" พี่จะไม่ดุด่า หรือว่ากล่าวเธอ...เพราะเหตุการณ์ทั้งหมดมันผ่านไปแล้ว กลับไปแก้ไขอะไรไม่ได้แล้ว

ต่อจากนี้ไป เธอต้องยอมรับในสิ่งที่เธอทำลงไป ไม่ว่ามันจะดีหรือไม่

...

พี่อยากให้เธอลองไตร่ตรองดูสักนิดว่า ชีวิตเธอ จำเป็นต้องมีผู้ชายคนนั้นมากมายแค่ไหน

ถ้าเธอเห็นว่า หลังจากนี้ไป เธอคงไม่มีความสามารถในการหาผู้ชายที่ดีกว่านี้ได้อีกแล้ว

เธอก็จงยื้อแย่ง และทำทุกวิถีทาง เพื่อที่จะให้ได้มาซึ่งผู้ชายคนนั้น

ถ้าหากเธอเห็นว่า เธอสามารถที่จะหาคนที่ดีกว่าผู้ชายคนนั้นได้

หรือ ถ้าหาไม่ได้ เธอก็แกร่งพอที่จะดำเนินชีวิตเพียงลำพังได้

ก็ปล่อยให้ทุกอย่างมันจบไป...ให้ทุกอย่างมันผ่านไป โดยที่เธอไม่ต้องทำอะไรอีกเลย...

เหมือนเธอปล่อยให้สายลมผ่านหน้าเธอไป

...

พี่จะไม่พูดว่า ผู้ชายคนนั้นมีค่า หรือไม่ เพียงใด พี่ไม่ได้เป็นกลางเพียงนั้น ใจของพี่ชายคนนี้มันเต็มไปด้วยอคติ

แต่เธอเอง...น้องสาวสุดที่รัก...

ที่จะรู้ได้ด้วยตัวของเธอ และ หัวใจของเธอว่า ผู้ชายคนนั้นมีค่า "คู่ควร" กับเธอหรือไม่

เธอ...ไม่จำเป็นต้องตอบสิ่งที่พี่ถาม เพราะเธอต้องตอบตัวเธอเอง

ถ้าเธอเป็นน้องสาวของพี่...เธอย่อมมีคำตอบให้ตัวเธอ ไม่ว่าขณะนี้เธอจะสับสน เสียใจ ยังไงก็ตาม

ในเมื่อเธอมีคำตอบแล้ว เธอก็จะรู้ว่า เธอควรทำอะไรต่อไป

พี่เชื่อมั่นในตัวเธอ...ผู้เป็นน้องสาวสุดที่รักยิ่งของพี่ว่า การตัดสินใจของเธอจะไม่ต่างจากที่พี่คาดการณ์ไว้...

ถ้ามันเป็นเช่นนั้น พี่ก็รู้อีกว่า สิ่งที่เธอควรจะทำ...มันเป็นที่ยาก และหนักหนา สำหรับเธอ

แต่มันก็ไม่มีทางอื่นให้เธอเลือกหรอกน้องน้อยของพี่...มันเป็นทางเดียวที่เธอ "ต้อง" ทำ "