Group Blog All Blog
|
เพื่อเธอสักครั้ง กับเรื่องที่ค้างคาของเรา เพราะรู้ว่าไม่สามารถอธิบายให้ใครเข้าใจได้ถึงความรู้สึกของยัยพี่ เพราะไม่รู้ว่าระหว่างเรามันจะเกี่ยวพันกันอีกนานแค่ไหน แต่สิ่งหนึ่งที่รู้คือครั้งนี้จะทำให้ลำบากใจน้อยที่สุด เลยอยากเก็บเรื่องราวนี้ไว้ใน blog เพื่อเก็บความทรงจำ ระหว่างเราไว้ 4 ปี แรก ผูกพัน ในชีวิตวัยรุ่นของผู้หญิงคนนึง คงไม่มีอะไรมากไปกว่าการเตรียมหาที่เรียนต่อ อยู่ในความสนใจของเพื่อนๆ และคนที่ชอบ พี่เริ่มเข้ามาในชีวิตตอนนั้น ด้วยอายุที่ห่างกันสามปี คุณอยู่ในรั้วมหาวิทยาลัย และน้องสาวอย่างยัยพี่ที่อยู่ในวัยมัธยม คุณเป็นคนที่เข้ามาในแบบของพี่ชาย มาหาที่บ้านทุกวัน คอยดูแล ห่วงใย ปลอบใจ เอาใจใส่ และอะไรหลายๆ อย่างในชีวิต คนที่ทำให้ชีวิตประจำวันของยัยพี่เปลี่ยนไป หลังเลิกเรียนที่ต้องไปบ้านเพื่อน หรือไม่ก็นอนเล่นอยู่บ้าน โดยไม่ต้องสนใจใคร ก็กลายเป็นว่าต้องคอยชะเง้อหาว่าเมื่อไหร่คุณจะมาซักที เสาร์อาทิตย์ที่ควรจะเป็นวันว่างใช้ชีวิตอยู่กับเพื่อนๆ ก็มักจะโดนคุณใช้เหตุผลต่างๆ นาๆ เพื่อแยกตัวออกไปอยู่ต่างหาก เวลาอยากไปเที่ยวกับเพื่อนๆแต่ก็ต้องอด เพราะต้องคอยช่วยงานพี่ชาย หลายๆอย่างที่คนรอบข้าง แม้แต่คนในครอบครัวยังดูออกว่าคุณทำเพราะอะไร แต่ยัยคุณกลับไม่เข้าใจไม่ได้ให้ความสำคัญ และคอยมองหาคนอื่นที่คิดว่าใช่ แม้จะไม่เคยให้ความสำคัญใครมากกว่าพี่ชาย และอาจเคยสงสัยว่าเค้าคิดกับเรามากกว่าพี่น้อง แต่ก็เพียรปฏิเสธอยู่เรื่อยไป นั่นก็เพราะคุณไม่เคยบอกเลยว่ารู้สึกยังไง เวลาอยู่ด้วยกันก็ไม่เคยทำให้สงสัย จะมีก็แต่ตอนกันท่าคนอื่นที่เข้ามาในชีวิตยัยพี่ที่ชัดเจน ความไม่มั่นใจ ความไม่เข้าใจที่เกิดขึ้นทุกวันจนเกิดความเคยชิน ชีวิตในวันที่ขาดคุณตอนนั้นรู้สึกเหมือนบางอย่างที่ขาดหายไป และความผูกพันนั้นก็ติดมาจนวันนี้ 3 ปีต่อมา ความสัมพัน เมื่อเข้าวัยอุดมศึกษา เป็นเวลาที่เราต้องห่างกัน และคุณก็เข้าวัยทำงาน คุณบอกว่ารอให้พร้อมที่จะดูแลค่อยขอคบกัน การปล่อยให้ยัยพี่อยู่กับความไม่เข้าใจ สงสัย ในความสัมพันมา 4 ปี มันทำให้ลังเลแล้วละ มาบอกตอนที่ห่างไกลกันอย่างนี้บอกตรงๆ สับสน ไม่แน่ใจ ความห่างไกล ทำให้คิดว่าเราจะเดินไปด้วยกันได้ยังไง ต่างคนต่างห่างอาจจะมีอะไรใหม่ๆเข้ามาในชีวิต ตอนนั้นตอบตกลงคบหากัน เพราะกลัวคุณเสียใจ และคิดว่าไม่นานต่างคนคงมีทางเดินของตัวเอง แต่ก็เปล่าคุณยังคงทำตัวเหมือนเดิมคอยดูแลเมื่อเจอกัน คุยกันเวลาเหงา ก็ยังคงเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตยัยพี่อยู่ดี แต่ก็เป็นยัยพี่เองที่ยังไม่มั่นใจ ลังเล 1 ปี ของการเปลี่ยนแปลง เมื่อเรียนจบมีงานทำ ความคิดอะไรหลายๆ อย่างก็เข้ามา ความผูกพันที่ยาวนานตลอด 7 ปี และชีวิตที่ต้องก้าวไปข้างหน้า ทำให้สับสน จนต้องตัดสินใจอย่างที่เคยลงไว้ใน blog " วันนี้ yaipee มีเรื่องบางเรื่องทีอยากเล่าสู่กันฟังมีคนสองคนตัดสินใจคบกันเป็นแฟน คบกันมา 4 ปี ฝ่ายชาย ตามใจฝ่ายหญิงทุกอย่าง จะเอาอะไร เรียกร้องอะไรเขาให้หมดโดยที่เค้าเองไม่เคยเรียกร้องอะไรตอบแทน ไม่เคยทะเลาะกันเลยสักครั้ง ส่วนฝ่ายหญิง เหตุผลที่คบกัน เพราะกลัวพี่ชายที่แสนดีจะเสียใจคิดว่าระยะทางที่ไกลห่าง และเวลาที่เดินไป จะทำให้ฝ่ายชายเปลี่ยนใจแต่เมื่อเวลาผ่านไป มันกลับเป็นความคิดที่ผิด เพราะเค้ายังคงเหมือนเดิมและมั่นคง โดยไม่รู้เลยว่าเธอรู้สึกเป็นทุกข์ เพราะทั้งสองเหมือนไม่เคยเข้าใจกันเลย เวลาคุยกันต่างหลีกเลี่ยงการถกเถียง การทะเลาะ หรือการแสดงความรู้สึกที่แท้จริงของตัวเอง ต่างคอยให้กำลังใจกัน โดยที่ไม่เข้าใจว่าต่างฝ่ายต้องการอะไร นานวันฝ่ายหญิงก็ยิ่งไม่มีความสุข แต่จะบอกเลิกก็กลัวเค้าเสียใจ ยื้อเวลา ไปนานๆ เข้าก็ยิ่งหนักใจ จะตัดสัมพันก็ตัดไม่ขาด จะทนคบต่อไปก็ไม่มั่นใจในความรู้สึก ทำให้ไม่มีความสุข ถ้าเป็นคุณจะทำยังไง ระหว่าง คบต่อไปทั้งที่เค้าไม่เคยเข้าใจคุณ ได้แต่ตามใจคุณ เอาใจคุณหรือบอกเลิกกันไป แล้วทนเห็นเค้าเสียใจ เธอใช้เวลาตัดสินใจนานถึง 5 เดือน เพราะเธอห่วงความรู้สึกเค้าโดยที่เค้าก็ไม่เคยรู้เลยว่าตลอดเวลาเธอมีทุกข์ในใจ และเธอก็เลือก ที่จะเลิกลาเพราะเธอเชื่อวาถ้ายิ่งยื้อ คนที่เจ็บ และเสียใจที่สุดก็จะเป็นเธอเองการเป็นคนบอกเลิกทั้งที่เค้าไม่ผิดอะไร มันก็เป็นการทรมานตัวเองเช่นกัน ถึงวันนี้ทั้งสองเลิกกันไปแล้ว เธอยังคงรู้สึกผิดตลอดเวลาเธอไม่ได้มีคนใหม่ ยังคงอยู่คนเดียว" ช่วงเวลานั้นยอมรับว่าเห็นแก่ตัวมาก ถึงจะอ้างเหตุผลอะไรมาอ้าง สุดท้ายก็ทำเพื่อความพอใจของยัยพี่เอง 4 ปีหลังเลิกรา หลังเลิกรากันไป คุณก็ยังทำตัวเหมือนเดิม คอยดูแล เอาใจใส่เสมอ เวลากลับไปบ้านก็ยังคงคอยดูแล คนรอบข้างที่อยู่กับเราสองคนมาตั้งแต่ตั้น มองความสัมพันของเรามาตลอดไม่มีใครเคยรู้เลยว่าสถานะเราเปลี่ยนไปแล้ว ตอนนี่ถึงแม้จะไม่ได้คุยกันบ่อยๆ แต่ก็ติดต่อกันตลอด ทำให้ยัยพี่รู้สึกว่าคุณเป็นของยัยพี่ตลอดเวลา ไม่เคยสักครั้งที่คุณจะปฏิเสธน้องคนนี่ ไม่เคยสักครั้งที่จะเพิกเฉย และไม่เคยสักครั้งที่คุณจะแสดงให้คนอื่นรู้ว่าเราเปลี่ยนไป และคุณก็ยังคงเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตของยัยพี่ ไม่รู้สินะไม่รู้เพราะอะไรทำให้ใน 4 ปีนี้ ยัยพี่ก็ไม่เคยคบใคร แม้จะมีใครเข้ามาบ้าง แต่ก็จะบอกเล่าให้คุณฟังทุกครั้ง ไม้รู้ว่าเพราะรู้สึกผิดหรือเพราะรู้สึกว่าต้องซื่อสัตย์กับคุณกันแน่ ทำให้พี่ยังเป็นคนเดียวที่เคยใช้คำว่าแฟนกับยัยพี่ ตอนนี้ คุณเป็นคนเดียวที่ยัยพี่ไว้ใจที่สุด รู้เรื่องยัยพี่ทุกอย่าง แม้ว่าช่องว่างระหว่างเราจะคงห่างออกไปทุกที 3 ปีต่อมา เวลาที่ห่างหาย ช่วงหลังๆมานี่ เราสองคนไม่ค่อยได้ติดต่อกันเลย นานๆจะโทรหากันซักครั้ง เรื่องราวที่เราต่างเคยถ่ายทอดให้กันฟังก็ลดน้อยลง ส่วนใหญ่ก็จะเป็นยัยพี่เองที่โทรหาจนกลายเป็นตื้อ ยัยพี่เองก็สัมผัสได้ว่าคุณเปลี่ยนไปแล้วและคงมีใครอีกคนที่เข้ามาในชีวิตคุณแต่พอถามก็บอกว่าไม่มีใคร ไม่มีอะไร ทุกครั้งที่เราต้องเผชิญหน้ากับสังคมเดิม คุณก็ยังคงเป็นเหมือนเดิม ยังเป็นคนของยัยพี่ไม่เปลี่ยน ทั้งที่ความจริงแล้วเราแทบไม่ได้ติดต่อกันเลย มันทำให้เกิดข้อสงสัย ทำไมคุณยังทำตัวเหมือนเดิมต่อหน้าคนอื่น ทำไมยังต้องทำให้ใครๆ เข้าใจว่าเราสองคนเหมือนเดิม ทำไมไม่ทำอะไรให้ชัดเจนว่าเรื่องของเราจบแล้ว ทำไมไม่ยอมรับว่ามีใครอีกคน ทำไมคุณไม่เคยชัดเจนเลยตลอดเวลา 14 ปีที่ผ่านมา รู้มั้ยมันทำให้ยัยพี่ตัดไม่ขาด ความผูกพัน ห่วงใย หวง รู้สึกว่าคุณเป็นของยัยพี่และจะไปจากยัยพี่ไม่ได้ รู้สึกผิดตลอดเวลาที่เคยทำร้ายความรู้สึกคุณ ตอนนี้คุณไม่ได้แคร์ยัยพี่อย่างเดิมแล้วเราอยู่คนละที่ ต่างมีสังคมของตัวเอง ไม่ได้โทรหา ไม่ได้ถามข่าวคราวกันเหมือนผ่านมาคุณปลดพันธนาการจากยัยพี่ได้แล้ว ผิดกับคนบอกเลิกอย่างยัยพี่ที่ไม่สามารถทำใจได้ว่าจะไม่มีคุณเป็นคนในชีวิตแล้ว ยังคงคิดถึงคุณ ยังคงห่วงใย ยังคงโทรหา ก็เข้าใจว่าเวลาที่ผ่านมานาทุกอย่างต้องเปลี่ยนแปลง แต่ที่เสียความรู้สึกกับคนแสนดีอย่างคุณก็คือ คุณมีสิ่งที่ยัยพี่สงสัยว่าทำไมคุณไม่มีใครสักที ที่จริงแล้วคุณคบใครอีกคนมา 7 ปี 7 ปี ที่เราเลิกกันคุณมีใครอีกคน 7 ปี ที่คุณยังคงดูแลยัยพี่พร้อมกับใครอีกคน 7 ปีนี้ที่พอเราต้องกับไปในสังคมเก่าๆ เพื่อนเก่าๆ คุณยังทำตัวเหมือนเดิม ไม่แสดงอะไรให้ใครรู้เลยว่า ณ เวลานี้คุณมีใครอีกคน ไม่้เข้าใจเลยว่าทำไม ทำได้ยังไง รู้มั้ยยัยพี่รู้สึกเหมือนคนโง่ที่มัวแต่รู้สึกผิดที่ทำให้คุณเสียใจ รู้สึกไม่แน่ใจว่ารู้สึกกับคุณยังไงกันแน่ จนบางครั้งรู้สึกว่าเราอาจกลับมาเริ่มใหม่รึเปล่าในเมื่อต่างคนต่างไม่มีใคร นี่คงเป็นผลของการทำร้ายความรู้สึกของคุณในครั้งนั้น นี่คือสิ่งที่เราสองคนไม่เคยพูดกันเลย ทุกอย่างที่ค้างคาเพราะเราไม่เคยจะคุยกันให้จริงจัง คุณยังคงเป็นพี่ชายที่แสนดีสำหรับยัยพี่ และของอีกคน คุณเป็นคนดีนะที่ไม่อยากทำร้ายความรู้สึกใคร และทำทุกอย่างให้ยัยพี่ตลอดมา ตอนนี้คงต้องเป็นยัยพี่ที่ต้องทำเพื่อคุณบ้าง ยัยพี่จะปล่อยคุณให้เป็นอิสระไม่ยึดคุณไว้ไม่ว่าจะในฐานะอะไร เพื่อคุณจะได้ดูแลคนของคุณให้ได้เต็มที่ ไม่ต้องมาพะวงกับยัยพี่ไม่ต้องแคร์ความรู้สึกกันแล้วละ ขอบอกว่าไม่เคยโกรธที่คุณมีคนใหม่ แต่เสียใจที่ไม่บอกกันตรงๆ มันไมยุติธรรมเลยสำหรับผู้หญิงคนนั้นของคุณ เค้าคงอยู่กับความสงสัยมาตลอด ว่าคุณกับยัยพี่เป็นยังไงกันแน่ เหมือนๆ กับยัยพี่ที่สงสัย เสียใจนะที่ทำให้เพี่เสียเวลา และสุดท้ายจะบอกว่า ยัยพี่จะขอเก็บความรู้สึกว่าพี่คือส่วนหนึ่งขอชีวิตไว้ เพื่อระลึกถึงว่าในช่วงชีวิตหนึ่ง มีคนๆนึงอยู่เคียงข้างยัยพี่ตลอด และขอให้โชคดีกับวันต่อๆไปนะคะ
|
พณณกร
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?] ไม่ได้อยากจำ แต่มันไม่ลืม Link |
||||||||||||
