Bloggang.com : เด็กชายหวังเหวิด : ไม่มีดินผืนใดให้ไออุ่น

ไม่มีดินผืนใดให้ไออุ่น

"ไม่มีดินผืนใดให้ไออุ่น เท่ากับดินที่คุณถือกำเนิด"

มันคือความจริงที่ผมได้เรียนรู้เมื่ออาทิตย์ก่อน
ในวันที่ชีวิตมันแสนเหนื่อย
พักผ่อนน้อย
แล้วไข้หวัดก็มาเยือน ปวดหัว ตัวร้อน เจ็บคอ น้ำมูกไหล
เริ่มรู้สึกตัวตั้งแต่วันพฤหัส คิดว่ากินยาแล้วนอนก็คงหาย
แต่เช้าวันศุกร์มันก็ยังไม่ดีขึ้น กะจะลางานแล้วเชียว
แต่มีงานสำคัญต้องทำ เลยจำเป็นต้องไป
ทำงานชิ้นนั้นเสร็จ บอกเจ้านายว่าไม่ไหวแล้วจะกลับบ้าน

ขับรถกลับบ้าน น้ำตาเอ่อ
คิดถึงแม่ คิดถึงพ่อ คิดถึงยาย
คิดถึงพี่ น้อง และน้าคนที่เลี้ยงผมมา
คิดถึงใครต่อใครที่ผูกพัน
ถ้ามีใครคนนึงในนั้นโทรมา ผมคงร้องไห้ในทันที

อาการแบบนี้เกิดขึ้นเสมอทุกทีที่ไม่สบาย
นั่งเฉย ๆ ก็ร้องไห้ได้ อ่อนแอแบบไร้สาระ
เหมือนชีวิตมันไม่มีใคร
ทั้งที่จริง ๆ แล้วมีคนที่รักและห่วงใยมากมาย
ไม่อยากบอกใครว่าไม่สบาย
ไม่อยากให้ใครเป็นห่วง

หากในวันที่ไม่สบาย ผมอยู่บ้านกับพ่อกับแม่
ผมคงไม่ต้องดิ้นรนขับรถไปโรงพยาบาล
ทั้ง ๆ ที่ตัวร้อน ง่วงนอนจนแทบจะหลับ
แม่คงคอยเอาผ้าขนหนูชุบน้ำมาเช็ดตัวให้เหมือนตอนเด็ก ๆ
คงมีข้าวต้ม หรืออะไรที่ผมชอบให้กิน
ไม่ต้องดิ้นรนลงจากห้องไปหาซื้อ

วันนี้เริ่มรู้สึกเบื่อกับความวุ่นวายของชีวิต
กับชีวิตที่ไม่มีใคร

โครงการรักบ้านเกิด ของเพื่อนคนนึงผ่านเข้ามาในสมอง
แค่แอบคิด แต่คงทำไม่ได้
ผมไม่รู้จะกลับไปทำอะไร
พ่อแม่ก็แค่ข้าราชการต่างจังหวัด ไม่ได้มีที่ดินไร่นามากมาย
เกษียณแล้วก็คงเลี้ยงหมา ปลูกต้นไม้ตามประสาคนแก่
เมื่อวันแม่ที่ผ่านมา ผมบอกรักแม่อย่างเคย
บอกแม่ว่าอายุเยอะแล้ว ลูกก็เรียนจบ ทำงานกันหมดแล้ว
ให้แม่ลาออก มาอยู่บ้านเฉย ๆ จะได้ไม่เหนื่อย
แม่ตอบว่า
"อยู่บ้านเฉย ๆ ก็เบื่อสิ ไปทำงานจะได้แต่งชุดสวย ๆ ทาปากแดง ๆ"

ขำกลิ้งคับ ไม่นึกว่าแม่จะมามุขนี้
ผมตอบแม่ไปว่า
"ก็แต่งหน้าทาปาก ใส่กระโปรงสวย ๆ อยู่บ้านก็ได้ใครจะว่าอะไร"

แม่ตอบทันทีว่า
"แต่งแล้วไม่มีใครเห็น จะแต่งไปทำไม"
"พ่อก็เห็นจนเบื่อแล้ว เห็นกันมาสามสิบกว่าปี"
"ไปทำงานจะได้มีเพื่อน มีสังคม"

สรุปว่าแม่จะทำงานจนเกษียณอย่างแน่นอน

วันที่หัวใจมันอ่อนแอ คิดถึงแม่จังครับ

Create Date : 20 สิงหาคม 2550

Last Update : 20 สิงหาคม 2550 0:05:15 น.

10 comments

Counter : 542 Pageviews.

*** สวัสดีคะ แวะมาเยี่ยม ว่าง ๆ อย่าลืมแวะไปเยี่ยมหน่อยอิงที่ blog บ้าง ทุก comment คือกำลังใจให้แก่กันเสมอ แวะมาทักทายอีกนะคะ หยุดติดต่อกันหลายวัน พักผ่อนและเที่ยวให้สนุกนะคะ ***

โดย: หน่อยอิง

วันที่: 20 สิงหาคม 2550 เวลา:14:36:08 น.

ดูแลสุขภาพให้ดีๆนะครับ

ต่อไปผมจะขอเป็นผู้อ่านบ้างแล้วละครับ ขอบคุณนะครับที่ไปคอมเมนต์ให้ผมทุกๆครั้ง

ขอบคุณครับ

โดย: Thus Spoke Eitthakorna

วันที่: 2 กันยายน 2550 เวลา:21:34:36 น.

อ่านแล้วผมรู้สึกว่าตัวเองโชคดีมากๆ ที่ได้อยู่บ้านกับพ่อแม่
อยากรีบๆเรียนให้จบๆๆซะที

รักษาสุขภาพด้วยนะคับ เป็นห่วง

โดย: นายกาเมศ

วันที่: 11 กันยายน 2550 เวลา:22:53:24 น.

อ่านแล้วเหมือนส่องกระจก เหมือนตัวเอง อ่านแล้วน้ำตาซึม แล้วก็กลืนมันลงไป อยากกลับบ้าน อยากกลับไปดูแลแม่กับพ่อเหมือนกัน แต่ชีวิตก็คือชีวิต วิถีชีวิตที่ต้องเป็นไป ดูแลตัวเองดีๆ มีหัวใจที่เข้มแข็งและกล้าแกร่งต่อไป เสี้ยวอารมณ์แบบนี้ มีเพื่อนสักคนก็โอเค

โดย: Aommy IP: 203.153.178.104 วันที่: 26 กันยายน 2550 เวลา:10:33:28 น.

อ่านแล้วเศร้าจัง รู้สึกแบบนี้ทุกครั้งที่ป่วยเลย
พอใครมาเยี่ยมก็หาเรื่องอ้อนซะหน่อย หุหุ

ยังไงก็เป็นกำลังใจให้นะคะ
อย่างน้อยคุณก็ยังโชคดีที่ทุกคนยังอยู่บนโลกนี้ให้เราคิดถึงค่ะ

ปล. คุณแม่ฮาม๊ากกกก

โดย: Chicky POP

วันที่: 29 กันยายน 2550 เวลา:21:03:10 น.

^ ^

แม่น่ารัก

โดย: หมูปิ้งไม้ละ 5 บาท

วันที่: 4 ตุลาคม 2550 เวลา:11:51:26 น.

สวัสดีค่ะ
ทุกคนก็มักเป็นแบบนี้เสมอค่ะ
ออนแอในยามเจ็บป่วย เพราะสภาพจิตใจกำลังย่ำแย่
หากสบายดีในยามปกติ จิตใจก็จะแข็งแกร่งเป็นอย่างดี
ช่วงนี้อากาศเปลี่ยนอีกแล้ว รักษาสุขภาพด้วยนะค้า

โดย: oa (rosebay

) วันที่: 6 ตุลาคม 2550 เวลา:22:08:00 น.

แหะๆๆ เมื่อกี้อ่านเร็วไปหน่อย
นึกว่าประโยคที่แม่พูดว่า
"อยู่บ้านเฉย ๆ ก็เบื่อสิ ไปทำงานจะได้แต่งชุดสวย ๆ ทาปากแดง ๆ"เนี่ยเค้าบอกกับคุณ
ตกลงคือหมายถึงแม่ใช่มั้ย ผมเนี่ยไม่ไหวเลย

ตามมาจากบล๊อกของคุณ Zmen ครับ
วันนี้ว่างๆ เลยแวะดูบล๊อกโน้นบล๊กนี้

ผมว่าเวลาเราท้อแท้น่ะ กำลังใจสำคัญที่สุด
ใครไม่มีกำลังใจก็คงเหมือนไม่มีน้ำมันเครื่องมาหล่อลื่นเครื่องยนต์
(เกี่ยวกันมั้ยเนี่ย)
แต่ผมว่าคุณมีกำลังใจที่ดีเยี่ยมมากเลย
ถ้าเป็นน้ำมันเครื่องคงเป็นเกรดเอแน่นอน ขอให้หายจิตตกไวๆน่ะครับ

โดย: Dr.Manta

วันที่: 24 ตุลาคม 2550 เวลา:17:38:41 น.

แวะมาเติมกำลังใจให้กัน วันที่อ่อนแอเช่นกันจ้ะก้อย

ขอบคุณโลกใบนี้ที่ทำให้เราได้โคจรมาเจอกัน..
ขอบคุณโครงการครูบ้านนอกที่ทำให้เราได้เดินร่วมเส้นทางสายเดียวกัน

ขอบคุณเพื่อนนางงามมิตรภาพที่ชักชวนจนได้ไปเจอกัน

ยังไงเราก็ยังจะมีกันและกันตลอดไปจ้ะ

โดย: มู๋ตู๋คนจ๋วย (FaRaWaYGiRL

) วันที่: 30 ตุลาคม 2550 เวลา:19:41:09 น.

คิดถึงแม่ คิดถึงพ่อ
น่ารักครับ

โดย: น้องพี IP: 58.8.155.106 วันที่: 20 พฤศจิกายน 2550 เวลา:15:00:32 น.