นั่ง "รอ" (เวลา) อยู่ครึ่งค่อนวัน....มึนๆ งัวเงียๆ สมองตึ๊บๆ วันนี้ขี้เกียจอย่างแรง จะนั่งอยู่หน้าคอมก็สงสารสายตาตัวเอง กลัวจะต้องไปตัดแว่นมาใส่ซะก่อน เพราะวันๆ ถ้าไม่ได้ทำงาน ก็เฝ้าอยู่แต่หน้าจอนี่แหละ วันนี้เกิดอาการเบื่อเน็ตขี้มาซะเฉยๆ ก็เลยจับกล้องยัดใส่เป้ คว้าขาตั้งไปด้วย กะว่าไปถ่ายรูปยันค่ำซะเลย... นั่งรอออกมา ดั๊นฟังเพลงเหงา วังเวงๆ ของบล๊อกที่แล้ว.. ตอนร้องอัดมัยมันก็ไม่ค่อยเท่าไรนะ แต่พอมาฟังอีกที ทำไมมันเศร้าได้ขนาดนี้ฟ่ะ...ชีวิตจริงกรูนี่หว่า ทุกท่อน ทุกตอนเลย หุหุหุ กดรีเพลย์ฟังไปไม่รู้กี่สิบรอบ....พอๆๆ ชีวิตไม่ได้รันทดถึงขนาดนั้น ว่าแล้วก็ควักออกมา กดๆๆ ได้ภาพมาเซ็ทนึง ร้อยเอ็ด รูป หุหุ เลยอัพแยกอีกบล๊อกนึงแล้วกันเนาะ... ถ้าอยากดู ก็คลิ๊กที่นี้เลยจ้า.. เพลงนี้ร้องไว้พร้อมกะเพลงที่แล้วหละ จะอัพติดๆ กันทุกวันก็กลัวพี่น้องจะเบื่อกันซะก่อน หุหุหุ
เวลารอ แม้ว่าจะทรมาณยิ่งกว่าอะไร แต่ก็มีเสน่ห์ที่ทำให้เรารู้ว่า เวลาได้พบกับสิ่งที่รอนั้น มีความสุขแค่ไหน
...
แต่ถ้าบางคนซึ่งมีอยู่ แต่ไม่เคยให้ความสำคัญกับสิ่งนั้น
สุดท้ายคงน่าเสียดายกว่า