The Wedding: when we make a home
ตอนเด็กๆ เคยได้ยินเพลง When We Make a Home ของ Sadao Watanabe คราใด หวนให้คิดถึงคนสองคนที่ต่างคนต่างมาจากที่ไหนก็ไม่รู้ อยู่มาวันหนึ่งที่ตัดสินใจทิ้งชีวิตโสดมาอยู่ด้วยกัน ร่วมกันสร้างบ้าน สร้างฝัน และร่วมแบ่งปันชีวิตทั้งชีวิตของตัวเองให้กับคนอีกคนที่จู่ๆ ใจก็ดลมาให้รักกัน มาใช้ชีวิต มาหายใจ และแบ่งเงินให้ใช้ร่วมกันอย่างไม่ขัดข้อง
ฟังเพลงนี้ทีไร เนื้อหาของเพลงก็ออกจะไพเราะเพราะพริ้ง แต่อดคิดถึงคำว่า "สร้างบ้าน" ไม่ได้เสียที เหมือนสมัยก่อนโน้น ตามต่างจังหวัดเวลาที่เขาจะแต่งงานกัน ฝ่ายชายก็ต้องไปหาไม้ หาวัสดุ และกะเกณฑ์เพื่อนฝูงมาช่วยกันปลูกบ้านปลูกช่องห้องหอให้เสร็จก่อนแต่งงาน ชาวบ้านก็ร่วมกันลงแขกกันคนละไม้คนละมือด้วยความยินดีปรีดากับคู่ใหม่ปลามัน ทำกันจนบ้านเสร็จทันใช้วันงานแต่งงานพอดิบพอดี
มาถึงสมัยนี้ภาพชาวบ้านมาช่วยกันลงแรงปลูกบ้านนั้นหายากแล้ว ชีวิตคนเมืองอย่างเราๆ ยิ่งไม่ต้องพูดถึง มีหน้าที่ "จ้าง" และ "จ่าย" นึกย้อนไปถึงเพื่อนๆ แทบทุกคู่ที่มักจะมาเจอกันตอนแจกการ์ดเชิญแต่งงาน ไม่มีใครสักคนเลยจะไม่บ่นถึงเรื่องบ้าน สร้างบ้าน และตกแต่งบ้าน บ้างก็ว่าบ้านไม่เสร็จ ตกแต่งไม่ทันงานแต่ง บ่นๆ ไปล้วนแล้วแต่เป็นเรื่องบ้านโดยทั้งสิ้น ไม่เห็นจะมีใครบ่นถึงพิธีการการเตรียมงานแต่ง แต่ถึงพูดก็น้อยเต็มทีเมื่อเทียบสัดส่วนกับเรื่องบ้าน
ยามเมื่อฟังเรื่องของคนอื่น เรามักไม่ค่อยรู้สึกรู้สมอะไรกับเขาเสียเท่าไร ฟังแล้วยังนึกขำๆ ว่าทำไม๊ทำไมบ้านเนี่ยมันต้องมาปลูกมาตกแต่งอะไรกันตอนจะแต่งงานด้วย ทำไม๊ไม่ทำเสียตั้งแต่นานนมเนมาก่อนจะได้ไม่ต้องยุ่ง แถมเงินทองก็จะได้ทยอยจ่าย ทยอยใช้กันไปเรื่อยๆ ไม่ต้องปวดหัว หมุนเงินให้เป็นวงกลมจนหัวปั่น
ว่าเขาในใจไปอย่างนั้น พอถึงทีตัวเองเข้า ก็ช่างไม่ได้ต่างอะไรกับคนอื่นเขาเล้ย นี่ถ้าไปเล่าให้ใครฟังที่ยังเป็นชาวโสด เขาก็คงคิดในใจไม่ได้ต่างกันสักเท่าไร นึกสงสัยเเหมือนกันว่าทั้งๆ ที่รู้อยู่ทำไมไม่ทำก่อนเสียแต่เนิ่นๆ มาสรุปอยู่คำเดียวว่าคงเป็นเพราะตัวขี้เกียจ กับอีกประการหนึ่งคือรอฤกษ์
ฤกษ์ที่ว่าน่ะก็คือฤกษ์แต่งงาน พอให้รู้แน่ๆ ว่ายังไง้ยังไงก็ต้องแต่งงานกันไม่พ้นแน่แล้วค่อยมาปลูกมาสร้าง เผื่อกันพลาดไม่ได้ตกได้แต่ง จะได้ไม่เสียหายกันไปมากมาย
อีกข้อหนึ่งที่พอนึกได้คืออาจเพราะ "บ้าน" หรือ "รังรัก" มันเป็นสถานที่ของคนสองคนที่เริ่มแรกมาจากคนละครอบครัว ลึกๆ ก็มี "ข้อต่าง" บ้านที่เป็นสถานที่ละเอียด ความชอบ ความต่างก็ต้องมาปรับให้ตรงกัน เวลาจะปลูกจะตกแต่งก็ต้องแบ่งรับแบ่งสู้ ไกล่เกลี่ยกันไป สร้างกันไปก่อนเจอคู่อาจทำให้มีการรื้อทำกันใหม่ได้
เหล่านั้นล้วนแล้วแต่เป็นคำอ้างที่ฉันพยายามหยิบยกมาปลอบใจ และเป็นข้ออ้าง ให้คนอื่นเขาไม่มานินทาในใจให้ฟัง ตอนนี้หากคิดสัดส่วนเวลา และค่าใช้จ่าย "บ้าน" กับ "งานแต่ง" ฉันคงต้องยกให้เป็นเรื่องแรกเกือบเต็มๆ เพิ่งจะรู้ว่ามันสาหัสสากรรณ ขนาดฉันเป็นคนที่เรียกว่า "ไม่เรื่องมาก" ก็หมดกำลังใจกันไปเสียหลายยก เดี๋ยวสี เดี๋ยวกระเบื้อง เดี๋ยวคิ้วขอบ เดี๋ยวสุขภัณฑ์ โถส้วม ฝักบัว ลูกบิดประตู ไฟฟ้า โอ๊ยสาระพัดสาระเพ
อ่านมาถึงตรงนี้หลายคนสงสัยว่าว่าที่เจ้าบ่าวเขาหายตัวไปไหนไม่มาช่วยกันบ้างเลยเหรอ พูดไปแล้วจะดูเป็นเหมือน "อวด" มีความจำเป็นหลายประการที่ต้องไปพักต่างจังหวัดทุกๆ ปลายสัปดาห์ด้วยว่าเป็น "บ้าน" ของเขานั้น ก็เลยแบ่งสรรกันเอาตามความเหมาะสมต่างคนต่างรับผิดชอบของอาณาเขตตัวเองเลยยิ่งทำให้ "ยุ่ง" เพิ่มเป็นสองเท่า
ช่วงนี้จัดเป็นโค้งรอยต่อที่ส่วนใหญ่แล้วว่าที่เจ้าบ่าวเจ้าสาวทั้งหลายต้องเตรียมตัวซื้อข้าวซื้อของคุยรายละเอียดกับ "ช่าง" และ "นัก" ทั้งหลาย ทั้งช่างตัดเสื้อ นักดนตรี ช่างดอกไม้ ฯลฯ ซึ่งฉันเองเจียดเวลาทำหลังจากหนีเที่ยวไปต่างแดนสี่ซ้าห้าวัน แต่ไม่มีเวลาทุ่มเทเหมือนคู่อื่นกันสักเท่าไร เพราะมั่วแต่ยุ่งกับ "ช่าง" และ "นัก" ที่เกี่ยวกับบ้านกันอยู่นี่แหละ
ตอนนี้ฉันกำลังผูกพันกับ "ช่าง" อีกประเภทหนึ่ง เป็นผู้ช่วยตัวดีของฉันยามที่ตกอับ คิดอะไรไม่ออก "ช่าง" เจ้านี้ก็ดี๊ดีให้ความเอื้อเฟื้ออาทรกับฉันเสียเหลือเกิน คิดอะไรไม่ออกขอให้บอกเขาเถอะ เขาจะออกมาช่วยให้ขจัดปัญหาให้หมดไปด้วยความยินดีปรีดา เขาอาสาคลายทุกข์ แนะนำกันให้รู้จักไว้เผื่อต้องการใช้สอยเรียกเขาสั้นๆ ได้ทุกเวลาว่า "ช่างมันเถอะ" แล้วเขาจะมาในทันใด
ปล. เพลง When We Make a Home ฝากลิงค์ให้เจ้าของบล็อกคุณ SevenDaffodils //www.bloggang.com/viewdiary.php?id=sevendaffodils&month=10-2005&date=11&group=4&blog=1 เผื่อใครอยากจะฟังกันบ้าง ขอบคุณเจ้าของบล็อกค่ะ
Create Date : 26 สิงหาคม 2549 |
|
13 comments |
Last Update : 3 มกราคม 2550 1:03:31 น. |
Counter : 885 Pageviews. |
|
|
|