...

หยดน้ำค้าง พร่างพรม ห่มผืนหญ้า
เป็นสัญญาณ กาลเวลา ลับเลือนหาย
ฤดูเปลี่ยน ใยอ้างว้าง อย่างเดียวดาย
หรือรอคอย รุ้งพราย ให้หวนคืน


หากอาทิตย์ ไม่ลับฟ้า จันทราเล่า
แสงจันทร์พราว ดาวก็หม่น จนสุดฝืน
ธรรมชาติ ผลัดผสาน อย่างกลมกลืน
ที่ยั่งยืน หาที่ไหน ไม่พบพาน


หยุดน้ำค้าง หยุดตรม ระทมเศร้า
เท่าหยุดเดือน หยุดดาว ช่างอาจหาญ
จะตรึงสุข แล้วลืมทุกข์ นิรันดร์กาล
ให้พลิกฟ้า ใต้บาดาล ไม่เห็นมี


เหงาเถอะเหงา ให้เงา ได้กลืนโศก
ทุกข์เถอะทุกข์ ให้โลก ได้เปลี่ยนสี
ร้องเถอะร้อง ให้ยินยล ในดนตรี
ยิ้มเถอะยิ้ม ที่ใจนี้ ยังมีแรง๚


..
..


ร้องเถอะร้อง ให้ยินยล ในดนตรี
ยิ้มให้เห็น สักที ว่ามีแรง


+ + + +


ภาพประกอบฝีมือ อ.จักรพันธุ์ โปษยกฤต ค้นเจอจาก topic stock ในพันทิปนี่ล่ะค่ะ ^__^

Create Date : 14 ธันวาคม 2554
Last Update : 14 ธันวาคม 2554 7:34:00 น.		2 comments
Counter : 911 Pageviews.
Share Tweet