หาหมามาเลี้ยงดีกว่า

19 มิ.ย. 55

           ในวันแดดจัด....

          ห่างหายจากการเขียน blog  ไปเป็นปีตั้งแต่สร้างบ้านเสร็จ วันนี้มาดูหมาที่เลี้ยงเฝ้าบ้านกันครับ 

          มีบ้าน มีภูเขาอยู่ข้างหลัง มีลูกแก้วเมียขวัญ แล้วต้องมี......หมา....วิ่งเล่นอยูในบริเวณบ้านด้วยสิครับถึงจะครบถ้วน...

         ตั้งแต่สร้างรั้วเสร็จ  และเข้าอยู่บ้านใหม่ก็คิดอยู่ตลอดว่าเวลากลางคืนบ้านค่อนข้างเงียบและน่ากลัว...น่าจะมีหมามาเฝ้าบ้านรอบๆ บ้านอย่างน้อยมีใคร หรืออะไรเข้ามาจะได้มีเสียงเตือน....

      เลยเริ่มมองหาหมาตามแบบที่อยากได้คือ  ตัวเตี้ย  ขาสั้น ขนสั้น พันธุ์ทาง  เพราะชอบมาก  เคยเลี้ยงที่บ้านแม่ ตัวเตี้ยๆ พอวิ่งแล้วขาสั้นๆ น่ารักดี แต่หาไม่ได้เลย...

       มาได้ลูกหมาของหมาจรจัดข้างบ้านแม่ยาย.. มาอาศัยนอน กิน ออกลูกอยู่เป็นปี ๆ  ครอกนี้ออกมาสองตัว  ตัวผู้ตัวสีขาว   ตัวเมียตัวสีดำ.....

        ก็เอาตัวผู้มาเลี้ยง... ( ตัวเมียคนอื่นเอาไป  ทุกวันนี้ก็เห็นเลี้ยงอยู่บ้านใกล้ๆกัน  พี่น้องก็ยังเจอกันอยู่บ่อย ๆ ส่วนตัวแม่ก็ยังวิ่งไปวิ่งมาแถว ๆ นี้ .... )

 ....โตมาด้วยกันเลย...มาอยู่ด้วยกันนะ...มีงานให้ทำ..

หมาโตเร็วกว่าเยอะ....กินมากตะกละสุดๆ ...ตัวขาวๆ ขนนุ่มๆ ขาสั้นๆ น่ารักดี..

เรียกมันว่า.....ด๊อบบี้....

 น่ารักมากตัวกลมขนปุย  พันแข้งพันขา ....

 กลับจากทำงานเล่นกับเจ้าด๊อบบี้ผู้น่ารัก...ก่อนจะเข้าบ้านไปเล่นกับลูกน้อยต่อ...

 มีความสุขจริง...เรา...

 ตอนเอามาก็เริ่มหย่านมแล้ว  ก็กินนมชงด้วยกันกับ ลูกนี่แหละ...

     ก็เลี้ยงไว้ที่บ้านแม่ยายก่อน  ห่างจากบ้านใหม่ ห้าร้อยเมตร ให้โตอีกนิดค่อยพาไปทำงานที่บ้านใหม่   ..

     แล้วเวลาก็ผ่านไป.....สายน้ำไมเคยไหลกลับ...

   ไอ้ขนนุ่มฟู ตัวขาวอ้วนกลม ก็หายไป.......

   กลายร่างเป็นไอ้นี่....

จอมตะกละผู้สิ้นหวัง.....

  ขาเริ่มยาว.....  ตัวเริ่มใหญ่.....

  ส่งไปอยู่บ้านใหม่ได้แล้ว..

ตัวใหญ่ขึ้น...จับอาบน้ำแต่ละที ดิ้นสุดๆ  เอาไม่อยู่ เปียกทั้งคนทั้งหมา...

แถมนิสัยเริ่มเสีย  ชอบเห่าไล่รถที่ผ่านหน้าบ้าน...

เช้า ๆ มันจะวิ่งตามรถไปส่งลูกที่บ้านยาย ระหว่างทางเจอรถสวน ทั้งมอเตอร์ไซค์ ทั้งรถยนต์ มันจะกระโจนใส่ จนคนขี่รถตกใจ ด่าให้หลายคนแล้ว...

นิสัยไม่ดี  ไม่รู้ไปหัดมาจากไหน....ตีก็แล้ว  สอนไม่จำ

กลับมาบ้านแต่ละวัน ก็จะกระโดดใส่ ตัวก็ใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ แรงก็เยอะ....กว่าจะเข้าบ้านได้เหนื่อยกับมันจริงๆ  ....

เข้าบ้านมาได้ก็เจอลูกลิงอีก  ปีนโน่น  ปีนี่ จะเอาโน่นนี่ จะเล่นกระติกน้ำร้อน  จะปีนทีวี...ปีนโต๊ะ ..จะออกนอกบ้านก็ไปฟัด...ไป กอดกับหมาอีก...กลางคืนก็กว่าจะนอน สี่ห้าทุ่ม... เหนื่อยกันทั้งพ่อทั้งแม่....

เล่าเรื่องหมาไปออกเรื่องลูกซะได้  แต่ก็เป็นส่วนสำคัญของชีวิตครอบครัวครับ....

สำหรับด๊อบบี้  เจ้าก็ทำหน้าที่เฝ้าบ้านของเจ้าได้อย่างดีเยี่ยมเสมอ...

ส่วนผม...เฮ้อ..เหนื่อยขึ้นเยอะ.....

ขอได้รับความขอบคุณ  ....โล้งโต้ง

Create Date : 19 มิถุนายน 2555		5 comments
Last Update : 19 มิถุนายน 2555 14:27:31 น.
Counter : 1276 Pageviews.
Share Tweet