เมื่อผู้หญิงอายุ 35 อย่างดิชั้นเป็นอิสุกอิใส^_^

อิสุกอิใส หรือสุกใส(หมอเรียกอย่างนี้) เป็นโรคที่เกิดจากเชื้อไวรัสเวริเซลลา ซอสเตอร์ มีสายพันธุ์เดียวกับโรคงูสวัด ซึ่งโดยมากหากเป็นอิสุกอิใสตอนเด็กแล้วยังมีเชื้อแอบแฝง ก็อาจกลายเป็นงูสวัดได้ในอนาคต หรือไม่ก็อาจจะติดเชื้อไวรัสงูสวัดมาได้โดยตรง


อาการเริ่มต้นของดิชั้นเจ็บคออย่างมาก เรื่องของเรื่องคือมีอาชีพที่ต้องใช้เสียงและใบหน้าเป็นอาวุธ พูดมันอยู่นั่นทั้งวัน ก็มักมีปัญหาเรื่องเสียงในฤดูหนาวทุกครั้งค่ะ ก็เหมือนทุกครั้งทุกปีที่เจ็บคอ เป็นหวัด รักษาเองข้างต้น ดื่มน้ำอุ่น(ซึ่งหาได้ยากจังในที่ทำงาน) ไปพบแพทย์ คือตอนเช้าน่ะไปพบแพทย์ค่ะแจ้งอาการ แพทย์บอกว่าเป็นหวัดลงคอ ให้ยามาทาน หมดไป 300 บาท พอกลับมาทำงานต่อก็คิดว่าไม่มีอะไร แต่เอ.....มันมีอะไรค่ะ......

พี่ พี่ พี่...ดูแขนให้หน่อยทำไมมีตุ่มขึ้นอ่ะ ที่หน้าก็มี 2 ตุ่มใหญ่เชียว อ้าว...แก..พี่ว่ามีเค้าของอิสุกอิใสนะเนี่ย.....ไม่จริ๊งงงง(ทำเสียงสูงๆนะคะ) แก่ป่านนี้แล้วยังจะเป็นเหรอ (พี่อีกคน)เป็นได้สิ แก่ๆนี่แหละแผลเป็นไม่หายแน่นอน... อาวซวยมัยล่ะตรู แต่ยังค่ะ ชียังไม่เชื่อ เที่ยวไปถามชาวบ้านว่าใช่อิสุกอิใสหรือไม่ บางคนว่าใช่ บางคนว่าไม่ใช่ แต่รู้สึกว่าใช่จะเยอะกว่า ว่าดังนั้นชีเลยลากลับบ้านค่ะ


มารดาที่เป็นซุปเปอร์วูแมนก็ไปหาใบหนาดมาแล้วก็ต้มอาบทันที ถามแม่ว่า มันช่วยไรได้เนี่ย แม่ตอบว่ามันเป็นสมุนไพร แค่เนี๊ยะ ไม่พอใจในคำตอบ ไปถามพี่เกิ้ล ได้คำตอบมาอย่างจุใจ ผ่านไป 2 วันอย่างเชื่องช้า เริ่มหงุดหงิด ใครที่ทำงานทุกวัน มังานตลอด ไม่เคยหยุดงานจะทราบ ความรู้สึกดีค่ะว่าเป็นงัย ตัดสินใจไปหาหมดดีกว่าเรา เอ....แล้วชั้นจะไปแพร่เชื้อ หรือจะไปโดนเชื้ออะไรมาเพิ่มมั้ยเนี่ย ด้วยความกังวลใส่หมวก ใส่หน้ากาก ใส่เสื้อแขนยาว กางเกงขายาว ไปโรงพยาบาล



คุณ คุณ เคยไปโรงพยาบาลของรัฐบาลมั้ยคะ พอจะนึกภาพฝูงชนที่อยู่ในที่จำกัดออกมั้ยคะ คนเยอะะะะะมากกกกกกกก แล้วก็เป็นความไม่เตรียมพร้อมของดิชั้นเองด้วยค่ะที่ไปโรงพยาบาลตอน 2 โมงเช้า ซึ่งถือว่าไปสายนะเนี่ย ก่อนอื่นเลยที่ต้องทำคือ
1. ยื่นบัตรโรงพยาบาล ถ้าไม่เคยทำบัตรต้องทำบัตรใหม่
2. แจ้งพนักงานว่า ป่วยเป็นอะไร แล้วเค้าจะบอกว่าต้องไปที่ใดค่ะ
ดิชั้นได้ขึ้นไปชั้น 2 อยู่ในส่วนของอายุรกรรม ผิวหนัง และกระดูก อ้อ..มีเบาหวานอีกต่างหากค่ะ พอเดินขึ้นไปชั้น 2 OMG
ผู้คนต่อคิวยาวเป็นทางรถไฟเพื่อจะรอวัดความดันและชั่งน้ำหนัก ยังไม่รวมผู้คนที่นั่งรอเรียกชื่อ รอพบแพทย์ รอรับยา อีกโข

พบแพทย์เนี่ยไม่ถึง 3 นาทีค่ะ คุณขา ที่เหลือน่ะรอคิวอย่างเดียวเลย ระยะเวลาเบ็ดเสร็จจากบ้านไปจนกลับถึงบ้านก็ประมาณ 6 ชั่วโมงขาดเกินนิดหน่อย มันทำให้ดิชั้นคิดว่า บ้านเราโดยเฉพาะต่างจังหวัด ไม่ว่ายุคสมัยไหน หมอ ก็ยังเป็นอาชีพที่ขาดแคลนอยู่ดีนะคะ

เมื่อดูหมอ...คือหมอหน้าตาดีค่ะ แล้วหมอก็ดูอาการของโรคแล้วก็จัดยาให้ค่ะ พร้อมเขียนใบรับรองแพทย์ด้วย หยุด 7 วัน โห...คราวนี้ ชั้นได้นอนเป็นกุ้งแห้งอยู่บ้านอย่างจุใจแน่นอน จากนั้นก็รอรับยาและจ่ายตังค์ค่ายาค่ะ หมดไป 471 บาท ยาที่ได้จะเป็น

-ยาฆ่าเชื้อไวรัส กินทุกวันวันละ 5 เวลาทุกๆ 4 ชั่วโมงห้ามลืม ดิชั้นต้องตั้งนาฬิกาในมือถือ ปลุกเอาไว้ตลอด กันลืม ก็คนมันแก่แล้วนี่นาู^_^
-ยาแก้แพ้ คัน ทานทุก 6 ชั่วโมง อันนี้ดิชั้นลืมประจำ เพราะว่าไม่คันนี่นา
-ยาแก้ไข้ ทานเวลามีไข้ ทานไป 2 เม็ด
-ยาทาแผล อีก 2 หลอด ดิชั้นคิดว่าคงไม่ได้ช่วยทำให้ไม่เป็นแผลเป็นหรอกนะ เพราะว่ามันคงเป็นแน่นอน โดยเฉพาะบริเวณใบหน้า ซึ่งมีตุ่มใหญ่มากกกก(ทำเสียงใหญ่ๆ) ตั้ง 2 ตุ่ม และมีตุ่มเล็กๆอีก 3 ตุ่ม พาเหรดกันขึ้นบนใบหน้า

ตอนนี้ต้องขอตัวไปทานข้าวเย็น แล้วจะมาอัพใหม่นะคะ

Create Date : 13 กุมภาพันธ์ 2553		5 comments
Last Update : 13 กุมภาพันธ์ 2553 18:49:42 น.
Counter : 610 Pageviews.
Share Tweet