ก่อนเล่าต่อมายด์ขอบ่นหน่อย 5555+ อาจารย์คะ จะให้พวกหนูเรียนอะไรหนักหนาค๊าาา T_T เรียนมาราธอน เรียนเข้าไป

เรียน Anatomy มันไม่ใช่ง่ายๆนะคะ  สามวันจบไป 7 บท T^T เรื่อง skeletal muscle cell epithelium บลาๆๆๆๆ

มายด์ไม่มีเวลาพักเลยอ่ะ เรียนตั้งแต่เช้าไม่หยุด เลิกก็เย็น กว่าจะกลับหอ 3 ทุ่ม โหย แล้วแต่ละเรื่องนะ เนื้อหามันเป็นร้อยสไลด์

เรื่องกระดูก ต้องมานั่งท่องกระดูทุกชิ้นในร่างกาย ให้ตายเหอะโรบิ้น มันเยอะมาก muscle อีก ต้องท่องกล้ามเนื้อทุกมัด

จำว่ากล้ามเนื้อนี้ใช้ทำอะไรบ้าง แถมยังต้องดูรูปอาจารย์ใหญ่ด้วย เรียนหนักกว่าเปิดเทอมอีก แต่พอรับได้ เพราะมายด์ชอบ อิอิ

มาๆ มาเข้าเรื่องกันต่อ สีมันตะ เป็นสถานที่ปฎิบัติธรรมที่ห่างไกลจากถนนใหญ่เป็นสิบโลอ่ะ แต่ดี อากาศดี เงียบสงบ อยู่ท่ามกลางธรรมชาติ

ที่นี่มีกฎระเบียบว่า ห้ามพูดคุยกันเลย ซึ่งนับว่าเป็นข้อห้ามที่ดีมาก ให้ทำเป็นไม่รู้จักกัน จงระมัดระวังการกระทำของท่านทุกขณะ

มายด์พักอยู่ตรงโซนศิษย์ใหม่ วันแรกไปมายด์ก็โปรยยิ้มให้ทุกคน อิอิ แล้วก็น้อมรับศีลห้า แต่เหมือนมายด์จะรักษาศีลเจ็ดกึ่งๆเกือบแปดนะ

เพราะว่า ที่เพิ่มเติมจากศีลห้าคือ ห้ามนอนที่นอนอ่อนนุ่ม ห้ามใช้เครื่องหอม และห้ามกินอาหารยามวิกาล ที่นอนทุกห้องก็แข็งอ่ะ

สรุปแล้วมายด์คิดว่าทุกคนคงรักษาศีลแปด(ศิษย์เก่า)กับศีลเจ็ดกึ่งๆนั่นแหล่ะ ที่กึ่งๆเพราะว่า ตอนเย็น เค้ามีน้ำปานะให้กิน 

และมีผลไม้ ชา กาแฟ โอวันติน น้ำผึ้งมะนาว ต่างๆนาๆให้จัดการตัวเอง พูดถึงที่พัก ที่พักมายด์ดีมากเลย สะอาดมาก เป็นห้องนอนส่วนตัว

มีห้องน้ำในตัว มีหมอน ผ้าคลุมเตียง ไม้กวาด ไม้ถูพื้น พัดลมให้เรียบร้อย ไปแต่ตัว แถมมีน้ำอุ่นให้อีก ไฮโซมาก

เพราะที่นี่เชื่อว่า ถ้าสิ่งแวดล้อมดี การปฎิบัติจะได้ผล ส่วนเรื่องอาหาร เป็นอาหารเจ รสชาติอร่อยนะ เป็นอาหารอย่างดีเช่นกัน

บางวันก็มีก๋วยเตี๋ยว มีผลไม้ให้ ไวไวเจก็มี มีขนมหวานให้ด้วย ลาบเจก็มี ผัดผักอร่อยมากมายด์ชอบ  โอ๊ย ของกินสารพัด

การปฎิบัติ จะมีเวลาตายตัวอยู่แล้ว และเมื่อถึงเวลาที่กำหนด จะมีเสียงระฆังดังเพื่อบอกเรา อ๋อ ลืมบอกไป ตลอด 10 วัน

เค้ายึดกุญแจรถ โทรศัพท์มือถือ หรือสิ่งต่างๆที่อ่านได้ จะมีแค่การปฎิบัติเท่านั้น วันแรกได้ทำอาณาปานสติ มายด์ก็ไม่เข้าใจนะ

ว่าจะทำทำไม เรามาวิปัสนาไม่ใช่หรอ ต้องบอกเลยว่าความสงสัยในวิธีต่างๆจะทำให้เราไม่ก้าวหน้า ถ้าใครจะไป ต้องทิ้งความสงสัยไว้ก่อน

ลองทำตามทุกอย่างที่เค้าให้ทำก่อน อย่าเพิ่งไปใส่ใจกับข้อสงสัย วันแรกมายด์ก็มีข้อสงสัยเยอะแล้วแหล่ะ

การปฎิบัติของมายด์เลยไม่ค่อยก้าวหน้า แต่มายด์จับสัมผัสของลมหายใจที่มากระทบโดยไม่ใช้จินตนาการไม่ได้นะ

มันยากมากเลย สิ่งที่มายด์เคยเรียนๆมาก็มีแต่บอกว่าให้กำหนดคำบริกรรม พุทธ โธ พุทธ โธ แต่ที่นี่ก็ห้ามอ่ะ มันยากมาก

ท่านโกเอ็นก้าเป็นคนฉลาด มักให้เราทำไปก่อน โดยที่ไม่บอกว่ามีจุดประสงค์อะไร พอมารู้จุดประสงค์เมื่อชั่วโมงธรรมบรรยายตอนเย็น

มายด์เลยเข้าใจ การที่ให้ลองทำก่อนมันดีนะ เราจะไม่มีความคิดว่ามันจะต้องเป็นอย่างนี้ๆ ตามที่ท่านบอก แต่เป็นการเห็นจริงต่างหาก

มายด์พบว่า ชั่วชีวิตมายด์มีแต่การปรุงแต่ง ไม่มีอะไรเป็นจริงเลย แม้แต่ลมหายใจ แค่มายด์สังเกตุมัน มองดูมัน

มายด์ยังบังคับการหายใจของตัวเองเลย แต่กว่าจะทำได้มันนานเหมือนกันนะ หลายวันอยู่ เพราะต้องฝึกอาณาปานสติตั้งสองสามวัน

พอวันต่อๆมา เป็นการกำหนดขอบเขตความรู้สึกของเรา ให้เราจับความรู้สึกภายในบริเวณนี้นะ ดูซิว่ารู้สึกถึงอะไรบ้าง

บางทีจะพบว่ามันมีการสั่น มีเหมือนพลังงานกำลังเคลื่อนที่ รู้สึกร้อนจากลมหายใจ รู้สึกถึงจมูกที่หดกับคลายตัว

มายด์รู้สึกถึงมันได้แค่แป๊บเดียวแหล่ะ แล้วก็กลับไปจินตนาการอีก สติมายด์หลุดบ่อยมาก ที่นี่เค้านั่งปฎิบัติกันทั้งวัน ตั้งแต่เช้าจรดค่ำ

แล้วที่นั่งนะปกติจะให้นั่งพื้นใช้ป่ะ อันนี้เข้าเรียงหมายเลขไว้อย่างดี มีอาสนะให้ มีเบาะรองนั่งให้อีกที อยากจะเอาเบาะเล็กมาหนุนเท้าก็ได้

คนแก่ถ้านั่งไม่ได้ มีเก้าอี้ให้ และมีอาสนะให้ข้างๆอำนวยความสะดวกได้เริ่ดมาก ฝรั่งมากันเต็มเลยขอบอกวันสุดท้ายมายด์เลยได้พูดไฟแล่บ

วันต่อๆมา นั่งห้ามเปลี่ยนท่า โอ้แม่เจ้า เหน็บกินตายซิคะ สไตล์เดิม ให้ทำก่อนโดยที่ไม่บอกอะไร เค้าเรียกกันว่าเป็นชั่วโมงอธิษฐาน

ที่ไม่เปลี่ยนท่าหน่ะ แค่ตอนเช้า 1 ชั่วโมง กลางวัน 1 เย็นอีก 1 ชั่วโมงเท่านั้น ท่านมาเฉลยว่า เป็นการฝึกจิตใจให้เข้มแข็ง

ซึ่งมายด์ว่ามันดีมากๆเลยนะ ตัวมายด์ มายด์ไม่ค่อยมีความอดทน แต่สิ่งที่ท่านฝึกให้มายด์ มายด์อดทนขึ้นเยอะเลย

เหมือนพระพุทธเจ้าที่ตั้งสัจจะกับตัวเองไว้ว่า ท่าไม่ตรัสรู้ จะไม่เปลี่ยนท่านั่งเลย มายด์ก็นั่งไปนะ เหน็บก็กินขา แต่ก็พยายามเข้าวไ้

แล้วเหน็บที่กินขาเรา ท่านกำลังจะสอนให้เราอุเบกขา แค่มองดูมัน จากการที่ท่านให้เราดูความรู้สึกตัวเอง เราจะเห็นว่า

ทุกสิ่งทุกอย่างมีเกิดและมีดับไปตลอดเวลา เพียงแต่เรามองไม่เห็น อย่างดวงไฟหลอดหนึ่ง เรามองไปที่มัน มันก็ยังให้แสงกับเราไม่มีตกหล่น

แต่เราหารู้ไม่ว่าข้างในนั้นมันมีการเกิดดับเป็นร้อยๆครั้ง เพียงแต่มันเร็วมาก ไม่อย่างนั้นคงไม่มีบิลเรียกเก็บไฟที่ใช้ไป

ตัวเราก็เหมือนกัน นักวิทยาศาสตร์มีการพิสูจน์แล้วว่า อนุภาคที่เล็กกว่าอะตอม ภายในหนึ่งวินาที มีการเกิดดับเป็น สิบยกกำลังศูนย์ยี่สิบคร้ง(มั้ง)

แล้วอย่างนี้ เราจะเรียกได้ว่า เรายังเป็นตัวเราอีกรึเปล่า ภายในหนึ่งวิ เรามีการเกิดและตายไปไม่รู้ตั้งกี่ครั้ง

แม้แต่แม่น้ำ ถ้าเรากระโดดลงไปในแม่น้ำสองครั้ง นั่นจะหมายความว่า น้ำที่สัมผัสตัวเราทั้งสองครั้งนั้นยังเป็นสายน้ำอันเดียวกันรึเปล่า

เปล่าเลย อนุภาคน้ำที่สัมผัสตัวเราครั้งแรก สัมผัสแล้วก็ผ่านไป ไม่ใช่อนุภาคเดียวกับการกระโดดน้ำครั้งที่สอง

ทุกอย่างในโลกล้วนเป็นอนิจจัง คือความไม่เที่ยง มีเกิด และ มีดับไป จงดูมันอย่างที่มันเป็น จงเข้าใจธรรมชาติของมัน แล้ววางอุเบกขา

พอวิปัสนา อันนี้ทรมานมากอ่ะ มายด์นี่แทบชักแด่วๆๆๆๆลงไปนอนกับพื้น แต่กลัวคนอื่นหาว่าผีเข้า อิอิ มายด์ทำได้แค่เสร็จจากหัวอ่ะ

วิปัสนาเป็นการรู้ถึงความรู้สึกต่างๆที่เกิดขึ้นในร่างกาย ดูมันเกิดแล้วดับไป โดยที่ไม่เอาใจไปเกี่ยว ยอมรับสิ่งที่เกิดขึ้น ยอมรับสิ่งที่มันเป็น

การที่เราโกรธ เพราะว่า สิ่งเร้ามากระทบทวารเรา แล้วจิตไร้สำนึกตัวดีก็จะรับความรู้สึกนั้นแล้วเป็นตัวกำหนดว่าชอบหรือไม่ชอบ

พอไม่ชอบ จิตใจก็จะขุ่นมัว และอาจมีปฎิกิริยาโต้ตอบที่รุนแรงได้

การวิปัสนา เป็นการสั่งสอนจิตไร้สำนึก เหมือนกับว่าเป็นการสกัดไม่ให้จิตใต้สำนึกมีปฎิกิริยาโต้ตอบกับสิ่งที่มากระทบเรา

ความจริงกระบวนการอันน่าทึ่งมันมีอีกเยอะ แต่มายด์ยังไม่ค่อยเข้าใจสักเท่าไหร่อ่ะค่ะ เค้าบอกว่าวิปัสนาจะทำให้กิเลส

ที่นอนอยู่ที่ก้นบึ้งของจิตใจค่อยๆลอยขึ้นมาแล้วหลุดลอกออกไป ซึ่งอันนี้มายด์ยังไม่ค่อยเข้าใจกลไกมันเท่าไหร่เลยขอข้ามไป

ครั้งนี้มายด์ทำไม่ดีเท่าที่ควร เพราะมายด์มีความสงสัยเยอะ เลยไม่ค่อยได้ทำตาม ซึ่งจริงๆแล้วท่านก็บอกว่าไม่ควรให้มีความสงสัยในใจ

ถ้ามีก็ให้ถามอาจารย์ที่คุม ไม่งั้นการปฎิบัติจะไม่ก้าวหน้า ซึ่งนั่งไปนั่งมามายด์ก็เป็นลิงดีๆนี่เอง ตอนปฎิบัตินะ

มายด์แอบเอาหมอนมาต่อเป็นชั้นบ้าง ระหว่างรอคนมาครอบก็โยนหมอนเล็กเล่นบ้าง โอ๊ย สารพัด ยิ่งตอนเค้าปฎิบัติกันแล้วมายด์เบื่อๆ

มายด์ก็จะเอาหมอนมาต่อกันให้ได้สูงที่สุด พออาจารย์ลืมตามามอง มายด์ก็ค่อยแกล้งทำเป็นนั่งสมาธิต่อไป 

แล้วความจริงเค้าต้องตื่นตั้งแต่ตี 4.30 มาปฎิบัติในห้องรวม แต่มายด์ไม่ ไม่ไหว มายด์ขอนอนก่อนนะ แล้วค่อยลงมากินข้าวตอน 6.30

ความจริงตั้งแต่เช้าตรู่ขนาดนั้น ในตารางเวลาเขียนไว้ว่าปฎิบัติรวมหรือห้องพักส่วนตัว มายด์ก็เลยปฎิบัติในฝันละกันนะ

พอระฆังดังตอนเวลาอาหารเช้า มายด์ก็จะได้ยินอีแอบทั้งหลายแอบเปิดประตูแล้วเดินเนียนๆไปรวมกลุุ่ม อิอิ

แต่มายด์ไม่แคร์ มายด์อาบน้ำเลย อาบน้ำแปรงฟัง เปิดไฟห้อง ฮ่าๆๆๆ ที่นี่นะ ถึงแม้คนจะเจ็ดสิบกว่าๆ แต่เงียบมาก

กดน้ำทีนี่ได้ยินกันหมดอ่ะ แล้ววันสุดท้าย ท่านสอนให้แผ่เมตตาให้ทุกคนบนโลก ไม่ใช่แผ่เพื่อเอาบุญนะ แต่แผ่เพราะรักจริงๆ

ท่านโกเอ็นก้าชอบเล่านิทานให้ฟัง มายด์ชอบฟังนิทานของท่านนะ ได้ข้อคิดมากมาย มีหลายๆครั้งที่มายด์สงสัยกับสิ่งที่ทำ

แต่ชั่วโมงธรรมบรรยายก็เหมือนท่านจะรู้สิ่งที่มายด์คิดในใจซะจริงๆเลย มายด์จะเล่านิทานให้ฟังนะทุกคน

มีเด็กคนหนึ่ง แม่สั่งให้ไปซื้อน้ำมันมา แต่ว่าระหว่างทางเด็กคนนั้นหกล้ม ทำให้เหลือน้ำมันครึ่งขวด เด็กคนนั้นก็กลับมาร้องไห้ฟูมฟาย

บอกว่า แม่ครับ น้ำมันหมดไปตั้งครึ่งขวด แม่เลยให้ลูกชายคนที่สองไปบ้าง น้ำมันก็หกเช่นเดียวกัน แต่เด็กคนนั้นกลับมาบอกแม่ว่า

แม่ครับ ดูซิครับ น้ำมันยังเหลืออีกตั้งครึ่งขวด และแล้ว แม่ก็ส่งลูกชายคนที่สามไปบ้าง  ก็เจอเหตุการณ์เดียวกัน แต่เด็กคนนี้กลับมาบอกแม่

ว่า แม่ครับ น้ำมันผมรีบเกินไปครับ ทำให้สะดุดหินแล้วล้มไป แต่โชคดีจริงๆ น้ำมันยังเหลือตั้งครึ่งขวด แต่ไม่เป็นไรครับ

เย็นนี้ ผมจะไปทำงาน เอาเงินมาเติมน้ำมันให้เต็ม ท่านบอกว่า เด็กชายคนที่สามนั้น เป็นตัวอย่างของคนที่มีธรรมะในจิตใจ 

นั่นคือรับผิดชอบต่อการกระทำของตนเองด้วย ท่านเล่าเยอะมากเลยแหล่ะ มันทำให้มายด์รู้ประวัติพระพุทธเจ้าอีกเยอะเลย

แต่สิ่งหนึ่งที่เห็นได้ชัดก็คือ พระพุทธเจ้าเหมือนพระเยซูเลย รักแม้กระทั่งคนที่มาทำร้าย พระพุทธเจ้ามีแต่ความเมตตา

สิ่งที่มายด์ได้มา มันเยอะนะ เยอะจนเล่าไม่หมด แต่มายด์อยากไปครั้งหน้า มายด์อยากไปแก้ตัว มายดือยากไปตั้งใจฝึก

แล้วตอนมายด์ไปนะ อากาศวิปโยกมาก ฝนตกทั้งวันทั้งคืน จนหมอกคลุมเขาทั้งสี่ทิศ คิดดูดิ่ มายด์เอาไปแค่เสื้อกันหนาวตัวเดียว

เพราะคิดว่าไม่ร้อนหรอก ซัมเมอร์นะเว้ย ที่ไหนได้ หน้าจะสักสิบองศาต้นเลย ทุกคนในห้องจึงพร้อมใจกันเอาผ้าห่มเดินคลุมตัวตลอดเวลา

แม้ปฎิบัติ ส่วนมายด์ต้องใส่กางเกงตั้งสองตัวหนาวมากกกกกกกกกกกกกก จากที่เล่ามาทุกคนอาจมีคำถามถามมายด์ว่า

สะดวกสบายขนาดนี้ ค่าไปวิปัสนาเท่าไหร่หรอ คำตอบคือ ฟรีค่ะ ไม่น่าเชื่อใช่ป่ะ มายด์ชอบระบบนี้มากเลยนะ

การที่พวกมายด์ได้มาปฎิบัติ ก็เพราะว่าศิษย์เก่าได้บริจาคเงินให้ มันเป็นการส่งต่อที่น่าชื่นชมมาก แม้แต่ธรรมะบริกร

ที่เป็นคนเตรียมอาหาร จัดการทุกอย่าง ตื่นก่อนพวกมายด์ ก็มากันด้วยใจ ไม่มีใครได้เงินสักบาท

มันเหมือนเป็นความรักที่เมื่อคนๆหนึ่งถูกหยิบยื่นความรักให้แล้ว ทำให้ซึ้งในบุญคุณนั้น และอยากจะส่งต่อไปเรื่อยๆไม่มีวันจบ

ใครจะบริจาคเท่าไหร่ก็ไม่มีใครว่าค่ะ ที่นี่เป็นธรรมะสุดๆ ทุกอย่างน่าจะดีกว่าไปเข้าค่ายที่วัดแล้วเสียเงินอีกนะ

ทุกอย่างพร้อมมากๆ แล้วคนที่ไปๆกัน ก็การงานดีๆกันทั้งนั้น ชาวบ้านก็มีไปนะ ใครจะมาก็ได้ ที่นี่เป็นของทุกคน

ทุกคนร่วมแรงร่วมใจกัน ท่านโกเอ็นก้า(เปิดซีดีให้ฟังหน่ะ)ก็ไม่มีค่าตัว อาจารย์ที่คอยให้คำแนะนำ ก็ไม่มีค่าตัว

ทุกคนมีแต่ใจล้วนๆ แต่วันสุดท้ายก็มีหนังสือให้ซื้อนะ ถ้าใครอยากซื้อ ราคาก็ไม่แพง ส่วนพระก็ได้ฟรีเลย

เค้าไม่มานั่งดูด้วยว่าคุณหยิบเล่มไหน แล้วเล่มนั้นราคาเท่าไหร่ เพราะทุกคนมีธรรมะ ซื่อสัตย์อยู่แล้ว แต่ถ้าโกงก็โกงได้สบายเลยอ่ะ

รุ่นมายด์มีพระมาเป็นสิบ มีแม่ชีมาด้วยอีกสอง ฝรั่งก็เป็นสิบ ที่มายด์นั่งหน่ะ ฝรั่งล้อมรอบเลย แล้วมายด์ก็มีโอกาสได้คุย

บางคนมานี่เป็นครั้งที่สิบ O_o!!!! คนหน้ามายด์อ่ะ ชื่อมาเรีย เป็นศิษย์เก่า แม่เจ้า นั่งนิ่งมาก นิ่งสุดๆ ทำเอามายด์อายเลย

เค้าบอกว่า when I close my eyes , I switch off my mind เจ๋งมากค่ะ อยากทำได้บ้าง

ส่วนเพื่อนซี้มายด์ ชื่อ เนามี คนนี้สอนอะไรมายด์หลายๆอย่างมากในเรื่องการใช้ชีวิต ต้องขอบคุณจริงๆ

ตอนนี้เหนื่อยมาก ฮ่าๆ ขอตัวไปพักก่อนจะอ่านหนังสือต่อนะจ๊ะ