จูบแรก ! (ครึ่งแรก)

“เราไปฟังเพลงกันต่อนะครับ เพิ่งจะสามทุ่ม”

ชายหนุ่มเอ่ยชวนด้วยน้ำเสียงที่สุดแสนจะนุ่มทันทีที่เขาเดินมาประจำที่นั่งคนขับ ดวงตาของเขาส่องประกายหวานมองหญิงสาวที่กำลังหน้าแดงเธอถอยร่างแทบชิดกับประตูรถยนต์ ดวงตากลมโตของหญิงสาวมองตาเขา เธอปั้นหน้าไม่เป็นไม่ปฏิเสธว่าเขินอายและสับสนว่าทำไมถึงยอมขึ้นรถมากับเขาง่ายดายเช่นนี้

คนที่ไม่รู้ตัวว่าได้สร้างความปั่นป่วนหัวใจให้แก่หญิงสาวโน้มตัวเขาเข้าไปใกล้เธอมือแกร่งของเขาเอื้อมไปดึงเข็มขัดนิรภัยมาคาดให้ พลางเอ่ยเสียงนุ่มและหวานใกล้ๆใบหน้าร้อนผ่าวของคนที่หายใจแรงๆ

“เถอะนะครับ พลีส”

ผิวขาวของหญิงสาวเปลี่ยนเป็นสีนมสดผสมน้ำหวานเฮลล์บลูบอยในทันทีที่เธอเห็นแววตาที่สุดแสนหวานกึ่งเว้าวอนของเขาในระยะใกล้ชิดกลิ่นกายหอมเฉพาะตัวของเขาทำให้คนที่ถูกขออนุญาตถึงกับตาพร่า เธออยากตอบตกลงเสียเดี๋ยวนี้หากสติยังคงช่วยยั้งใจอ่อนยวบของเธอเอาไว้ แล้วตอบปฏิเสธออกไปเบาๆ

“ดึกแล้วค่ะ คนที่บ้านจะเป็นห่วง อีกอย่างฉันไม่ได้ขับรถมาเองถ้ากลับดึกมากๆ ทุกคนที่บ้านจะนอนไม่หลับเอาเสียเปล่าๆ”

และ ‘คนที่บ้านเป็นห่วง’ รวมคนรักที่ยังไม่ปรากฏตัวของเธอด้วยหรือไม่คำตอบนั้นทำให้เขาหน้าตึง แววตาที่เคยหวานแข็งกร้าวขึ้นเล็กน้อยหากพลันหายไปอย่างรวดเร็วเมื่อเขารู้สึกได้ว่าเธอมองเขาอย่างหวาดกลัว ถึงแม้เขาจะรู้อยู่แล้วว่าคนที่บ้านของเธอหมายถึงปุณทริกกับสามีและเด็กหญิงตัวน้อยหากในความหมายนั้นอาจจะรวมคนอื่นด้วยหรือไม่ ชายหนุ่มที่สุดแสนจะมั่นใจในตัวเองกลับหึงหวงในสิ่งที่เขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าความจริงคืออะไร

หากก่อนที่อาการหึงหวงจะแสดงตัวมากขึ้นชายหนุ่มก็พยายามชวนหญิงสาวอีกครั้งด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน

“เราไปร้าน Music long play กันนะครับอยู่ใกล้ๆ แค่นี้เอง ผมสัญญาว่าจะไปส่งคุณถึงบ้านก่อนเที่ยงคืนอย่างปลอดภัยผมจะโทรไปขออนุญาตคนที่บ้านของคุณเองนะครับ” ชายหนุ่มเอ่ยชื่อร้านที่เขาพบเธอครั้งแรกและรับรองความปลอดภัยหากละคำพูดในความคิดของเขาที่ว่า ‘ซึ่งไม่รวมความปลอดภัยจากตัวของผม’ เอาไว้ภายใต้น้ำเสียงนุ่มและเป็นสุภาพบุรุษเกินคำสอนของมารดา เขายิ้มหวานเมื่อดวงตากลมโตของหญิงสาวเปล่งประกายเมื่อเธอได้ยินชื่อร้าน

ปัญชลีย์ตื่นเต้นก็เพราะว่าร้านนี้เป็นร้านประจำของเธอและเพื่อนๆซึ่งเธอเองก็ไม่ได้ไปสังสรรค์ที่ร้านนั้นมานานมากแล้ว เธอคิดถึงบรรยากาศและรูปแบบการตกแต่งร้านที่มีเอกลักษณ์เฉพาะตัวแม้กระทั่งเพลงที่เปิดคลอในร้านสามารถบ่งบอกถึงรสนิยมทางด้านศิลปะแขนงต่างๆ ที่ดีเลิศของชายหนุ่มรูปงามในมาดเซอร์คนใจดีและเก็บตัวซึ่งเป็นเจ้าของร้าน

“ก็ดีเหมือนกันค่ะถ้าคุณจะไปร้านนั้นฉันก็โอเค ไม่รู้ว่าตอนนี้ พี่โป๊ะจะเปลี่ยนรูปแบบร้านไปบ้างหรือยัง”

หญิงสาวที่ลังเลแต่แรกตอบตกลง เพราะถึงอย่างไรเธอก็ออกมาแล้วถ้าจะกลับช้าไปอีกสองสามชั่วโมงก็คงจะไม่ใช่ปัญหา และถ้าหากว่าเขาคิดจะทำอะไรเธอ เก๋แจ๊ด พี่โป๊ะ ป้าพร้อม และคนอื่นๆ พร้อมช่วยเธอจัดการกับเขาอย่างแน่นอน

เมื่อคิดได้ดังนั้นเธอจึงตอบเขาเพียงว่า

“ไม่เป็นไรค่ะ ฉันจะโทรบอกที่บ้านเอง”

หญิงสาวหยิบโทรศัพท์จากกระเป๋าถือใบเล็กกดโทรออกแล้วบอกน้องสาวว่าจะกลับดึกและมีเพื่อนไปส่งกำชับให้เข้านอนก่อนโดยไม่ต้องรอ เพราะเธอมีกุญแจบ้านมาด้วยก่อนกดตัดสาย

หลังจากนั้นหญิงสาวจึงหันมามองคนที่กำลังเท้าข้อศอกลงบนส่วนที่กั้นระหว่างที่นั่งของทั้งคู่โดยเขาโน้มร่างสูงใหญ่ล้ำเข้ามาฝั่งของเธอ

“แต่ว่า เอ่อ คือ” หญิงสาวอึกอักไปเล็กน้อย

“ปัญย์มีอะไรอยากจะบอกผมไหม ปัญย์คุยกับผมได้ทุกเรื่องนะครับไม่ต้องเกรงใจ” ชายหนุ่มเอ่ยถามเสียงนุ่มหลังจากเขาสตาร์ตเครื่องยนต์

“คือ คือรองเท้าคู่นี้มันกัดฉันน่ะค่ะฉันเดินไม่สะดวกเลย ปกติแล้วรองเท้าแบบนี้ไม่ค่อยเหมาะกับฉันเท่าไหร่นักหรอก ไม่ค่อยถนัดด้วยมันคงกำลังทำโทษฉันที่ไม่ยอมให้มันเห็นเดือนเห็นตะวันเพราะถูกเก็บเอาไว้ในกล่องอย่างดีตั้งแต่ซื้อมานานแล้ว คุณจะลำบากไหมถ้าฉันอยากจะแวะซื้อรองเท้าแตะหรือรองเท้าอะไรก็ได้ที่สวมสบายกว่านี้ฉันเดินไม่ไหวจริงๆ ค่ะ มันกัดจนแสบไปหมดแล้ว”

เสียงเล็กของหญิงสาวเบาลงกว่าเดิมเพราะเธอกำลังจะไปเดตกับคนที่สุดแสนสมบูรณ์แบบครั้งแรกก็ต้องเจอเรื่องน่าอายเสียแล้วหากเมื่อเธอเงยหน้าสบตาเขา ใบหน้าของเธอร้อนผ่าวจนลามไปถึงรากผม ดวงตาคมเฉียบสีน้ำตาลคู่นี้ของเขาเจือไปด้วยความหวานและเด่นชัดกับความหมายของคำว่า ‘คลั่งไคล้ เอ็นดู’ มันชัดเสียจนเธอรู้สึกราวกับมีกระแสไฟช๊อตเมื่อเขาโน้มใบหน้าหล่อเหลาเข้ามาใกล้แล้วเอ่ยเสียงเบาราวกระซิบ

“ได้สิครับ ปัญย์เจ็บเท้ามากไหม”

หญิงสาวไม่ทันตอบ ชายหนุ่มก็ลงมาจากรถยนต์อย่างรวดเร็วเขาเดินอ้อมมาอีกฝั่ง เปิดประตูรถแล้วนั่งลงบนส้นเท้า ก่อนเอื้อมมือไปประคองเท้าเล็กๆของหญิงสาวขึ้นมาเบาๆ ถอดรองเท้าแบรนด์เนมของเธอออก เขาเห็นรอยแดงช้ำๆ และบวมที่นิ้วก้อยด้านซ้ายซึ่งเกิดจากการบีบรัดนอกจากนั้นเขาเห็นรอยถลอกที่ส้นเท้าจนเขาสงสารเธอจับใจ เพราะจากสภาพที่เห็นแสดงว่าเธอต้องอดทนสวมรองเท้าคู่นี้มาหลายชั่วโมงแล้ว

การแสดงออกอย่างไม่ถือตัวของดลทำให้ปัญชลีย์ตกใจอย่างมากเธอพยายามดึงเท้ากลับโดยอัตโนมัติหากโดนเขายึดเอาไว้หญิงสาวไม่ปฏิเสธว่าทั้งเขินอายและไม่ชินเพราะไม่เคยมีใครปฏิบัติกับเธอเช่นนี้มาก่อน

“ขอผมดูหน่อยนะครับ ปัญย์ทนได้ยังไงตั้งหลายชั่วโมง”

น้ำเสียงของเขานุ่มและอ่อนโยน จนทำให้เจ้าของเท้าที่ได้รับบาดเจ็บคิดไปไกลว่าจะดีสักเพียงใดถ้าหากเธอได้ยินเสียงนี้กับการปฏิบัติของเขาในทุกๆวัน

ถึงแม้ความคิดของหญิงสาวจะจินตนาการไปไกลหากเธอซ่อนรอยยิ้มแล้วตอบออกไปเรียบๆ

“สงสัยว่าตอนซื้อมาใหม่ๆฉันคงไม่ได้กัดมันก่อน”

คำตอบติดตลกของหญิงสาวทำให้ชายหนุ่มเงยหน้ามองเธอดวงตาส่องประกายหวานยิ่งกว่าเดิม ริมฝีปากของเขาเผยรอยยิ้มบางๆ ดวงตาสองคู่สบกันราวกับส่งผ่านความรู้สึกในใจของแต่ละฝ่ายเพียงครู่เดียวชายหนุ่มก็ก้มลงมองเท้าเล็กข้างซ้ายของเธอแล้วลูบเบาๆ ก่อนที่เขาจะเอื้อมอีกมือไปถอดรองเท้าอีกข้างของเธอออกอย่างเป็นธรรมชาติแล้วเงยหน้ามองเธอ

“ถอดรองเท้าออกก็แล้วกันนะครับ”

เสียงนุ่มของเขาเอ่ยอ่อนโยน พลางประคองเท้าเปลือยของเธอวางลงในตำแหน่งวางเท้าก่อนจะลุกขึ้นยืนแล้วเดินกลับมายังที่นั่งคนขับเช่นเดิม

ชายหนุ่มขับรถยนต์ออกไปช้าๆเขาต้องการยืดเวลาอยู่กับเธอ และเมื่อขับไปได้ระยะหนึ่ง เขาก็ชะลอความเร็วก่อนจะจอดสนิทเมื่อเห็นร้านสะดวกซื้อที่เปิดตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมงริมถนนเส้นนั้นเขาหันมาบอกเธอพลางโน้มใบหน้าเข้ามาระยะใกล้

“ปัญย์นั่งรอสักครู่นะครับผมลงไปซื้อของครู่เดียว”

“...” หญิงสาวพยักหน้าพร้อมรอยยิ้มบางๆ

ชายหนุ่มยิ้มหวานโดยเขาคงไม่รู้ว่ามันสามารถกระชากวิญญาณของหญิงสาวคนหนึ่งได้เพียงครู่เดียวคนที่เปิดประตูรถยนต์เดินลงไปก็กลับมาอย่างรวดเร็ว

“ของปัญย์ครับ ปัญย์สวมแบบนี้ไปก่อนดึกแล้วร้านขายรองเท้าคงปิดหมดแล้ว วันหลังผมจะซื้อรองเท้าสวยๆที่สวมสบายกว่านี้ให้นะครับ” เสียงนุ่มพร้อมรอยยิ้มหวานบอกหญิงสาวก่อนยื่นถุงในมือให้เธอ

“ขอบคุณมากนะคะ แค่นี้ก็สวมสบายมากแล้ว”เธอยิ้มกว้างพลางยื่นมือออกไปรับรองเท้าแตะขนาดพอดีมาสวม

“คุณรู้ได้ยังไงว่าที่นี่มีของแบบนี้ขายด้วย”

หญิงสาวเอ่ยถามเพราะไม่คิดว่าคนอย่างเขาจะเคยซื้อรองเท้าแตะที่ร้านสะดวกซื้อเช่นนี้มาก่อน

“ผมเสี่ยงดวงเอาครับ”

เขาตอบสั้นๆ กลั้วเสียงหัวเราะ เพราะคิดว่าถ้าเข้าไปแล้วไม่มีสิ่งของที่ต้องการเขาก็คงทำทีเป็นซื้อของบางอย่างติดมือออกมา ซึ่งอาจจะเป็นเครื่องดื่มเย็นๆ หรือพลาสเตอร์ยาติดแผลเพื่อเรียกคะแนนจากหญิงสาวได้อีกโข

เมื่อภารกิจตามล่ารองเท้าสวมสบายให้หญิงสาวจบลงชายหนุ่มก็ทะยานรถยนต์คันหรูออกไป เป้าหมายคือร้านอาหารกึ่งผับที่เขาเจอเธอครั้งแรก‘เธอคนนี้จริงใจและแสดงความรู้สึกทีเผลอได้อย่างน่ารัก’

Create Date : 05 มกราคม 2558
Last Update : 5 มกราคม 2558 17:26:02 น.		0 comments
Counter : 341 Pageviews.
Share Tweet