Bloggang.com : นางฟ้าปากกว้าง : เราจะต้องกลับมารักกันเหมือนเดิม

เราจะต้องกลับมารักกันเหมือนเดิม

วันดีเป็นศรีวัน ใครจะทำอะไร ใครจะรวมตัวกันไปไหน จะใส่เสื่้อสีไรไม่รู้ รู้แต่เราไปดูคอนเสิร์ท คอนเสิร์ทชื่อนี้เลย...
"เราจะต้องกลับมารักกันเหมือนเดิม"
คนจัดคือกรุงเทพมหานครร่วมกัน yes radio 93.5 HD1

งานจัดที่หอศิลปวัฒนกรรมกรุงเทพฯ ตรงข้ามโตคิว
เราในฐานะที่เป็นผู้ฟังที่ดีของ"คลื่นที่ชอบ ของคนที่ใช่"นี้มานาน
ชอบที่เค้าเปิดเพลงเก่าสมัยเดียวกับที่เราเป็นวัยสะรุ่น
ฟังแล้วทำให้คิดถึงอดีตที่มีทั้งหวานทั้งขมระทมเศร้า ว้าว ว้าว
และดูเหมือนจะเป็นคลื่นเดียวที่ต้องเปิดเพลงที่มีอายุเกิน 15 ปีขึ้นไป
ด้วยเหตุนี้ก็เลยไม่น่าพลาดงานนี้
แต่เหตุผลที่สำมะคัญ คืออยากไปทักทายดีเจ ขวัญใจซะหน่อย
ดีเจที่ว่าเนี่ยะ เค้าเป็นดีเจรับเชิญ ช่วงสตาร์พาเหรด
มาทุกวันพฤหัส บ่ายโมงถึงบ่ายสาม
ทำให้ช่วงเวลานั้นของทุกอาทิตย์ เราต้องเสียบหูฟังวิทยุไม่พูดไม่จากับใคร ไม่รับโทรศัพท์ ไม่ทำงาน นั่งกด sms แล้วก็คอยฟัง
ว่าดีเจจะพูดถึงเราเมื่อไหร่ ซึ่งแน่นอน ทุกครั้งที่พูดถึง
ไม่ด่าก็ประชดหรือไม่ก็เหน็บแนม และอื่นๆ
ช่างแตกต่างกับดีเจทั่วไปจริงๆ
แต่ก็ชอบนะ รู้ว่าพี่น่ะด่าไปอย่างงั้นแหละ จริงๆก็ดีใจที่น้องตามมาฟังทุกวันใช่ไม๊หล่ะ
เฮ้อ!! ไม่นึกเลยว่า โตป่านนี้แล้วจะต้องเป็นโรคติดดีเจ
อ้อ ดีเจที่ว่า เนี่ยะ ไม่ได้หล่อเหลาเร้าใจใสปิ๊งแต่ประการใด
มันก็ต้องสมกับคลื่นกันหน่อย คลื่นเพลงเก่าคู่กับดีเจแก่ๆ 555
เค้าก็คือ"พี่เจี๊ยบ วัชระ ปานเอี่ยม"
ดีเจปากจัด กัดเจ็บ ขี้ประชด เอาแต่ใจ ขวางโลก ฯลฯ
อืม นี่ถ้าไม่รักกันจริงไม่กระแนะกระแหนได้ขนาดนี้นะเนี่ยะ
ว่าแต่ว่า ถ้าแกมาอ่านเจอจะทำไงหล่ะเนี่ยะ
ได้แต่ภาวนาขอให้พี่เจี๊ยบงานยุ่งไม่มีเวลาแวะมาเปิดบล๊อกอ่านให้เสียสายตา(ยาวๆ) ของพี่เถอะนะ

คอนเสิร์ทเริ่มประมาณ 5 โมง (เค้าว่างั้น)
เราไปถึงหน้างานประมาณ 5 โมงพอดี หลังจากแวะไปจอดรถที่มาบุญครอง
เมื่อประมาณบ่ายสาม เห็นว่าคอนเสิร์ทเลิกประมาณสองทุ่ม
กะว่าไปดูพี่เจี๊ยบจบแล้วก็จะกลับหละ ไม่น่าจะเกินทุ่มนึง ก็น่าจะยังอยู่ใน 4 ชั่วโมง ซึ่งเสียเงินค่าจอดไปเรียบร้อยแล้ว 40 บาท

ทีแรกนึกว่างานจัดตรงลานหน้าหอศิลปฯ แต่ที่จริงเค้าจัดในห้องชั้น 1 น่าจะจุคนได้เต็มที่ประมาณ 200 คน แต่เก้าอี้ที่จัดไว้น่าจะอยู่ที่ 150 คน
ขณะที่เดินเข้าไปนั่ง วงที่เล่นอยู่เป็นวงชื่อ"อมตะ"
ได้ข่าวว่าอยุ่ในโครงการอะไรซักอย่างที่สนับสนุนเกี่ยวกับวงดนตรีร๊อคๆหน่อย น้องเค้าก็เล่นได้ดี มีเพลงของตัวเองด้วย
แต่บังเอิญฟังเพลงร๊อคไม่ค่อยบ่อย เลยไม่อาจวิจารณ์
วงต่อไปก็เป็นวงในโครงการเดียวกัน อันนี้น่าจะเด็กกว่าวงก่อน
ชื่อวงอะไรจำไม่ได้ เล่นแนวร๊อคๆเหมือนกัน
มีเพลงของตัวเองเหม่ือนกัน
ดนตรีดี นักร้องก็ร้องดี ข้อเสียของทั้งสองวงที่เราเห็นอย่างเดียวคือ
การพูดเชื่อมระหว่างเพลง และการเอนเตอร์เทนต์คนดู
มันยังไม่น่าสนใจและไม่สนุกเท่าที่ควร อันนี้อาจเป็นเพราะยังเด็ก ถ้าได้ฝึกฝนอีกหน่อยก็คงจะดีขึ้น
เพราะบางทีศิลปินไม่ต้องพูดเยอะแค่พูดให้โดนก็พอแล้ว

จบจากสองวงน้องใหม่นี้ก็เป็นพิธีเปิดมีที่ปรึกษาผู้ว่ากทม.มาเป็นประธาน
พี่อ๊อดจักรกฤษณ์ ศิลปชัย เป็นผู้กล่าวรายงาน
(ไม่อยากบอกว่าพี่อ๊อดเท่ห์มาก)
จากนั้นก็เป็นคุณสุรชัย สมบัติเจริญ
ร้องประมาณ 4 เพลงด้วย backing track
พี่เค้าบอกว่าเป็นเพลงของคุณพ่อสุรพล
เราคงผิดเองที่ไม่เคยได้ยินซ้ากเพลง
ต่อจากนั้นน่าจะมีวงอะไรอีกซักวงทำไมนึกไม่ออกเลย
แล้วก็น่าจะเป็นวงซูซู
ซึ่งคงเป็นวงหลักของงาน เพราะเล่นอยู่เกือบชั่วโมง
หลายเพลงอยู่ ส่วนใหญ่เป็นเพื่อชีวิต และเพื่อภาคใต้
ส่วนใหญ่ไม่เคยได้ยินอีกเช่นเคย
แต่ก็ได้อารมณ์เพื่อชีวิตดี

ขณะวงซูซูกำลังเล่น พี่เจี๊ยบกับครอบครัวก็เดินทางมาแบบชิวๆ
เจอหน้าก็ถูกทักว่ามาคนเดียวเหรอ .. ไม่มีเพื่อนสิท่า ..สมน้ำหน้า
พรุ่งนี้ไม่ทำงานเหรอแก นี่ดึกแล้วนะ
เฮ้อ ... สาบานได้นะว่านี่คือคำทักทายของศิลปินกับแฟนคลับ
อึ้งเลยตู
ถามพี่เจี๊ยบว่าเล่นกี่โมง แกบอกสองทุ่มครึ่ง
โอวแม่เจ้า ขณะนี้ยังไม่ทุ่มครึ่งเลย
แล้วรถที่จอดอยู่ที่มาบุญครองจะทำไงเนี่ยะ
คิดได้ดังนั้น ก็รีบรุดเดินข้ามไปเอารถออกมาจากมาบุญครอง
สังเวยค่าที่จอดเพิ่มไปอีก40 รวมเป็น 80 บาท
ขับมาจอดที่หอศิลป์ฯ ไม่เสียตังค์ซักบาท
ฉลาดนักนะตูเนี่ยะ ทำไมไม่มาจอดตั้งแต่แรกวะ

เมื่อกลับมาอีกรอบเป็นคิวพี่บ๊อบบี้ ทูน หิรัญทรัพย์
กำลังเล่นตลก เอ๊ย พูดคุยเอนเตอร์เทนคนดูอยู่
แล้วตบท้ายด้วยเมดเล่ย์เพลงสากลอีกประมาณ 4-5 เพลง
วงแบ๊กอัพที่เล่นให้ช่ือวง "โรลเลอร์ สเก็ตเตอร์"
เป็นวงที่รวมเหล่านักดนตรีจากวงต่างๆ เล่นได้มันส์ดีเหมือนกัน
ดูเป็นมืออาชีพจริง
จากนั้นก็เป็นคิวของ วัชระ ปานเอี่ยม
เล่นเป็นคนสุดท้ายในคืนนี้
แปลว่า ช่วงที่เราไปเลื่อนรถ
เราพลาดคลาดเคลื่อนกับ บิลลี่ โอแกน
ที่มาร้องเพลงแค่ สองเพลง ไปเสียแล้ว
โอววววว เสียดาย

แต่ไม่เป็นไร ในเมื่อศิลปินที่ตั้งหน้ารอกำลังอยู่บนเวที
ก็เลยไม่อาจสนใจเรื่องอื่นได้อีก
พี่เจี๊ยบร้อง "เที่ยวละไม" เป็นเพลงแรก เล่นกีต้าร์ด้วย
แล้วต่อด้วยเพลงเรโทร ซึ่งเป็นการcover เพลงของคุณชายถนัดศรี
ชื่อเพลง"กลัวจะรักไม่จริง" เพลงนี้ร้องแบบเจี๊ยบๆแล้วแปลกหูมาก
แต่ก็น่ารักดี
จบเพลงนี้รีบตาลีตาเหลือเอาพวงมาลัยดอกบานไม่รู้โรยไปให้
รู้ว่าพี่ชายคงดีใจ
แต่พอกลับมานั่งที่ คำขอบคุณของพี่ชายก็มีดังนี้
"เอ่อ ขอบคุณนะครับ น้องคนนี้มันเป็นแฟนคลับตั้งแต่เริ่มก่อตั้งเวบบอร์ดเฉลียง เมื่อหลายๆๆๆปีที่แล้ว
จนบัดนี้มันก็ยังเวียนว่ายตายเกิดอยู่ เออ ไม่ตายซะทีแฮะ
มันชอบ sms มาแซวผมตอนจัดรายการบ่อยๆ
ครั้งนึงมันทำผมนั่งหัวเราะจนจัดรายการต่อไม่ได้
เพราะมันบอกว่า ผมเป็นเพลงผิดคอนเสปคลื่น .. เพราะผมเปิดแพ้ใจ ร้องโดยใหม่ เจริญปุระ
คลื่นนี้เค้าเปิดเพลงเก่ากัน.... นั่นดูมัน เฮ้อ!!! "
เอ่อ พี่คะ อันนี้เป็นคำขอบคุณจากใจพี่ใช่ไม๊คะ
คนเค้าหันมามองหน้าหนูกันใหญ่เลย หนูต้องยิ้มหรือต้องอายดีวะเนี่ยะ

แล้วพี่เจี๊ยบก็จบด้วยเพลง "เธอหมุนรอบฉัน ฉันหมุนรอบเธอ"
ของวงสครัปป์ เอ๊ย ของเฉลียงสิ
เพลงนี้ต้องพี่เจี๊ยบร้องถึงจะได้อารมณ์ จริงๆนะพี่ ไม่ได้โม้
พี่จิกแต่งเพื่อพี่กะพี่แต๋งเลยนะ
เสียงร้องของพี่กับเสียงแซกของพี่แต๋ง(ซึ่งวันนี้เป็นเสียงกีต้าร์ไปซะแล้น)
พอพี่ร้องจบ วงดนตรีคงจะเล่นต่ออีกซักสองสามเพลง
แต่หนูเผ่นแน๊บไปแล้ว
ก็พี่ขู่ว่าหลังสามทุ่มยามจะไม่ให้เราเอารถออก
หนูก็เผ่นสิพี่
เดินไปลาครอบครัวพี่ด้วย
ปรากฏว่า ก็เดินออกมาพร้อมกันเนี่ยะแหละ

เดินลงมาถึงรถ เจอพี่เจี๊ยบยืนอยู่มุมตึก
คงเอาของมาเก็บแล้วไม่อยากขึ้นไปอีก
เลยได้คุยอันอีกนิดนึง
แล้วก็โดนไล่ให้กลับบ้านเพราะพรุ่งนี้ต้องทำงาน

วันที่ 10 เดือน 10 ปี 10
เป็นการใช้ชีวิตคนเดียวครั้งแรกในรอบหลายๆเดือน
มีความสุขกับสิ่งที่เลือกทำ
แม้ว่ากลับบ้านจะหิวแทบขาดใจ
เพราะไม่มีอาหารเจให้กินแล้ว..ก็ตาม

ขอบคุณyes radio ที่จัดงานแบบนี้
ขอบคุณพี่เจี๊ยบ พี่ชายใจดี แม้จะปาก...จัด
ขอบคุณแม่ค้าพวงมาลัยที่เทเวศน์ ที่ลดราคามาลัยให้จนยอมจ่าย
ขอบคุณตัวเอง ที่ไม่โลเลและใช้ชีวิตแบบมีจังหวะ (อีกและ)

Create Date : 11 ตุลาคม 2553

Last Update : 13 พฤษภาคม 2564 23:37:32 น.

0 comments

Counter : 475 Pageviews.