คนเราไม่ใช่เรื่องง่ายนะ ที่จะได้มาเจอกัน รู้จักกัน การที่คนสองคนจะได้มาเจอกันนะ แอมว่ามันเป็นเรื่องของดวงส่วนนึงนะ ความบังเอิญอาจเป็นอีกส่วนนึง แต่ว่าที่แน่ๆ เอาเป็นว่ามันไม่ง่ายนักหรอกนะ ที่คนสองคนจะได้มาเจอกัน แล้วรักกัน ตอนแรกรัก ทุกอย่างก็สดใส โลกสีชมพู ลัลล้า ลัลล้า ไปเรื่อย พอเริ่มนานไป ความสัมพันธ์เริ่มลึกซึ้ง เริ่มหยั่งรากลึกฝังใน เริ่มเอาละ สันดานเริ่มออก อะไรที่ซ่อนไว้ก็เริ่มแสดงออกมา ช่วงแรกๆ ที่ทำตัวน่ารัก จิ้มลิ้ม พี่คะพี่ขา หลังๆ นี่อยู่ไหนเนี่ย บลาๆๆๆช่วงแรกเค้าเรียกว่าช่วงโปรโมชั่น ผู้หญิงทำไรก็ได้ ทำไปเหอะ ดูน่ารักไปหมดละ ตามใจสุดๆ ขวนไปไหนก็ไป ว่างเสมอ หลังๆ ที่จุดธูปก็ยังไม่โผล่มาเอ้ะ..เริ่มนอกเรื่องละ เข้าเรื่องก่อนนะ ถึงไหนละเนี่ย อ้อ... คนรักกัน แอมว่ามันไม่ต้องปรับต้องเปลี่ยนไรมากนักหรอก แค่ เข้าใจอ่ะ แอมว่าเราต้องพยายามเข้าใจพื้นฐานชีวิตของอีกคนนึงหน่อย ว่าคนเราร้อยพ่อพันแม่ ต่างพื้นฐานการเรียน การอบรม และอื่นๆ ต่างๆ นานา มันไม่มีทางที่จะให้เค้าเป็นเหมือนอย่างที่เราคิดไว้หรือว่าหวังไว้หรอกนะ เจ้าชายอ่ะ มันมีแต่ในนิยาย แต่ว่าเจ้าชายในชีวิตจริง เราสร้างได้นะ (รีเปล่าไม่รู้) ถ้าเราคิดจะปรับตัวเอง เปลี่ยนตัวเอง เพื่ออีกคนนึง เรา Happy หรอ อีกคนนึงอาจจะ Happy อ่ะช่าย แต่ว่าเราล่ะ เราต้องพยายามเป็นอะไรที่เราไม่ได้เป็น ตัวอย่าง ชอบดูหนังม้ากมาก แต่อีกคนไม่ชอบ ทำไงล่ะที่นี้ กลับชอบเล่นกีฬา เราก็เลย เอาวะ ไม่ดูหนังก็ได้ ไปเล่นกีฬาก็ได้ ฝืนใจไง แต่ว่าความรักบังตา ทำได้ พอนานๆไปมันไม่ใช่ไง คนเราทำได้ ทนได้ แต่ว่าวันนึงมันก็ต้องระเบิดออกมา แบบว่าเกินอดทนแล้ว ทนไม่ไหวแล้ว อะไรประมาณนี้แอมว่าคนเรารักกัน มันมีอะไรมากกว่าที่ต้องมีอะไรกานลึกซึ้งนะ บางคนเค้าอาจมีความสุขกะแค่เดินจับมือกัน กอดกัน หอมกัน หรือว่าบางคนอาจมากกว่านั้นก็ว่ากันไป แต่ว่าเราควรทำให้ความรักของเราในทุกๆวัน เหมือนวันแรกรัก อย่าพยายามทำให้ความรักของเราลดน้อยลง อย่าทำให้ความเราที่เค้ามีต่อเรามันน่าเบื่อ หรือว่าไม่น่าจดจำ ไม่อยากอยุ่ใกล้ อย่าทำตัวให้เค้าคิดว่าไม่มีค่าพอและอื่นๆ
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
แต่มันค่อยๆเพิ่มอ่ะ หุหุ