ผมจะเล่าเรื่องก่อนเธอเป็นเม็นส์นะครับ(ผมถามทั้งหมดเพื่อความรู้ส่วนรวมครับ อยากให้ทุกคนช่วยเเสดงความคิดเห็นความจริงทั้งหมดเพื่อเป็นความรู้ให้คนอื่นๆด้วย) ก่อนเธอเป็นเม็น เธอมีนิสัยน่ารักมากๆ คุยเก่ง เอาใจเก่งด้วย เราคอลคุยกันเหาะเราะกันเหมือนคู่อื่นปกติ เเต่เราจะคอลกันนานนะครับสามสี่ชม(เคยมากสุด14ชม.) เเต่พอช่วงหนึ่งของการเป็นเม็นของเดือนเเรกที่เราเริ่มคุยกัน เราทะเลาะกันเพราะเธอชอบคิดไปเองว่าผมคุยทั้งหมดเพราะเเค่เเก้เหงา ผมไม่ได้รักเธาจริงๆเธอบอกเเบบนี้ (เธอเคยโดนเเฟนเก่าไปเเอบคุยกับคนอื่นเเล้วทิ้ง กับคนคุยเก่าไปเเอบคุยกับผญ.อื่นเหมือนกัน ไม่รู้ว่ามันจะเกี่ยวกันรึเปล่านะครับถึงเธอคิดมากขนาดนี้) เเต่ว่าเหมือนผมจะเเก้ตัวยังไงไม่ได้เลยเธอไม่เชื่อเหมือนกับว่าเเมวที่เเก้ตัวว่าไม่ได้ขโมยปลากับเจ้าของทั้งๆคาบปลาอยู่ (เเต่ผมไม่ได้คุยเเก้เหงานะ ผมจริงจังกับเธอมาก มีเธอในอนาคตของผมด้วย) ผมพยายามเเก้ตัวในเรื่องที่ไม่ได้ทำจริงๆซึ่งเธอก็ไม่เคยเชื่อเเล้วก็ไม่ฟังเหตุผลอะไรเลย จะบอกว่าผมคุยเเก้เหงา ผมพูดด้วยวิธีที่ดีที้สุดเเต่เหมือนยิ่งเเก้ตัวมันก็ยิ่งเเย่ลง จะไม่เเก้ตัวก็ไม่ได้เธอจะบล๊อคทันทีถ้าผมหายไปหรืออ..ถ้าผมเเก้ตัวเรื่อยๆจนมันดูเเย่มากๆเธอก็จะบล๊อคผมเช่นกัน บล๊อคเบอร์ด้วย ล่าสุดสดๆร้อนๆผมเพิ่งโดนบล๊อคเพราะผมไม่รู้จะบอกยังไงให้เธอเชื่อผมก็เลยประชดว่า ผมคุยทั้งหมดเพราะเเก้เหงา อยากหลอกฟัน เฟคทุกอย่าง ตื่นมาคุยตอนเช้าเพราะผมตื่นเร็ว (เเต่ผมรีบตื่นเพื่ออยากคุยกับเธอทั้งๆที่ง่วงเพราะว่าอยากคุย ผมเทคเเคร์เธอด้วยความจริงใจเสมอ ผมไม่เคยเบื่อเธอเลยนะอันนี้เรื่องจริง ไม่เคยเเอบคุยกับใครเลย เฟสบุ๊คไอจีก็ให้รหัสไลน์ก็ให้เพราะไม่ยากให้เธอคิดมาก ไม่เคยไม่อยากคุยกับเธอ ผมรักเธอมากๆซึ่งมันไม่ใช่หลงเเน่นอน) ลืมบอกไปว่าเรื่องที่จุดประกายไฟของการทะเลาะครั้งนี้ที่เป็นเม็นคือก่อนเป็นเม็นหนึ่งวันเราคุยกันดูน่ารักกันมาก เเต่พอวันเม็นมาผมเตรียมใจละว่าต้องทะเลาะเเน่ๆเเต่วันนั้นผมทำกับเธอดีมากๆ เธอเเบบว่าคุยกับผมน่ารักเเบบที่ไม่เป็นมาก่อน ผมคุยกับเธอตอนเธออ่านหนังสือกับทำโจทย์คุมอง ผมเต็มใจรู้สึกดีมากเวลาคุยด้วยกัน ตอนนั้นเวลาห้าทุ่ม เธอถามผมว่าผมง่วงหรือยัง ผมก็บอกว่ายังไม่ง่วง อยากคุยกับ...ก่อน(ผมพูดจริง) เธอบอกว่าอย่าโกหกเอาดีๆ ผมก็เลยหาเรื่องเเทรกเข้ามาว่า เนี่ยผมกำลังหาดูโทสับในเน็ตไปด้วย ไม่ง่วงเเน่นอน(จริงๆเเล้วไม่ได้ดูนะ ฟังเพลงกับคุยกับเธอสองอย่างเอง) เธอบอกว่าเออ ดูไปเลย เเล้วก็ปิดโทรศัพท์หายไปเลยเป็นชม. เเล้วผมก็เขียนเเชทเเก้ตัวไปในตอนที่เธอปิดโทรศัพท์ว่าเธอเข้าใจผิด ผมเเค่ไม่อยากให้เธอคิดว่าผมไม่ง่วงนอนจริงๆเเค่นั้น ผมเเค่ฟังเพลงกับคุยกับเธอสองอย่าง เเปปนึงเธอก็คุยกลับมาในอารมณ์เดิมของเม็นครั้งก่อนอีกเหมือนกับเธอชอบคิดเองเออเองหมดเลย เเล้วก็บอกว่าผมต้องเป็นเเบบนี้ เธอบอกว่าผมคุยกับเธอเพราะเเเค่เเก้เหงา(เพราะผมอ้างว่าดูโทรศัพท์เรื่อยๆในขณะที่คุยกับเธอไปด้วย ซึ่งตอนนั้นผมเเค่อ้าง) เเล้วเราก็ทะเลาะกัน ผมพูดอะไรเธอก็ไม่เชื่อ เธอถามว่าคนรักกันต้องทำอะไรกันบ้างผมก็ตอบไปว่าคนรักกันจะทำอะไรก็ได้ซึ่งกันที่ทำให้รู้ว่าเรายังใกล้ๆกันจะไม่ทิ้งกัน ทำให้รู้ว่าอบอุ่นเเค่ไหนเวลาอยู่ด้วยกัน ทำให้ไม่ทิ้งกัน มีความเชื่อใจกันมากขึ้นเรื่อยๆ เเล้วเธอก็บอกว่าอืมม(อืมนี้คือไม่พอใจของเธอกับคำว่าป่าวด้วย) เเล้วเธอก็ถามในเวลาต่อมาอีกว่า รักเธอมากเเค่ไหน ผมก็บอกว่า รักมากกรักที่สุด(ซึ่งผมไม่รู้จะหาคำที่ดีที่สุดจากไหนได้เเล้วนอกจากความจริงจากใจ) เธอก็บอกว่า อืม เเล้วเเต่จะคิด เเล้วเราก็ทะเลาะกันอีกครั้งจนบล๊อคกันอีกตามเคย (เวลาผมตามง้องอนผมก็ตามนะครับ ผมเขียนอธิบายเยอะมากๆ 40กว่าบรรทัดซึ่งมันเหมืนเขียนคำประพันธ์เลย ซึ่งเเฟนเก่าหรือคนคุยเก่าของเธอเเค่3-4 บรรทัดเอง(ผช.ทั่วไป) ผมรักเธอมาก เขียนอธิบายยิ๊บทุกรายละเอียดเพื่อให้เธอรู้ว่าผมรักเธอจริงๆ เเต่เธอก็เอาเเค่ในใจตัวเองที่คิดเท่านั้นทั้งๆที่ผมก็งงว่าผมไปทำสิ่งพวกนั้นตอนไหน

เเถมเเก้ตัวไปก็จะมีเเต่เเย่ลงไม่เเก้ตัวเธอก็บล๊อคเลยเพราะหาว่าทิ้งไม่คุย) เพื่อนๆคนไหนมีเเฟนเป็นเม็นเเล้วเจอปัญหาอะไรร้ายเเรงบ้างครับ หรือว่าผญ.คนไหนเคยมีอารมณ์เเบบนี้บ้างมั้ยครับจนทำให้ตัวเองเสียคนรักไปหรือว่าทำให้เขารู้สึกไม่ดี(สำหรับผญ.เป็นเม็นส์ อยากถามครับว่าต้องทำอย่างไรถึงจะพอใจครับ ผมจะยอมทำเลย) ช่วยกันเเชร์ๆหรือว่าเเสดงความคิดเห็นเยอะๆอธิบายให้ด้วยนะครับ เป็นความรู้เเก่คนที่เข้ามาอ่านบล๊อกนี้ด้วยครับ ขอบคุณล่วงหน้าสำหรับทุกคำตอบนะครับ