Group Blog All Blog
|
ภาษาอังกฤษช่วยชีวิต วันนี้อยากเล่าประวัติชีวิตตัวเองอ่ะ มายด์ชอบนึกนะว่าตอนนี้ชีวิตเดินมาถึงจุดไหนแล้ว มายด์ว่ามายด์เป็นคนโชคดี มายด์โชคดีเพราะว่าแม่ปลูกฝังภาษาอังกฤษมาตั้งแต่เด็กๆ แล้วมายด์ก็ชอบด้วยแหล่ะ ที่เล่าเนี่ยไม่ได้จะบอกว่ามายด์เก่งหรืออะไรนะ มายด์ไม่เก่งหรอก แต่มายด์แค่รักที่จะเรียนมันเท่านั้นเอง ชีวิตมายด์มาถึงตอนนี้คงต้องบอกได้เลยว่าเป็นเพราะภาษาอังกฤษเป็นส่วนใหญ่ อย่างที่เคยเล่านะคะว่ามายด์เรียน EP ตอนมอต้น มายด์ได้อะไรจากมันมาเยอะแยะมากมาย มายด์ได้เซ้นซ์ทางภาษาคือถ้าจะให้พูดตรงๆคือมายด์ไม่ชอบแกรมม่ามากๆ แต่มายด์สามารถทำข้อสอบ error ได้โดยไม่มีหลักการ มายด์บอกได้ว่าตรงนี้มันขัดๆ แต่เพราะอะไรมายด์จะไม่สามารถบอกเหตุผลได้ แต่นั่นก็เป็นเฉพาะตอนที่เรียนเท่านั้นนะคะ เพราะมันได้อยู่ในสภาพแวดล้อมอย่างนั้นไง เราเลยคิดได้เป็นภาษาอังกฤษไม่ต้องแปลเป็นไทยก่อน แต่เด็กพวกนี้เพื่อนๆโปรแกรมอื่นชอบหมั่นไส้ เพื่อนชอบเรียกเด็ก EP ว่าอีผี ฮ่าๆๆ ก็แล้วแต่คนอ่ะเนอะ มายด์มีเพื่อนโปรแกรมอื่นเยอะเลย การที่เรียนเป็นภาษาอังกฤษ ทำให้ทุกวันตอนเย็นรวมถึงเสาร์อาทิตย์มายด์ต้องไปเรียนพิเศษเป็นภาษาไทยเพิ่ม เรียนทุกวัน ความจริงตอนเย็นที่โรงเรียนก็มีติวเป็นภาษาไทยให้นะ ถ้าจะให้เปรียบเทียบหลักสูตร มายด์ว่าคนไทยเก่งคณิตกว่าฝรั่งเยอะเลย ที่เรียนพิเศษคณิต มายด์คิดเลยแทบตาย แต่พอมาเรียนกับฝรั่ง เรียนจาก Text โห มันแทบจะใช้ไขสันหลังคิดเลยแหล่ะ พอตอนมอปลายครอบครัวก็ตระหนักแล้วว่ามันเป็นช่วงสำคัญ ถ้าเรียนแบบ EP ต่อ มันจะทำให้ไม่แน่น เสียเปรียบคนอื่น มายด์ก็เลยเรียนโปรแกรมวิทย์ ตอนนั้นย้ายโรงเรียนด้วยแหล่ะ โชคดีโรงเรียนนั้นเน้น วิทย์ คณิต อังกฤษ พอตอนสอบสัมภาณ์เค้ารู้ว่ามายด์มาจาก EP ผอ.เลยรัวอังกฤษใส่ ดีนะที่ตอบได้ ผลจากที่เรียน EP มาก็คือพอมาเรียนที่นี่คะแนนอังกฤษก็ยังอยู่ในระดับท็อปๆของห้อง แต่มันก็ค่อยๆง่อยลงทุกวันๆๆๆๆๆ เพราะมันไม่ได้ใช้ไง คราวนี้พอสอบเข้ามหาวิทยาลัย ก็อาการบ้า ไม่เรียนมันแม่มแล้วสายวิทย์ จะย้ายสาย จะเรียนบัญชี ทั้งๆที่ไม่รู้ว่าชอบรึเปล่า แต่เอาจริงๆนิสัยมายด์ไม่เหมาะอย่างแรง แต่ตอนนั้นก็ไปสอบเภสัชอินเตอร์ทิ้งไว้ด้วย ความจริงมันมี 2 รอบนะ รอบแรกจะคัดจากภาษาอังกฤษ รอบ2คัดจากความรู้ด้านวิทย์คณิต แล้วรอบมายด์เนี่ย รับแค่ 30 คน แต่คนสมัครเนี่ยมายด์ยังจำได้เลย เป็นห้องโถงใหญ่ๆๆๆ ใหญ่มากๆ โต๊ะเรียงกันเป็นตับ นักเรียนน่าจะเกิด 500 คน เกือบๆพัน ตอนนั้นใจแป้วมากๆว่า โหย แค่เภสัชคนยังแย่งกันขนาดนี้ รับไม่กี่คน ตอนนั้นไม่แน่ใจเอามากๆว่าจะได้รึเปล่า เพราะมันสอบหมด Reading Listening Skill Writting แต่พอไปเจอข้อสอบ เรียกว่าบุญจริงๆๆๆ บุญสุดๆ เพราะมันออกวิทยาศาสตร์เป็นภาษาอังกฤษ มายด์เรียนมาตอนมอต้น มันเลยรู้ไงว่าศัพท์นี้ทางวิทย์อะไร คิดเลขด้วย writting ก็โอเค คิดมาก่อนแล้ว ส่วนListening มายด์ฟังออกนะ แต่มายด์ดันสติแตก คือพอหลังฟังเสร็จ เค้าจะให้เวลาประมาน 10 นาทีเพื่อจัดการกับข้อสอบตัวเอง แต่มายด์ดันเอ๋อ คือพอฟังผ่านไปประมาณห้าข้อ ติ๊กข้อถูกไว้แล้ว แล้วลืมไปว่าเค้าจะให้เวลาอีก นึกว่าเค้าจะเก็บข้อสอบทันทีที่ฟังจบ มายด์เลยไปนั่งไล่ฝนมา ทำให้พลาด Listening ข้อต่อๆไปเป็นลูกโซ่ อยากตบกระโหลกตัวเองมากๆ ทั้งๆที่ฟังแล้วนะ สุดท้ายก็ได้เข้าไปคณะนี้ มายด์ว่าหลายๆคนเลยแหล่ะ คิดว่าเซ็คนี้คงไม่เก่ง เซ็คธรรมดาเรียนเป็นภาษาไทยดีกว่า แต่เอาจากที่สัมผัสมานะ ทุกโปรแกรมที่เข้ามามันมาตรฐานเดียวกันหมด เด็กก็เลยความสามารถพอๆกัน แล้วเด็กที่จบจากโปรแกรม international นี้นะ จากหลายๆปีที่ผ่านมา หางานทำง่ายกว่าคนที่จบเป็นภาษาไทยมาก คือเกือบ 100% เนี่ยมีงานทำหมด ถึงแม้จะยังไม่มีใบระกอบโรคศิลป์ก็มีงานทำแล้ว เงินดีมากๆด้วย เนี่ยแหล่ะ ภาษาอังกฤษก็ดีอย่างนี้แหล่ะ ภาษาอื่นก็ดีนะ แต่มายด์เป็นหนี้บุญคุณภาษาอังกฤษมากๆเลย เพราะมายด์จินตนาการตัวเองเรียนสายศิลป์ไม่ออก มายด์โง่มาก พวกสังคมพวกนี้ ของคุณนะจ๊ะ อังกฤษ จุ๊บๆๆๆๆ
|
windsylph
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?] ฉันคือสายลม... I am Wind... I am Sylph บลอกเปรียบดังไดอารี่ ที่ถ่ายทอดเรื่องราวของชีวิตเด็กคนหนึ่ง เจ้าของบล็อกทำไว้ เพื่อถ่ายทอดประสบการณ์ต่างๆไว้เตือนใจตัวเอง ความรู้สึกนึกคิดที่เขียนลงไป โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่านนะคะ ^ ^ มายด์ยังเป็นแค่เด็กคนหนึ่ง บางทีก็ตัดสินใจไม่ถูก มีอะไรสั่งสอนหรือแนะนำ ทำได้เลยนะคะ ^o^    Create a MySpace Playlist at MixPod.com Friends Blog
|
||||||||||||
ได้อังกฤษพี่ว่าได้เปรียบคนอื่นเค้าไปเปราะนึงนะ ไม่เหมือนดิฉัน... ไอสปีคอิงแลนด์!!