คุณเคยมีใครสักคนที่ไม่อยากลืมแต่ต้องจากไหม?.. ไดอารี่นี้ถูกเขียนขึ้นจากความทรงจำในการท่องเที่ยวครั้งหนึ่ง..ที่ฉันได้เดินทางลงใต้ไปไกลกว่าทุกครั้งในชีวิต..ด้วยตัวเอง

ฉันออกเดินทางด้วยจุดประสงค์ที่ไม่แน่ใจเหมือนกัน แต่ปลายทางนั้นคือเมืองภูเก็ต..ไข่มุกแห่งอันดามัน

ยานพาหนะก็คือ..รถไฟชั้นสาม (แหะๆ)

วันแรก..ที่เดินทางมาถึงภูเก็ต.. ได้พักที่ Shinote ใน Downtown ก่อนเดินทางออกมานอกเมือง..ไปเยี่ยมชมหาดราไวย์..

แต่ภาพนี้ไม่ใช่หาดราไวย์นะคะ..เป็นทางขึ้นไปดูแหลมพรหมเทพค่ะ :)

วู้ววๆๆๆๆ กรี๊ดดด !! อันดามันน !!!

แหลมพรหมเทพค่ะ (แถมนักแสดงประกอบฉากด้วย) ,,^^,,

อันนี้เป็นหาดยะนุ้ยค่ะ เดินลงจากประภาคารกาญจนาภิเษกมาได้สักหน่อย.. ก็เลยลงทะเลที่นี่ ^^

ขอแทรกเพลงนิดนึงนะคะ :) มีรุ่นน้องที่รู้จักแต่งขึ้นมา.. ฟังครั้งแรกตอนได้เที่ยวนี่แหละ กลายเป็นเพลงประจำทริป(ที่คิดเอาเอง) ไปเลย.. ^^'' (sorry นะคนแต่งเพลง) 55

แต่สาบานได้เลยนะ.. ที่หาดยะนุ้ยเนี่ย.. พี่เห็นสายรุ้งด้วยหละ.. พาดบนริมเขาเลย.. แต่เสียดายที่ตัวเปียก..เลยถ่ายรูปมาอวดไม่ได้ ฮ่าๆ ^^,,

ชมพระอาทิตย์ตกที่นี่.. ,,= =,, อา..ทรายอุ่นดีจัง (ความรู้สึกตอนนั้น)

รู้สึกหาดยะนุ้ยจะถูกใจเราเป็นพิเศษ.. (ไม่ต้องบอกก็รู้) คงเพราะได้สัมผัสทะเลอันดามันที่นี่..ชมอาทิตย์ตกดินที่นี่ เห็นสายรุ้งที่นี่..ว่ายน้ำที่นี่ ปีนเรือขึ้นไปนั่งได้ที่นี่..และหารถเข้าเมืองไม่ได้ที่นี่(อีกเหมือนกัน) (ฮา)

นี่แหละ จากเพลง "เส้นขอบฟ้า" ของเรา (ที่คนอื่นแต่ง) ความทรงจำของเราอยู่ที่นี่เป็นส่วนใหญ่ละมั้ง (เพราะนอกนั้นไม่ค่อยคิดอะไรเท่าไหร่ (ฮา..อีกแล้ว !)

หารถกลับไม่ได้..จริงๆ นะเนี่ย !! เลยเดินกลับไปที่ประภาคารกาญจานาภิเษกใหม่.. คราวนี้เจอร้านโอเลี้ยงใจดี อาสาพาไปส่งในเมือง..พี่ชายแกไม่คิดตังค์สักบาท จะให้เป็นค่ากาแฟก็ไม่เอา (แกบอกว่าจะมาซื้อกาแฟในเมืองพอดี) แต่ก็เกรงใจเกินจะถ่ายรูปร้านโอเลี้ยงติดเทอร์โบของแกมา.. แกเล่าให้ฟังว่า เคยเป็นบ๋อยในเรือมาก่อน อะไรประมาณนี้ ++'' โทษค้าบ ความทรงจำไม่ค่อยดีแล้ว.. แต่ต้องขอบคุณเค้ามากๆ ไม่อยากนั้นก็ไม่รู้จะกลับที่พักได้ยังไงเหมือนกัน (เอ..มีเหตุการณ์คล้ายๆกันดีเกิดขึ้นที่ดอยปุยรึเปล่านะ? ฮ่ะๆๆ)

จากภาพ : ทางซ้ายเป็นภาพการปล่อยโคมนะคะ..เป็นงานแต่งงานริมทะเลค่ะ ที่หาดยะนุ้ยเมื่อกี้..แต่ถ่ายภาพนี้ด้วยความรู้สึกระทึกนิดนึงเพราะกลัวจะกลับเมืองไม่ได้ค่ะ ห่ะๆ ก็ฟ้ามืดขนาดนี้แล้วนี่นะ รถประจำทางก็ไม่มี๊ T_T..แต่อดชื่นชมบรรยากาศรอบตัวไม่ได้จริงๆค่ะ ทางขวา : กำแพงห้องพักค่ะ หลังจากกลับห้องได้โดยสวัสดิภาพ ^^''

เช้าวันรุ่งขึ้นไปเยี่ยมหาดป่าตอง..นึกไม่ถึงว่าพัทยาจะมีเมืองแฝดกะเค้าด้วย..!!

จริงๆแล้ว.. เดินทางคนเดียวก็เหงานะ.. แต่พอคิดว่า เวลาทำงานหนักๆ เราคงต้องคิดถึงเวลาเหยียบทรายริมทะเลแบบนี้แน่ๆ ก็เลยเดินเรียบทะเลไปเรื่อยๆ ^^ จนพอใจ จากภาพ : ซ้าย ร้านค้าริมทะเล ขวา : ร้านเช่าเรือเฮฮา (ต่อราคาได้) ^^..

สงสัยหนุ่มออสซี่คนนี้จะอยากขึ้นกล้อง ^^ 55 Parasail ข้างหลัง..อยากขึ้นจัง แต่ราคา 1,200 (ลดแล้ว) ก็ยังแพงเกินไปอยู่ดี - - (จ๋อย)

บทเรียนแห่งความทรงจำริมชายหาด..

" เรือใบกับใบเรือ.. " (เล่นคำทำไมเนี่ย?)

อำลาด้วยเพลงของพี่ป๊อดค่า ^^,,

เล็กๆ น้อยๆ : ในตอนที่หาทางกลับเข้าเมือง ได้ลองเดินขึ้นเขาไปอีกฝั่ง..แต่ก็ต้องย้อนกลับไปทางประภาคาร.. ตอนนั้น ฟ้าเริ่มมืด ..และเสียงจิ้งหรีดเริ่มบรรเลง..อากาศในตอนนั้น เย็น นิ่ง.. สงบและสบาย เหมือนกับเพลง "แสงจันทร์" นี้เลยค่ะ..

ขอบคุณความทรงจำดีๆ และเพลงดีๆ ที่ทำให้ความทรงจำนี้ยิ่งแจ่มชัดขึ้นค่ะ :)

บอกลาด้วยเพลงนี้ละกันค่ะ :)