|
คำสารภาพถึงพ่อ
วันก่อนจด "สิ่งดีๆที่เกิดขึ้นกับชีวิต" ในรอบปี หรือในรอบระยะเวลาเท่ากับที่พอจะนึกออก ลึกๆคือ อาจเป็นการกลบความเศร้าที่เกาะกินหัวใจเราเอง เพราะ ปีนี้มีที่เราทำผิดต่อตัวเองอย่างรุนแรงนั่นคือ การทะเลาะกับพ่อครั้งร้ายแรงที่สุดในชีวิต และมันต้องเป็นครั้งเดียวในชีวิตเพราะจะไม่ให้มันเกิดขึ้นอีก
คิดว่า การคิดถึงแต่เรื่องดีๆที่เกิดขึ้นอาจทำให้ตัวเองรู้สึกดีขึ้น มันก็ดีขึ้นจริงๆแต่ความเศร้านั้นยังคงอยู่ เหมือนเป็นสนิมที่บั่นทอนจิตใจอยู่ลึกๆ
บางทีเราก็ดำเนินชีวิตด้วยความคะนองเกินไป เราทั้งพูดทั้งทำในสิ่งที่รู้ทั้งรู้ว่ามันจะย้อนกลับมาทำร้ายจิตใจตัวเองโดยไม่คิดเลยว่า บางทีลมหายใจอาจจะอยู่กับเราไม่เกินพรุ่งนี้เช้า (หรือเราอาจจะหยุดหายใจในวินาทีถัดไปเลยก็ได้) เราไม่เคยรีรอที่ทำร้ายจิตใจคนที่รักเราและเรารัก แต่เรามักผลัดวันประกันพรุ่งที่จะขอโทษเขา โดยที่ลืมคิดว่า ทั้งเราและเขาอาจไม่มีชีวิตยืนนานพอเพื่อรอวันนั้น
การขอโทษ หรือ อาจไม่มีอะไรต้องขอโทษก็ได้ แต่เชื่อว่ามันต้องมี "สิ่งที่อยากบอก" แน่ๆ
ในรอบปีที่ผ่านมา ทำร้ายจิตใจใครไว้และยังมีเรื่องต้องค้างคาหรืออาจจะลืมเรื่องเหล่านั้นไปแล้ว ทบทวนดีๆนะคะ อย่าปล่อยให้มันสายเกิน
ส่วนเจ้าของบล็อค..วันนี้ สบายใจแล้วคะ ปีหน้าจะ้ต้องจากบ้านไปอยู่ไกล( ถ้าไม่ได้ไปไกลเป็นหมื่นไมล์ถึงเยอรมัน อย่างน้อยก็ไป กทม. ไกลจากชุมพรสี่ร้อยกว่ากิโลฯแหล่ะน่า อิ อิ) ตัวเองไม่สามารถจะจินตนาการภาพตัวเองเริงร่าโดยไม่ขอโทษพ่อได้เลย มันจะต้องเป็นปมในใจไปตลอดแน่นอน
เมื่อคิดถึงว่า พ่อ คือ ผู้ชายที่หลงรักเราข้างเดียวมานานตั้ง 7-8 เดือน (กร๊ากกกกก 5555) ก็ตั้งแต่รู้ว่าแม่ท้อง (พ่อเจ้าของบล็อคแพ้ท้องแทนแม่ด้วยนะคะ ก่อนไปทำงานทุกวันต้องเข้าห้องน้ำอ้วกแทบเป็นแทบตาย  ) เห็นแก่ที่รักเรามานานนะนี่
อย่ารอจนสูญเสียแล้วค่อยนึกเสียดายวันเวลาที่เราควรใช้มันเพื่อสร้างความทรงจำดีๆร่วมกันคะ 
ว่าแล้วก็ต้องจดไว้หน่อยว่า "..รักพ่อคับ.." จากลูกชาย เอ้ย ลูกสาวววว
ถ้ามีเวลาก็อ่านกลอนนะคะ ชอบมากเลย เพราะถ้าเป็นแป้งหอมแล้ว..ต้องเปลี่ยนเนื้อหากลอนบางตอนคะ
The Wonder Kid
by Père Robèrt
It's tough sometimes to be a dad,
Especially when your kid is bad.
You wonder why she did what she did
-- And why she's not a wonder kid.
A wonder kid is always good.
A wonder kid does what she should.
A wonder kid is never bad.
A wonder kid makes daddies glad.
She doesn't shout, she doesn't fight,
She goes to bed on time each night.
She makes her bed, she eats her peas,
She always says, "yes, sir" and "please."
She never whines and never mopes.
She likes to bathe, and uses soap.
She chews her food, she doesn't slurp,
And when she's through she doesn't burp.
She wears her mittens when it freezes.
She's kind to pets and never teases.
She cares for toys and likes to share them.
Her clothes get cleaner as she wears them.
"Did you ever hear of such a kid?"
I asked my kid, who never did.
And then, oh boy, was I surprised
When my little girl apologized:
"I'm sorry for the thing I did.
I wish I were a wonder kid.
I wish that I could make you glad.
I love you so, my wonder Dad."
I hemmed and hawed, I coughed and sputtered,
The butterflies in my stomach fluttered.
I'd focused on her faults, but she
Had only seen the good in me.
It's tough sometimes to be a kid,
Especially when Dad blows his lid.
You wonder how he gets that way,
And why he takes so long to say:
"I love you too, I'm really glad
To know you think I'm a wonder dad,
And I wouldn't change you, not a bit --
You already are a wonder kid."
[ This poem is for Maria, Ida, Isabel, Maxine, and Crozet.
Author of the book Politickles, Père Robèrt is the director of America's Future (a nonprofit group promoting free enterprise and constitutional government), and the father of six. ]
ในกลอนบทนี้เป้นพ่อที่รู้สึกเสียใจที่เพ่งโทษลูกในขณะที่ลูกนั้นมองแต่ข้อดีของพ่อ ถ้าเป็น จขบ. เขียนกลอนนี้ต้องกลับกัน
I'd focused on his faults, but he
Had only seen the good in me !
| Create Date : 23 ธันวาคม 2551 |
|
9 comments |
| Last Update : 23 ธันวาคม 2551 15:15:08 น. |
| Counter : 632 Pageviews. |
|
 |
|
) เห็นแก่ที่รักเรามานานนะนี่
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
วันนี้มีอะไรดีดีมาให้อ่านด้วย ดีจังค่ะ
มีความสุขน๊า..