Bloggang.com : วิสกี้โซดา : ความบังเอิญอันแสนนาน

ความบังเอิญอันแสนนาน

เรื่องนี้เขียนจากความทรงจําเมื่อหลายปีก่อน ตอนนั้นยังอยู่เมืองไทย ยังเป็นสาวออฟฟิศที่ขอบให้รางวัลกับชีวิตด้วยการไปเที่ยวต่างประเทศปีละหนึ่งหน (หรือมากกว่าขึ้นอยู่กับปัจจัย)

ในปีนั้นรวบรวมเพื่อนฝูงต่างออฟฟิศกันได้ประมาณแปดคน (ถ้าเป็นออฟฟิศเดียวกันมีหวังโดนลอยแพทั้งคณะ) กะการณ์และปรึกษากันในที่สุดตกลงว่าจะไปเยือนออสเตรเลียกัน ซึ่งเราเองและเพื่อนอีกคนหนึ่งได้ไปมาครั้งหนึ่งแล้ว พอที่จะรู้ที่เที่ยวและอีกอย่างเรามีน้องๆ คนไทยอยู่ที่นั่นสองสาย สายแรกเป็นสองพี่น้องรู้จักกับเพื่อนคนที่ไปซิดนี่ย์ด้วยกันครั้งที่แล้ว ส่วนอีกสายหนึ่งเป็นน้องเพื่อนของเราเอง เลยคิดว่าคราวนี้ไม่ไปทัวร์แล้ว ตะลุยเที่ยวกันเองดีกว่า

จองตั๋วกับเอเจ้นท์เด็กของเพื่อนเค้าจองที่พักให้เสร็จและมีการฝากฝังให้ไกด์ไทยคนหนึ่งที่อยู่ซิดนี่ย์มารับเราที่แอร์พอร์ตอะไรจะดีขนาดนี้

เราเลือกสายการบินไทยเพราะบินตรงเก้าชั่วโมงถึงซิดนี่ย์ไม่มีแวะที่สนามบินใดๆ ให้เสียเวลา อีกทั้งเราเป็นสมาชิกรอยัลออร์คิดพลัสด้วยต้องการสะสมไมล์ เพื่อนๆ ก็ไม่มีปัญหา ไปไหนไปกัน

จริงๆ เรื่องที่เล่าเหมือนจะเป็นการนําเที่ยว แต่ไม่ใช่ จุดของเรื่องอยู่บนเครื่องบินนี่แหละ

หลังจากอยู่บนเครื่องเก้าชั่วโมงแล้ว กับตันส่งเสียงมาว่าเครื่องจะลงที่สนามบินภายในเวลาอีกยี่สิบนาทีข้างหน้า พวกเราก็เตรียมนั่งเรียบร้อยรัดเข็มขัดเป็นอย่างดี ในช่วงที่กําลังสงบเสงี่ยมนี้ สายตาก็ไม่รู้จะมองอะไรดีก็ได้แต่มองพวกคุณแอร์คุณสจ๊วตหรือ flight attendant นั่นแหละ เค้ากําลังหาที่นั่งก่อนเครื่องลง สายตาก็พลันไปหยุดกึกที่คุณสจ๊วตหน้าอูมๆ ร่างท้วมนิดหน่อย ไม่ใช่ว่าสะดุดในความหล่อหรอกน๊ะ แต่รู้สึกคุ้นๆ ว่าเคยเห็นเค้าที่ไหนมาก่อน

เครื่องค่อยคลานเข้าจอด คุณแอร์คุณสจ๊วตเริ่มตั้งแถวพนมมือขอบคุณผู้โดยสารกัน เราก็มอง ม๊อง มอง อยู่จนในที่สุดก็นึกได้ว่านั่นมันเพื่อนเราสมัยเรียนอยู่รามฯ นี่นา ดูจนแน่ใจแล้วว่าใช่ พอเครื่องหยุดสนิทเราและเพื่อนเริ่มหยิบสัมภาระกันแล้วเตรียมพร้อมจะเดินออกทางประตู แถวเริ่มทะยอยๆ กันไปเรื่อย จนเราเดินมาถึงคุณสจ๊วตคนนั้น เราก็พูดขึ้นมาเบาๆ กันหน้าแตกถ้าไม่ใช่ว่า "ตุ่มหรือเปล่าค๊ะ" คุณสจ๊วตทําหน้าแปลกใจมองเราแป๊ปนึง แล้วก็ยิ้มออกมา "เฮ้ย ไปไงมาไงเนี่ย"

คราวนี้ล่ะท่านผู้ชม พวกเพื่อนก็ต้องหยุดชะงักไม่กล้าลงไปก่อนกลัวแตกแถว รอเรากับตุ่มซึ่งเดินแยกออกมาจากแถวเพื่อที่จะได้ทักทายกันตามสะดวกและไม่ทําความลําบากให้ผู้โดยสารอื่นที่กําลังทะยอยกันลงจากเครื่อง

ตุ่มเป็นเพื่อนชายสมัยเรียนอยู่ที่รามคําแหง สมัยเรียนตุ่มมีอีกชื่อว่าโจ ตุ่มเรียนนิติศาสตร์ จริงๆ แล้วตุ่มเป็นเพื่อนของเพื่อนเราอีกทีแล้วมาแนะนําให้รู้จักและอยู่กลุ่มเดียวกัน พอเรียนจบเพื่อนๆ ในกลุ่มก็ยังไปมาหาสู่กัน จนกระทั่งตุ่มบินไปเรียนต่อปริญญาโทที่อเมริกา เรื่องราวของตุ่มก็เงียบหายไปสองสามปี จนตุ่มกลับมาเมืองไทยแวะมาหาที่บ้านเราถึงได้รู้ว่าตอนนี้ตุ่มผันตัวไปเป็นสจ๊วตของการบินไทยเสียแล้ว จริงๆ ก็ไม่คิดว่าตุ่มจะทําหน้าที่นี้บนเครื่องได้ เพราะปกติแล้วตุ่มค่อนข้างขวางโลกจะตายไป แถมปากเสียอีกตะหาก อิอิ หลังจากนั้นก็ไม่ติดต่อกันอีกเลย เราเองก็ทํางานของเรา ตุ่มก็คงมีชีวิตส่วนมากอยู่บนเครื่องกับเมืองนอกซะเป็นส่วนมาก

นึกแล้วก็แปลกที่คนเรายังไงๆ ก็ต้องเวียนมาบรรจบกันอีกครั้งขึ้นอยู่กับว่าระยะสั้นระยะยาวแค่ไหน สําหรับตุ่มกับเราจากที่เรียนจบและแยกย้ายกันไปทํางานของตนเองจนถึงปัจจุบันที่เจอกันมันนานมากถึงยี่สิบปีเชียว

เลยไม่ต้องแปลกใจอะไร ที่ต่างคนต่างเปลี่ยนแปลงไปทางสรีระ ตุ่มเองจากหนุ่มน้อยสูงโปร่ง มาบัดดี้ร่างท้วมขึ้นหน้าอูมนิดหน่อย ส่วนเรามันก็ต้องเปลี่ยนด้วยแหละ แต่ขอละไว้ในฐานที่เข้าใจ

เราแลกเปลี่ยนที่อยู่ของโรงแรมและเบอร์โทรศัพท์ซึ่งจะได้นัดเจอกันอีกหลังจากวันนั้น และแน่นอนหลังจากเข้าพักในโรงแรมตุ่มก็โทรมาคุยด้วยและนัดหมายกันว่าจะมารับเราในวันรุ่งขึ้น

ตุ่มบอกว่าเป็นความบังเอิญจริงๆ เหมือนมีคนลิขิตว่าเราต้องมาเจอกัน เพราะปกติตุ่มจะบินไกลไปทางอเมริกาหรือทางยุโรป เพราะตามกฎของการบินไทยแล้ว สจ๊วตหรือแอร์ที่มีชั่วโมงบินสูงจะถูกให้บินในเส้นทางไกล ดังนั้นจะให้ได้ว่าแอร์หรือสจ๊วตที่บินเส้นทางไกลส่วนมากจะมีอายุ ไม่หน้าตาจิ้มลิ้มเหมือนบินในประเทศหรือบินใกล้ๆ และส่วนมากตุ่มเองจะถูกให้ทํางานในชั้นเฟิร์สคลาส ซึ่งแน่นอนแหละ ต่อให้เราบินไกลเราก็ไม่เจอตุ่มอยู่ดีเพราะเรานั่งชั้นประหยัด ตุ่มยังบอกอีกว่าเค้าถูกให้บินมาซิดนี่ย์ครั้งนี้เพราะมาทํางานพิเศษเนื่องด้วยฟ้าญิงจุฬาภรณ์เสด็จออสเตรเลีย

วันที่เรานัดเจอกันนั้น เราคุยกันด้วยเรื่องราวเก่าๆ มากมายหลังจากไม่ได้เจอกันยี่สิบปี นึกไปแล้วก็ให้ขํา ดูสิอยู่เมืองไทยไม่มาเจอกันกลับมาเจอกันบนเครื่องบินซะงั้น แต่ก็เป็นสิ่งที่ประทับใจเพราะได้เจอเพื่อนเก่าอีกครั้ง

Create Date : 04 ตุลาคม 2548

Last Update : 4 ตุลาคม 2548 7:39:29 น.

15 comments

Counter : 876 Pageviews.

แวะมาอ่านค่ะ

โดย: ค้างคาว (Batgirl 2001

) วันที่: 4 ตุลาคม 2548 เวลา:9:16:32 น.

ขอบคุณ คุณค้างคาว ที่แวะมาชมนะค๊ะ

โดย: วิสกี้โซดา

วันที่: 5 ตุลาคม 2548 เวลา:9:19:46 น.

สุขสันต์วันอังคารค่า

ขอบคุณที่แวะไปที่ blog นะคะ

โดย: Batgirl 2001

วันที่: 18 ตุลาคม 2548 เวลา:9:36:24 น.

คล้าย ๆ กันเลยค่ะ..ของเรา..ตอนเรียนอยู่ที่ราม..ก็เข้าซุ้มมีรุ่นพี่รุ่นน้อง...หลังจากเรียนจบก็แยกย้ายไม่ค่อยได้ติดต่อ..เพราะรุ่นพี่เรียนต่อเนติฯ..ส่วนเราทำงานค่ะ..
เจ็ดปี...มาเจอกันที่สนามบิน..ต่อที่เราจะบินกลับบ้านที่ญี่ปุ่น..ส่วนพี่ทำงานอยู่ที่สนามบิน..ตำแหน่งจำไม่ได้..คล้าย ๆ สังเกตุพวกลักลอกเข้าเมือง..ต่างด้าวอ่ะคะ..โชคดีมาก..ช่วงนั้นเป็นช่วงวันหยุด..คนญี่ปุ่นกลับประเทศกันเยอะ..แถวยาว ๆ ๆ มาก ๆ ค่ะ..พี่เขาก็ลัดคิว..อำนวยความสะดวกให้ตลอด..พูดยาวเลย...
เข้ามาแลกเปลี่ยนประสบการณ์ค่ะ

โดย: ukako

วันที่: 10 ธันวาคม 2548 เวลา:16:05:01 น.

ขอบคุณคุณ ukako ที่เข้ามาอ่านค่ะ คุณอยู่ที่ญี่ปุ่นเหรอค๊ะ คิดอยากจะไปเที่ยวค่ะ ได้แค่ไปเหยียบที่แอร์พอร์ตตอนเปลี่ยนเครื่องเท่านั้นแหละ อิอิ

โดย: วิสกี้โซดา

วันที่: 30 มกราคม 2549 เวลา:4:00:06 น.

ถ้าคุณวิสกี้จะไปญี่ปุ่นช่วงนี้โอกินนาวาทางตอนใต้ของญี่ปุ่นมีซากุระบานแล้วนะคะ...
ซากุระจะเริ่มบานจากทางใต้ขึ้นมาทางเหนือ
ส่วนเมืองที่เราอยู่ ฮิโรชิมา ซากุระบานช่วงปลายเดือนมีนาถึงต้นเมษา...จะบานอยู่ประมาณสองอาทิตย์เองอ่ะ...

เข้ามาหวัดดีวันจันทร์..วันทำเวร...จ้า หุหุ

โดย: ukako IP: 221.84.214.53 วันที่: 30 มกราคม 2549 เวลา:14:45:32 น.

เติมความสุขวันละนิด เติมความหวานวันละหน่อย ดูแลหัวใจกันบ่อย ๆ นะคะ

Happy Valentine's Day ค่ะ

โดย: Susie

วันที่: 14 กุมภาพันธ์ 2549 เวลา:12:49:24 น.

แวะเข้ามาเยี่ยมชม และมาแอบอ่านค่ะ อิอิ

โดย: Be_dazzling

วันที่: 24 กุมภาพันธ์ 2549 เวลา:14:10:46 น.

ตามมาจากพันทิป แวะมาทักทายครับ ผมชอบกินวิสกี้เพียวๆ

โดย: ELKS IP: 125.24.5.69 วันที่: 27 กุมภาพันธ์ 2549 เวลา:10:57:34 น.

เห็นไปตอบกระทู้ผมว่า ชอบเพลงของ Queen วงนี้มีคนชอบเพลง Bohemian Rhapsody กันเยอะจริงๆ

ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ

โดย: ตี๋หล่อมีเสน่ห์

วันที่: 10 มีนาคม 2549 เวลา:20:14:49 น.

เคยไปฮ่องกง แล้วเจอเพื่อนมหาลัยที่ไม่ได้เจอกันมาเป็น 10 ปี มาเสริพน้ำให้..พอเห็นหน้ากันต่างคนต่าง "เฮ้ย"
หลังจากทานข้าวเสร็จก็เลยไปคุย update กันหลังเครื่องตั้งนาน
เลยแลกเบอร์โทรกันไว้
แล้วก็ยังโทรหากันเรื่อยๆอยู่จนบัดนี้

โดย: parachute

วันที่: 16 เมษายน 2549 เวลา:22:11:38 น.

ไม่ได้เข้าบล๊อกมานานมาก ตกกะใจว่ามีเพื่อนเข้าเยี่ยมชมเพิ่มขึ้น ดีใจจัง ขอบคุณมากค่ะ

โดย: วิสกี้โซดา (วิสกี้โซดา

) วันที่: 7 พฤษภาคม 2549 เวลา:8:33:32 น.

บังเอิญนั่งทำงานและเปิด mail อ่านไปเรื่อยๆทราบว่าคุณวิสกี้ โซดาจบจาก รร.คอนเซ็ปชัญคอนแวนต์เหมือนจะรุ่นเดียวกับผม เพราะผมจบ ป.7 รุ่นสุดท้าย(เพราะที่โรงเรียนผู้ชายมีแค ป.7
m.nopporn@gmail.com

โดย: การ์ตูน IP: 180.180.99.138 วันที่: 20 พฤศจิกายน 2552 เวลา:0:12:12 น.

รร.คอนเซ็ปชัญคอนแแวนต์ ใกล้ปิดแล้วนะคับ ไม่มีนักเรียมมาเรียน เสียดายจัง ผม ก็รุ่น ป7 รุ่นสุดท้าย

โดย: กิตติ วงศ์เงินยวง IP: 203.156.87.201 วันที่: 14 ธันวาคม 2555 เวลา:8:20:29 น.

เข้ามาคุยได้ในเฟส ชมรมนักเรียนเก่า รร.คอนเซ็ปชัญคอนแวนต์

โดย: กิตติ วงศ์เงินยวง IP: 203.156.87.201 วันที่: 14 ธันวาคม 2555 เวลา:8:23:37 น.