ในสภาวะของตัวเราตอนนี้ พูดได้คำเดียวว่า "ต้องอดทน" เพราะคงทำอะไรไปมากกว่านี้ เรารู้ตัวเองดีว่า สิ่งที่เราเลือก "ถูก" แล้ว แต่หากจะได้มาซึ่งสิ่งที่เราต้องการก็คงต้องฝ่าฟันอุปสรรคกับความยากลำบาก เหน็ดเหนื่อย ระลึกเสมอว่า "ไม่ใช่เราเพียงคนเดียวที่ลำบาก รุ่นพ่อแม่ของเราก็เคยผ่านอุปสรรคของการตั้งตนชีวิตมากันทั้งนั้น และอีกหลายๆคนที่ไม่มีโอกาสดีอย่างเรา เราต้องพึ่งตัวเองให้มาก อย่าหวังพึ่งใคร และอย่ามัวฝันลมๆแล้งๆ ว่าจะมีปฏิหาริย์ ต้องทำด้วยน้ำมือของเราเอง"

บางเวลามีอารมณ์น้อยใจในโชคชะตา อยากให้มีคนมาเอาใจมากๆ เหมือนแต่ก่อน แต่ก็คิดได้ว่าต่างคนก็มีภาระหน้าที่ที่เค้าต้องรับผิดชอบ จะไปโกรธ ไปงอนเค้าก็ไม่ได้มีประโยชน์อะไร เสียเวลาเปล่าๆ ก็เลยตัดสินใจปลงๆ และตระหนักว่าเราต้องทำอะไรด้วยตัวเอง และต้องเป็นผู้ใหญ่ให้มาก อย่าเอาตัวเองไปเปรียบกับคนอื่น แต่ให้เปรียบเทียบกับตัวเราเองเมื่อวานนี้ น่าจะดีกว่า