เมื่อเราต้องไกล...

1 เดือนแล้วที่เราจากกันมา ฝนยังจำวันสุดท้ายได้ว่าเสียใจขนาดไหน ร้องไห้จนเธอบอกว่าสงสาร แล้วเธอก็ร้องไห้ตาม คิดๆ แล้วก็ไม่เคยร้องไห้เสียใจอะไรขนาดนี้

รวมระยะเวลาที่ตกเครื่องรอไฟล์ถัดไป ร้องมาราธอน 12 ชม. ตั้งแต่ สนามบิน Atlanta - San Francisco

มันคือความรู้สึกของการพลัดพราก
การที่ต้องจากคนที่เรารัก
ความผิดหวัง
ความเสียใจ

จากวันที่ตกลงคบกัน จนถึงวันที่ต้องจากไม่เคยคิดเลยว่าจะรักมากมายขนาดนี้ รักมากก็ทุกข์มาก ไม่อยากจากลาแต่จะให้ทำยังไงได้ในเมื่อนาคตเราก็สำคัญเช่นกัน

ณ ตอนนี้ฝนเริ่มไม่มั่นใจ ในความรักของเราเลย เธอจะกลับมาหาเราไหม เธอจะให้เรารอถึงเมื่อไหร่ เราถามอะไรเธอก็วกวน ไม่รู้อะไร ปัดไป ปัดมาเข้าใจนะว่าเธอเองก็ยังสับสนแต่เราอยากได้ความมั่นใจ เราต้องรออีก 3 เดือน อีก 4 เดือน หรืออีกนานเท่าไหร่ช่วยบอกหน่อยได้ไหมถือว่าเป็นระยะเวลาทำใจ จะได้มีความหวังบ้าง บอกตรงๆ ว่าบางครั้งก็แอบคิดไปในสิ่งที่ยังไม่เกิด คิดไปก็รังแต่จะทำให้ตัวเองไม่สบายใจ ตอนนี้ก็ปลงได้ในระดับหนึ่ง


สัญญานะว่าจะประคับประคองความรักครั้งนี้ให้ดีที่สุด ทุกอย่างมันก็ขึ้นอยู่กับเธอด้วย เราเชื่อใจนะแต่เราก็ไม่ไว้ใจทั้งหมด เราเผื่อใจไว้แล้ว

อยากเห็นอนาคตที่มีเราสองคนก้าวไปด้วยกัน ฝนเสียใจมามากพอแล้ว ขอให้รักครั้งนี้เป็นครั้งสุดท้าย

แฟนไม่ได้มีไว้ให้อยู่ด้วยกันตลอดเวลา แต่มีเพื่อให้รู้ว่า ยังมีคนที่รักเราอยู่ ท่องเอาไว้ปลอบใจตัวเอง

Create Date : 03 พฤศจิกายน 2553		1 comments
Last Update : 3 พฤศจิกายน 2553 20:27:30 น.
Counter : 3354 Pageviews.
Share Tweet