จำหน่ายกานาฉ่ายเจแสนอร่อย
|
|||||||||||||
จดหมายถึงความฝัน ถึง..ความฝัน นานแล้วนะที่เราไม่ได้เจอกันเลย ตั้งแต่คืนนั้นที่คุณแวะมาหาผมแล้วก็ลาจากไป จะไม่ถามถึงเหตุผลของการจากลาของคุณหรอกนะ แต่ที่เขียนมาหาในวันนี้ก็แค่อยากจะบอกว่าคิดถึงเท่านั้นเอง กินอิ่มนอนหลับเหมือนเดิมไหม? สบายดีรึเปล่า? ส่วนผม... ชีวิตตอนนี้ก็ทำงานอย่างเดียว เลิกงานเสร็จก็กลับบ้าน มีไปเที่ยวกับเพื่อนบ้างนิดหน่อย แต่คุณก็รู้ใช่ไหมว่า ผมไม่ค่อยชอบเที่ยวเท่าไหร่... กินเหล้า สูบบุหรี่ก็ไม่ถนัด ยังจำที่ที่เราไปนั่งเล่นกันได้ใช่ไหม? ที่ประจำของเรา ถึงทุกวันนี้ผมยังคงแวะเวียนไปเยี่ยมเยือนอยู่บ้างบางครั้ง... ถ้ามีโอกาส...แม้จะไม่มีคุณ น้ำอาจจะไม่สวยเท่าเดิม หญ้าก็ไม่ค่อยเขียว แต่ผมยังคงไปที่นั่น...เพราะคิดว่าสักวันคุณจะไปเหมือนกัน... แต่ก็ไม่เคยเจอกันเลย หรือคุณไม่ชอบไปที่นั่นแล้ว จากวันที่คุณไม่อยู่ ผมเคยเหงาแทบบ้า ร้องไห้จนไม่เหลือน้ำตาให้ไหล แต่ในที่สุดที่ใครๆบอกไว้ว่า เวลาเยียวยาได้ทุกแผล มันก็เอามาใช้ได้จริง ๆ มาถึงวันนี้ความรู้สึกเหงาอาจจะเหลือเพียงจาง ๆ อาจจะมีบ้างในบางครั้งที่คิดถึงคุณ แต่ผมก็มี ใครคนนั้น แล้ว คุณคงไม่รู้จักเธอหรอก เพราะเธอเข้ามาหลังจากที่คุณจากไป เธอไม่สวยเท่าคุณเลย เธอไม่น่ารักเท่าคุณด้วย ทำอาหารก็ไม่เก่ง เดินก็ช้า... ทำอะไรก็ช้า... ไม่รวดเร็วว่องไวเหมือนคุณ แต่งตัวไม่เก่ง ไม่เอาอกเอาใจผมเหมือนคุณ แต่เธอก็ไม่เคยหายไปเฉย ๆ เหมือนคุณ เธออยู่กับผมในทุก ๆ ความรู้สึก... ไม่ว่าสุขหรือเศร้า และที่สำคัญที่สุด... เธอรักผม คุณไม่ต้องเป็นห่วงผมนะ แวะมาหาผมบ้าง... ถ้าคิดถึงผม...เช่นเดียวกับที่ผมคิดถึงคุณ เออ ลืมบอกไปเผื่อคุณอยากจะรู้ชื่อ...เธอคนนั้นของผม เธอชื่อ ความจริง คิดถึงครับ ------------------------------------------------------ เพลง: หากันจนเจอ สิ่งที่ฉันหวัง สิ่งที่ฉันคอย อาจดูเหมือนเลื่อนลอย เกือบจะฝันไป มองหาคนๆหนึ่ง ที่ไม่รู้เป็นใคร และไม่รู้เมื่อไหร่ จะพบคนผู้นั้น ส่วนชีวิตฉัน บอกเลยว่ามี เจอะคนที่แสนดี อยู่ทุกๆวัน เพียงแค่ไม่มีใคร ที่จะฝันตรงกัน แต่ว่าฉันมั่นใจ จะพบในไม่ช้า อาจบางทีในเมืองกว้างใหญ่ หมอกและควันช่วยกันพรางตา มีขอบรั้วขอบกำแพงสร้างมา ตึกระฟ้าคอยบังเราอยู่ แต่เราก็หากันจนเจอ มันนานแค่ไหนที่คอยคุณมา รู้สึกไหมว่าชีวิตคุ้มค่า เมื่อมีใครสักคนข้างกาย เกิดมาเพื่อหาใครคนหนึ่ง เป็นคนที่ฟ้าสร้างมาตรงใจ เราต่างรู้โลกมันแสนกว้างใหญ่ แต่มันคงไม่ยากเกินไป ที่ฉันจะพบคุณ อาจมีสักครั้งที่เราสองคน ผ่านทางที่วกวน อยู่ใกล้ๆกัน ใบไม้เพียงใบหนึ่ง หล่นตอนที่เดินผ่าน ฉันคงจะมองมัน เมื่อคุณเดินผ่านมา ------------------------------------------------------ ที่มา...//www.dailynews.co.th/col/col.asp?columnid=12103 
อืมมมม ...
โดย: ไหมจันท์ IP: 58.10.184.183 วันที่: 18 สิงหาคม 2548 เวลา:11:25:27 น.
"ความจริงที่ต้องยอมรับ"
 ...  โดย: ขอบคุณที่รักกัน (blueberry_cpie
 ) วันที่: 18 สิงหาคม 2548 เวลา:11:26:55 น.เออ...เน๊อะ..
หาอะไรทำดีกว่า จะได้ไม่ต้องคิดถึงใคร โดย: WangAnJun
วันที่: 18 สิงหาคม 2548 เวลา:13:36:06 น.( ติ๊งหน่อง )
. . คุณเคยได้ยินเรื่องรักขลัง ๆ บ้างมั๊ยครับ ( .. ) หย่อนจดหมายลงตู้มาเลย แล้วรักจะส่งผ่านกลับมาถึงคุณ . . แว่บ.. แว่บ.. . . ปล. blog สวยมากค่ะ สบายตาดี โดย: totoh995
วันที่: 18 สิงหาคม 2548 เวลา:19:00:30 น.
โดย: Sary
วันที่: 17 กันยายน 2548 เวลา:18:30:14 น. |
คุณแหวะ
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [?] Group Blog All Blog
Friends Blog |
||||||||||||
| Pantip.com
| PantipMarket.com
| Pantown.com
| © 2004 BlogGang.com
allrights reserved.
|
|||||||||||||
เปนความ.. . . .ธรรมดา... . .แวะมาอ่านเรื่องความฝัน กับความจริง อ่าค่ะ ^^~*
