ผู้ชายของฉัน ไม่ใช่คนที่ฝันเอาไว้

ชื่อ : ผู้ชายของฉัน...ไม่ใช่คนที่ฝันเอาไว้
สำนักพิมพ์ : ปริ๊นเซส
ชื่อผู้แต่ง : อรุณะ

เรื่องย่อ
เพชรน้ำหนึ่ง สาวมั่นที่เพิ่งเลิกกับคู่รักคนล่าสุดต้องเข้าตาจนเมื่อมารดาจะบังคับให้แต่งงานกับคนที่เธอไม่รัก เธอจึงต้องรีบหาตัวช่วย และก็ลงล็อกเป๊ะเมื่อได้รู้จักกับเป็นหนึ่ง คุณหมอจอมเนี้ยบผู้มีงานอดิเรกแปลกๆ ซึ่งกำลังมีปัญหาหัวใจเช่นกัน ทั้งคู่จึงตกลงเล่นละครฉากใหญ่เพื่อตบตามารดาเพชรน้ำหนึ่งว่าเขาคือคนรักใหม่ของเธอ และแล้วความสัมพันธ์กำมะลอก็เริ่มขึ้นพร้อมความผูกพันที่เริ่มก่อตัวขึ้นเงียบๆ
(จากคำโปรยปกหลัง)


เนื่องจากไม่ได้แนะนำหนังสือมานาน แต่ด้วยความประทับใจในหนังสือเล่มนี้ เลยต้องลุกขึ้นมาปัดฝุ่นคีย์บอร์ดแล้วพิมพ์ความคิดเห็นของตัวเองออกมา
จะขอชำแหละ เอ้ย! แสดงความคิดเห็นเริ่มจากปกเลยนะคะ

ปก
บอกตามตรงเลยว่า แค่เห็นปกก็ไม่อยากหยิบขึ้นมาแล้ว!! ไม่มีอะไรเด่นสะดุดตา เสื้อสูทพาดอยู่บนเก้าอี้ไม้ กับรองเท้าหนังขัดเงา ในห้องพื้นๆ ดูผ่อนคลาย แบบสบายๆ...สบาย จนมองข้ามไปเลยละค่ะ
คืออยากบอกว่า ดูเชยดีจริงๆค่ะ (ไม่แน่ใจว่าช่วงนี้หน้าปกเขาฮิตแบบย้อนยุคหรือไร) ที่สำคัญคือ ปกไม่สื่ออะไรกับเนื้อเรื่องเท่าไหร่ (ถ้าเป็นเสื้อเชิร์ตสีขาวเรียบกริบยังเข้ากับเนื้อเรื่องมากกว่า)
หนังสือเล่มนี้เป็นเล่มที่ หยิบแล้วก็วาง หยิบแล้วก็วาง แบบแค่เห็นปกก็ไม่อยากหยิบขึ้นมาอ่านแล้วค่ะ

ชื่อเรื่อง...
อันนี้ต้องบอกว่าเป็นกรณีพิเศษสำหรับคำวิจารณ์ของหนูยี เพราะโดยปกติแล้วชื่อเรื่องนี้จะไม่แสดงความคิดเห็นอะไร แต่ว่า...เรื่องนี้ทนไม่ได้จริงๆ
เริ่มที่ความยาวของชื่อเรื่อง ยาวเกินไป ... ยาวไปใช่ว่าจะไม่ดี ถ้าชื่อเรื่องนั้นอ่านแล้วแตะตา แตะความรู้สึกอย่างชื่อเรื่องยาวๆ ของพวกแจ่มใส love series อันนี้ตัวหนูยีชอบนะคะ เพราะว่าอ่านแล้ว..อืมแตะตา กระแทกใจได้ดี
แต่ว่าชื่อเรื่องของหนังสือเล่มนี้ยาวแล้วไม่ใช่นี่สิคะ ... ผู้ชายของฉัน ไม่ใช่คนที่ฝันเอาไว้ อ่านแล้ว..ผ่านเลยไป เหมือนประโยคๆ หนึ่งที่ลอยมากับลมและลอยจากไปไม่มีอะไรตกค้างไว้ในใ
มันคงจะไม่แย่มากเกินไปถ้าไม่เจอกับปกหนังสือที่เรียบและจืดจางเหมือนกับชื่อเรื่อง พอเจอสองอย่างนี้รวมกัน...ยิ่งไปกันใหญ่ ... ทำใจหยิบหนังสือมาอ่านลำบากจริงๆ

ไม่รู้ใครเป็นคนเขียนคำโปรยปกหลังแต่เป็นเพราะอ่านคำโปรยปกหลังนี่ละ ถึงยอมหยิบติดมือกลับมาที่บ้าน ถือว่าเป็นสิ่งกระแทกตาได้ดีจริงๆ

คำโปรยปกที่สามารถสรุปเนื้อเรื่องย่อๆ และดึงดูดความสนใจของคนอ่านได้ดีโดยสรุปเหตุการณ์ของเรื่องสั้นๆ แล้วยังแย้มพลายนิสัยแปลกๆ ของตัวละครให้คนอ่านติดตามว่าไอ้ที่ว่าแปลกนะเป็นอย่างไร แล้วจบคำโปรยโดยการสรุปเป็นคำถามให้คนอ่านติดตามต่อในเนื้อเรื่อง ....
หนูยีว่าเป็นคนโปรยที่ดีมาก เพราะช่วยกู้สถานการณ์จากปกและชื่อเรื่องให้กลับมาได้เลยละคะ

เนื้อเรื่อง
ว่าด้วยเรื่องของสำนวนการเขียนก่อนเลย อันนี้ไม่มีคำวิจารณ์อะไรมากเพราะไม่ใช่คนที่เก่งพอจะวิจารณ์ได้เป็นข้อๆ แต่ในฐานะคนที่อ่านมาพอสมควร คำบรรยายไม่ติดขัด บทสนทนาลื่นไหลได้ดี ประโยคไม่เย้อ และไม่ห้วนเกินไปด้วย สรุปเลยแล้วกันว่า สำนวนการเขียนถือว่าผ่านค่ะ อ่านได้ไม่ติดขัดและไม่ขัดอกขัดใจอะไร
ส่วนด้านเนื้อเรื่อง... เปิดเรื่องได้ดีเลยค่ะ สั้นๆ แต่จำใจคนอ่านว่าเกิดไรขึ้น และไม่ได้ดำเนินเรื่องอืดน่าเบื่อตั้งแต่แรก เพราะแค่บทแรกตามด้วยบทที่สองสาม ทำให้ติดตามเนื้อเรื่องต่อได้ตลอด (เพราะถ้าเปิดเรื่องอืดๆ คงวางตั้งแต่บทที่สอง) พล๊อตเป็นอะไรที่ธรรมดาเห็นได้ทั่วไป ไม่ลุ้น และเดาเนื้อเรื่องได้ง่าย แต่สิ่งที่ดูธรรมดากลับมีสีสันขึ้นเพราะบุคลิกของตัวละครแต่ละตัวชัดเจน น่ารัก น่าหยิก ไม่ว่าจะนางเอกที่เป็นสาวขี้วีน ขาเหวี่ยง แต่ไม่น่ารำคาญ ออกจะดูน่ารักน่าเอ็นดูด้วยซ้ำ แล้วยังพี่ชายร่วมโลกที่นิสัยน่ารักน่าหยิก ที่พอสองพี่น้องมาอยู่ร่วมฉากกันเมื่อไหร่ รู้สึกเลยว่าเคมีมันเข้ากันมากๆ เป็นธรรมชาติ ไม่น่ารำคาญออกจะน่าติดตามเสียด้วยซ้ำว่า สองพี่น้องจะพาคนอ่านเจออะไรกันบ้าง แค่ปะทะคารมกันก็สนุกมากแล้ว
แล้วโดยเฉพาะตัวพระเอกเอง เป็นผู้ชายที่ถึงแม้ภายนอกจะดูแข็งและกระด้าง แต่ว่าจริงๆแล้วเป็นคนอบอุ่น น่ารัก และแปลกอย่างที่คำโปรยปกโฆษณาไว้
หนูยีโดนคุณหมอน๊อคเอ้าท์ตั้งแต่ปล่อยประโยคที่พูดกับคุณเพชรน้ำหนึ่งว่า “เป็นสิ่งมีชีวิตที่แปลกประหลาด” เป็นอะไรที่กระแทกใจมากๆเลยค่ะ ให้ความรู้สึกเลยว่า มันระเบิดบึ้ม!! ออกมา ไม่ติดตามต่อไม่ได้แล้ว... คนอะไรเรียก มนุษย์ ว่าเป็นสิ่งมีชีวิต นิสัยแบบนี้ชวนให้หวังไว้ว่าจะมีอะไรแปลกๆออกมาให้ประทับใจอีกหรือเปล่า แล้วยังนิสัยตั้งชื่อสัตว์เลี้ยงแบบแปลกๆอีก (อยากรู้ว่าแปลกอย่างไรต้องตามอ่านเรื่องนี้เองนะคะ) เป็นคนที่คาดการณ์ไม่ได้จริงๆ... เสียนิดหน่อยตรงที่พระเอกไม่ได้แปลกมากไปกว่านี้ คือรู้สึกว่าบุคลิกพระเอกในด้านความแปลกไม่เด่นพอค่ะ อย่างงานอดิเรกสะสมของประหลาด ก็ไม่เด่นชัด ถ้ามีการบรรยายถึงของสะสมอีกหน่อย และงานอดิเรกเรื่องการผสมเครื่องดื่มอีกนิด คุณหนึ่งชายจะดูมีมิติน่าค้นหาและเพิ่มพูนความน่ารักขึ้นได้อีกแน่ๆ แต่เสียดายคนเขียนบรรยายอยู่สองสามประโยคในแต่ละครั้งที่พยายามกล่าวถึงงานอดิเรกของพระเอกแค่นั้นเอง
โดยส่วนตัวแล้วชอบเนื้อเรื่องที่มีทั้งความสุขสมหวังและความผิดหวังในเนื้อเรื่องๆ มากๆ เพราะชีวิตไม่ใช่ทุกสิ่งที่ใจหวังและปรารถนาอยากให้เป็น ถึงแม้ว่าคนอ่านจะไม่ได้อยากให้เพื่อนนางเอกผิดหวัง แต่ถ้าคนเขียนๆ ให้เพื่อนนางเอกสมหวัง คุณค่าหรือข้อคิดดีๆในหนังสือเล่มนี้ก็จะหายไปอีกข้อ

กับความรู้สึกของหัวใจ... ถือว่าผิดคาดเพราะจากคำวิจารณ์เรื่องปกแล้วชื่อเรื่อง ทำให้ไม่รู้สึกหวังอะไรกับหนังสือเล่มนี้เท่าไหร่ แต่พอได้อ่าน.. โอ้ยยยยยย ผิดคาดมากๆ ใครจะนึกว่าไอ้ที่ดูจืดจาง ข้างในกลับมีอะไรน่าค้นหา และชวนให้เพลิดเพลินได้ขนาดนี้ หนังสือบนแผงสมัยนี้ ไม่ใช่ทุกเรื่องที่จะอ่านได้ต่อเนื่องโดยไม่วางแบบนี้นะคะ เพราะงั้นเลยเป็นความประทับใจสำหรับเรื่องนี้มากๆ เป็นเรื่องที่ถ้าไม่รู้ว่าจะอ่านอะไร หยิบเล่มนี้ขึ้นมาอ่านก็ทำให้หายเบื่อไปได้เหมือนกันค่ะ

Create Date : 23 กรกฎาคม 2554 Last Update : 23 กรกฎาคม 2554 13:30:14 น. Counter : 6186 Pageviews.		5 comments
Share Tweet