ชีวิตในวงล้อ
หลังจากหายหน้าหายตาไปนานแรมปีก็ได้กลับมาเล่นสักที เหตุผลที่กลับมาเขียนก็เพราะคงอยากระบาย ก็ชีวิตตอนนี้เครียดน่าดู ตอนเช้าก็เรียนถึงเย็น พอได้กลับมาถึงห้องก็ต้องทำงานจนดึกจนดื่น จนหมดแรง แล้วก็นอน แล้วก็เรียน เป็นแบบนี้ไปเรื่อยๆ ไม่มีเวลาอ่านหนังสือที่ชอบ ไม่มีเวลาทำสิ่งที่ตัวเองรัก ชีวิตเหมือนหนูวิ่งอยู่ในวงล้อ ล้อที่วิ่งไปเรื่อย หนูตัวนั้นก็ต้องวิ่งตาม ก็ไม่ได้อยากวิ่งหรอกนะ แต่ถ้าไม่วิ่งหนูตัวนั้นก็คงล้ม หนูตัวนั้นก็ได้แต่วิ่งไปตามจังหวะวงล้อที่หมุนเพื่อให้ตัวเองอยู่รอด มันวิ่งไป...จนลืมว่าตัวเองเป็นใคร วิ่งไป...ได้แต่มองไปข้างหน้า จนลืมไปว่าตัวเองเป็นใคร ไม่รู้ว่าตัวเองชอบอะไร บางทีชีวิตแบบนี้ก็สะท้อนชีวิตของคนปัจจุบันเหมือนกันนะ เราเรียนหนักมาก หนักจนลืมตัวเอง ได้แต่ก้าวเท้าให้ทันกับเวลา รีบกินข้าวจนลืมที่จะลิ้มรสชาดของมัน ลืมที่จะมองความสวยงามของโลกใบนี้ ตอนแรกก็ยากนะที่จะทำใจกับชีวิตแบบนี้ แต่เราเลือกที่จะมาเรียนคณะนี้เองนี่หน่า พอวันนี้ไปคุยกับอาจารย์ แอบถามว่าปีไหนถึงเรียนหนักลง อาจารย์บอกว่าไม่มี มีแต่หนักขึ้น แต่ก็จะทำให้เราแกร่งกว่าคนอื่น บ่องตง ไม่อยากแกร่งขนาดนั้น คงอึดอัดน่าดู ถ้าชีวิตมีแต่เรียนแบบนี้ ไม่อยากได้อ่ะ ดูจากอาจารย์ก็ไม่อยากเป็นเหมือนอาจารย์ ไม่ได้นินทานะ แต่แบบว่า อาจารย์เคร่งเกินไป มันมากเกินไปสำหรับเรา ชีวิตอาจารย์คือเรียนอย่างเดียว แต่เราไม่อยากมีชีวิตแบบน้้น โลกนี้ก็ตั้งกว้างใหญ่ เราอยากออกไปสำรวจ อยากจะรู้หลายๆอย่างของโลก ของสังคม ถ้ามาติดแหง็กอยู่กับตำราก็ไม้อยากได้ ที่ผ่านมาก็สอบติดกันเกือบหนึ่งเดือน มันเป็นอะไรที่แย่มาก ไฟในตัวดับมอด ตอนนี้พัดโหมไฟเท่าไหร่ก็ไม่ติด แค่อยากออกจากวังวนพวกนี้ แต่ไม่อยากลาออกนะเออ
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
