Group Blog |
เงียบงัน เคยอ่านเรื่องสั้นของมูราคามิอยู่เรื่องนึง ชื่อตอนว่า"เงียบงัน" เป็นเรื่องของผู้ชายคนหนึ่งที่ชีวิตต้องเปลี่ยนไปเพียงเพราะคำพูดของคนๆเดียว ความน่ากลัวของความโดดเดี่ยว แค่ลำพังฝีมือๆคนๆเดียวไม่ทำให้คนเข้มแข็งสะเทือนได้หรอก แต่เพราะลมปากของคนๆเดียวที่หว่านล้อมคนรอบข้างให้เป็นไปตามที่ตนต้องการได้นี่สิ คือความน่ากลัวที่แท้จริง ตอนที่อ่านเรื่องนี้จบมันสะท้อนเห็นตัวเราเองเลยนะ เราเองก็เป็นพวกที่นิสัยคล้ายๆตัวเอกในเรื่องนั่นล่ะ ต้องเจอกับตัวเองถึงจะรู้ ว่าความเงียบงันแบบนั้น มันเป็นยังไง ไม่ว่าตัวคุณจะเข้มแข็งได้แค่ไหน เมื่อถูกคนรอบข้างบีบคั้นมากๆเข้า มันก็จนตรอกได้อยู่ดี ไม่ว่าจะหนีไปอีกกี่ที่ เรื่องมันก็จะวนกลับมาที่จุดๆเดิม เพราะคนๆเดียว (เขียนอะไร งงๆ อยากบ่นน่ะ) สรุปก็คืออยากให้ไปลองหามาอ่านกันดู ชื่อ หนังสือ ปีศาจแห่งเล็กซิงตัน ของสนพ.กำมะหยี่ พูดถึงหนังสือ ใกล้ถึงงานสัปดาห์หนังสืออีกแล้วสิ ได้เวลาละลายทรัพย์ ฮาาาา เป็นโรคจิตอย่างนึงนะ เวลาเห็นวางบนแผงทั่วไปจะไม่ค่อยยอมซื้อ ชอบไปแบกเยอะๆในงาน รู้สึกเหมือนคุ้มที่ถ่อไป เริ่มเข้าใจแล้วว่าเป็นพวกความจำสั้นจริงๆ นึกอยยู่ในหัวเมื่อตะกี๊ พอจะเขียน ลืมสนิท -.. - คงต้องตัดจบไว้แค่นี้ นึกไม่ออกแล้ว ไว้นึกออกแล้วจะมาบอกก็แล้วกัน ว่าจะลงสูตรขนมเพิ่มก็ขี้เกียจ จะรีวิวเกมก็เล่นจบไปหลายรอบละ ยังไม่เริ่มเขียน(ไม่ต้องแล้วมั้ง) รูปที่วาดค้างไว้ ก็ยังค้างอยู่เหมือนเดิม งานก็เริ่มจะชุก รู้สึกเหมือนโดนไฟลน ภารกิจจะเยอะแค่ไหน ก็ยังมีเวลาไปนั่งติดโจโจ้ได้ คนเราหนอ คนเรา ฮ่าๆๆๆๆ
อยากอ่านรีวิวเกมส์ครับ
 โดย: Don't try this at home.
  วันที่: 1 มีนาคม 2556 เวลา:2:38:21 น. |
Clover Melody
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?] ตามใจคนอื่นมาเยอะแล้ว จากนี้จะตาม"ใจ"ตัวเอง |
||||||||||||
พื้นที่เล็กๆ ของบุคคลไม่สำคัญของโลก
