อาทิตย์ขึ้นที่...อ่างขาง @ เชียงใหม่

เกิดอะไรขึ้นกับชีวิตช่วงนี้หนอ อยู่ ๆ ก็วุ่นได้ไม่เว้นแต่ละวัน แต่ช่างมันเถอะ ถือเป็นสีสันของชีวิตค่ะ

เข้าเรื่องของเราดีกว่าค่ะ ฮุๆๆ 

ช่วงปลายเดือนพฤศจิกายนที่ผ่านมาอากาศที่กรุงเทพฯยังร้อนอ้าวมาก และเพราะหลงรักฝางตั้งแต่ครั้งที่ถูกลากไปช่วยงานที่แม่อายแล้วแวะบ้านน้องที่ห้วยหมากเลี่ยม เลยตกลงใจภายใน 3 วินาทีอีกแล้วว่าช่วงวันพ่อนี่ไปดอยอ่างขางดีกว่า ทั้ง ๆ ที่มีทริปนราธิวาส (อีกครั้ง) รออยู่ตอนช่วงวันหยุดรัฐธรรมนูญนะ

เพื่อน ๆ บอกว่าถ้าจะไปดอยอ่างขางไม่มีทางขับรถขึ้นไปได้เองต้องมีคนขับ เราไม่ถนัดขับรถขึ้นดอยนะแต่เราก็ไม่อยากมีคนไม่รู้จักไปด้วย ตัดสินใจว่าขับสบาย ๆ ไปละกัน ได้แค่ไหนก็แค่นั้น ไม่ไหวก็ค่อยกลับลงมา ด้วยความไม่รู้จักทางเลยหาข้อมูลเยอะมาก จากข้อมูลต่าง ๆ เท่าที่หามาได้บอกไว้ว่าการขับรถขึ้นดอยอ่างขางมี 4 เส้นทางค่ะ

หนึ่ง... ทางที่โหดเพราะเป็นทางลาดชันและเป็นโค้งหักศอก แต่ถนนเส้นนี้ปิดทำทางใหม่อยู่ค่ะ เห็นว่ามีกำหนดเสร็จวันที่ 24 เมษายน ปีนี้แหละ

สอง... เป็นทางไชยปราการ ซึ่งจะเป็นทางชันหน่อยและระยะทางจะสั้นกว่าทางที่สาม

สาม... เป็นเส้นจากเชียงดาวไปบ้านอรุโณทัย เส้นนี้ขับง่ายมากๆ ขับสบายมาก มีใช้ D1-D2 นิดเดียวค่ะ แต่จะไกลหน่อยแล้วข้างทางต้นไม้ค่อนข้างเยอะ อาจจะดูเปลี่ยวไปนิดสำหรับผู้หญิงขับรถคนเดียวนะคะ แต่เราขับมาก็ไม่มีอะไรนะ

และทางที่สี่... อันนี้มาทราบทีหลัง น้องที่ฝางบอกว่าเส้นนี้เป็นเส้นที่โหดสุด โหดกว่าเส้นแรก ซึ่งเส้นนี้เป็นเส้นที่คนพื้นที่/ชาวบ้านบนดอยจะใช้สัญจรกัน คือน้องบอกต้องใช้รถกระบะ (ไม่รู้โดนอำอีกหรือเปล่า ) เราบอกงั้นพี่ขอขับทางเชียงดาวก็ดีแล้วนะ น้องบอกแต่ข้างทางธรรมชาติสวยนะพี่ ผมว่าสวยที่สุดเลย 

เอ่อนะ... อยากเห็นขึ้นมาทันที ไว้มีโอกาสก่อนเนอะ

เราใช้แผนที่นี้ค่ะ บอกสถานที่ได้ชัดเจนมาก ขอบคุณคนทำแผนที่ไว้ที่นี้ด้วยค้าบบบ 

เราแนะนำว่าให้ขึ้นทางบ้านอรุโณทัย และลงทางไชยปราการค่ะเพราะระยะทางสั้นกว่ามาก จะเร็วกว่า เราทำมาแล้ว... แบบไม่ตั้งใจ 

(ไม่อยากบอกความโง่ของตัวเองที่ลงมาทางเส้นไชยปราการเพราะขับตาม GPS ซึ่งเซ็ตผิด  ตั้งใจลงทางอรุโณทัยซึ่งต้องเซ็ตเป็นเชียงดาว แต่นี่ใจอยู่ที่ฝางแล้วเลยเซ็ตเป็นฝางค่ะ GPS เลยพามาทางไชยปราการเลย เราว่าทางไม่โหดนะคะเพราะขับลงดอย แต่ก็ใช้ D1-D2 มากกว่า เพราะลาดชันและโค้งเยอะกว่าเส้นอรุโณทัยค่ะ)

ขับชิล ๆ สบาย ๆ ระหว่างทางแวะพักถ่ายรูปหุบเขาที่ "บ้านผาแดง" ค่ะ เป็นจุดพักรถและมีของขาย

ขับไปเรื่อย ๆ ก็มาถึง "จุดชมวิวซุ่ยถัง" ก็ยังงงว่ามาถึงแล้วเหรอ เออ... ง่ายดีแฮะ 

เลยจากจุดชมวิวซุ่ยถังไปนิดนึงก็ถึง "จุดกางเต็นท์ม่อนสน" เราไปถึงประมาณบ่ายสองนะคะ อากาศเย็นสบายมาก ๆ ค่ะ และหมอกก็เริ่มลง ตอนจอดรถยังเห็นภูเขาเนอะ แต่แป๊บเดียวหมอกลงมองอะไรไม่เห็นเลย 

ความรู้สึกที่เย็นชื้นจากหมอกหนาที่สัมผัสตัว บอกได้คำเดียวว่าฟิน

แต่เดี๋ยวก่อน... ไม่มีเวลามานั่งฟินมากนัก ที่พักยังไม่มีเลยจ้ะ 

ดอยอ่างขางไม่มีที่พักของเอกชนข้างบนแล้ว นัยว่าผิดจุดประสงค์การก่อตั้งโครงการหลวง แต่ยังมีลานกางเต็นท์ของอุทยาน และติดกันก็มีเต็นท์เช่าของเอกชน เต็นท์เช่าของเอกชนนี่มีน้ำอุ่นให้อาบด้วยนะเออ 

แนะนำเลยค่ะ ใครที่พักแค่คืนเดียวเช่าเต็นท์อุทยานเถอะ ไม่ต้องหอบให้พะรุงพะรัง เต็นท์คือตัวเต็นท์อย่างเดียวค่ะ หมอน ผ้าห่ม แผ่นรองนอนเป็นบริการเสริม ราคาตามนี้เลยค่ะ

เต็นท์ (นอนได้สามคน) ราคา 225 บาท

แผ่นรองนอน ราคา 20 บาท

หมอน ราคา 20 บาท (แต่เรามีหมอนรองคอไปด้วย เลยไม่ต้องเช่า) 

ผ้าห่ม ราคา 80 บาท 

เครื่องนอนสะอาดใช้ได้ค่ะ เห็นเค้าตากทำความสะอาดอยู่นะคะ (อ้อ...แล้วเราเพิ่งรู้ตอนไปติดต่อเต๊นท์เช่านี่แหละว่าดอยอ่างขางเป็นส่วนหนึ่งของอุทยานแห่งชาติดอยผ้าห่มปก ความรู้เรื่องภูมิศาสตร์ต่ำเตี้ยเรี่ยดินมาก )

การเลือกเต็นท์ก็ใครไปก่อนได้เลือกทำเลก่อน คิดถูกที่ไม่เลือกติดทางเดินเพราะตอนเช้ามืดคนที่ไม่ได้พักที่นี่จะเริ่มขึ้นมาชมพระอาทิตย์ขึ้น จะมีเสียงเดินและเสียงพูดคุยหยอกล้อกันบ้าง

ติดกับที่ทำการอุทยานเป็นร้านกาแฟ บรรยากาศดีเลยค่ะ แต่ไม่ได้ลองชิมเพราะไม่มีที่นั่ง แหะๆๆ  

ที่เซอร์ไพรส์กว่านั้นคือห้องน้ำ สะอาดมากกกกกก แบ่งชาย-หญิงและแต่ละฝั่งจะมีห้องน้ำจำไม่ได้ว่ากี่ห้อง เราถือว่าเพียงพอนะคะ และมีห้องอาบน้ำให้ 1 ห้องค่ะ แต่ก็ไม่เห็นมีใครอาบนะ มันหนาวได้ที่เลย ล้างหน้าแปรงฟันเอาก็พอ 

จัดการเรื่องเต็นท์เสร็จ ขับรถไป หมู่บ้านนอแล ค่ะ 

หมู่บ้านนอแลเป็นหมู่บ้านดั้งเดิมออริจิของชาวปะหล่อง (กลุ่มชาติพันธุ์ที่เคยกล่าวไว้ก่อนหน้านี้) ตรงนี้เป็นชายแดนพม่านะคะ 

เบื้องหลังความเจริญทุกตารางนิ้วของแผ่นดินไทย 

พอจอดรถมีน้องมัคคุเทศก์น้อยที่เป็นคนที่หมู่บ้านมาคอยต้อนรับแขกวันหยุดเรียน แต่ถ้าวันไหนมีซ้อมกีฬาก็จะไม่มา มีคนอื่นมาแทน น้องบอก

แถวนี้มีของขายค่ะ สิ่งนึงที่ควรซื้อมากคือสตอเบอร์รี่ที่อยู่ที่โต๊ะร้านขวามือน่ะค่ะ หวานมากกกกกก หวานฉ่ำไม่แพ้ของญี่ปุ่น เราถามว่าช่วงนี้มีขายแล้วเหรอน้องแม่ค้าบอกบนดอยอ่างขางก็มีตลอดนะ อากาศเย็น ๆ ก็มีแล้ว 

โอ้วว...อยากย้ายมาอยู่ตรงนี้จริง ๆ (เหมือนจะอยากย้ายไปทุกที่ที่มีของกิน )

น้องสาวคนนี้ขายเสื้อค่ะ เราได้มา 3 ตัว แนวดีเราว่า

จากตรงจุดนี้เราขับรถมาเรื่อย ๆ ผ่านไร่สตรอเบอร์รี่แต่บังเอิญว่าปิด 

เห็นเค้าตากผักกาดขาว เราก็งงเค้าตากทำไม เค้าบอกว่าเอาไปต้มทานอร่อยมาก ทำไมเค้าไม่ต้มแบบไม่ตากเนอะ มันก็อร่อยเหมือนกันนะ เค้าบอกนี่เป็นอาหารที่ควรต้องมีติดบ้านเลยนะ

ขับรถเลยไปอีกนิด เหมือนจะหลงอีกแล้ว  ไม่มีคนแต่ไม่น่ากลัวเพราะเป็นหมู่บ้าน และเนื่องจากเป็นภูเขาที่มีป่าฟูมาก หลงรักเลยค่ะ เลยขอจอดรถออกไปสูดอากาศเย็นสดชื่นซะหน่อย

กำลังเพลิน ๆ ก็มีเสียงเอื้อนเอ่ยอยู่ใกล้ ๆ... “เอาบัวหิมะมั้ยครับ” 

ตกใจหมด  มันใช่เวลามาขายบัวหิมะมั้ยเนี่ย แต่ด้วยความอยากรู้บัวหิมะคืออะไร เลยเดินมาดู พบว่าพี่เอามาเป็นกระสอบเลยทีเดียว มีการปอกให้ชิมด้วยนะ แอบมองมีดมันควรต้องล้างก่อนมั้ย แต่พอเค้ายื่นให้ก็รับมาเอาเข้าปากทันที อยู่ง่ายกินง่ายไปมั้ยนะเรา 

เราว่ารสชาติเหมือนมันแกว แต่จะเย็น ๆ พี่คนขาย (ชื่อพี่พง... รู้อีกแน่ะ ) บอกว่าช่วยขับลม ระบายท้อง ต้านมะเร็ง และนู่นนี่นั่น เรายกมือห้ามก่อนพี่จะสาธยายไปมากกว่านี้ พี่พอเถอะ กิโลละยี่สิบใช่มั้ย เอามาเลย อร่อยดี พี่พงยิ้ม เราก็เลยนั่งแทะนั่งคุยกับพี่เค้าตรงนั้นแหละ พี่ชี้ให้ดูว่าเลยสันเขานี้ก็เป็นพม่าแล้ว เป็นพวกว้าน่ะ... ฮะ?? เดี๋ยวนะ ว้าอะไร ว้าเฉย ๆ หรือว้าแดง?? ถามพร้อมเตรียมถอยหลังขึ้นรถ แล้วพี่เป็นคนไทยหรือกลุ่มว้าเนี่ย พี่จะไม่จับตัวหนูไปโดยการเอาบัวหิมะมาล่อใช่มั้ย?? ว่าแล้วเชียว ใครจะมาขายบัวหิมะกันที่นี่ตอนนี้ 

พี่พงขำ จะจินตนาการแฟนตาซีอะไรปานนี้ พี่บอกว่าพี่เป็นคนพม่าอพยพมานานมากแล้วตั้งแต่ 5-6 ขวบ คุยกันสัพเพเหระ นั่งคุยไปก็แทะบัวหิมะไป คุยเรื่อยเปื่อยถึงชีวิตความเป็นอยู่ของคนที่นี่และกลุ่มชนเพื่อนบ้าน นี่ถ้าคุยมากกว่านี้จะขอให้พี่พงพาไปดูตลาด แต่ด้วยความที่กลัวว่าจะมืดเลยขอตัวกลับออกมา

การคุยกันกับพี่พงทำให้เรามั่นใจว่า... การเอาวัฒนธรรมของที่หนึ่งไปตัดสินคนอีกพื้นที่หนึ่งเป็นสิ่งที่ไม่ควรทำเป็นอย่างยิ่ง

ระหว่างทางกลับมาที่จุดกางเต็นท์ แวะชม "ไร่ชา 2000" ด้วยค่ะ กว้างใหญ่ดีจัง เห็นว่าถ้ามาตอนที่มีทะเลหมอกจะสวยมาก อยากเห็นเลยทันทีค่ะ 

วิวยามเย็นข้างทางค่ะ อยากอยู่ที่หมู่บ้านกลางหุบเขาจัง เห็นที่ญี่ปุ่นเวลาขึ้นไฮเวย์เนอะ สวย หลงรัก แต่ไม่นึกว่าเมืองไทยก็มี และสวยเหมือนกัน 

มาถึงจุดกางเต็นท์เกือบหกโมง อยู่ที่นี่ไม่มีอดเลยจริง ๆ ค่ะ มีของขายเยอะเลยทีเดียว อากาศเย็น ๆ แบบนี้น้ำขิงร้อน ๆ ใส่น้ำผึ้งซักแก้วได้อารมณ์มาก สังเกตเห็นใคร ๆ ก็สั่งหมูกะทะ เอาบ้างสิเรา เยอะมาก และได้เรียนรู้ว่าการทานหมูกะทะบนดอยนั้นควรมากันเป็นกลุ่มดีกว่ามาคนเดียวนะ 

เราว่าลานกางต็นท์ที่นี่เราให้เต็ม 10 อ่ะ นักท่องเที่ยวที่เราเจอก็มีคุณภาพมาก ตอนกลางคืนทุกคนอยู่ที่เต็นท์ตัวเอง ไม่มีใครทำเสียงดัง ไม่มีแม้แต่การเปิดเพลงหรือคลิปเสียงดังให้รำคาญใจ ถึงเวลาก็เข้านอนกัน เราชอบมากอ่ะ การนอนเต็นท์ครั้งแรกในชีวิตของเราเป็นไปด้วยดี อากาศหนาวเลยค่ะตอนกลางคืน ดีว่าเรามีถุงนอนไปด้วย ซุกตัวในถุงนอนให้พออุ่น

และเมื่อมองลงไปข้างล่างจะเห็นแสงไฟจากเมือง สวยดีค่ะ 

ตื่นมาตอนเช้ามืดไปเข้าห้องน้ำ ไม่น่าเชื่อ คนมารอกันเยอะแล้ว ยังมาเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ ในตอนเช้า

และใช่ค่ะ... ที่อุตส่าห์ดั้นด้นมานอนกางเต็นท์นี่เพื่อสิ่งนี้เลยค่ะ พระอาทิตย์ขึ้นยามเช้า อากาศเย็นแบบนี้ รู้สึกสดชื่น หายใจเต็มปอดเพื่อเติมพลังบวกให้เต็มที่ค่ะ 

ส่วนใครที่อยากเห็นทะเลหมอกอยู่แถวนี้อาจจะผิดหว้ง เห็นอยู่ไกล ๆ อีกด้านนึง ตรงนั้นเป็นจุดชมวิวซุ่ยถังค่ะ... เพราะเป็นหุบเขา ทะเลหมอกเลยจะเหมือนลำธารเลย น้องสาวร้านหมูกระทะที่เราไปนั่งทานอาหารเช้าบอก

นี่ค่ะอาหารเช้าและน้องสาวคนสวย น้องบอกน้องอยู่ที่บ้านยาง เป็นชาวจีนยูนนาน อาหารก็เลยจะเป็นสไตล์ยูนนาน น้องน่ารักมาก คุยเถอะ ได้ข้อมูลของสถานที่เที่ยวเยอะเลยค่ะ

ทานอาหารเสร็จขับรถลงมา ยังพอเห็นทะเลหมอกอยู่บ้าง เลยแวะชมซะหน่อย

รักฝาง รักดอยอ่างขาง นี่ขนาดมาตอนยังไม่ใช่ช่วงพีคนะแต่เราฟินมาก ปีหน้าเราจะไปอีกค่ะ 

Create Date : 31 มกราคม 2562 Last Update : 9 กุมภาพันธ์ 2562 13:49:27 น. Counter : 1948 Pageviews.		23 comments
Share Tweet