This's ME . . . นี่คือตัวฉัน
Group Blog
 
 
เมษายน 2555
 
1234567
891011121314
15161718192021
22232425262728
2930 
 
12 เมษายน 2555
 
All Blogs
 
ก่อนจะเริ่มปฐมบทแห่งโลกหลังความตาย



          เรื่องที่จะเล่าต่อไปนี้เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นกับผู้เล่าเอง... แต่ถ้าใครกลัวก็ขอให้คิดว่าเป็นเรื่องเล่าสนุกๆ ก็แล้วกันนะคะ  และเพื่อป้องกันการฟ้องร้องในภายหลัง (ถึงฟ้องไปก็ไม่มีตังค์จะให้หรอกนะ - -") ขอเปลี่ยนชื่อบุลคลที่ถูกพาดพิงถึงในเรื่องราวที่เกิดขึ้น... และอาจจะไม่ได้ลำดับเวลตั้งแต่อดีตจนถึงปัจจุบันแต่ยึดเอาความทรงจำของผู้เล่าเป็นหลัก อาจจะมีเสริมคำพูดไปบ้างเพราะบางช่วงก็จำได้ไม่แม่นนักแต่จะพยายามเรียบเรียงให้ใกล้เเคียงกับของเดิมมากที่สุด 


          เรื่องผีที่จะเล่าต่อไปนี้อาจจะแตกต่างจากเรื่องที่ท่านหลายคนเคยได้ยินมาหรือได้อ่านมาจากที่ต่างๆ  เราเองก็ไม่อยากเชื่อเหมือนกันถ้าไม่ใช่ว่าเคยเจอด้วยตัวเอง...  จนภายหลังเริ่มผวา(แยกไม่ออกไหนคนไหนผี)จนต้องไปหาพระมาแขวนหวังไว้ว่าจะได้ไม่ถูกรบกวน  แต่ที่ไหนได้...ผีไม่กลัวพระ !!!  ความเชื่อที่ฝังใจมาตั้งแต่เด็กเป็นอันพังทลาย  TT_____TT ขนาดนิมนต์ทั้งหลวงพี่ หลวงลุง หลวงพ่อมาคล้องเต็มคอพี่ท่านยังกลั่นแกล้งได้ทุกคืนจนนอนไม่หลับ ทั้งกระตุกผม เป่าลมใส่หน้า หนังข้อสุดก็เล่นข่วนผนังห้องรบกวนการนอนซะงั้น  ...ตอนนั้นอยู่หอสตรีไม่ได้อยู่บ้านเลยโดนสารพัดรูปแบบ  (ที่บ้านเราเราเค้าไม่ค่อยออกมาให้เราเห็นบ่อยหรอกค่ะเพียงแต่เขาจะมาเป็นกลิ่นให้เราได้รับรู้... พอเราบอกว่า "รู้แล้วจ้าว่ามา" กลิ่นที่อบอวลอยู่รอบตัวเราก็จางหายไปทันที)


          งั้นผีกลัวอะไรล่ะ...เราเองก็ไม่รู้เหมือนกันค่ะ  แหะ แหะ  ^^"


          แต่ที่น่าแปลกว่าช่วงหนึ่งเหมือนแม่จะรู้ว่าเราโดนอะไร...แม่เลยไปนิมนต์หลวงปู่ทวดวัดช้างไห้ที่อยู่บนหิ้งพระมาใส่ให้เรา  อันที่จริงครอบครัวเรานับถือหลวงปู่ทวดค่ะ...  ก็ปรากฏว่าเหตุการณ์ที่ทำให้เราได้สัมผัสกับวิญญาณหายไปหมดสิ้นราวกับว่าไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน  แต่วันหนึ่งเราทำสร้อยขาดเลยไม่ได้ใส่ติดตัวกะว่าจะไปหาซื้อสร้อยเส้นใหม่มาเปลี่ยนตอนเย็น วันนั้นทั้งวันโดนสารพัดรูปแบบเลยค่ะ...มารุมเรายังกะงานวันรวมญาติ  TT_____TT ไม่ถึงเที่ยงเราถึงกับน็อคต้องขอตัวกลับบ้านทั้งที่ไม่เลิกงานเพราะปวดหัว ปวดเอว ปวดไหล่ ปวดหลัง ลามไปจนถึงขาที่เริ่มจะก้าวไม่ออก  แต่พอกลับถึงบ้านอาการปวดหายเป็นปลิดทิ้ง (อาจจะเป็นเพราะเจ้าที่เราแรงกว่ามั้งคะ 555+)  และก็เป็นแบบเดิมอยู่สองสามวันจนทนไม่ไหวเลยนิมนต์หลวงปู่ทวดที่เป็นแหวนได้จากเพื่อนมาสวมแทนก่อน..........จ๊าาาาาากกก  ไม่หายค่ะ !!! เป็นแบบเดิมเป๊ะเลย !!!


          สามสี่วันผ่านไปจะออกไปซื้อสร้อยก็เลยไม่ได้ออกไปซื้อสักที...แถมวันนั้นต้องไปออกงานกับแม่ตอนเย็นด้วย กะว่าพอก้าวเท้าออกจากบ้านคงได้ 'ของ' ไปฝากบ่าวสาวเพียบแน่เลย  แต่วันนั้นแม่ให้ยืมสร้อยมาใส่ ความรู้สึกที่ได้ใส่สร้อยนั้นเหมือนกับตอนที่ได้หลวงปู่ทวดมาสวมเลย...คือพวกผีไม่ตามมากวนเลยโล่งสุดๆ ตอนนั้นล่ะที่ทำให้เราคิดได้อาจจะไม่ใช่วัตถุหรอกมั้งที่คุ้มกายเราอยู่ แต่เป็นเพราะพระคุณบิดรมารดาต่างหากที่คุ้มครองเราผ่านสร้อยเส้นนั้นและอาจจะคุ้มครองเราผ่านหลวงปู่ทวด  หลังจากนั้นเราก็ใส่หลวงปู่ทวดมาตลอดเพราะสิ่งนั้นคือสิ่งที่พ่อกับแม่ให้มา


          อ๊ะ...ลืมเล่าไปเลย มัวแต่คุยเรื่องของตนเองจนเพลิน !!


          ความจริงแล้วผีหรือวิญญาณไม่ได้ออกมาปรากฏตัวให้เห็นบ่อยๆ หรอกนะคะ ถ้าเขาไม่มีเรื่องที่ต้องการให้ใครเห็นต่อให้ไปร้องท้าเหย็งๆ เขาก็ไม่ออกมาหรอกค่ะ  เคยถามเขาเหมือนกันนะคะว่าทำไมไม่ออกมาปรากฏตัวให้พวกที่ร้องท้าได้เห็นกันจะๆ ไปเลยล่ะ  เขาก็บอกว่าการปรากฏตัวแต่ละครั้งมันเหนื่อยนะ กว่าจะรวมรวบพลังงานให้กลายเป็นรูปร่างได้ ไหนจะต้องคงรักษารูปร่างให้คงรูปแบบนั้นเอาไว้ยากยิ่งกว่าการเริ่มปรากฏตัวเสียอีก แบบนี้ไงคะเราถึงเห็นดวงวิญาณแวบหาย...แวบหาย ความจริงเขาก็ไม่ได้หายไปไหนหรอก... เขายังอยู่นั่นล่ะค่ะเพียงแต่พลังงานที่เขาใช้ปรากฏกายนั้นไม่คงที่...ทำให้ไม่สามารถรักษารูปร่างที่ต้องการไว้ได้  อันนี้พูดถึงผีมือใหม่ที่พึ่งตายได้ไม่นานนะคะ  ส่วนผู้ที่ตายนานแล้วเขาสามารถควบคุมพลังได้ดีกว่าพวกมือใหม่หัดหลอกเยอะเลยค่ะ (เดี๋ยวคราวหลังจะมาเล่าให้ฟังนะคะว่าทำไมผีถึงชอบหลอกคน) พวกชั้นเซียนหรือเก๋าเกมส์ทั้งหลายยิ่งไม่ต้องพูดถึงพยายามเป็นอย่างยิ่งที่จะหลบเลี่ยงมนุษย์ไม่ให้คนทั่วไปเห็น แต่ถ้าคนพวกนั้นดันมีคลื่นจิตที่ตรงกันอันนี้เขาก็บอกว่าช่วยไม่ได้...เขาเองก็ไม่ได้ตั้งใจเหมือนกัน  มีแต่ผีแว้นที่พึ่งควบคุมพลังได้เท่านั้นล่ะค่ะที่ชอบปรากฏตัวออกมาให้คนเห็นเป็นเรื่องสนุกเวลาเห็นคนกลัวตัวเองจนสั่นงันงก...


          และที่น่าแปลกใจกว่านั้นวิญญาณก็มีบาปเช่นเดียวกัน...และการหลอกคนก็ถือว่าเป็นบาปอย่างหนึ่ง ที่อยู่ในขั้นกลางๆ (พึ่งรู้ว่าบาปมีขั้นต้น...กับขั้นรายแรงด้วย) ยิ่งสะสมบาปเยอะเท่าไรยิ่งยืดเวลาแห่งการจากไปได้ช้าเท่านั้น(อันนี้เราก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเวลาแห่งการจากไปนั้นคืออะไร เพราะถามเขาเขาก็บอกว่าไม่รู้เหมือนกันเพราะคนที่ได้จากไปนั้นไม่เคยปรากฏตัวให้เห็นอีกเลย...)


          วิญญาณไม่ได้มาเป็นในรูปร่างคนทุกครั้งไปหรอกนะคะ บางวิญญาณมาเป็นคล้ายๆ ลูกแก้วกลมๆ ใสๆ ...บ้างก็มาเป็นกลุ่มก้อนคล้ายหมอกควัน   ...บางทีก็มาในแบบพลังงานไม่คงทีดูคล้ายลูกไฟในหนังสือการ์ตูนญี่ปุ่นที่เราเคยอ่านนั่นล่ะค่ะ...แต่ที่น่าแปลกสุดๆ ก็คือวิญญาณของลูกหมาวัยไม่เกินสองเดือน เป็นครั้งแรกที่เจออะไรแปลกๆ เช่นนี้(อันนี้ก็ขอยกยอดไว้เล่าในตอนต่อไปเช่นกัน)




          แหม...พิมพ์มาเยอะแล้ว ขอจบดื้อๆ แค่นี้ก็แล้วกันแล้ววันหลังจะเล่าเรื่องผีให้ฟังต่อถ้าไม่เบื่อกันซะก่อน...  อ้อบอกไว้ก่อนนะคะเราไม่ใช่คนทรงเจ้าเข้าผี ไม่รับแก้คุณไสย์ ไม่รับต่อดวงชะตา ไม่รับทำนายดวงด้วยเพราะฉะนั้นไม่ต้องติดต่อมานะคะ  การที่เราสัมผัสได้ถึงวิญญาณนั้นเกิดจากปัจจัยที่ต้องสอดคล้องกัน ไม่ว่าจะเป็นวัน... เวลา... สถานที่... พลังงานของดวงวิญญาณ... และพลังการรับรู้ของข้าพเจ้าที่ต้องอยู่ในสภาพที่สอดคล้องกัน...  การรับรู้ถึงวิญญาณนั้นไม่ได้เกิดขึ้นทุกวันและไม่อยากให้เกิดขึ้นด้วย... (มันเหนื่อย !!!)




ป.ล.ตอนที่พิมพ์เรื่องตอนนี้อยู่จู่ๆ ก็ได้กลิ่นเหม็นเน่าคล้ายกับเนื้อเน่า (ถ้านึกไม่ออกลองเอาเนื้อหมูมาตั้งนอกตู้เย็นสักห้าหกวัน...กลิ่นแบบนั้นล่ะค่ะ)



Create Date : 12 เมษายน 2555
Last Update : 12 เมษายน 2555 20:24:28 น. 2 comments
Counter : 5999 Pageviews.

 
ชอบอ่าน
ขอติดตามนะครับ
อย่าลืมมาเล่าต่อนะครับ

ส่วนตัวไม่มีประสบการณ์อย่างนี้เลย


โดย: ปรกติ IP: 115.87.205.120 วันที่: 15 เมษายน 2555 เวลา:20:35:09 น.  

 
แบบนีั้ถือว่าเป็นคนมีเซนส์ใช่มั้ยคะ
แต่เจอบ่อยไปหน่อยแฮะ

แอบอยากรู้ต่อไปว่า ทำไมชอบหลอก (ถึงจะไม่เคยโดนหลอกและไม่อยากให้มาหลอกด้วย )


โดย: super-bobah วันที่: 23 เมษายน 2555 เวลา:19:02:13 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

yodaoi
Location :
ยะลา Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




เหนื่อยใจจริงๆ ช่วงนี้ดูเหมือนอะไรๆ ก็ถามโถมเข้ามาในชีวิตของ yodaoi ไม่ว่าจะเป็นโรคประจำตัวที่กระหน่ำซ้ำเติม...งานการที่ดูเหมือนจะยุ่งวุ่นวาย...แถมเมื่อไม่กี่วันนี้มีน้องที่รู้จักโดนลอกงานเขียนของตัวเองอีก...

เฮ้อ !!

เกิดเป็นคนนี่มันเหนื่อยจัง~*










ผลงานและบทความทุกชิ้นที่ปรากฏใน Bloggang ของ yodaoi ได้รับการคุ้มครองและสงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ. 2537 (มาตรา 15 และ 27) ไม่อนุญาตให้นำส่วนหนึ่งส่วนใดหรือทั้งหมด...ไปทำซ้ำ หรือดัดแปลง จำหน่าย ให้เช่า คัดลอก เลียนแบบ ทำสำเนา การทำให้ปรากฏต่อสาธารณชน ไม่ว่าในรูปลักษณะอย่างใดหรือวิธีใด...โดยไม่ได้รับอนุญาตจากเจ้าของอย่างเด็ดขาด หากพบเห็นการละเมิดลิขสิทธิ์ที่ผิดกฏหมายของข้าพเจ้า...จะขอดำเนินการทางกฏหมายโดยไม่ต้องแจ้งให้ทราบล่วงหน้า
Google
Friends' blogs
[Add yodaoi's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.