Group Blog
 
<<
สิงหาคม 2551
 12
3456789
10111213141516
17181920212223
24252627282930
31 
 
25 สิงหาคม 2551
 
All Blogs
 
คอนเสิร์ต : LOST

วันเสาร์ที่ 23 สิงหาคม 2551 ณ หอประชุมใหญ่ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ ท่าพระจันทร์


:: LOST CONCERT นั้น เป็นคอนเสิร์ตที่ไม่ได้มีความเป็นคอนเสิร์ตแบบที่ทุกคนเคยไปดูแน่นอน!! - นิสา คงศรี ::





ครั้งแรกที่ "คนทำหนัง" และ "คนทำเพลง" มาพบกัน

เพื่อร่วมกันถ่ายทอดนิยามแห่ง "ความสุข" สู่ทุกสัมผัสของคุณ


LOST CONCERT เป็นคอนเสิร์ตที่มีคอนเซปต์เป็นงานที่ผู้ชมจะได้รับประสบการณ์ในรูปแบบต่างๆกลับไป และผู้ชมจะมีประสบการณ์ในการรับชมผ่านประสาทสัมผัสทั้ง 5 ซึ่งการแสดงในรูปแบบนี้ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อนในประเทศไทย ในคอนเสิร์ตครั้งนี้ยังได้จัดให้มีการร่วมประมูลของศิลปิน และผู้มีชื่อเสียงในวงการต่างๆ ซึ่งรายได้หลังหักค่าใช้จ่ายร่วมสมทบทุนการศึกษาให้แก่นักเรียน นักศึกษาที่ได้รับผลกระทบจากเหตุการณ์ไม่สงบใน 3 จังหวัดชายแดนภาคใต้ ผ่านมูลนิธิเพื่อการพัฒนาเด็ก




Artists

น้อย วงพรู :
นักแสดงและนักดนตรีมากความสามารถที่การันตีได้ด้วยรางวัลจาก หลากหลายเวที และผลงานการแสดงบนเวทีอันโดดเด่นและเป็น เอกลักษณ์

ริค วชิรปิลันธิ์ โชคเจริญรัตน์ :
ศิลปินสาวผู้สร้างความแปลกใหม่ให้แก่วงการดนตรีด้วยเสียงร้องที่โดดเด่นเป็นแนวทางของตนเองอย่างชัดเจน และไม่มีใครลอกเลียนแบบได้

อรอรีย์ จุฬารัตน์ :
ศิลปินสาวกรันจ์เพียงหนึ่งเดียวของยุคสมัยแห่งดนตรีอัลเตอร์เนทีฟที่ห่างหายจากการทำอัลบั้มเต็มไปนานกว่า 10 ปี และกำลังจะหวนคืนสู่วงการเพลงอีกครั้ง

ญารินดา บุนนาค :
นักร้องหญิงที่มีผลงานมาแล้วทั้งกับค่ายเพลงใหญ่และผลงานที่สร้างสรรค์ด้วยฝีมือของตนเอง

คิว สุวีระ :
นักร้องนำจากวง Flure วงดนตรีร็อครุ่นใหม่ที่ถูกพูดถึงทั้งในแง่ความโดดเด่นของการแสดงบนเวที และงานเพลงที่สร้างสรรค์ในทุกรายละเอียด


Music Director

วิชญ วัฒนศัพท์ :
หรือ โหน่ง ทีโบน ผู้ที่ฝากผลงานไว้มากมายทั้งเบื้องหน้าและเบื้องหลัง


Creative Director

นิสา คงศรี :
ผู้กำกับหญิงแห่งยุค เจ้าของผลงานภาพยนตร์ "เด็กโต๋" และ "ปักษ์ใต้บ้านเรา"



สูจิบัตร - น่าจะเป็นคอนเสิร์ตแรกๆเลยที่ได้สูจิบัตรมาแบบนี้





ประทับใจกับประสบการณ์แปลกใหม่นี้เป็นอย่างมาก ตอนแรกยังลังเลอยู่เลยว่าคอนเสิร์ตจะออกมาเป็นยังไง ก็แต่ละคนดูมีแนวทางเป็นของตัวเองสูงมาก และที่รู้จักผลงานจริงๆจังๆ ก็มีแค่ คิว วงฟลัวร์ กะ น้อย วงพรู ที่เหลืออย่าง อรอรีย์ ก็รู้จักแค่ไม่กี่เพลง เพิ่งมารู้จักช่วงหลังๆด้วยซ้ำ ญารินดา ก็รู้จักอัลบั้มแรก อัลบั้มต่อๆมาก็ฟังอย่างละเพลงไรเงี้ย ยิ่ง ริค วชิรปิลันธิ์ ยิ่งไม่ต้องพูดถึง ไม่เคยรู้จักมาก่อนเลย และแนวเพลงของเธอก็ไม่ได้ตลาดจ๋า แต่มันแนวแบบสุดสุด เป็นปัจเจกอย่างมาก

ก็ไปเล่าให้พี่ที่ออฟฟิสฟัง..

ว่าเนี่ย..จะไปดูคอนเสิร์ตเนี้ย มีนักร้องเงี้ย..เงี้ย.. เงี้ย

พี่เค้าก็งงเว้ย!! ใครว้า..อรอรีย์?? ใครว้า..ริค วชิรปิลันธ์?? ก็เอาเพลงไปให้เค้าลองฟัง

ก็ได้คำตอบรับมาว่า เฮ้ย..แกบ้าป่าววะ!! ไปดูคอนเสิร์ตไรของแกเนี่ย!! รู้จักก็ไม่รู้จัก แถมเพลงยังโคตรแนวอีก

ทำไมล่ะก็ประสบการณ์ใหม่หล่ะเนอะ..

ตอนนั้นก็ลองเข้าไปเช็คบัตรอยู่เรื่อยๆ ปรากฏว่า..มีคนซื้อไปยังไม่ถึงครึ่งเลยมั้ง

เอ้า..เริ่มโดนทับถม เริ่มลังเล จะยุบป่าวว้า..คิดล่วงหน้าไว้เลย "ยุบก็ดี..จะได้เอาตังค์ไปดู Groove Riders"

ตอนนั้นก็ไม่คิดอะไร ก็เราไม่รู้อยู่แล้วว่าคอนเสิร์ตมันจะออกมาเป็นยังไง แต่ถ้าได้ดูก็ดี เพราะตั้งใจไว้แต่แรกแล้ว


ปรากฎว่าคอนเสิร์ตก็ยังคงดำเนินต่อไปได้ตามแพลน ซึ่งก็ทำให้เราได้สัมผัสกับความต่างที่ไม่เคยได้จากคอนเสิร์ตไหนๆมาก่อน บอกได้คำเดียวว่า..สุดยอด!! (ในแบบฉบับของมัน) พอเข้าไปอยู่ในบรรยากาศนั้นก็รู้เลยว่า เฮ๊ย!! คุ้มว่ะ.. ตั้งแต่ต้นจนจบ..ไม่ว่าจะเป็นภาพ หรือเสียง ที่ถูกถ่ายทอดออกมา เค้าพยายามสื่ออะไรหลายๆอย่างให้คนดูได้ตื่นรู้อยู่ตลอดเวลา ไม่ใช่แค่ความไพเราะของเพลง ไม่ใช่แค่ความมันส์ของดนตรี แต่มันมีอะไรที่มากไปกว่านั้น ลำพังตัวศิลปินเองแต่ละคนก็สุดยอดแล้วอ่ะ มาบวกเข้ากับการนำเสนอในแนวที่ไม่เหมือนใครนี่อีก เอ้อ!! มันเหนือคำบรรยายแล้วอ่ะ ด้วยอะไรหลายๆอย่าง มันลงตัวสุดสุด..








บรรยากาศหน้างาน..สบายสบาย..คนไม่มากเท่าไหร่
แต่ก็น่าเสียดายอยู่นะ งานดีดีอย่างนี้ ทำไมคนถึงไม่นิยม




สุดยอด!! นี่แหละคนไทย
ก่อนงานเริ่ม..ตอนนั้นก็ประมาณทุ่มกว่า
เป็นเวลาที่มวยชกพอดี ทางทีมงานฉายมวยให้ดูกันสดๆเลย
คู่ชิงเหรียญทองโอลิมปิก มนัส บุญจำนง
ถึงแม้สถานที่จะไม่เอื้ออำนวย ฉายสไลด์กันบนม่านสีแดง
ก็มองเห็นบ้างไม่เห็นบ้าง แต่ต้องยอมรับเลยว่า..ใจมากๆ
คนเชียร์กันกระหึ่มฮอลล์..




คอนเสิร์ตโหมโรงด้วยการรัวกลอง (โบราณ..ที่ไม่ใช้กลองสตริง)
เริ่มได้สวยสดงดงามมาก มาแนวนี้คงเป็นใครไปไม่ได้ นอกจาก
ริค วชิรปิลันธิ์ แต่ถ่ายรูปมาไม่ได้ เพราะเธอมาพร้อมมนต์ดำ
เอ้ย!!ไม่ใช่ ก็งานนี้เค้าเล่นกันแบบมืดๆ ไม่เน้นแสงสี
ยิ่งริคออกมาทีไรนี่แทบจะไม่เห็นตัวเธอเลย แถมใส่ชุดดำอีก
แล้วก็จะมีน้องๆ staff ถือโคมไฟออกมารอบๆหอประชุม
เต็มไปหมด บวกกับเพลงของริค
ได้อารมณ์ม๊ากมาก

ริค วชิรปิลันธิ์



ต้องยอมรับว่าเธอสุดยอดจริงๆ ไม่ว่าจะเป็นแนวเพลง การแสดงสด
และเสียงอันเป็นเอกลักษณ์ ที่ไม่มีใครคนไหนสามารถลอกเลียนแบบได้เลย
รู้จักเธอครั้งแรกก็ตอนที่ตัดสินใจซื้อบัตรคอนเสิร์ตนี้ จากนั้นก็พยามไปหาข้อมูล หาเพลงมาฟัง
เอ้อ!!เธอแปลกดีนะ..เป็นประสบการณ์ที่ไม่เคยสัมผัสได้จากศิลปินคนไหนมาก่อน
เสียงเธอไม่เหมือนใคร แนวเพลงเธอก็ไม่เหมือนใคร มันเป็นตัวตนจริงๆอ่ะ..
เจ๋ง!!




นักร้องก็จะสลับสับเปลี่ยนกันไป เมื่อริคบรรเลงเพลงของเธอจบ
ญารินดา ก็ออกมากพร้อมกีตาร์ ในแนวสบายๆของเธอ
ฟังแล้วก็สบายใจไปอีกแบบ ฟังได้เรื่อยๆ

ญารินดา



ดีใจมาก..ที่เธอเอาเพลงในอัลบั้มแรกมาเล่น สมัยที่ออกกับค่ายยักษ์ใหญ่
เพลงที่ไม่คิดว่าจะได้ฟัง รู้สึกว่าจะร้องอยู่ 2 เพลง (ถ้าจำไม่พลาด)
"อะไรวะ" ที่เอามา arrange ใหม่ ในเวอร์ชั่นที่ไม่คุ้นหู แต่ก็เพราะไปอีกแบบ
อีกเพลงไม่ค่อยแน่ใจ เพราะออกไปเข้าห้องน้ำ เข้ามาเพลงก็จบไปแล้ว..กำ
และก็มีเพลงที่อยากฟังอย่าง "ทุกที" , "แค่เธออย่าไป"
สุดสุด!!




คอนเสิร์ต ตัดสลับกับเสียง effect และภาพฉายจากสไลด์
ที่ทางทีมผู้กำกับทำออกมาได้อย่างลงตัว..อย่างมาก
แปลก แหวกแนว ไม่เหมือนคอนเสิร์ตไหนเลยจริงๆ
อันนี้เป็นภาพเกม Mario ที่ฉายอยู่บนเพดานของหอประชุม




ยังมีสไลด์อื่นๆอีกมากมาย ที่เค้าพยายามจะสื่ออะไรบางอย่างออกมา
อันนี้เป็นภาพสไลด์เกม Pacman ที่ก็ฉายควบคู่ไปกับคอนเสิร์ต
เค้าใช้พื้นที่ทุกส่วนของหอประชุม ได้อย่างคุ้มค่าจริงๆ
ทำได้เจ๋งมาก




แล้วก็มาที่ น้อย วงพรู ที่แต่งตัวมาได้อย่างสุขุมเรียบร้อย (ท่อนบน)
แต่ที่ไหนได้ท่อนล่างกลับเป็นกางเกงพริ้วๆขาบานๆ
จอร์จมาก!!

น้อย วงพรู



น้อยยังคงมาตรฐานการร้อง-การเต้นรำตามสไตล์ได้อย่างสมราคา
ถึงแม้ครั้งนี้จะมีท่าเต้นที่แปลกใหม่กว่าเดิมอยู่บ้าง..แต่ทุกอย่างก็ดูลงตัว




อรอรีย์ สำหรับผู้หญิงคนนี้ก็ไม่ได้รู้จักอะไรมาก
เคยดูการแสดงของเธอครั้งแรกจากเทปคอนเสิร์ต B-DAY
จากนั้นก็มีโอกาสได้ดูเธอเล่นสดในงาน เทศกาลดนตรีอัลเทอร์เนทีฟไทย
ก็แค่รู้จักเธอในนาม "ราชินีเพลงกรันจ์"
แล้วกรันจ์มันคือไรหว่า..?

อรอรีย์



เป็นนักร้องอีกคนที่มีน้ำเสียงเป็นเอกลักษณ์ เพลงที่อยากฟังก็ได้ฟัง
"ระหว่างเรา"
"เวลานี้ เวลาไหน เธอยังคงเป็นส่วน..หนึ่งในใจ
ความทรงจำเก่าๆ มันช่างเจ็บ..ปวดรวดร้าว เหลือเกิน"

แล้วก็ "แล้วเธอ" พลังเสียงสุดยอด การแสดงสุดยอด
โดยเฉพาะเพลงหลัง ที่เธอถึงกับสลัดรองเท้า เพื่อจะให้มันส์ได้อย่างเต็มที่
ก็ได้มันส์กันจริงๆครับ คนลุกขึ้นเต้นกับพรึบ ยิ่งตอนใกล้จบเพลง
มีคน "ตีกัน" ครับ มันมันส์กันขนาดนั้นเลยเหรอ? งงมาก..
แต่ก็คาดว่าเป็นการแสดงอ่ะนะ เค้าก็พยามสื่ออะไรต่างๆออกมา

หลังจากทุกอย่างสงบลง ก็มีการฉายสไสด์(1)ละครหลังข่าว ที่ด้านหน้าเวที
ตัดมาแต่ฉากเสื่อมๆ อย่างผู้หญิงตบกันเพื่อแย่งผู้ชาย , ผู้ชายทำร้ายผู้หญิง
แล้วก็ฉายสไลด์(2)การทะเลาะกันในสภา ที่ด้านซ้ายของเวที
แล้วก็ฉายอีกสไลด์(3)ที่ด้านขวา เป็นภาพการประท้วงของพวกพันธมิตรฯ
แล้วเค้าก็บิ้วด้วยการเปิดสลับไปสลับมา ทั้งภาพทั้งเสียง สุดยอดจริงๆอ่ะ
มันสื่อให้เห็นถึงความเสื่อมโทรมในสังคมปัจจุบันได้เป็นอย่างดี
สักพักเพลง "ความฝันอันสูงสุด" ก็ถูกร้องขึ้น โดย ริค วชิรปิลันธิ์
"โลกมนุษย์ ย่อมจะดี กว่านี้แน่
เพราะมีผู้ ไม่ยอมแพ้ แม้ถูกหยัน
คงยืนหยัด สู้ไป ใฝ่ประจัญ
ยอมอาสัญ ก็เพราะปอง เทิดผองไทย"

(ลองไปฟังตอนท้ายๆของคลิปริค)
โหย..ขนลุกอ่ะ ริคร้องได้สุดยอดมาก ทำให้รู้สึกหึกเหิมขึ้นมาทันที
พอเพลงจบ..ทุกคนต่างปรบมือกันสนั่นเลย โดน!!




คิว วง Flure อีกแล้ว ก็เพิ่งไปดูใน Dreamchaser
มาเมื่อไม่นานนี้เอ๊ง..

คิว วง Flure



ก็ร้องเพลงเดิมๆอ่ะนะ "กันและกัน" , "ยื้อ" แต่ rearrange ดนตรีใหม่..ไฉไลกว่าเดิม
ก็มันส์ไปอีกแบบ จริงๆไม่ได้เบื่อหรอก..ชอบ เพราะแต่ละคอนเสิร์ตก็จะมีอะไรที่ไม่เหมือนกัน
คิวก็ยังคงพลังเสียงอันสุดยอดนั้นได้เป็นอย่างดี
มาเพลงเกือบสุดท้าย "ขวัญเอย" โอ๊ย..โอ๊ย แทบละลาย
ได้ใจไปเต็มๆ ส่วนตัวไม่ได้ฟังเพลงนี้มานานมากกกก..




คิวร้องเพลง ขวัญเอย
พร้อมๆกับเหล่า staff ที่ออกมาพร้อมโคมไฟอีกครั้ง ยืนล้อมวงคนดู
สักพักก็มี staff คนหนึ่งเข้ามาขอผูกข้อมือเรา 2 คน
ทำเหมือนกับทำขวัญรับน้องเลยอ่ะ (บายศรีสู่ขวัญ)
ที่เค้าเข้ามาหาพวกเรา ก็คงเพราะเรานั่งปลีกวิเวกกันอยู่แค่สองคน
เลยโดนเป็นเหยื่อ..ซะงั้น!! แต่ดีอ่ะชอบ..อบอุ่นดี
ประทับใจมาก!!




เพลงสุดท้าย..ร้องเพลงอะไรกันก็จำไม่ได้ ตอนนั้นตื่นเต้น
ก็นักร้องอ่ะดิ๊ แอบลงจากเวทีมาตอนไหนไม่รู้
บรรยากาศมันก็มืดๆอ่ะนะ ก็มาแฝงตัวอยู่กะคนดู




ที่เห็นชัดๆ ก็จะมี ญารินดา กะ น้อย ที่เดินเข้ามาใกล้มาก
แต่ก็ยังถ่ายรูปออกมาได้ไม่ทัน..หลุดตลอด




จากนั้น..นักร้องทุกคนก็ขึ้นไปบนเวที
เพื่อที่จะจบการแสดงคอนเสิร์ต..ในครั้งนี้

หลังจากที่ร้องจบ เหล่าคนดูต่างก็ลุกขึ้นปรบมือ
ให้กับความสุดยอดของคอนเสิร์ต..ในครั้งนี้




บรรยากาศหลังคอนเสิร์ตเลิก




:: ขวัญเอย ::

(ธีร์ ไชยเดช)

หากบอกว่าฉันเปลี่ยน..ไป
อาจเป็นเพราะฉันเข้า..ใจ
ใช่ที่ฉันเคยเสียใจ ที่รักใครไปขนาดนั้น
แต่เธอไม่รู้ เพราะเธอนั้นไม่อยู่..ข้างกัน

และแล้ววันนั้น..ก็ผ่านไป
แต่ตัวฉันนั้น..ยังมั่นใจ
เธอคงต้องเคยเสียใจ ถ้ารักใครไปขนาดนั้น
แต่คงไม่รู้ เพราะเขานั้นไม่อยู่..ใกล้กัน

ขวัญเอย..อย่าไปไหนให้ไกลเกินกว่านี้
..อย่าได้หนีเลย..
กลับมาเสียดีๆ..เราจะได้มีกันต่อไป

ขวัญเอย..สิ่งที่ฉันนั้นเคยได้ปลอบใจ
..อย่าได้หนีไป..
ใจของฉันยังมี..ขวัญดีๆอยู่ต่อไป




THX : www.thaiticketmajor.com FYI : lost-concert.hi5.com



มันถึงเวลาแล้วหรือยัง..??
ที่พวกเราจะลุกขึ้นมาทำอะไรบางอย่าง
ให้กับสังคมที่เสือมโทรมลงไปทุกวัน



Create Date : 25 สิงหาคม 2551
Last Update : 28 สิงหาคม 2551 22:42:10 น. 0 comments
Counter : 1390 Pageviews.

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

zazi_i
Location :


[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




My FaceBook

:: วัตถุประสงค์หลักของผู้จัดทำ Blog นี้ คือ เผยแพร่ข้อมูลร้านอาหาร สถานที่ท่องเที่ยวที่น่าสนใจ รวมถึงสาระบันเทิงต่างๆนานา ทุกข้อความที่ปรากฎเป็นเพียงความคิดเห็นส่วนบุคคลเท่านั้น ::

ƒ ก า ร เ ดิ น ท า ง ยั ง ย า ว ไ ก ล   ถ น น ส า ย นี้ ยั ง ย า ว ไ ก ล   จุ ด ห ม า ย ป ล า ย ท า ง ไ ก ล เ พี ย ง ใ ด   ฉั น เ อ ง ก็ ไ ม่ รู้ ว่ า เ มื่ อ ไ ห ร่   แ ต่ ท า ง ย า ว ไ ก ล ที่ ก้ า ว ม า   ไ ด้ ทำ ใ ห้ ฉั น นั้ น รู้ ว่ า   เ สี ย ง หั ว เ ร า ะ แ ล ะ น้ำ ต า   กี่ สุ ข แ ล ะ กี่ ทุ ก ข์ ที่ ฟั น ฝ่ า   มั น ทำ ใ ห้ ชี วิ ต มี ค่ า   เ พ ร า ะ ฉั น ไ ด้ รู้ ว่ า . . . เ ธ อ ยั ง อ ยู่ ต ร ง นี้ ƒ

Nara Bar
(ชั้น 7 CW) ร้านอาหารไทยสไตล์ Contemporary รสชาติอาหารใช้ได้ทีเดียว มี "ยำมะเขือยาว" ด้วยอ่ะ
K-ca Ramen
(Food Hall @ Paragon) เส้นราเมนอร่อย ข้าวญี่ปุ่นเค้าก็อร่อย ไม่เหมือนใคร.. ปกติจะกินเส้นไม่เคยหมด แต่สำหรับร้านนี้..เหลือไว้ไม่ได้แล้ว!!
Reflections
(ย่านประดิพัทธ์) กับ location ใหม่ แต่ยังคงเน้นสีสันการตกแต่งที่แปลกหูแปลกตาอยู่เหมือนเดิม..เจ๋ง!! ชอบการตกแต่งของที่นี่จริงๆ
แพกระแต
(ย่านประดิพัทธ์) ร้านอาหารไทย เน้นพวกปลาน้ำจืด เจ้าของร้านเป็นกันเอง ชอบมาแนะนำเมนูให้ลูกค้า ติดใจกะ "ปลาเนื้ออ่อนทอดกระเทียม" ที่ซู๊ดด!!
SOFA so good
(อารีย์ ซ.5) ถ้าไปกินมื้อค่ำ บอกได้คำเดียวว่า "ควรไปกะแฟน..แล้วเลือกนั่งโต๊ะแบบโซฟา"
Pathe
(ห้าแยกลาดพร้าว) ร้านบรรยากาศ antique ที่ตกแต่งด้วยของเก่า โดยเฉพาะแผ่นเสียง ลำโพงเก่า จักรยานโบราณ ฯลฯ เมนูแนะนำ "ไก่กรอบซอสมะนาว" "แกงส้มไข่ชะอม" ชะอมชุบไข่ชิ้นหนาๆอวบๆ อันนี้ชอบมากก..ฯลฯ มีถั่วให้กินเล่น และน้ำชาร้อนๆดับกลิ่นปากก่อนออกร้าน..ห่ะห่ะ!! กู๊ดไอเดีย
Grand Palace
ชอบซี่โครงหมูมั่กๆ หนังบางๆ เคี้ยวกรุบๆ สุดยอดดด!!
The Pool
(เกษตร-นวมินทร์) บรรยากาศดีทีเดียว อาหารก็ใช้ได้ นั่งฟังเพลงไปเพลินๆ (โอ้ เสกสรร+ชัด)
Banana Leaf
(ชั้นใต้ดิน Silom Complex) อร่อยกะอาหารไทยๆ "แกงส้มปลาช่อนแป๊ะซะ", "ทอดมันกุ้ง", "พล่ากุ้ง", "เนื้อปูผัดผงกระหรี่", ฯลฯ
Platfrom 1
(เลียบทางรถไฟ สถานีสามเสน) ร้านอาหารนานาชาติ..เล็กๆ..เรียบ..หรู เป็นบ้านไม้สีขาวอบอุ่น บรรยากาศเงียบๆ ลองชิมแค่ "สปาเกตตี้ผัดปูนิ่ม, เนื้อปูบดห่ออะไรซักอย่าง, เป็ด.."(ชื่อมันเป็นภาษาปะกิด..จำม่ะร่าย)
โบราณเรียกชื่อ
(พหลโยธิน 13) บรรยากาศโอเค รสชาติอาหารธรรมดา เพลงใช้ได้
Goodevening Restaurant
(ถ.นราธิวาส ติดกับ Sortel) ร้านนี้บรรยากาศดี ใกล้ที่ทำงาน อาหารอร่อยใช้ได้ เพลงก็เพราะ(ร้องสด) ถ้าไปต้องสั่ง "กระเบื้อง Good Evening" นะ..
Country Place
(พระราม 5) กิน "เบียร์" สิครับ
โรงเบียร์เยอรมันตะวันแดง
(ถ.นราธิวาส) ก็ต้อง "เบียร์ - Lager Beer, Dunken Beer, Weizen Beer", "ขาหมู", "กระหล่ำปลีน้ำปลา", "เย็นตาโฟทรงเครื่อง", ฯลฯ
Wasabi
(ชั้น 3 Esplanade) ชาบูน้ำเต้าหู้..สุดยอดไปเลย หอมมั่ก, ฯลฯ ตบท้ายด้วย "ของหวาน 3 อย่าง" จำได้ว่ามีไอติม(ทำจากถั่วเหลืองอีกเหมือนกัน..ห้อม หอม), วุ้นแก้วมังกร, แล้วอะไรอีกอย่างจำไม่ได้และ
Secret Recipe
(La Villa อารีย์ / Paragon) วันนั้นไปกิน "ปลา(อะไรซักอย่าง)ราดซอสร็อบสเตอร์" ไฮโซ๊..ไฮโซจิง เค้าว่าเค้กอร่อย ได้รางวัลมาเยอะ ไม่เคยได้ลองซักที "สปาเกตตี้เนื้อ" ก็ใช้ได้นะ ร้านนี้มีสาขาทั้งในสิงคโปร์ มาเลเซีย และจาการ์ตาเน่อ
Bug&Bee
เมนูเครปสุดยอดด.. ต้องไปลองที่สีลมบ้างและ
Greyhound Cafe'
(ทั่วไป) I tasted "Noodle in Tom Yum Kung" and "Phad Thai with fresh Shrimps". Good..Costly..High
Take a view
(สะพานพระราม 8 ฝั่งธนฯ) อาหารงั้นงั้นไม่ค่อยถูกปาก นักร้องร้องมันทุกแนว บรรยากาศร้านเหมือนจะดี แต่ซวยเอง..ดันไปตอนร้านกะลังปรับปรุง..เลยไม่ได้นั่งชมวิวสะพานพระราม 8
แพกลางกรุง
หรือ "Virgin River" (เกษตร-นวมินทร์) อาหารไม่ค่อยถูกปากอ่ะ แต่มี "อุ๊ หฤทัย" มาร้องวันศุกร์หละ..เจ๋ง!!
Darabar
(เกษตร-นวมินทร์) ร้านนี้อาหารอร่อย อย่างน้อยก็อร่อยทุกอย่างที่สั่งเลย จำได้แต่ "กุ้งกระเบื้อง"(มั้ง) แล้วก็หมูพันบะหมี่(มันชื่อไรไม่รุ้นะ) บรรยากาศดี๊ดี ข้างนอกเป็นเหมือนสระน้ำ แล้วก็มีที่นั่งเหมือนแพ(อธิบายไม่ถูกว่ะ) ร้านนี้ขอแนะนำ!!
Sortel
(ถ.นราธิวาส ติดกับ Goodevening) จำมะร่าย ไปมานานและ จำได้ว่ากินคอกเทลด้วยแหละ ตอนนั้นเพลงมันโคตรดัง(หนวกหู) แต่วันนั้นไปกิน Goodevening แล้วเดินผ่าน คนเยอะโคตร นักร้องเป็นผู้หญิงด้วย(วันศุกร์) เสียงใช้ได้เลย ต้องไปลอง..ต้องไปลอง
บ้านพระอาทิตย์
(ถ.พระอาทิตย์) "Espresso" เข้มสุดสุด กินแก้วเดียวตาแข็งไปทั้งคืน..ยันเช้า แนะนำข้าวผัดปลาสลิด..อร่อยได้ใจ บรรยากาศร้าน..ดีม๊ากก เหมาะสำหรับไปนั่งอ่านหนังสือ..
บะหมี่ฮ่องกง
หรือ "Hong Kong Noodle" (ตลาดเล่งบ๊วยเอี๊ยะ เยาวราช/สยาม) เกี๊ยวกุ้งตัวโต เส้นบะหมี่เหนียวนุ่ม ซู้ดดยอดด!!"
the terrace
(Central Lardpao) กินได้ กินได้ กุ้งตัวใหญ่ เป็ดอร่อย ตบท้ายด้วยกล้วยไข่เชื่อม "ไป central ไม่รู้จะกินอะไร ให้คิดถึง the terrace"
สีฟ้า
(ทั่วไป) ไปทุกครั้งต้องสั่ง "แกงเผ็ดเป็ดย่าง" หละ
ผัดไทยอารีย์
(จากซอยอารีย์ย้ายไปพหลโยธิน 8/เอราวัณ) ตอนนี้กินแต่ "เส้นมะละกอ"(ผัดไทยมะละกอ) แต่อยากกิน "ข้าว"(ผัดไทยข้าว)แล้วง่ะ..ไปทีไรสั่งแต่มะละกอ
เจียงฮาย
(ต้นซอยลาดพร้าว) ต้องกิน "ข้าวซอยไก่(original)" เพราะที่นี่เค้ามีเส้นหลายอย่าง อูด้ง, ราเมนก็มีนะ ฯลฯ แต่ต้องใส่น้ำตาลหน่อย รู้สึกคนทำจะชอบกินเค็ม ไปกินกี่ครั้งก็จะแก่เค็ม น้ำเงี้ยวก็มี.. เป็นร้านของมือกีตาร์วง Big Ass หล่ะ..เห็นพี่แกขยันขันแข็งช่วยเมียซะจิ้ง..
KURODA
(ตรงข้าม TOPS RCA) ร้านอาหารญี่ปุ่น คุณภาพดี รสชาติพอใช้(สำหรับตัวเองนะ)กินแก้ขัดได้ ราคาย่อมเยาว์ อยากกินอาหารญี่ปุ่นนึกถึงร้านนี้ก็ไม่ผิดหวัง แต่อาหารรสชาติจะออกแนวเค็มไปนิดส์ ร้านนี้เมนูจะเน้นไก่บ้าน เพราะเค้ามีฟาร์มเป็นของตัวเองหละ
เดอะครก
(Siam Square Soi.2 ติดกับ "ไอดินกลิ่นครก") จำเมนูเด็ดๆ มะร่าย สลับกันกินกะ "ไอดินกลิ่นครก" เลยสับสน
อาจิเซน ราเมน
(ท่าพระจันทร์) อร้อย..อร่อย บางอย่างก็อร่อยกว่าโออิชิอีกนะ ดูเป็นญี่ปุ่นมากกว่า มีสาขามากมายในแถบเอเชีย ของเค้าดีจิง.. ถ้าไปตอนเย็นมากๆ เมนูอาจมีให้เลือกกินน้อยลง..ฉะนั้นต้องรีบไป
ก๋วยจั๊บน้ำใส..มะรุ้ชื่อ
(โรงหนังเก่า เยาวราช) "ก๋วยจั๊บ" ชามโต..อร้อย..อร่อย หมูกรอบก็อร่อย น้ำซุปเผ็ดร้อนหอมกลิ่นพริกไทยก็อร่อย อิ่มได้ที่จิงจิง!!
ตลาดนางเลิ้ง
(นครสวรรค์ 6/8 แล้วแต่จะเข้า) อร่อยทั้งตลาด ยกตัวอย่างก็ได้ มี "บะหมี่เป็ด"(เป็ดเยอะมั่ก บะหมี่อร่อยเหนียว), "สาคู"(มี 2-3 ร้านติดกัน จำชื่อร้านที่ดังๆไม่ได้ ที่เด็ดๆคือ สาคูไส้ปลา), "ข้าวแช่"(กินแล้วชื่นใจ กะปิทอด..อร่อย ไอ้หวานๆเหนียวๆ..หัวไชโป๊ป่าวไม่รู้..อร่อยมาก), และอีกมากมาย..
ซีฟู้ดเยาวราช..ม่ะรุ้ชื่อ
(เยาวราช) มีให้เลือกทั้ง indoor และ outdoor กินได้อย่างไม่ต้องอายใคร เพราะโต๊ะอื่นมูมมามกันเต็มที่เหมือนกัน(มีแต่ต่างชาติเอเชีย)
โชคดีติ่มซำ
(ทั่วไป) กินแก้หิว เมนูเด่นคงเป็น "บักกุดเต๋" ก็พอกินได้นะ
ติ่มซำเยาวราช..จำชื่อมะร่าย
(เยาวราช ป้ายรถเมล์แรก) "โกยซีหมี่" เส้นอร่อย..หุหุ
ร้านโจ๊ก..ไม่มีชื่อ
(แยกแปลงนาม ถ.เจริญกรุง) "โจ๊ก - ใส่ทุกอย่าง ใส่ไข่ ไม่ผัก ไม่ขิง" เด็ด!!
โรตีมะตะบะ
(ถ.พระอาทิตย์) ต้อง "มะตะบะไก่", "สตูแพะ", "มัสมั่น", ฯลฯ
ร้านบะหมี่..ไม่มีชื่อ
(ข้าง swensen's ท่าพระจันทร์) "บะหมี่แห้ง" อร่อยที่สุดในโลก มีเกี๊ยวให้กินฟรีด้วย แต่คนเยอะมั่กๆ ไปครั้งล่าสุดก็ไม่ได้กิน ไม่มีที่นั่ง อยากกินน..อยากกินน
ใบไม้ร่าเริง
<i> (เกษตร) ร้านคาราโอเกะ อาหารอร่อย..ใช้ได้เลยทีเดียว
To-Sit
(Siam Square Soi.3) มาร้านนี้ก็ต้องกิน "ปลาหมึกไข่นึ่งมะนาว" อีกเหมือนกัน(แต่ที่ "กิน ดื่ม" อร่อยกว่า) จำได้ว่าวันพฤหัสจะมี "อิน บูโดกัน" วันศุกร์มีผู้หญิงร้องเพลงกับเปียร์โน
กิน ดื่ม
(ถ.พระอาทิตย์) มาร้านนี้ต้องกิน "ปลาหมึกไข่นึ่งมะนาว" แซ่บบบ.. มานั่งคุย นั่งฟังเพลงแนว bekery
มิตรโกหย่วน
(ตรงข้าม กทม.) "กุ้งกระเทียม", "หมี่กรอบ", "สตูลิ้นวัว"
Friends' blogs
[Add zazi_i's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.