ชีวิตที่ดีกว่าหลังเปลี่ยนเพศเป็น... (ตอนที่ 7) : ความแตกต่าง ชีวิตที่ดีกว่าหลังเปลี่ยนเพศเป็น... (ตอนที่ 7) : ความแตกต่าง โดย วิบูลย์ จุง : Wiboon Joong (wbj) หมวด : หลักพัฒนาตนเอง คนเราจะเปลี่ยนเพศของตนเองได้สักกี่ครั้ง สำหรับผม การเปลี่ยนเพศครั้งนี้ นับว่าให้ประสบการณ์มากมายเลยทีเดียว ได้พัฒนาตนเองได้มากขึ้น และ มีข้อคิดมุมมองที่มากมายมาเล่าเสริมเติมแต่งกันเป็นนิยายสนุกๆนะครับ... ตอนที่ 1 : จุดเริ่มของการเปลี่ยนแปลง ตอนที่ 2 : หน้าที่ใหม่ ตอนที่ 3 : วิเคราะห์ข้อมูล ตอนที่ 4 : First Impression ตอนที่ 5 : ครึ่งเดือนผ่านไป ตอนที่ 6 : ปากเป็นเหตุ ผมไม่เคยเสียใจที่ได้แย้งแผนการตลาดในห้องประชุม ถึงแม้นว่าถ้าย้อนเวลากลับมาได้ (สำนวนนี้จริงๆไม่อยากใช้เลย) ก็จะยังคงแย้งเช่นเดิม เพราะว่า เงินที่ผมได้รับเป็นค่าตอบแทนนั้นมาจากมหาวิทยาลัย ไม่ใช่มาจากเจ้านายดังนั้น อะไรที่ผมคิดว่าทำให้มหาวิทยาลัยประสบความสำเร็จ หรือ อาจจะต้องโดนอะไรมากมาย ผมก็จะทำ และ การกระทำของผมทำให้มีการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ทางด้านการตลาดหรือเปล่า ผมไม่รู้ แต่ถึงอย่างไร ผมก็พบว่า มหาวิทยาลัยมีแนวโน้มของการพัฒนาที่ดีขึ้น ในที่ประชุมการตลาด ท่านอธิการบดีฯ ได้เปรียบการหานักศึกษาเหมือนกับพระสังข์หาปลา กลายเป็นคำฮิตของกลุ่มการตลาดในเวลานั้น ท่านช่างเปรียบเทียบแล้วเห็นภาพได้ชัดจริงๆ ผมก็เลยนำเอาหลักของท่านมาเป็นพื้นฐานของการเขียนแนวทางการหานักศึกษาเขามาสู่มหาวิทยาลัยฯ ซึ่งใช้เวลาในการวิเคราะห์ข้อมูลประมาณ 3-4 วัน และ เขียนเป็นแผนอีกประมาณ 1-2 วัน สรุปโดยรวมแล้วใช้เวลาประมาณ 1 สัปดาห์ก็ส่งเมล์แจ้งให้กับทางกลุ่มได้รับทราบ แผนงานทั้งหมด นับว่ายังเป็นแผนงานคร่าวๆ เพราะผมตั้งใจให้ทีมงานได้ร่วมกันคิดในส่วนรายละเอียดเพิ่มขึ้น ส่วนข้อมูลโดยรวมก็ได้สรุปไว้ให้เรียบร้อยแล้ว รวมถึงได้ทำ Presentation ไว้อธิบายในขณะเข้าประชุม หัวหน้ากลุ่มก็ชื่นชมกับผลงานที่ให้ในระดับหนึ่ง แต่เมื่อ คณบดีอีกท่านหนึ่งกล่าวถึงการวิเคราะห์ควรจะวิเคราะห์ให้เจาะลึกเข้าไปถึงรายละเอียด เพราะว่าท่านยังไม่เข้าใจว่าการตลาดที่ผ่านมามันมีปัญหาตรงที่ใด ซึ่งหัวหน้ากลุ่มก็เห็นดีด้วยเลยให้ดำเนินการตามคณบดี เส้นตายของเราในการนำเสนอแนวทางมีเพียง 3 สัปดาห์ ท่านใช้เวลาไปเกือบทั้ง 3 สัปดาห์ในการเจาะการตลาดในปีที่แล้ว และเมื่อถึงวันที่ต้อง Present ก็ได้แต่สรุปประเด็นการตลาดที่ทางฝ่ายการตลาดรายงานไว้เมื่อเดือนที่แล้ว และอ้างว่าเวลาที่ให้น้อยเกินไปในการวางแผนการหานักศึกษาเข้ามายังมหาวิทยาลัย เมื่อออกจากห้องประชุม ผมก็ส่งเมล์ให้กับท่านอธิการบดี ในไฟล์ต้นฉบับที่ผมได้ออกแบบไว้ และบอกหัวหน้ากลุ่มว่าไม่สะดวกในการดำเนินงานต่อ เนื่องจากว่าต้องไปดูแลการประมวลผลค่าจ้างแรงงานทั้งประเทศฯ แบบว่าถอนทัพกันเลยทีเดียว ต่อจากนั้นท่านอธิการบดียังสั่งให้ผมเข้าไปดูแลการตลาดของ ปริญญาโทฯด้วยกลางห้องประชุมการตลาด การประชุมมีขึ้นทุกสัปดาห์ แต่ไม่มีการแจ้งให้ผมรับทราบ จนมีเมล์หลงมาถึงผมเรียกเข้าประชุมก็ผ่านการประชุมไปหลายรอบแล้ว การตัดสินใจหลายๆอย่างถูกขีดเส้นไว้แล้ว จึงไม่สามารถดำเนินการอย่างไรได้ แถมผู้ใหญ่ทางการตลาดกระซิบบอกผมว่า อยากให้ผมช่วยเข้ามาอัดการตลาดของลูกน้องเขา เขาจะสนับสนุนเต็มที่ แค่วันนั้นผู้จัดการฝ่ายการตลาดก็ไม่ชอบขี้หน้าผมแล้ว ยังจะให้ผมอัดอีกหรือ? ผมก็เลยตั้งใจฟังว่ามันเป็นอย่างไร อ่อ.. มันมีความขัดแย้งกันนั่นเอง จะเอาผมเป็นเครื่องมือ ชี้ประเด็นว่าของเขาถูกต้อง ผมก็เลยตัดสินตามข้อมูล ไม่ได้อัดผู้จัดการฝ่ายการตลาด แต่กลับชมว่าถ้าเป็นผมผมก็ทำเช่นนี้ สรุปก็คือมีคนไม่ชอบหน้าเพิ่มขึ้นอีก หนึ่งคน ผมมาดูที่สาเหตุว่าทำไมผมไม่ได้จดหมายเข้าการประชุม พบว่าคนกลางจัดการประชุมก็ไม่ใช่ใคร คนในเครือเดียวกัน อยู่ภายใต้การตลาดซึ่งมีหัวหน้างานคนเดียวกัน มันแปลกดีตรงที่เจอกันก็บ่อย แต่เวลาประชุมกลับไม่มีชื่อ... เข้าไปประชุมประมาณ 2 ครั้ง เจ้านายก็สั่งว่าคุณไม่ต้องเข้าประชุมแล้ว ปล่อยให้พวกเขาทำกันเอง นี่แสดงว่าเห็นความสำคัญของการทำรายงานมากกว่าการทำการตลาดขององค์กรเสียอีก และ สิ่งที่ผมเขียนและคิดขึ้นก็คงอยู่ในเครื่องคอมฯที่ผมใช้ และคิดว่ามันก็คงเป็นเพียงข้อมูลที่ไม่ได้นำมาใช้งานอะไรอีกเลย หลังจากนั้นมา ผมก็ไม่ได้ยุ่งเกี่ยวกับการตลาดของมหาวิทยาลัยอีกเลย... แต่ก็ดี ผมจึงได้ทุ่มเทเวลาไปกับงานวิจัย ซึ่งงานวิจัยเมื่อข้อมูลเริ่มเข้ามา ก็เริ่มมีการประชุมกันมากขึ้น จากรายงานประมาณ 100-200 Report สรุปแล้วผมก็ต้องทำรายงานจาก EXCEL เกือบ 3000 รายงาน รายงานผลการสำรวจค่าจ้างและสวัสดิการ ปี 2552/2553 ผลการสำรวจค่าจ้างและสวัสดิการ ปี 2552/2553 ตอนที่ผมออกแบบระบบใช้ตาราง EXCEL เพียงลงข้อมูลพื้นฐานลงไป ส่วนอื่นๆจะคำนวนรายงานและกราฟให้อัตโนมัติ ซึ่งแน่นอนว่า ปีต่อๆมาจะง่ายขึ้น แต่ก็ใช้เวลาในการทำนานพอสมควร ผลที่ออกมาก็เป็นที่น่าพอใจ และ ก็จริงอย่างที่คาดการณ์ ปีถัดมาน้องที่ทำงานร่วมกันมีหน้าที่ทำรายงานและรูปแบบรายงานต่างๆก็ออกมาในลักษณะเดิม แต่ในปีที่ 3 คนที่เข้ามารับหน้าที่คงต้องหนักใจหน่อย เพราะว่า ต้องเริ่มทำแนวโน้มของค่าจ้างแรงงาน และการประเมินค่าแรงในอนาคต ซึ่งเป็นสิ่งที่ควรทำ แต่ถ้าไม่ทำก็ไม่แปลก แต่ก็ไม่แตกต่าง หลังจากทำรายงานเสร็จ ผมก็ต้องมาทำควบคุมคุณภาพ ซึ่งก็มีแต่ประชุม และ ได้รับงานวางแผนกลยุทธ์ 5 ปีของมหาวิทยาลัยฯ และขอเป็นอาจารย์สอนพิเศษวิชา Advance EXCEL ให้กับนักศึกษาด้วย งานเครียดๆ ได้งานที่ชอบมาก็เลยยังพอถูไถไปได้ แรกๆ ผมคิดว่า งานวางแผนกลยุทธ์ ท่าทางว่าจะท้าทายความสามารถสำหรับผม ผมได้วางแนวทางที่จะทำให้มหาวิทยาลัย ก้าวกระโดด ไปพร้อมๆกับปลูกฝังคุณธรรม-จริยธรรม แต่เนื่องจากมีกรอบมาให้ ซึ่งบางประเด็นผมคิดว่ามันไม่สำคัญ ก็ตัดออกไปบ้าง ผลก็คือ โดนเจ้านายเรียกไปต่อว่าอีกว่า ทำไมคุณถึงตัดเรื่องนี้ออก... งานเข้าเลย... ก็ต้องอธิบาย เจ้านายก็อธิบาย... เสียงดังออกมานอกห้องกันเลยทีเดียว มันจะเกิดเหตุการณ์อะไรต่อไป โปรดติดตามตอนต่อไป... ข้อคิดที่ได้รับ 1. คนทำงานมักเข้าใจผิดว่า รายได้ของตนเองมาจากเจ้านาย ทำให้เจ้านายได้ใจ จะใช้อะไร จะสั่งอะไร ก็กลายเป็นงานของเจ้านายเสียทั้งหมด จนบางคนกลับเอาแรงงานไปใช้ในเรื่องส่วนตัว หรือครอบครัวของตนเอง ถ้าคนทำงานยึดหลักว่า เงินเดือนที่จ่ายมานั้นเป็นเงินขององค์กร เวลาทำอะไรก็ควรจะทำให้องค์กร มันจะดีกับองค์กร ถึงแม้นว่าตนเองจะลำบากก็ตาม ผมเห็นว่ามันเป็นเรื่องสมควรเพราะฝรั่งเขาปลูกฝังผมมาแนวนี้ ผมก็ดำเนินการแนวนี้ คนไทยรับไม่ค่อยได้ไม่เป็นไร แต่ผมคิดว่า ผมทำได้ดีที่สุดเท่าที่จะสามารถทำได้แล้ว 2. ที่ปรึกษา กับ นักวิชาการมีความแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง อยากให้อ่านบทความที่เกิดจากความแตกต่างของคนทั้งสองกลุ่มนี้... ความแตกต่างในการแก้ปัญหาของนักวิชาการ กับ ที่ปรึกษาฯ 3. การทำงานที่ต้องมีการต่อเนื่อง พยายามทำให้งานสามารนำไปใช้งานได้หลายๆครั้ง โดยไม่ต้องเปลี่ยแปลงอะไร ทั้งนี้ในการสร้างงานมันจะลำบากสักหน่อย แต่ในแต่ละปีจะมีความรวดเร็วในการทำงานมากขึ้น ซึ่งจะเป็นประโยชน์ระยะยาวสำหรับองค์กร ตอนที่ 8 : กว่าจะได้แผนกลยุทธ์ ...   Create Date : 25 มกราคม 2554 1 comments Last Update : 26 มกราคม 2554 18:12:24 น. Counter : 1937 Pageviews. Share Tweet

ขอบคุณบทความดีๆ   โดย: nonthon 25 มกราคม 2554 18:02:26 น.