Bloggang.com : เสียงลมหนาว : ลั๊ลลาหัวหิน-กิน-นอน-เล่นน้ำ และรถทัวร์ ตามประสาคนทรัพย์จาง part3

ลั๊ลลาหัวหิน-กิน-นอน-เล่นน้ำ และรถทัวร์ ตามประสาคนทรัพย์จาง part3

หลังจากสลบเหมือดด้วยความเหนื่อย
พยาธิก็ปลุกให้ตื่นมาหาของกินตอนบ่าย 3 โมงครึ่ง
พอลงมาก็ต้องต๊กกะใจ อุ๊ย รถจอดเต็มโรงแรมเลยวุ้ย
ต่างกับตอนที่เดินเข้ามาตอนแรกที่ว่างมากๆๆ
เหมือนอย่างที่พี่พนักงานบอกเลยว่า ที่หัวหินห้องเต็มแค่วันเสาร์
วันศุกร์ก็อาจมีบ้าง แต่วันธรรมดาว่างโลดดดด จนน่าหวั่นใจ
ยิ่งมีไข้หวัดระบาด นักท่องเที่ยวก็ยิ่งน้อย
ใครว่างก็มาช่วยๆ กันเที่ยวหน่อยนะ

กลับมาเข้าเรื่องกินของเราต่อ เมื่อพยาธิในท้องเรียกร้อง
ก็เลยควัก “แผนที่กินๆๆ” ในหัวหินของคุณลาเต้แก้วหญ่ายยยย ณ pantip
ขึ้นมาเดินตามรอย

มารดำจึงเอ่ยขึ้นว่า อืม... ณ ตอนนี้เราอยู่ที่หลังโรงแรมโซฟิเทล
กินไรดีแกเจ้ามารขาว??

“ดูแล้ว เราน่าจะเดินไปตามถนนเรศดำริ ที่หน้าโรงแรม ไล่ไปเรื่อยๆ
ผ่านฮิลตัน จนถึงดงของกินตรงแถวตลาดกลางคืนก็แล้วกัน
ที่ไหนน่ากินก็ จัดการซะ อย่าให้เสียของ หุๆๆๆ”

หลังจากเดินมาเรื่อยๆ ก็พบว่า ที่หัวหิน ร้านอาหารอิตาเลี่ยนเยอะมากๆ
มีทุกซอกทุกซอย เต็มไปหมด ถูกใจมารดำ ผู้ชื่นชอบชีสมากมาย
แต่ดันถูกจอมมารขาวตีกะบาล

“เฮ้ย มาหัวหินต้องกินอาหารทะเล จะมากินสปาเก็ตตี้ ผักโขมอบชีส
ทำไมฟะ” ... -__-‘ อดเลยตู

พอผ่านฟูเลเกสต์เฮ้าส์สุดฮิตในตำนาน เราก็เลี้ยวเขาถนนเดชานุชิต
หรือซอยหัวหิน 57 นั่นเอง ก็ได้เจอกับเกสต์เฮ้าส์ที่ดูน่าตาดีมากมาย
บนถนนเส้นนี้ รวมทั้งลีลาวดี น้องใหม่ที่มีคนพูดถึงในห้องนี้อยู่บ่อยๆ
อยู่ติดกับร้านข้าวมันไก่ลมหวล ฝั่งตรงข้ามเจ๊แมว ข้าวต้มปลา

(แต่พอเดินผ่านๆ แล้ว อยากบอกว่าละแวกนี้มีเยอะนะ ดูน่าสนใจหลายที่
ลองมาเดินเลือกเองก็ได้ ถ้าไม่ใช่วันหยุดยาว)

“นี่ๆ อยากกินข้าวต้มเจ๊แมวง่ะ เปิดแล้วด้วย” มารดำนำเสนอ
แต่จอมมารขาวแย้งขึ้นว่า “อย่าใจร้อนเลยทั่น ลองเดินไปดูข้างหน้าก่อน
ถ้าไม่พึงใจค่อยถอยหลังกลับ”

และแล้วก็ไปถึงร้านเจ็กเปียะ ที่ดูน่ากิ๊นน่ากิน ร้านเก่าๆ ดูขลัง
และสะอาดดีทีเดียว (ณ ยามนั้น) แต่ได้คำตอบจากอาม่าว่า
“ครัวปิดแล้วหนู 5 โมงค่อยมาใหม่” -__-‘

สุดท้ายเมื่อไม่อาจทนเสียงรบเร้าของเหล่าพยาธิได้
จอมมารทั้ง 2 จึงฝากท้องกับร้านในตำนานของหัวหินอีกที่ “โกทิ”
แม้จะทำใจยากนิดหนึ่ง สมดังที่เคยมีเพื่อนสมาชิกเปรยเรื่องความสะอาด
ที่ต้องปรับปรุงด่วนของร้านนี้

“เอาวะ คนกินเยอะ พนักงานน้อย เก็บโต๊ะไม่ทัน ทำใจหน่อยแล้วกันแก
ไม่ใช่ UK ก็งี้” ...-__-‘ พูดเหมือนเคยไป

ป๊าด ด้วยความหิวจัด “ทะเลลวก ต้มยำกุ้ง ข้าวผัดกุ้ง” จานเล็กทั้งหมด
จึงหมดเกลี้ยง ก่อนจะมีใครคิดเอากล้องมือถือ 2 ล้านพิกฯ
ขึ้นมาถ่าย -__-‘

ค่าเสียหายมื้อนี้พร้อมน้ำแข็งเปล่า 1 ถัง น้ำสิงห์ 1 ขวด 320 บาท
หุๆๆ ราคาพอๆ กับที่กินในกรุงเทพ แต่กุ้ง ปลาหมึกเต็มไม้เต็มมือดี

แม้พุงป่องๆ ของจอมมารทั้ง 2 จะยังพอมีที่ยัดของกินเข้าไปได้อีก
แต่ด้วยความแซบบบ ที่โซ้ยเข้าไป จึงต้องกรอกน้ำใส่กระเพาะไปพลางๆ

ก่อนจะเดินชมทะเลหัวหินเพื่อย่อยอาหาร เตรียมกระเพาะให้ว่าง
รับสารพัดของกินในตลาดโต้รุ่ง

จอมมารทั้ง 2 จึงเลือกเดินย้อนกลับไปที่ข้างๆ กำแพงโรงแรมฮิลตัน
มีทางเข้าศาลเจ้าที่ลัดเลาะเดินไปที่หาดหัวหินหน้าโรงแรมฮิลตัน
ที่เต็มไปด้วยเก้าอี้ชายหาดร้านอาหารแทบจะเหมือนหาดบางแสน
แต่พื้นทรายน่าจะได้รับการดูแลอย่างดี แทบจะไม่มีขยะเลย
พอเดินเตร่ไปจนถึงหาดหน้าโซฟิเทล หัวหิน
เราก็พบกับอีกบรรยากาศหนึ่ง

ที่นี่ไม่มีเก้าอี้ชายหาด มีแต่เสื่อ ม้าเจ้าถิ่น วอลเลย์บอลชายหาด
เด็กก่อกองทราย และฝรั่งเล่นน้ำ
(จริงๆ ก็มีคนไทยด้วยแหละ แต่ไม่เร้าใจเท่า ทูพีชสีขาวววว หุๆๆ)

ตรงข้างโซฟิเทล ก็มีทางขึ้นลงหาดสาธารณะที่เทศบาลจัดไว้
มีห้องอาบน้ำไว้บริการด้วย แต่ด้วยความบ้าเดินของมารทั้ง 2
กว่าจะรู้ตัวอีกทีก็ผ่านหน้าโรงแรมมาริออท
คราวนี้เริ่มเมื่อยเพราะเดินบนทรายต้องใช้แรงเยอะกว่าปกติ
จอมมารก็เลยแปลงร่างเป็นแมวขี้บ่น
มองหาทางขึ้นหาดสาธารณะ เพราะมองไปทางไหนก็เจอแต่ยามๆๆ
คอยเฝ้าไม่ให้มีใครลักไก่ใช้รีสอร์ทหรือบ้านพักต่างอากาศส่วนตัว
เดินตัดไปที่ถนน

สุดท้ายก็เจอทางขึ้นเล็กๆ ข้างวิรันดาลอดจ์
เดินมาตามถนนก็ทะลุฝั่งตรงข้ามโลตัส หัวหินพอดี
ก็เดินตามถนนเพชรเกษมย้อนกลับมาที่ตัวเมืองหัวหิน ผ่านมาร์เก็ตเพลส
แล้วก็กลับโรงแรมไปนอนอึดในสระน้ำโรงแรมดีกว่า
หุๆๆ ฝรั่งเยอะดี ทูพีชๆๆ มีจากุซซี่พ่นๆ ให้นวดตัวนวดหลังได้ด้วย

Create Date : 17 พฤศจิกายน 2552

Last Update : 16 มกราคม 2553 23:29:17 น.

0 comments

Counter : 2521 Pageviews.