Bloggang.com : ผ้าไหมไทย : แม่ของลูก และ ลูกของแม่

แม่ของลูก และ ลูกของแม่

ดอกไม้แจกันนี้คงถึงมือแม่วันนี้ ต้องขอขอบคุณ คุณนายไปรษณีย์ มากนะคะ ที่เข้ามาทักทาย แล้วส่งท้ายด้วย ประโยคสั้น สุขสันต์วันแม่ ตาเพิ่งเอะใจ ลืมเสียสนิท อีกแค่ 2 วัน ก็เป็นวันนี้แล้ว

ปกติตาจะส่งเงินให้แม่ และให้น้องๆ พาแม่ไปทานข้าวกับพวกหลานๆ กัน แต่คงส่งเงินให้แม่ไม่ทัน ตาเลยรีบเสริชหา เวปส่งดอกใม้ ส่งดอกไม้ให้ก่อน แล้วค่อยส่งเงินไปทีหลัง แม่คงไม่ว่าอะไรนะจ๊ะ ตาเสริชหลายเวปเหมือนกัน แต่ตาประทับใจ เวป Flower2thailand มากที่สุด ตาเลยรีบสั่งให้เค้าส่งให้แม่วันนี้คือวันที่ 11 เพราะตารู้ว่าถ้าให้ส่งวันที่ 12 แม่ต้องได้รับช้าแน่ๆ เพราะเป็นวันที่ใครๆ เค้าส่งกัน ร้านคงงานเยอะ

ปกติเวลาตาอยู่กับแม่ ตาไม่ค่อยลงรอยกับแม่เท่าไร อาจเป็นเพราะแม่เป็นคนชอบสอน และจำจี้ จ้ำไช ตลอด ก็รำคาญตามประสาเด็กๆ นะคะ เวลาแม่เห็นตาไม่ทำงาน แม่ก็จะบอกว่า ขึ้เกียจตัวขึ้นขนขนาดนี้ จะทำมาหากินอะไร บางทีถ้าแม่โมโหมาก แม่ก็จะบอกว่า ขึ้เกียจอย่างงี้ไม่มีใครเค้าเอาไปเป็นเมียหรอก เสียงของแม่ยังก้องอยู่ในหูของตาตลอด บางทีก็นึกขำตัวเองเหมือนกัน ว่าถ้าไม่ใช่เพราะแม่เราจะมายืนอยู่ตรงนี้ได้อย่างไร

แม่ของตาเป็นผู้หญิงที่อดทน เพราะแม่บอกว่าตอนเด็กๆ แม่ลำบากมาก ต้องเดินไปโรงเรียน ยายมีลูก 8 คน และตาเสียตั้งแต่แม่อายุแค่ 10 ขวบ ฉะนั้นยายจึงส่งลูกๆ ไปเรียนหนังสือกับพวกลุง น้าๆ แม่ เพราะเค้าช่วยแบ่งเบาภาระ

แม่ต้องไปเรียนหนังสือในตัวจังหวัด ช่วยลุงของแม่ ทำนาด้วย ไปหาเก็บผักมาทำกับข้าวให้พวกลูกๆ ของลุง หรือน้องๆ ของแม่ กินกันก่อนไปโรงเรียน ฉะนั้นแม่บอกลูกๆ ของแม่ทุกคนว่า ไม่ต้องกลัวความลำบาก เพราะความลำบากคือความสำเร็จในอนาคต

ช่วงเวลาตาอยู่กับแม่ เราไม่ค่อยได้มานั่งคุยกันมากนัก เพราะมั่วแต่ต้องทำอาหาร ขนมขาย ก็หมดไปวันๆ ไม่ได้ห่วงเรื่องความสัมพันธุ์ระหว่างครอบครัวเท่าไร เพราะต้องทำมาหากิน หาเงินค่าหนังสือ ค่าชุดนักเรียนกัน ค่าขนมไปโรงเรียน

บางทีตาก็ไม่เข้าใจทำไมแม่ โกรธง่าย ชอบด่า ชอบบ่น แต่ต่อนนี้ตาเข้าใจลึกซึ่งแล้ว เพราะตอนนั้น อะไรๆ ก็แม่ เพราะต้องรับภาระ รับผิดชอบชีวิตที่ให้เกิดมา เวลาพวกตาดูโทรทัศน์ ห้ามให้นั่งดูเฉยๆ มือต้องทำงานไปด้วย แกะกระเทียม ปอกหอม คั้นมะพร้าว บางทีละครไหนที่ฮิตดิตกันงอมแงมกันทั้งบ้านทั้งเมือง ตาก็ตาหอบเอาครกหินเข้ามาตำพริกแกงหน้าโทรทัศน์ ตาจะตำได้เฉพราะช่วงโฆษณาเท่านั้น พอละครต้องหยุด ไม่หยุด พวกน้องๆ จะบ่น บางทีนั่งๆ คิดก็นึกขำเหมือนกัน

แม่ทำงานหนักมาก มือแม่ปวดไปหมด ตาก็ไม่เข้าใจว่าความเจ็บปวดมันเป็นอย่างไงในตอนนั้น แม่ต้องให้น้องนวดทุกคืน แม่บอกว่ามันปวดมาก ตาเพิ่งมารู้นี้เองความเจ็บปวดมันเป็ฯอย่างไง เพราะตอนนี้ตาก็ปวดเหมือนกัน ปวดจนบางคืนนอนก็ไม่หลับ มือ แขนมันชาไปหมด เป็นเพราะทำงานหนักมาตั้งแต่เล็กๆ กับแม่ ไปหาหมอเกือบทั่วเมือง เอกซ์เรย์ก็แล้ว ใช้ฝังเข็มก็แล้ว หมอก็หาสาเหตุไม่เจอ ตาว่ากลับเมืองไทยคราวนี้ต้องพาแม่ และตัวตาไปหาหมอเฉพาะทางซะที ทิ้งไว้มานานแล้ว

แม่ สำคัญกับตาทุกวัน ทุกเวลา ทุกนาที ทุกลมหายใจ ไม่ใช่เฉพาะแค่วันแม่วันนี้วันเดียวเท่านั้น ตอนอยู่กับแม่ก็ไม่ค่อยมีความรู้สึกผูกพันธ์กันมากนะ อาจเป็นเพราะอยู่ด้วยกัน เห็นกันทุกวัน แต่พอแต่งงาน ห่างบ้านห่างเมืองมาไกล ตาไม่เคยร้องไห้คิดถึงพ่อกับแม่เลย ไม่ว่าจะอยู่ที่ไหน ถึงเคยไปอยู่เมืองนอกก่อนแต่งงานก็ตาม ก็เฉยๆ แต่พอแต่งงานทำไม ต้องร้องไห้เกือบทุกวัน คิดถึงแม่ก็ไม่รู้

กลับมาเล่าต่อคะ เมื่อคืนก่อนจะเข้านอน มีเสียงโทรศัพท์ดังกริ๊งๆ ตาก็ไปรับนึกว่าคงได้รับดอกไม้แล้ว แต่ปราก
ฎไม่ใช่คะ เป็นร้านดอกไม้ที่ตาสั่งนะคะ เค้าบอกว่าหาบ้านไม่เจอวนหลายรอบแล้ว แถมโทรศัพท์ผู้รับก็ไม่ใช่เบอร์ที่ให้ไป ตาก็เอะอย่างไงๆ ไม่น่าผิดน่าเพราะเบอร์แม่โทรคุยกันทุกอาทิตย์

เค้าเลยทวนที่อยู่ให้ตาฟัง มันก็ใช่นี่หว่า น้องสาวมันบอกมาอย่างงั้น ตาเลยบอกเค้าว่าเดี๋ยวโทรกลับไปบอกใหม่นะคะ ขอเช็คอีกที ตาเลยรีบโทรหาแม่ แม่ก็รับโทรศัพท์ ไม่ผิดเบอร์แน่นอน ถามแม่ทำอะไรอยู่ แม่บอกว่า กำลังซักผ้าอยู่ ตาเลยถามว่า ที่อยู่แม่อีกที โถไอ้น้องสาวสุดสวย มันลืมบอก ว่าอยู่คลองไหน รังสิตมีเป็นสิบๆ คลอง แล้วโครงการบ้านจัดสรร ก็มีหลายโครงการที่ชื่อเดียวกัน

เมื่อได้ที่อยู่ที่ถูกต้องแล้ว ตาก็บอกแม่ว่า เดี๋ยวโทรไปคุยใหม่นะคะ แม่ถามว่า มีอะไรเหรอ ไม่เคยถามที่อยู่ ตาก็บอกว่าไม่มีอะไรหรอก แค่อยากรู้เฉยๆ ได้แล้วก็รีบโทรกลับเมืองไทยอีกที ไปบอกร้านดอกไม้ ที่นี้แหละแม่คงได้รับแน่ๆ

พอเที่ยงคืน เสียงโทรศัพท์ดังอีก ตาก็รับ เพราะพ่อบ้านตารู้ ถ้ามีโทรศัทพ์มาดึกๆ อย่างนี้ต้องเป็นของตาแน่ๆ แม่บอกตามสายมาว่า ดอกไม้สวยกมาก ขอบใจนะลูก ตบท้ายด้วย คำว่า แพงไหม? เพราะแม่ตาไม่ชอบให้จ่ายเงินโดยสินเปลือง

ตาก็บอกว่า ไม่แพงหรอกแม่ นานๆ ที ไม่เป็นไร แม่เริ่มเสียงคล้ายจะร้องให้ ตาเลยรีบตัดบทว่า แม่เดี๋ยวตาโทรกลับพรุ่งนี้นะ เพราะตานอนแล้ว พรุ่งต้องไปทำงานแต่เช้า แม่ก็ขอบใจนะลูกอีกครั้ง ตาเลยงวางสาย ไม่ใช่ไม่อยากคุยนะ แต่กลัวตัวเองร้องไห้ต่างหาก เดี๋ยวพาลไม่ได้หลับได้นอนกัน ถ้าไม่ติดตาต้องไปทำงานแต่เช้า ตาจะคุยกับแม่ทั้งคึนเลยก็ได้

เอ้ามาเข้าเรื่องของแม่ตาต่อ เวลาทำกับข้าวขายตอนแรก พ่อก็สร้างร้านมุงจากให้ขาย แต่แรกๆ คนเค้าไม่ค่อยรู้จัก แม่เลยต้อง หาบขาย แม่ทำงานออฟฟิศ แต่พอเลิกงาน แม่จะเปลี่ยนเป็นผ้าถุง ใช้ไม้คานหาบตระกร้า ที่ใส่หม้อแกงใบเบ้อเร้อ ไม่รู้แม่หาบได้อย่างไง หนักมาก แต่แม่ไม่เคยบ่นเลย ตอนแรกๆ ตาเห็นแม่พูดเปรยๆ หาบของขาย อายเค้าจัง เพราะตัวเองทำงานออฟฟิศ ที่แม่พูด ตารู้ว่าแม่พูดกับตัวแม่เอง แต่แม่ลีมไปว่า ลูกๆ นั้งฟังอยู่ แม่ทำหน้าเสีย แล้วก็หยุดพูด ตั้งแต่วันนั้น จนถึงวันนี้ ตาไม่เคยได้ยินแม่พูดคำนั้นอีกเลย

แม่อดทนมาก แม่สอนให้ตารู้จักรับผิดชอบ มากกว่าพวกน้องๆ เพราะตาเป็นคนโต ฉะนั้นความรับผิดชอบต้องมากกว่าพวกน้องๆ ต้องรู้จักอดทน เสียสละ ให้กับน้องๆ ครอบครัวตาไม่ใช่ครอบครัวที่มีความสุขมากนะ เพราะ พ่อชวนแม่ทะเลาะ ทุกวัน ดีกันบ้าง ไม่เคยเว้นว่างเลย บางทีตาเตรียมของไป ก็ร้องไห้ไปด้วย ไม่เคยเว้น เพราะพ่อบางทีเดียวร้าย บางทีเดียวดี พ่อเป็นคนเอาแต่ใจตัวเองมาก ไม่สนว่าใครจะเดือดร้อน พ่อเป็นคนเก่ง แต่ความรุ้ของพ่อมากมาย แต่ไม่เคยทำให้ครอบครัวเรามีกินมีใช้ ถ้าไม่มีแม่ ไม่รู้พวกลูกๆ ของแม่คงไปคนละทิศละทาง

ถ้าเปรียบ ก็เหมือนครอบครัวแตก แต่พวกเราไม่เคยเป็นเด็กเกเร ไปเรียน กลับบ้าน มาช่วยแม่ทุกวัน ไม่เคยไปไหนเลย ไม่มีเพื่อน ไม่เคยไปเที่ยวกับเพื่อนๆ น้องชายก็ไม่เคยเป็นเด็กเกเร ทุกคนจะมีหน้าที่ที่รับผิดชอบ แม่สอนให้พวกเรารู้จักเจียมตัว ให้รู้ว่าตัวเองเป็นใคร อย่างทะเยอทะยานเกินฐานะ อย่าเอาตัวเองไปเปรียบกับคนอื่น เพราะถ้าเราเอาตัวไปเปรียบกับคนอื่นแล้ว จะทำให้เราเป็นขี้อิจฉา ตาร้อน และนินทราคนอื่น เพราะเรามีไม่เหมือนเค้า

ให้รู้จักประมาณตนเอง และให้คิดว่า สักวันหนึ่งต้องเป็นของเรา ทุกคนมีโอกาส สักวันโอกาสต้องเป็นของเรา และไปไหน แม่สอนว่า 10 นิ้ว ยกขึ้นมา สวัสดีทักทาย อย่าให้บอก อ้าวสวัสดีซิ พวกเราก็เป็นคนมือไม้อ่อนมาตั้งแต่เด็กๆ ไปไหนๆ เจอคนที่แม่รู้จัก หรือรู้จักแม่ ถึงเราไม่รุ้จัก ก็ยกมือไหว้ไว้ก่อน ไม่ต้องให้บอก

ตาจำได้ไปสระบุรีกับพ่อ แม่ เพื่อไปเยี่ยมน้องชาย ที่บ้านพักโรงงานปูนซิเมนซ์ สระบุรี หาบ้านพักน้องชายไม่เจอ พ่อตาจอดถามยามที่ประตู พ่อยังยกมือไว้ยาม ทักสวัสดีครับ ตากับแม่อยู่ในรถ เห็นพ่อยกมือไว้ยาม ตาพูดโกรธๆ ว่าพ่อยกมือไหว้ยามทำไม แม่บอกว่า เค้าไม่ใช้คนหรือ อย่ามองคนอื่นต่ำต้อยว่าตัวเองซิ เลือดเค้า กับเลือดของเราก็สีเดียวกัน ทุกคนมีศักดิ์ศรี อย่าไปดูถูกเค้าว่าต้อยต้ำกว่าเรา เหนือฟ้ายังมีฟ้า ยามคนนั้นไม่แน่ เค้าอาจมีเงินมากกว่าแกก็ได้ ตาจำคำพูดแม่ได้แม่นยำ

ตาจะไม่ค่อยชอบคุยกับแม่มากนัก ผิดกับน้องสาวช่างคุย ช่างอ้อนแม่ ทำให้แม่รู้สึกดีขึ้น ในเวลาที่แม่เหนื่อยมากๆ บางทีก็ได้ยินเสียงแม่ กับน้องสาว หัวเราะกันสนุกสนาน ถ้าตาได้ยิน ตารู้สึกสดชื่นขึ้นมาทันที ที่เห็นแม่หัวเราะ แต่ตาเป็นคนที่ซีเรียส ไม่ค่อยชอบคุยเล่นเท่าไร อาจเป็นเพราะหน้าที่ความรับผิดชอบที่เป็นพี่คนโต ทำให้ตาเป็นคนเฉยๆ และซีเรียสกับทุกเรื่อง

แม่ฝันให้ลูกๆ ทุกคนของแม่ มีการศึกษาที่ดี เป็นคนดี ไม่เป็นเสเพล ไม่ใจแตก ความฝันนี้แม่ก็ได้ เพราะลูกๆ ของแม่เป็นเด็กดีทุกคน ไม่เกเร เรียนหนังสือกันจบปริญญา มีงานทำที่ดี เงินเดือนสูงๆ กันทุกคน

พวกเราเรียนจบมาได้ ก็เพราะแม่หาบกับข้าวขายนี้เอง ความฝันของแม่ตาอีกอย่างหนึ่งก็ คือว่า ลูกสาวแม่ 3 คน ขอให้ได้ผัวฝรั่งสักคนนะ แม่จะได้สบาย ตาบอกว่าแม่ ฝรั่งไม่ใช่ผักสดในตลาดนะ แม่ จะได้เดินเลือกซื้อตามใจชอบ แต่วันนี้ความฝันของแม่ก็เป็นความจริงคือ ลูกแม่ได้สะมีฝรั่ง แม่บอกว่าแม่ไม่สนแล้วว่าจะฝรั่งจะรวยหรือไม่รวย ขอให้ลูกของแม่มีความสุข อยากให้เหมือนแม่ที่ผ่านมา เพราะไม่ยากให้ลูกแม่ลำบากอีก ตาอยากจะบอกแม่ว่า ลูกของแม่คนนี้ได้สะมีดีที่สุดในโลกเลย เหมือนตามีแม่ที่ดีที่สุดในโลก

รักแม่มากที่สุดในโลกเลย

Create Date : 11 สิงหาคม 2550

Last Update : 12 สิงหาคม 2550 6:34:55 น.

0 comments

Counter : 1241 Pageviews.