ดนตรีในสวนครั้งที่ 16 (28 ธันวาคม 2551)
รอบแรกไม่ได้ไปดูน่าเสียดายจัง (ก็ทำงานกว่าจะเลิกไปถึงเค้าก็เก็บวงกันแล้ว)รอบที่ 2 ครั้งนี้พลาดไม่ได้ หลังจากเดินลัลล้าอยู่จตุจักรเป็นเวลาหลายชั่วโมงก็มีโทรศัพท์ดังเข้ามาตามเพื่อน : อยู่ไหนเนี่ย ดนตรีเค้าเริ่มแล้วนะ (เวลานั้นประมาณ 17.40 น.)น้ำฝน : อ่าๆ เดี๋ยวไปเดี๋ยวนี้แหละ กำลังออกจากสวน (อิชั้น ยังยืนดูดชาชักอยู่เลย)เพื่อน : เร็วๆ นะ แล้วเจอกันน้ำฝน : OK จ๊ะ ไปถึงแล้วจะโทรหาพอจบบทสนทนาแล้ว ก็ยืนตัดสินใจอยู่สักพักว่าไปรถไฟฟ้าหรือ ใต้ดินดีหว่า ไอนุจก็ว่าไฟฟ้าแกต้องเดินไปอีกนะ ใต้ดินก็ขึ้นตรงนี้เลย คิดไปคิดมามีค่าเท่ากัน ใต้ดินแหละ ถึงเลย หลังจากนั้นน้ำฝนก็หันไปร่ำลานุจ เพื่อนสาว แล้วตรงดิ่งไปขึ้นใต้ดินไปถึงก็ 18.30 น.เจอเพื่อนแล้ว ว๊า...พลาดไปหลายเพลงเลย ไม่เป็นไร แค่นี้ก็ ชิลได้ตารางของรอบนี้ดนตรีในสวน ครั้งที่ 16 วันอาทิตย์ที่ 28 ธันวาคม 2551 Bangkok Symphony Orchestra ผู้อำนวยการเพลง วานิช โปตะวนิช นักร้องรับเชิญ เสาวนิตย์ นวพันธ์ รายการเพลง William Tell Overture เพลงพระราชนิพนธ์ ยามเย็น Overture : Russian and Ludmilla Hungarian Dance No. 1 Carmen Suite No. 1 One Night Only (เสาวนิตย์) My Heart Will Go On (เสาวนิตย์) ๋Jurassic Park Trisch Trasch Polka The Mission X' Mas Medley (เสาวนิตย์) What A Wonderful World (อภิชาต) When A Child Is Born (อภิชาต) Overture Classic Turn To Rock พรปีใหม่ Radetsky Marchไปถึงก็เป็นเพลง My Heart Will Go On (เสาวนิตย์) โอ้ว...เสียงคุณกบสุดยอด ทรงพลัง ฟังแล้วขนลุก แม้ว่าในสวนจะเปิดโล่ง แต่เสียงของคุณกบ ยังก้องกังวาลขนาดนี้ น่าทึ่งจริงๆ พิธีกรได้กล่าวอำลาแล้ว เวลาแห่งความสุขผ่านไปเร็วเสมอ น้ำฝนเลยบอกเพื่อนว่าขอไปข้างๆ ศาลาแปบนุงนะ อยากไปฟังใกล้ๆ (ไม่มีอะไรหรอก อิอิ แค่แอบมาดูนักดนตรี )อ๊า... เดินมาข้างศาลาพร้อมกับเพลงพรปีใหม่ ปีเก่ากลับจะผ่านไปแล้ว ปีใหม่กำลังจะเข้ามา เร็วจังเลยเนอะ นั่นแสดงว่าเรามีความสุขใช่ไหม อือ ถามตัวเอง ใช่หรอ!ชั้นคิดว่า ชั้นไม่มีความทุกข์มากกว่าตะหากย่ะ! แต่ก็ไม่มีความสุขสุดเว่อร์ 555+พลางมองไปที่นักดนตรี ในใจก็อดคิดไม่ได้ว่า ถ้าไม่ได้รู้จักเค้า เราคงไม่มายืนฟังดนตรีอยู่ตรงนี้แน่ๆ รู้สึกมาตลอดว่าดนตรีคลาสสิคเป็นอะไรที่สูงส่ง ชั้นคงต้องปีนบันไดขึ้นไปฟัง "ขอบคุณนะคะ" ชั้นอยากจะบอกกับคุณจริงๆ แม้ว่าวันนี้เราจะไม่ได้พูดคุยกันแล้ว คุณอาจจะลืมไปแล้วด้วยซ้ำว่าคุณกับชั้นรู้จักกันเมื่อไหร่ เราเจอกันได้อย่างไร แต่ชั้นจำคุณได้ไม่ลืมค่ะ... คุณยังเป็นความทรงจำที่ดีของชั้นเสมอค่ะ