เรื่องเล่าจากอาสาสมัคร (อีกคน)

นิชคุณมาที่นี่ทุกๆวันเมื่อ 3 อาทิตย์ก่อน

ฉันประหลาดใจเมื่อเห็นนิชคุณเป่าผมให้เด็กๆ

 ตั้งแต่วันแรกที่เขามาถึง

ฉันเป็นอาสามัครที่นี่มานานแล้ว 

แต่นิชคุณเข้าใจผิดคิดว่าฉันเป็นครู 

เขาเรียกฉันว่า คุณครู.... 555

มันก็ไม่ได้มีอะไรแปลกใหม่ นิชคุณก็มาหาเด็กๆทุกวัน

ในวันแรก.. นิชคุณถามชื่อเด็กๆ และจดจำชื่อ 

เขาได้ทำตามคำแนะนำที่ได้รับจากคุณครูเป็นอย่างดี

ที่เซ็นเตอร์แห่งนี้ ไม่มีสิทธิพิเศษใดๆ สำหรับศิลปิน 

ทุกๆ อย่างที่ต้องปฏิบัติก็จะเหมือนกับอาสาสมัครชายทั่วไป 

และที่แน่ๆ มันไม่ใช่ว่า พวกเราแกล้งทำเป็นไม่รู้ว่าเค้าคือ นิชคุณ

เด็กๆ (คนที่รู้จักข่าวบันเทิง) รู้ว่าเขาคือ นิชคุณ 

มีเด็กผู้หญิงจากสถานศึกษาใกล้เคียงก็มาที่นี่เพื่อมาดูเขา

ป้าแม่ครัวก็รักนิชคุณเช่นกัน

และถ้ามีคนจะมานำอาหารออกไปให้กับเด็กๆ 

และถ้าคนนั้นที่เข้ามาเอาอาหารไม่ใช่นิชคุณ 

ป้าแม่ครัวก็จะโมโห... 555 

ถึงแม้ว่าจะเป็นวันแรก แต่หลังจากที่ป้อนข้าวให้เด็กๆ แล้ว 

ในช่วงเวลาพักนิชคุณได้สวมผ้ากันเปื้อนและช่วยล้างจาน 

เขาล้างจานได้ดีทีเดียวหล่ะ

ในช่วงเวลา 2 อาทิตย์ที่ผ่านมา เด็กๆ สนิทกับเขามากขึ้น

ในช่วงแรก เด็กๆ ยังคงให้ฉันเป่าผมให้และถ้าเป็นนิชคุณจะทำให้ 

เด็กๆจะส่ายหัวและชี้มาที่ฉัน แต่ตอนนี้ไม่มีแล้ว..555 

เป็นเพราะเด็กๆ สนุกกับการเล่นกับนิชคุณมากกว่าหรอ?? 

ฉันมีข้อจำกัดกับเด็กๆ มาก เช่น บอกเด็กๆ ไปว่า ถ้าเธอไม่นั่งลง

ฉันจะไม่เป่าผมให้พวกเธอแล้วนะ!! 

แต่นิชคุณกับอุ้มเด็กๆ นั่งข้างหน้า แล้วเอาหัวพิงท้อง และเป่าผมให้.. 

เด็กๆดูมีความสุขเมื่อได้เล่นกับนิชคุณ..55 

ก็เพราะเขาไม่มีข้อจำกัดอะไรกับเด็กๆเลย

เมื่อฉันเห็นนิชคุณวันก่อนหน้า  ตอนที่ข่าวออกมาใหม่ๆ 

ฉันแอบถามผู้จัดการของนิชคุณเกี่ยวกับข้อสงสัยบางอย่าง

แล้วทำให้รู้จักกับเขาให้มากยิ่งขึ้น

ตอนที่ข่าวออกมาใหม่ๆ สตาฟต่างพูดกันว่า นิชคุณคงไม่มาแล้วหล่ะ 

แต่จนถึงวันนี้ เขาก็ยังคงมาทุกวัน

จากที่ฉันมองดูนิชคุณ 

เค้าก็ดูเหมือนคนปกติไม่มีอะไรบ่งบอกถึงความหนักใจ

สิ่งเดียวที่ฉันจะพูดได้ ก็คือ นิชคุณก็เหมือนคนธรรมดาทั่วไป 

ไม่เห็นเหมือนกับศิลปินที่มีชื่อเสียง ที่เรามองเห็นภายนอกเลย 

เมื่อสังเกตเหงื่อจากปลายผมที่ปรกหน้าก็รู้ได้เลยว่าเขาทำงานหนัก 

เมื่อเขาจูบเด็กๆ มันไม่ได้เป็นเพียงแค่การจูบ 

แต่มันมีความหมายมากกว่านั้น

ฉันรักเด็กทุกคนที่เซ็นเตอร์นี้ และชอบเล่นกับพวกเขา

เพราะรู้ว่าเด็กๆ ที่นั่นทุกคนต้องการความเอาใจใส่เป็นพิเศษ 

แม้บางคนจะไม่สามารถมีปฏิกิริยาตอบโต้กลับมาได้

เด็กทุกคนมีภูมิหลังต่างกันและความเข้าใจทางภาษาที่แตกต่างกัน 

แต่นิชคุณก็ปฏิบัติกับเด็กๆ ทุกคนอย่างดีและเท่าเทียมกันทุกคน

มีเด็กผู้หญิงคนนึง อายุน่าจะราวๆมัธยมปลาย แต่มีร่างกายที่ไม่ปกติ 

ไม่สามารถขยับตัวได้ตั้งแต่ช่วงคอลงไป 

และก็ยังมีเด็กผู้ชายคนอื่นที่มีร่างกายผิดปกติมากกว่าเด็กผู้หญิงคนนี้ด้วย

นิชคุณช่วยเหลือพวกเค้าโดยการนวดกล้ามเนื้อให้เด็กเหล่านั้น

เมื่อฉันถามนิชคุณว่า "คุณกำลังทำอะไร" 

นิชคุณบอกว่า "ผมกำลังนวดให้เด็กอยู่ไงครับ" 

ผมน่ะเป็นหมอนวดแผนไทยรู้หรือเปล่า 55....

นิชคุณต้องการที่จะถ่ายรูปกับเด็กๆ เขาจึงบอกผู้จัดการ

ให้เอากล้องถ่ายรูปมา เพื่อจะถ่ายรูปกับเด็กๆ

 และเขาได้ถ่ายรูปกับเด็กๆ ทุกคน

ระหว่างการถ่ายรูป เด็กๆ กดและเล่นกล้องถ่ายรูปได้

โดยที่นิชคุณไม่ว่าอะไรเด็กๆ เลย

ในขณะที่ฉันอยู่ด้านข้างตกใจและตักเตือนเด็กๆ ว่า

 "ห้ามทำนะ" 

แต่นิชคุณก็ยังคงไม่ว่าอะไรเลย

ป้าแม่ครัวอยากถ่ายรูปกับนิชคุณ ผู้จัดการไม่อนุญาต

 แต่นิชคุณให้ป้าแม่ครัวถ่ายรูปด้วยได้

ฉันจึงบอกว่า "ครั้งหน้าคุณต้องถ่ายรูปกับฉันนะ" 

 นิชคุณตอบอย่างอารมณ์ดี "แน่นอนครับ"

กรุณาอย่าลงใน twitter มันคงไม่ดี ถ้าผจก.รู้