นิทานธรรมะ ตำนานกำเนิดผีล่มเมือง นิทานธรรมะ ตำนานกำเนิดผีล่มเมือง เล่าเรื่อง “ผีฟ้า” ซึ่งช่วยหนุนผู้เลี้ยงให้ได้เป็นใหญ่ถึง “เจ้าเมือง” และผีฟ้าก็จะได้เลื่อนสถานะเป็น “ผีเมือง” หรือ “ผีประจำเมือง” เช่น “ผีเสาเมือง”, “ผีหลักเมือง” ก่อนจะเลื่อนตำแหน่งสูงขึ้น โดยหลุดพ้นไปยังภพภูมิอื่น ในขณะที่ผู้คนยังบูชากันอยู่ ก็จะมีตำแหน่งว่างขึ้นบนโลก ผีตนเดิมไม่ได้รั้งหน้าที่ร้อนถึงเจ้าสวรรค์ชั้นดาวดึงส์คือ พระอินทร์จะต้องส่งเทพเทวดาผลัดเปลี่ยนกันลงมาช่วยรั้งตำแหน่งนั้น เรียกว่า “เทพประจำเมือง” กันไปแล้ว ต่อมา เป็นเรื่องของ “ผีล่มเมือง” กันบ้าง ซึ่งก็เกี่ยวข้องกับผีประจำเมืองไม่น้อย คือ หลายครั้งที่ “ผีล่มเมือง” มาจาก “ผีประจำเมือง” นั้นเอง ดังคำกล่าวของพ่อขุนรามที่ว่า “ไหว้ไม่ดี พลีไม่ถูก เมืองนี้ล่มจม” แสดงให้เห็นว่าผีประจำเมืองสุโขทัยนั้น ยังทำหน้าที่ “ล่มเมือง” ไปในตัวอีกด้วย ดังนั้น “พระขพุงผี” จึงเป็นทั้งผีประจำเมืองและผีล่มเมือง เกิดคำถามว่า “ทำไมต้องมี ผีล่มเมือง” คำตอบ ก็ไม่พ้นหลักธรรมะของพระพุทธเจ้าที่ว่า “สรรพสิ่งอนิจจัง ไม่เที่ยง มีเกิด ก็ต้องมีดับไปเป็นธรรมดา” คนก็ดี มีเกิดก็ต้องมีดับ แล้ว นับภาษาอะไรกับเมืองหรือแม้แต่โลกใบนี้ ต่างก็มีวาระเกิดดับ อนิจจัง ไม่เที่ยงทั้งนั้น จึงต้องมี “ผู้สร้าง, ผู้รักษา, ผู้ทำลาย” เพื่อทำกิจให้เกิดการเกิดดับนี้ไป ใครมีกรรมผูกกันไว้ ก็ต้องทำกิจเหล่านั้นให้จบตามวาระที่ตนผูกไว้นั้นเช่น ใครที่สาปแช่งเมืองเอาไว้ก็ต้องมาทำลายล้างเมืองนั้นๆ ให้หมดสิ้นลงไป เพราะคนผูก, คนมัด, คนสัญญา ก็ต้องทำตามนั้น ในการณ์นี้ คนจะร่วมมือกับผีในการล่มเมือง คือ คนล่มเมืองก็ส่วนหนึ่ง “ผีล่มเมือง” ก็อีกส่วนหนึ่ง แต่ต่างก็ทำงานร่วมด้วยช่วยกัน สำหรับ “เมืองกรุงเทพฯ” นั้น ผีสร้างเมืองก็คือ “พระเจ้าตากสินและพระพุทธยอดฟ้าจุฬาโลก” โดยมีตำนานเก่าแก่บางที่ (ขอสงวนสิทธิ์ปิดข้อมูลส่วนนี้) กล่าวไว้ว่าพระเจ้าตากสินได้ทรงสาปแช่งเมืองกรุงเทพไว้เหมือนกันให้ล่มจมไม่เกินเมื่อไรนั้น ขอไม่อธิบายต่อ ซึ่งก็ไม่ต่างจากเมืองสุโขทัยที่ยึดจากขอมมาได้เพราะอาศัย “นางสิงขรเทวี” ลูกสาวขอมเป็นไส้สึกให้ ต่อมา นางฯ รู้ว่าตนถูกหลอกใช้ ก็เสียใจกระโดดน้ำตายแล้วยังสาปแช่งเมืองสุโขทัยไว้อีก (คิดว่าคงไม่ต้องอธิบายมากน่า จะเข้าใจความสัมพันธ์ของนางสิงขรเทวีกับพระขพุงผี ซึ่งทำหน้าที่ดูแลเมืองและทำลายเมืองได้นะครับ) อนึ่ง สำหรับเมืองกรุงเทพฯ นี้นอกจากผีประจำเมืองแต่เริ่มสร้างกรุงแล้ว ยังมี “เทพประจำเมือง” หลายองค์ต่อมาอีกที่สำคัญที่สุด คือ “พระสยามเทวาธิราช” เมื่อคนล่มเมืองอยู่ในกรุงเทพย่อมถูกแทรกได้ทั้งจากผีล่มเมืองและผีรักษาเมือง ในช่วงหนึ่งที่อยู่กรุงเทพ อาจทำความดีเพื่อแผ่นดินเพราะอิทธิพลของผีรักษาเมือง แต่เมื่อออกจากประเทศไปแล้วอาจถูกแทรกด้วยผีล่มเมือง แล้วหันกลับมาทำลายเมืองนั้นให้ล่มไปก็ได้ ซึ่งจะต้องผ่านด่าน “พระสยามเทวาธิราช” ก่อน ทั้งผี (หรือเทพก็ดี) ที่ทำหน้าที่ล่มเมืองและทำลายเมืองนั้น ย่อมต้องต่อกรกันจนถึงจุดหนึ่ง ผลลัพธ์เป็นที่ประจักษ์แล้ว เมืองจึงจะล่มหรืออยู่รอดต่อไปได้ (อนึ่ง พระสยามเทวาธิราช จะทรงดูแลทั้งสยาม มิใช่แต่เมืองกรุงเทพฯ ดังนั้น ถ้ากรุงเทพฯ ล่มแล้วเมืองสยามอยู่ต่อไปได้ ก็นับว่าไม่ขัดขวางกัน) ซึ่งในบางอาณาจักร “ผีล่มเมือง” มาในรูปแบบอื่นๆ เช่น อาณาจักรเชียงแสนมีตำนานกล่าวไว้ว่าเมืองเชียงแสนล่มจมลงไปเพราะ “ผีปลาไหลเผือก” ซึ่งถูกชาวบ้านจับกิน แล้วเกิดความเคียดแค้นขึ้นจึงบันดาลให้เมืองล่มจม กลายเป็น “ทะเลสาบเชียงแสน” ในปัจจุบัน ในตำนานโบราณของชาวอีสานกล่าวถึง “รอยพระพุทธบาท” อันหนึ่งว่าพระราชาเกิดข้อสงสัยว่าทำไมพระพุทธเจ้าจึงทรงเสด็จมาประทับรอยพระบาทห่างไกลจากเมืองถึงเพียงนั้น ท่านทรงตรัสตอบว่า “รอยพระพุทธเจ้าย่อมมีเทพเทวดาดูแลเมื่ออยู่ใกล้เมืองเกินไป ความวุ่นวายของเมืองรบกวนเทพเทวดาแล้วย่อมบันดาลให้เมืองนั้นล่มจม” ดังกรุงเทพฯ ในปัจจุบัน ที่มีความเป็นเมืองมาก ทั้งมีสิ่งศักดิ์สิทธิ์มากมายอยู่ร่วมกันหาความสงบไม่ได้ หากเป็นไปดังพุทธดำรัสนั้น เทพเทวดาทั้งหลายที่ดูแลสิ่งศักดิ์สิทธิ์นั้นเอง ที่จะเป็นผู้ทำให้เมืองล่มจมไป เพราะมนุษย์ในเมืองสร้างความวุ่นวาย ไร้ความสงบ รบกวนเทพเทวดานั้น เทพเทวดาเหล่านี้จึงกลายเป็น “ผีล่มเมือง” ผู้ทำหน้าที่ภาคทำลายล้างไปในที่สุด นี่แสดงให้เห็นว่าสิ่งศักดิ์สิทธิ์หรือของขลังทั้งหลาย ถ้าดูแลไม่ถูกวิธีก็มีอันตรายเหมือนกัน Create Date : 25 สิงหาคม 2553 Last Update : 25 สิงหาคม 2553 11:09:41 น. 0 comments Counter : 576 Pageviews.   Share Tweet ชื่อ : * blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก Comment :   *ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet