วันสุดท้ายของทริป เช้านี้วางแผนจะตื่นมาดูพระอาทิตย์ขึ้นก่อนกลับแต่ฟ้ากลับมืดมาเชียว เราเดินไปทานอาหารเช้าร้านอาหารข้างๆ รีสอร์ท


หาด Sunrise










หน้า Castaway resort






รีบกลับมารีสอร์ทเก็บกระเป๋า เรือหางยาวของรีสอร์ทมารอรับ 9 โมง เพื่อส่งเราไปโป๊ะเพื่อต่อเรือสปีดโบ๊ทเที่ยว 10 โมงเช้า ขากลับมีบริการเรือหางยาวจากรีสอร์ทไม่ต้องเสียเงินเองเหมือนขามา



เรือสปีดโบ๊ทติดเทอร์โบลำใหญ่กว่าขามา และเร็วกว่ามาก







บ๊ายบายเกาะหลีเป๊ะ หาดพัทยาเช้าๆ แบบนี้ ก็เงียบเหมือนคนกำลังหลับ หลังจากผ่านปาร์ตี้ครึกครื้นทั้งคืน







เรือรอบ 10 โมง วิ่งผ่านเกาะบุโหลน ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของอุทยานแห่งชาติหมู่เกาะเภตรา จังหวัดสตูล เรือแวะส่งและรับนักท่องเที่ยวที่มีแต่นักท่องเที่ยวชาวต่างชาติทั้งนั้น น่าเสียดายจริงๆ ที่คนไทยไม่มาเที่ยวกัน


มองไปเห็นบ้านพักอุทยานฯ เล็กๆ เงียบสงบน่าพัก





เกาะบุโหลน เป็นอีกเกาะที่น่ามาเที่ยวมาก เงียบ สงบสไตล์อุทยานแห่งชาติ และใช้เวลาเดินทางจากท่าเรือปากบาราแค่ประมาณ 30 นาที







ถึงท่าเรือปากบารา แวะซึ้อขนมมุสลิมของฝากที่ท่าเรือ ชิมแล้วอร่อย แถมได้ของแถมด้วย จากท่าเรือขึ้นรถตู้ต่อไปหาดใหญ่อีก 2 ชั่งโมง








รถตู้มาส่งถึงสนามบินประมาณบ่าย 2 โมงครึ่ง ยังมีเวลาเหลือรอขึ้นเครื่องกลับเที่ยวบิน 1 ทุ่ม เราเลยใช้บริการรถตู้ของสนามบิน เข้าไปเที่ยวตลาดกิมหยง และหาติ่มซำอร่อยๆ กินกัน


บนรถตู้ก็มีเหตุการณ์ให้ตื่นเต้น เจอคนสิงคโปร์เต็มรถ คนที่นั่งข้างด้วย พยายามจะมาคุย ถามโน่น ถามนี่ แบบน่ากลัวมาก คนขับรถวนส่งคนสิงคโปร์จนครบ แล้วได้คุยกัน พี่เค้าบอกให้ระวังตัว คนสิงคโปร์บางกลุ่มเข้ามาเที่ยวที่หาดใหญ่แบบน่ากลัว แต่ไม่ใช่ว่าจะเป็นทุกกลุ่ม นักท่องเที่ยวดีๆ มีมากกว่า แล้วแต่เราจะแจ๊คพอตเจอกลุ่มไหนเข้า เป็นอันว่างานนี้รอดตัวมาได้ และได้รู้อะไรๆ มากขึ้น

หลังจากไม่ได้มาหาดใหญ่เป็นสิบๆ ปี หาดใหญ่ก็คล้ายๆ ในความทรงจำ ไม่มีอะไรให้ตื่นเต้นมากมาย อาจเพราะไปตระเวนเที่ยวทั่วไทยแล้วรึป่าว?


เราไปถึงหาดใหญ่เร็วเกินไป เวลาร้านติ่มซำยังไม่เปิด ตระเวนนั่งรถสองแถวมั่วๆ ไปหาอะไรกิน รถสองแถวก็ใจดี พาวนรอบเมืองพยายามจะพาเราไปส่งร้านให้ได้ แต่แล้วก็ได้ไปกินขนมจีน ซาลาเปา สไตล์จีนมากๆ ที่ร้านหัวมุมถนนแทน แถมเจอกลุ่มเพื่อนร่วมทางบนรถตู้จากท่าเรือปากบาราโดยบังเอิญอีก ทริปนี้เป็นอีกทริปที่เจอกับเพื่อนร่วมทางตลอดทั้งทริป


และแล้วเราก็ถึงร้านโชคดีแต้เตี๋ยมจนได้ ตอนนี้ยังไม่ 4 โมงเย็นดี แต่เราก็ไปขอเค้าซื้อก่อนร้านจะเปิดขาย แพ๊คใส่กล่องมากินที่สนามบินกัน ติ๋มซำที่นี่อร่อยมากและถูกด้วย







บินกลับกับนกแอร์ เจอเพื่อนร่วมทางบนรถตู้จากท่าเรือปากบารา มานั่งข้างกันบนเครื่องบินอีก ชั่งโมงนิดๆ ก็ถึงกรุงเทพฯ โดยสวัสดิภาพ


ทริปนี้แม้จะวุ่นวายบ้าง เจออะไรตื่นเต้นเป็นระยะๆ แต่ทริปนี้ก็จบด้วยความสุขใจ เป็นอีกทริปที่สนุกทีเดียว ดีใจที่ได้กลับมาเที่ยวทะเลอันดามันอีกครั้งหลังจากรอคอยมานานมาก ดีใจที่ได้เที่ยวกับพี่ๆ และเพื่อนที่น่ารัก

ชอบเป็นพิเศษกับหาด Sunrise ที่เราไปพัก เวลากลางคืน นั่งบนหาด ฟังเสียงคลื่น ดูพระจันทร์ เป็นเวลาที่มีความสุขมาก

ประทับใจกับน้ำใจคนบนเกาะ คนไทยไปเที่ยวก็ยิ้มแย้มทักทายกันเหมือนเดิม ยังประทับใจกับรอยยิ้มของพี่ๆ เพื่อนๆ น้องๆ ชาวหลีเป๊ะทุกคน

เราอาจจะไม่ชอบกับความเจริญที่เกิดขึ้นที่นี่ รู้สึกว่าบรรยากาศเหมือนข้าวสาร เสม็ด สมุย บรรยากาศทั่วๆ ไปเป็นแนวสไตล์เพื่อต้อนรับนักท่องเที่ยวต่างชาติ แต่หลังจากไปสัมผัสเกาะหลีเป๊ะมา 4 วัน เราประทับใจมากที่ชาวเกาะหลีเป๊ะทุกคนยังคงช่วยกันรักษา และอนุรักษ์ธรรมชาติ ที่นี่เราจะไม่ให้อาหารปลากัน ไม่จับปะการัง ช่วยกันดูแลรวมกันเป็นหนึ่งในอุทยานแห่งชาติ และเมื่อเราเป็นนักท่องเที่ยวคนหนึ่ง เราก็ขอเป็นส่วนหนึ่งในการช่วยรักษาและอนุรักษ์ทะเลไทยให้สวยงามตลอดไป


เพราะทะเลไทยเราก็สวยไม่แพ้ที่ไหนในโลกเหมือนกัน