย ได้ลูกชายใช่ไหม พร้อมกับยิ้มหน้าบานเลย กลับไปถึงบ้านเที่ยวไปบอกก๋งม่า ซิมป้อ และทุกๆๆคน ว่าผมได้ลูกชายแล้วครับ...

แต่ตอนท้องเนี้ย ก็มีเรื่องเยอะมากอาการของครรภ์ไม่ค่อยจะดีเท่าไหร่ ทำให้ต้องระมัดระวังมากเป็นพิเศษ เพราะแม่ท้องหนูเลือดออกทั้งหมด 5 ครั้ง กลัวมากที่จะต้องเสียหนูไป คุณหมอก็สั่งว่าให้อยู่นิ่งๆๆ ห้ามก้มๆๆเงยๆๆ งดงานหนักทุกประเภท ก็เลยต้องนั่งๆๆนอนๆๆ บ้านช่องแทบไม่ได้กวาดถูเลยหล่ะ และก็ต้องส่งโยเดียเข้าโรงเรียนตั้งแต่อายุได้ 1 ขวบ 10 เดือน เพราะโยเดียชอบให้แม่อุ้มและชอบโถมใส่ท้องแม่

หลังจากเลือดออกครั้งที่ 5 แม่ต้องย้ายที่ฝากท้อง เพราะคุณหมอคนแรกกลัวแม่จะมีปัญหา ก็เลยได้ย้ายมาฝากกับอาจารย์หมอที่จุฬาตอนท้องได้ 7 เดือน ช่วงวีคที่ 36-37 ก็มีอาการแปลกๆๆเกิดขึ้นกับแม่มากๆๆ หรือว่าท้องเนี้ยได้รับข้อมูลเยอะไปหรือเปล่า ทำให้กังวลตลอด ลูกไม่ค่อยดิ้น หรือท้องแข็งเป็นเวลานานๆๆ แม่ก็ต้องรีบไปร.พ. เพราะพยาบาลให้ค่อยนับตลอด ผิดสังเกตุให้รีบไปเลย บ้านอยู่ไกลด้วย แถวร.พ.จุฬาก็รถติดมากๆๆ สุดท้ายวีคที่ 37 ก็ต้องคลอดจริงๆๆ วันนั้นท้องแข็งมากๆๆ 5 โมงเย็นต้องรีบนั่งแท็กซี่ไปร.พ.เลย วันนั้นป๊ะป๋าติดประชุมด้วย ดีกว่าเจ็กอยู่ด้วยเลยมีคนดูโยเดีย ไปถึงร.พ. พยาบาลเช็คปากมดลูกบอกว่าเปิด 3 เซ็นแล้วค่ะ ให้นอนรอเลย ถ้ากลับไปบ้านอีกไม่กี่ชั่วโมงก็ต้องกลับมาอีก

เหตุเกิดในห้องเตรียมคลอด หลังจากทำความสะอาดร่างกายเรียบร้อยแล้ว พยาบาลก็เข็นแม่ไปห้องคลอด พอถึงปุ๊ปก็มีนักเรียนแพทย์มารุมแม่เต็มไปหมดเลยเกือบ 10 คน ถามโน้นถามนี่จนแม่ตอบไม่ทัน และซักพักก็มีพยาบาลเดินมา บอกกับคนที่เข็นแม่มาที่ห้องนี้ว่า เข็นมาผิดห้องแล้วค่ะ คนเนี้ยอยู่ห้องพิเศษค่ะ ไม่ใช่ห้องรวม


อ้าว...ต้องย้ายห้องอีก พอมายุ่งห้องคลอดพิเศษ บรรยากาศผิดกันเลยห้องก่อนเนี้ยเจี๊ยวจ๊าว คนตรึม แต่ห้องพิเศษเนี้ยเงียบฉี่ อยู่ห้องใครห้องมัน ไฟก็เปิดแค่บางจุด ดูนาฬิกา 2 ทุ่มแล้ว ยังไม่มีอะไรเกิดขึ้น รอต่อไป...

จน 4 ทุ่มเที่ยงคืนก็แล้ว ยังไม่มีอะไรเกิดขึ้นเอง อีกครั้งแล้วหรอเนี้ย... ช้าน ทำไมคนอื่นเค้ามาแป๊ปๆๆก็คลอดแล้ว เราทั้งท้องนึงท้องสอง ต้องรอนานๆๆ ไม่คลอดซะที พอเที่ยงคืนก็เลยต้องฉีดยาเร่งคลอด เหมือนเดิม... แต่แม่มาตั้งนานแล้วยังไม่เห็นหน้าอาจารย์หมอซะที มีแต่โทรศัพท์มา รอต่อไป พอตี 4 ก็ได้เรื่องแหละ เจ็บท้องมากๆๆ มีความรู้สึกว่าจะคลอดอย่างเดียว พยาบาลรีบบอกว่าอย่าเพิ่งเบ่งน่ะค่ะ อ.หมอยังไม่มาเลย แต่ไม่ไหวแล้วอ่ะ เบ่งไม่ถึง 5 ครั้ง ลูกก็ออกมาแล้ว เลยได้หมอฝึกหัดทำคลอดให้แทน อ.หมอมาเย็บแผลให้

เตปันเกิดเวลา ตี 4 กว่าๆๆ ของวันอาทิตย์ที่ 5 ส.ค.50 น้ำหนักแรกคลอด 3 ก.ก.พอดีเลย

Create Date : 02 ตุลาคม 2551		1 comments
Last Update : 2 ตุลาคม 2551 22:39:16 น.
Counter : 403 Pageviews.
Share Tweet