ไปสู่สุขคติเถิดเพื่อน ทำงาน 17 ปี ไม่ได้บรรจุผูกคอตายประท้วงรัฐ!!! สรุปประเด็นข่าวโดยกระปุกดอทคอม ภาพประกอบจากหนังสือพิมพ์คมชัดลึก สุดสลดใจ! กับเรื่องราวลูกจ้างชั่วคราวโรงพยาบาลของรัฐน้อยใจทำงานนาน 17 ปี ยังไม่ได้บรรจุเป็นพนักงานประจำ จึงตัดสินใจแขวนคอตายประท้วง โดยลูกจ้างคนดังกล่าว คือ นายคณาพันธ์ ปานตระกูล อายุ 37 ปี จากการสอบสวนนางสมรัตน์ ปานตระกูล อายุ 52 ปี มารดาผู้ตายกล่าวว่า สาเหตุที่ลูกชายฆ่าตัวตาย เพราะทำงานเป็นลูกจ้างชั่วคราวโรงพยาบาลโพธาราม อ.โพธาราม จ.ราชบุรี ซึ่งมีเงินเดือนแค่ 5,000 บาทเศษ มานานกว่า 17 ปี แต่ไม่ได้รับการบรรจุเป็นพนักงานประจำ จึงเกิดความน้อยใจ ตัดสินใจแขวนคอตายดังกล่าว โดยก่อนตายได้เขียนจดหมายไว้ 3 ฉบับ มีเนื้อหาร้องทุกข์ถึงนายกรัฐมนตรี รัฐมนตรีว่าการกระทรวงสาธารณสุข และผู้บริหารโรงพยาบาลโพธาราม ระบุว่า ปัจจุบันลูกจ้างชั่วคราวในโรงพยาบาลได้เงินเดือนน้อยมาก ไม่พอกับค่าครองชีพในปัจจุบัน อีกทั้งยังไม่มีการพิจารณาบรรจุเป็นพนักงานประจำ ทำให้ไม่ได้รับสวัสดิการใดๆ เงินเดือนก็ไม่ปรับ ซึ่งอยากให้ผู้มีอำนาจเล็งเห็นถึงปัญหาดังกล่าว เพื่อให้ลูกจ้างชั่วคราวในหน่วยงานของรัฐมีสวัสดิการที่ดีขึ้น โดยในเนื้อความของจดหมายนั้นระบุว่า "การกระทำของผมในครั้งนี้ ถ้าท่านใดหรือหน่วยงานใดได้รับผลกระทบ กระผมขออโหสิกรรมไว้ด้วย ถ้าหากเป็นไปได้กระผมอยากขอกราบเท้าท่านนายกรัฐมนตรี , รัฐมนตรีว่าการกระทรวงสาธารณสุข , ผู้อำนวยการ , ฝ่ายบริหารและผู้มีส่วนเกี่ยวข้องของทุกโรงพยาบาลทุกท่าน กระผมตอนยังมีชีวิตอยู่กระผมรู้สึกว่าตัวเองนั้นมีประโยชน์กับบุคคลรอบข้างน้อยมาก จึงคิดว่าถ้าตายไปคงจะมีประโยชน์กับบุคคลที่ยังมีชีวิตอยู่และยังอยากสู้ชีวิตต่อไป ชีวิตของกระผมคงจะไปกระตุ้นพวกท่านให้อยากช่วยเหลือหรือมีความอนุเคราะห์พวกลูกจ้างชั่วคราวบ้าง พวกท่านมีอำนาจ มีบารมี มีความรู้ พวกท่านคงมีหนทางคิดพิจารณาหานโยบายสร้างขวัญ และกำลังใจให้กับลูกจ้างชั่วคราวให้มาก ขอความกรุณาเถอะครับ ลูกจ้างชั่วคราวบางคนทำงานมา 5-20 ปี เงินเดือน 5,360 บาท หักส่วนอื่นแล้วเหลือประมาณ 4,900 บาท แต่ละเดือนไม่พอใช้จ่ายหรอกครับ พวกกระผมไม่มีกฎหมายรองรับ สู้แรงงานต่างด้าวยังไม่ได้เลย พวกกระผมก็ต้องกินต้องใช้เหมือนพวกท่าน ต้องการความมั่นคงในชีวิตเหมือนพวกท่าน และที่สำคัญงานที่พวกกระผมทำมันไม่ใช่งานชั่วคราว มันเป็นงานที่ต้องทำทุกวัน ทำจนตายอย่างนี้ไม่น่าที่จะเรียกว่า งานชั่วคราว ขอความกรุณาโปรดพิจารณาช่วยเหลือลูกจ้างชั่วคราวที่ยังอยากสู้ชีวิตต่อไปด้วยเถิด การตายของกระผมคงจะเป็นประโยชน์แด่ลูกจ้างชั่วคราวทั้งหลายทุกโรงพยาบาล งานที่พวกเรากระทำไม่ใช่งานชั่วคราว" ลงชื่อ คณาพันธุ์ ปานตระกูล ข้อมูลจาก //hilight.kapook.com/view.php?id=6820 จากข่าวของลูกจ้างชั่วคราว โรงพยาบาลโพธาราม จังหวัดราชบุรี ฆ่าตัวตาย เนื่องจากประชดชีวิตว่าเป็นลูกจ้างชั่วคราวมา 17 ปี ไม่ได้รับการพิจารณาให้บรรจุเป็นลูกจ้างประจำ หรือพนักงานประจำ ทำให้ได้แต่เงินเดือนที่คงที่ สวัสดิการอะไรก็มีไม่มาก เลยประท้วงระบบราชการที่เหลวแหลก ประท้วงนายก ประท้วง รมต.สาธารณสุข และผอ.โรงพยาบาลให้หันกลับมาดูลูกจ้างที่ต่ำต้อยคนหนึ่ง ผมเห็นรูปครั้งก็ตกใจว่านี่เค้าเป็นเพื่อนเราตอนเรียนมัธยม เราเรียนกันมาตั้ง 6 ปี ตั้งแต่ ม.1 - ม.6 ตามรูป ร.ด.ด้านบน ตอนเรียนเค้าเป็นคนร่าเริง เกเรนิดหน่อยไม่มาก เป็นที่รักของเพื่อน ๆ ทุกคนในห้อง เค้าตัวเล็ก แต่เวลามีอะไรจะชอบออกหน้าก่อนเพื่อนคนอื่นเสมอ โดยเฉพาะเวลาจะมีเรื่องกะใคร ๆ หลังเรียนจบมัธยม พวกเราก็แยกย้ายกันไปเรียนต่อ บางคนก็ได้เป็นตำรวจ ทหาร ครู พยาบาล พนักงานบริษัทเอกชน รัฐวิสาหกิจ และรับราชการ แต่คณาพันธ์เค้าไม่ได้เรียนต่อ เนื่องจากฐานะทางบ้านไม่ค่อยดี ก็เลยออกไปหางานทำ ตอนหลังก็มาเป็นลูกจ้างชั่วคราวของโรงพยาบาล มีหน้าที่เหมือนภารโรงทั่วไป ช่วงปี 32 - 41 พวกเรายังพบปะ เฮฮากันอยู่ ไปกินเหล้าด้วยกันบ่อย ตอนกลับบ้านที่ราชบุรี ก็จะไปหาเค้ากะเพื่อนที่อยู่บ้านไม่ไกลกันมากนัก แต่หลังจากนั้นก็ไม่ได้พบเจอะเจอกันอีก บางทีก็ไปหาแต่เค้าก็ย้ายที่อยู่ไปมา ก็ไม่ได้เจอกัน ไม่ได้ติดต่อกัน จนวันนี้ถึงได้ทราบข่าว มีอยู่ครั้งหนึ่งในวงเหล้าที่เคยดื่มกินด้วยกันเมื่อเกือบสิบปีก่อน เค้าเล่าบรรยายความอัดอั้นตันใจให้ฟังว่าเป็นลูกจ้างชั่วคราวมันต่ำต้อยแค่ไหน ตอนทำงานต้องทำตามคำสั่ง ไม่ทำเดี๋ยวปีต่อไปเค้าก็จะไม่จ้างอีก ไม่มีการขึ้นเงินเดือนให้ มีแต่ทำงาน ๆ ๆ ๆ บรรยากาศในที่ทำงานก็ไม่ค่อยเป็นมิตรกันเท่าไหร่ มีแต่ชนชั้นทางสังคม เค้าอยู่ชนชั้นที่ล่างสุดของหน่วยงาน มาวันนี้เค้าก็ทำงานมาเกือบจะยี่สิบปี ก็ยังไม่เห็นอนาคตตัวเองว่าจะมีอะไรอีก ความกดดันที่มีอยู่เราก็ไม่รู้ว่าเค้ามีอะไรบ้าง มากว่าเรื่องงาน ที่รู้บ้างก็เรื่องครอบครัวเค้าไม่ค่อยดี สังคมที่บ้านเค้าก็เหมือนกัน ส่วนตัวเค้าก็ค่อนข้างอยู่ในกลุ่มเล็ก ๆ ไม่ค่อยออกไปยุ่งเกี่ยวกับใครเท่าไหร่ เค้าทำงานอยู่ไปวัน ๆ ไม่ค่อยคิดหาทำงานเสริมอะไรเพิ่มเติม หวังว่าสักวันหนึ่งจะได้รับการบรรจุเป็นลูกจ้างประจำ ที่มีเงินเดือนสูงขึ้น สวัสดิการดีกว่าเดิมแค่นั้น เมื่อเค้าทำไปแล้ว เราก็ไม่รู้จะว่าอย่างไร คนเรามันคงไม่มีทางออกจริง ๆ แต่ที่เค้าบอกว่าขาดเค้าไปคนหนึ่งคงไม่เป็นไร ตอนเค้าอยู่มีประโยชน์กับบุคคลรอบข้างน้อยมาก ผมเสียใจมากนะที่เค้าคิดอย่างนี้ เพราะเค้ายังไงก็เป็นเพื่อนที่ดีคนหนึ่ง ยังมีประโยชน์ต่อโลก ต่อสังคมนี้อีกมากมาย แต่การตายของเค้าก็ทำให้เห็นว่าโลกนี้มันก็มีส่วนที่โหดร้ายนัก ที่ทำให้ชีวิตคน ๆ หนึ่งไม่สามารถอยู่ได้ ผู้ที่เกี่ยวข้องของโรงพยาบาล รมต. นายกฯ หรือระบบราชการทั้งหมด ก็ควรนำเรื่องนี้เป็นบทเรียนว่าควรมีการพิจารณาบรรจุ หรือปรับปรุงให้ลูกจ้างชั่วคราวต่าง ๆ มีชีวิต หน้าที่การงานที่มั่นคงมากขึ้น โดยเฉพาะคนที่มีอายุงานมาก ๆ สงกรานต์ที่จะถึงนี้ผมว่าจะไปหาเพื่อน ๆ มัธยมที่บ้าน ก็นัดกะเพื่อนอีกคนไว้แล้วว่าไม่ได้เจอกันนานแล้ว กะว่าจะไปพบเค้าเหมือนกัน ว่าจะตั้งวงกินเหล้า เล่าประสบการณ์ พูดคุยเรื่องราวต่าง ๆ ทั้งสุข และทุกข์ของแต่ละคน แต่เมื่อเกิดเรื่องนี้แล้ว พวกเพื่อนๆที่บ้านราชบุรีคงต้องรวมกลุ่มกันไปทำบุญให้เค้าแทน หวังว่าเมื่อเค้าเกิดในภพชาติใหม่ ขอให้เค้ามีแต่ความสุขสมบูรณ์ในทุกสิ่ง ไม่ต้องมาทรมานเหมือนในชาติภพนี้อีก ชีวิตนี้มันมีค่า เราต้องหวงแหนรักษามันไว้ เพราะมันยังมีสิ่งดีงามอีกในหลาย ๆ ด้าน และชีวิตเราก็ยังดีกว่าคนอื่น ๆ ในโลกนี้อีกมากมายหลายล้านคน ชีวิตมันต้องสู้ให้ถึงที่สุด ถึงมันจะไม่ประสบผลสำเร็จ แต่เราก็คงอยู่ในสังคมได้ มีความสุขตามเท่าที่มีอยู่ ทำให้คนที่เรารักมีความสุข มีเพื่อนที่คอยห่วงหา ช่วยเหลือ เกื้อกูลกัน ขอให้เพื่อนรักไปสู่สุขคติเถิดนะ ไม่ต้องห่วงผู้ที่ยังต้องอยู่ เพื่อนๆ และผู้ที่อยู่ข้างหลังจะคอยช่วยเหลือดูแลให้ และพรุ่งนี้ตั้งใจไว้ว่าแต่จะไปทำบุญตักบาตรที่หน้าครูบาศรีวิชัย อุทิศให้เพื่อนจงมีแต่ความสุขตลอดไป และสำหรับบล็อคนี้ก็ขอให้เพื่อน ๆ ที่เข้ามาดูโปรดตรองดูว่าชีวิตคนเรามันลำบากยากนักในการอยู่ในสังคมปัจจุบัน ก็ให้สู้ชีวิตต่อไป เพื่อชีวิตตัวเองอยู่ได้ ตามเท่าที่มันจะเป็นไป ปัญหาอุปสรรคใด ๆ ก็พยายามแก้ไขให้พ้นผ่าน และชีวิตเรามันต้องอยู่กับกาลเวลาที่หมุนเวียนเปลี่ยนแปลงอยู่เสมอ วันใด วันหนึ่ง เราคงพบความสุขที่เราหวังไว้ สักวัน   Create Date : 31 มกราคม 2550 18 comments Last Update : 22 มีนาคม 2550 16:32:47 น. Counter : 1634 Pageviews. Share Tweet

เมื่อเช้านี้ไปทำบุญแล้วหละ หวังว่าเพื่อนคงได้รับนะ   โดย: อว. (วังบัวบาน ) 1 กุมภาพันธ์ 2550 10:57:09 น.

เห็นคุณในห้องเพื่อชีวิตใน BLOG เพื่อนๆ เพิ่งจะมีดวงโคจรมาเจอกันในวันนี้ แวะเข้ามาแสดงความเสียใจด้วยคนค่ะ ชอบมากๆ กับประโยคที่คุณเขียน ชีวิตเรามันต้องอยู่กับกาลเวลา ที่หมุนเวียนเปลี่ยนแปลงอยู่เสมอ วันใดวันหนึ่งเราคงพบความสุขที่เราหวังไว้ สักวัน ขอให้เพื่อนมีความสุขในปรโลกค่ะ เข้มแข็งนะคะ แอบเป็นกำลังใจจากซอกหลืบ   โดย: อุ้มสี 1 กุมภาพันธ์ 2550 21:14:36 น.

เออว่ะ!...คนมีแม่มก็มีซะล้นฟ้า...คนไม่มีก็ไม่มีแบบสุดตรีน... ..ขอให้เพื่อนเอ็งพบความสุขแบบถาวร(ชั่วนิรันดร์)ว่ะ..   โดย: ตากล้อง...ชั่ว(เป็นบาง)คราว IP: 125.25.129.170 1 กุมภาพันธ์ 2550 22:52:36 น.

ไม่ต้องห่วงผู้ที่ยังต้องอยู่ เพื่อนๆ และผู้ที่อยู่ข้างหลังจะคอยช่วยเหลือดูแลให้ ตรงนี้แหละ ที่ถ้าเพื่อนพี่รับรู้ได้ เขาก็โล่งใจแล้ว นี่คือสิ่งที่พี่และเพื่อนๆ ควรทำแล้วล่ะค่ะ   โดย: อาร์ต IP: 124.120.7.180 1 กุมภาพันธ์ 2550 23:50:13 น.

เสียใจด้วยครับ...แต่ก็คงสั่นสะเทือนสังคมข้าราชการไทยได้ อย่างน้อย ก็น่าจะทำให้มนุษย์รู้จักความเป็นมนุษย์มากขึ้น...   โดย: ภู เชียงดาว (pu_chiangdao ) 2 กุมภาพันธ์ 2550 12:35:55 น.

ขอบคุณทุกคนนะครับ คุณอุ้มศรี อาร์ท น้าภู ต.ก. ที่ให้กำลังใจกัน ชีวิตทุกคนในโลกนี้ยังมีความหวัง หวังว่าสักวันหนึ่ง คงได้พบเจอะเจอชีวิตที่ดีกว่าวันนี้   โดย: วังบัวบาน 2 กุมภาพันธ์ 2550 15:20:50 น.

อ่านจากประชาไท แล้วเศร้ามาก ชีวิตคนเรา เอาเข้าจริง ก็ไม่รู้ ว่าเมื่อไหร่จะหมดลง   โดย: ดาริกามณี 2 กุมภาพันธ์ 2550 16:04:56 น.

หวัดดีค่ะ... เสียใจด้วยนะคะ...เศร้าจัง... คนที่อยู่คงต้องรักษาชีวิตและสุขภาพต่อไปนะคะ... สู้ๆค่ะ...   โดย: แดดร่มลมโชย 3 กุมภาพันธ์ 2550 9:34:24 น.

ได้มีโอกาสไปเยี่ยมครอบครัวของคณาพันธุ์พร้อมกับเพื่อนๆที่เป็นลูกจ้างชั่วคราวที่เดินทางมาจากอีสาน เหนือ กลางและใต้ ในวันเผาศพ เห็นพวงหรีดภายใต้ชื่อผู้มีอำนาจและยศถาบรรดาศักดิ์ในบ้านเมือง ทำให้นึกอยู่ในใจว่าผู้มีบรรดาศักดิ์ในสังคมเราจะเข้าใจความเจ็บปวดของคนตัวเล็กๆ ที่พยายามจะบอกเล่าเรื่องราวชีวิตของคนที่เป็นลูกจ้างชั่วคราว เป็นพลเมืองชั้นสามในโรงพยาบาล และในหน่วยงานต่างๆ ของรัฐ บ้างไหมหนอ คณาพันธุ์และเพื่อนๆ ลูกจ้างชั่วคราวเป็นแสนเป็นล้านคนทั่วประเทศ พวกเราเป็นคนที่ไม่เคยถูกมองเห็นคุณค่า แม้ว่าจะทำงานมาเกือบ 20 ปี ก็ยังเป็นแค่ "ลูกจ้างชั่วคราวนอกงบประมาณ" การเสียสละชีวิตของคณาพันธุ์ถือเป็นการให้อย่างสูงสุด... ที่ผ่านมา ดิฉันยอมจำนนต่อสถานการณ์ ใช้ชีวิตไปวันๆ ทำแต่งาน เหนื่อยจนไม่มีความรู้สึก คิดว่าชีวิตที่เกิดมาเป็นการชดใช้เวรกรรมที่เคยทำมา... วันที่ไปยืนอยู่หน้าโลงศพของคณาพันธุ์ ดิฉันจึงเกิดความสำนึก...เขายอมตาย เพื่อจะบอกกับเราทุกคนว่าอย่ายอมจำนน อย่ายอมแพ้ และสิ่งที่เป็นอยู่นี้มันไม่ถูกต้อง ลูกจ้างชั่วคราวเป็นคนเหมือนกัน และมีสิทธิที่จะมีชีวิตที่ดีเหมือนคนอื่นๆ ไม่ใช่ต้องทำงาน 16 ชั่วโมงติดต่อกัน ทำจนทำไม่ไหว เพียงเพื่อให้ได้ค่าจ้างมาซื้อข้าวกิน ขอให้คุณไปสู่สุขคติ และเราสัญญาว่าจะต่อสู้ เพื่อลูกจ้างชั่วคราวทุกคนจะมีชีวิตที่ดีกว่านี้   โดย: เพื่อนคนหนึ่ง IP: 124.121.59.68 3 กุมภาพันธ์ 2550 15:04:53 น.

การทำให้มนุษย์พ่ายแพ้นั้นทำได้ แต่จะให้มนุษย์ยอมแพ้นั้น ทำไม่ได้ !!!! ขอคารวะแด่ดวงวิญญาณของคุณคณาพันธุ์ ผู้เป็นเพียงหนึ่งเมล็ดพันธุ์ของมนุษย์ที่แข็งแกร่งและงดงาม   โดย: ปะหล่อง (ปะหล่อง ) 3 กุมภาพันธ์ 2550 15:55:44 น.

ตายแล้วถึงได้(เศษ)เงิน.....แม่มมม...ทุเรศว่ะ!!!...   โดย: ก็แค่...ตากล้อง IP: 203.150.194.18 5 กุมภาพันธ์ 2550 10:06:27 น.

คุณดาริฯ แดดล่มฯ เพื่อนคนหนึ่ง ปะหล่อง ต.ก. ขอบคุณในทุกความเห็น คณาพันธ์เค้าคงได้รับความหวังดีของทุกคน จากการที่สอบถามเพื่อนที่บ้านเค้าว่าครอบครัวของคณาพันธ์ได้รับเงินช่วยเหลือจำนวนหนึ่ง น่าจะพอช่วยเหลือแม่ และลูกเมียได้พอสมควร แต่ก็นั่นแหละเมื่อคนเค้าตายไปแล้ว หลาย ๆ หน่วยงาน หลาย ๆ คน จึงได้รู้จักคุณค่าของเค้า ตอนเค้าอยู่ไม่มีใครเห็นค่าของเค้าสักเท่าใด หวังว่าการกระทำครั้งนี้ของคณาพันธ์จะนำมาสู่ความเปลี่ยนแปลงการปฏิบัติงานของลูกจ้างชั่วคราว ให้มีความมั่นคงในชีวิตด้วย สู่สุขคตินะเพื่อน   โดย: ชีวิตมันมีค่า (วังบัวบาน ) 5 กุมภาพันธ์ 2550 11:37:13 น.

เสียใจที่ตัดสินใจเรียกร้องความเป็นธรรมด้วยวิธีนี้ คนผู้ถืออำนาจและมีหน้าที่เหล่านั้นจะมองเห็นหรือ นี่เป็นคำถาม.. ศรัทธา ความกล้าและเสียสละของคุณคณาพันธ์ ไม่ง่ายเลยที่คนๆหนึ่งจะตัดสินใจแลกชีวิตกับความยุติธรรมในสังคม.. ขอให้ดวงวิญญาณของคุณคณาพันธ์เดินทางไปสู่สุคติ อย่าได้เป็นกังวลเรื่องราวในภพชาตินี้อีกเลย..   โดย: ก้อนหินริมทาง 16 กุมภาพันธ์ 2550 2:09:23 น.

เธ‚เธญเนƒเธซเน‰เธ”เธงเธ‡เธงเธดเธเธ“เธฒเธ™เธ‚เธญเธ‡เธžเธตเนˆเน„เธ›เธชเธนเนˆเธชเธธเธ„เธ•เธดเน„เธกเนˆเธ•เน‰เธญเธ‡เธกเธตเธซเนˆเธงเธ‡เนƒเธ”เธกเธฒเธ—เธณเนƒเธซเน‰เน„เธ‚เธงเน‰เน€เธ‚เธงเน‰เน€เธ›เน‡เธ™เธเธณเธฅเธฑเธ‡เนƒเธˆเนƒเธซเน‰เธ—เธธเธเธ„เธ™เธ—เธตเนˆเธขเธฑเธ‡เธญเธขเธนเนˆเนเธฅเธฐเน€เธ›เน‡เธ™เธžเธ™เธฑเธเธ‡เธฒเธ™เธŠเธฑเนˆเธงเธ„เธฃเธฒเธงเธ•เนˆเธญเน„เธ›เธ™เธฐเธ„เธฐ   โดย: เธซเธขเธ”เธ™เน‰เธณ IP: 125.25.175.115 25 เมษายน 2551 13:29:11 น.

ขอให้โดนใจ รมต.สาธารณสุขคนปัจจุบันด้วยเถิด   โดย: ลูกจ้างรพช.จ.ลำปาง IP: 119.42.79.42 12 มกราคม 2552 22:42:52 น.

คนดีคนหนึ่งที่เรียกร้องสิทธิให้กับพวกเรา เราต้องทนๆๆๆและทน เพื่อบางทีคนใหญโตคงเห็น และให้ ผอ.โรงพยาบาลอนุมัติ ไม่ใช้มัวแต่สร้างตึก ไม่สร้างคน   โดย: หวังว่าฟ้าหลังฝนคงมีจริง IP: 118.172.172.253 19 มกราคม 2553 16:12:15 น.

และแล้ววันเวลาก็ผ่านไป ทุกสิ่งก็ยังคงเหมือนเดิม 1 ชีวิตที่เสียไป ก็สูญเปล่า...สู่สุขติ เถิด...   โดย: แค่ผ่านมา IP: 10.12.1.177, 115.31.173.132 16 มิถุนายน 2554 13:47:40 น.

ขอขอบคุณทุกกำลังใจที่มีให้พี่พันด้วยนะคะ คนตายไปสบายแล้วเหลือแต่คนอยู่ที่ต้องสู้ต่อไป ยังรักและคิดถึงพี่พันเสมอ น้องสาวคนนี้จะทำหน้าที่เสาหลักของครอบครัวแทนพี่เองไม่ต้องห่วงน้องคนนี้จะสู้ไม่ถอยและจะไม่ยอมแพ้ต่อโชคชะตารึว่าเรื่องอะไรเด็ดขาดเป็นกำลังใจให้หนูด้วยนะพี่พัน จากนา น.ส.รัตนา ปานตระกูล   โดย: รัตนา ปานตระกูล IP: 1.46.67.2 11 สิงหาคม 2557 21:53:48 น.