|
|
| 1 | 2 |
3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 |
10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 |
17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 |
24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 |
31 | |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
หักดิบ...พร้อมปลดปล่อย
หักดิบ...พร้อมปลดปล่อย
หลังจากเมื่อวันเสาร์ที่ผ่านมา เปิดร้านได้่ครึ่งวัน ก็เกิดอาการเบื่อหน้าปั๋วเข้า เลยพาลหงุดหงิดและ "ปิดร้าน"ซะอย่างนั้นค่ะ หลังจากปิดร้านเสร็จ สามีก็งงค่ะ (เป็นใครก็งงนะ)อยู่ดีๆ ก็งอน โกรธอะไรก็ไม่รู้ ผู้ชายน่ะเค้าไม่รู้อะไรหรอกค่ะ ลองเป็นคอมแฮงค์ดิ่ รู้ดีนัก!!
หลังจากวันเสาร์ อาทิตย์ 2 วันแระ ปั๋วไม่ง้อค่ะ (สารภาพว่า กลัวโดนกัด)เลยโมโหพาลไปว่า จะไม่ทำอีกแล้วซะงั้นค่ะ (เป็นโอกาสให้เราเลิกขายอาหารได้สักทีค่ะ)เหนื่อยค่ะ มันเหนื่อยสุดๆ แล้วยังทำให้สุขภาพจิตเรา ครอบครัวเสียด้วยนะ คิดมานานแล้วว่าจะเลิก แต่ก็ยังตัดไม่ขาด แต่คราวนี้ไม่คิดถึงเลยค่ะ ตัดขาด ฉึบ!! เลยค่ะ แม่กะพ่อรับไม่ทันเลยทีเดียว สามีได้แต่อึ้งๆ
มันเหมือนยกภูเขาออกจากอกจริงๆนะคะ เบามากเลย และเข็ดขยาดไปเลยค่ะ อาหาร!!
ยังคงอยู่ชั้นบน ลงมาก็เห็นร้าน นั่งอัพบล็อกอยู่นี่ก็อยู่ข้างล่างที่ใช้เป็นร้าน ... เสียใจนะคะ เสียดายด้วย ถามว่าเจ๊งเหรอ เปล่าค่ะ เปล่าจริงๆ ไม่ได้เจ๊ง แต่ว่าทำไม่ไหวค่ะ ลูกจ้างไม่มีเลย หายากมาก มาไม่กี่วันก็ไปซะงั้น ขนาดว่าเราพูดเพราะกับลูกจ้างมากเลยนะ คะ ขา งี้ (มันติด มันเคยชินค่ะ)ยังคงอยากขายของที่เคยขายอยู่พวกกาแฟสด เครื่องดื่มต่างๆ ไอศครี แต่ว่ายังคงต้องปรับปรุงร้านอีกนิดหน่อย (ไม่อยากรบกวนเงินใคร)แล้วอีกอย่างอยากจะทำอะไรที่ไม่ต้องเป็นภาระใคร ประเภทที่ว่า ถ้าเราไม่อยู่ก็ไม่ต้องขายเพราะไม่มีใครทำได้ เลยต้องคิดให้ดีดีอีกที เลยคิดว่าจะขายพวกซื้อมาขายไป แต่คงยังไม่ทำตอนนี้เพราะว่าขอพักใจ พักกาย เลี้ยงลูกอย่างเดียวก่อนสักพักดีกว่า
ยังไม่ได้เขียนแจ้งลูกค้าเลยค่ะ ไม่รู้จะเขียนว่าไงดี ลูกค้าหลายคนที่คุ้นเคยกัน พอเจอก็ถาม ก็บอกว่า เลิกทำแล้วค่ะ ไม่ไหวเหนื่อยมาก บางคนบอกว่า นี่พอดีมีคนมาหางานทำนะ กำลังว่าจะพาไปหาอยู่ ก็เลยบอกไปว่า "ขอโทษอ่ะค่ะ เลิกแล้วเพราะว่าไม่อยากกลับไปทำอีกเพราะมีคนมาสมัครงาน เพราะว่าเด่วก็อยู่ไม่ทนอีก เราก็แ่ย่อีก เปิดๆ ปิดๆ ไม่ดีแน่นอน ตัดแล้วก็ต้องตัดให้ขาดๆ ไป
เพื่อนบอกว่า "หักดิบ เลยนะแก" ใช่แล้ว กระทันหันมากเลย ทั้งที่เคยคิดว่าจะเลิกเมื่อไหร่ให้เขียนแจ้งลูกค้าล่วงหน้า แต่ก็ไม่ทันซะแระค่ะ มันบังเอิญจริงๆ
ลูกค้าหลายคนก็บอกว่าอย่าปิดเลย เสียดายนะ ทำอร่อยมากเลย แล้วก็ ฯลฯ แต่ขอโทษอีกทีค่ะ มันทำไม่ไหว ทำไปก็ไม่คุ้มเหนื่อย... หลายคนก็เคยได้ยิินเก๋เปรยๆหลายครั้งแล้วว่าเหนื่อยมาก หยุดบ่อยๆ เพราะว่าทำไม่ไหว
เสียใจ เสียดาย ค่ะ ยังอาวรณ์ร้านอยู่ แต่ความกลัวและขยาดเรื่องอาหารยังย้ำเตือนให้ใจไม่หวั่นไหวค่ะ แม่คอยมาเล่าให้ฟังถึงกระแสตอบรับ ว่ามีแต่คนบอกว่าอย่าปิดเลย ... แต่ก็นั่นแหละค่ะ ใจแข็งเข้าไว้เก๋เอ๋ย ... ไม่มีใจอ่อนแน่นอนค่ะ
ลงทุนไปเยอะค่ะ เสียดาย แต่ว่าตึก ร้านมันของเราเอง ไม่เป็นไร หยุดสักพักแล้วค่อยคิดใหม่ เราเองไม่ใช่คนไม่อดทน แต่ถ้ามันไม่ไหว ไม่คุ้ม แล้วเราไม่ได้รักจะทำมันจริงๆ ก็ไม่อดทนทำค่ะ
สงสารสามี แต่ก็นะ เค้าไม่ได้เป็นคนมาทำตรงนี้เอง ไม่ได้มายืนตรงจุดนี้ ไม่รู้หรอกว่าเหนื่อยแค่ไหน ทำสากกะเบือยันเรือรบเนี่ย ...
ตอนนี้เลี้ยงน้องพอ แบบมีเวลาให้เค้าเต็ม น้องพอเรียนรู้ได้เร็วดี และน่ารักมากค่ะ เราได้เห็นลูกได้เล่น ได้นอนกลางวันเต็มอิ่ม เค้าเลยร่าเิริงมากกว่าที่เคยเป็น น้องพอนอนหลับเองได้แล้ว ไม่ต้องอุ้มกล่อม เพราะว่าเราไม่ได้เปิดร้าน ไม่ต้องรับลูกค้า น้องพอ พอง่วงเมื่อไหร่ก็ได้นอนเมื่อนั่น ไม่ต้องรีบให้นอนเร็วๆเลยต้องอุ้มกล่อมกัน
ได้พาน้องพอไปเดินเล่น ไปเล่นที่สนามเด็กเล่นที่โรงเรียนอนุบาลใกล้บ้าน เพราะตอนเปิดร้าน ต้องเฝ้าร้าน ไม่ได้กระดิกตัวไปไหน ตาเลยเป็นคนพาน้องพอไปเดินเที่ยวแทน น้องพอติดตามากเลย (เราแอบอิจฉาเล็กๆนะ จริงๆ)
คุ้มจริงๆค่ะ ที่ไม่ได้เปิดร้าน ไม่มีภาระกับคนอื่น มีภาระเฉพาะกับลูก ปั๋ว ครอบครัว
Create Date : 06 สิงหาคม 2551 |
Last Update : 30 กันยายน 2551 20:57:23 น. |
|
1 comments
|
Counter : 583 Pageviews. |
|
|
|
โดย: aehtom IP: 118.175.125.190 วันที่: 15 สิงหาคม 2551 เวลา:20:45:00 น. |
|
|
|
|
|
|
เข้าใจเลยค่ะไอ้การง้อลูกจ้างนี้มันลำบากใจจริงๆๆงานบริการเป็นงานที่เบียดบังเวลาครอบครัวไปพอสมควรเลย
ตอนนี้แม่เก๋ก้อเต็มที่กับน้องพอได้แล้ว คงสบายใจขึ้นเยอะช่ายป่ะค่ะ