|
กลอนมิอาจใช่กลอน 2
กักเก็บความห่วงใยไว้เต็มอก หยิบยกความคิดถึงหนุนต่างหมอน ตะกองกอดความรักไว้แนบอุรา หลับตาเห็นแต่หน้าคุณ
คืนนี้ฟ้ามืดมิดไร้เดือนดาว ฝนเหงาเหงาโปรยปรายใจเหน็บหนาว ภาพสองเราครั้งเคยเคียงใกล้ สลักแนบสนิทในหัวใจระทม _________________________________________________________________________________ ความคิดถึงเป็นของหวาน คิดมากมายหมักหมมเป็นของดอง คิดซ้ำซากกลายเป็นของมึนเมา ขาดสติ เพ้อคลั่ง ไม่เหลือความเป็นตัวของตัวเอง . . . . . .......................................................................ความคิดถึงใครสักคนก็ทำให้ชีวิตเมามายได้
| Create Date : 24 กันยายน 2556 |
|
0 comments |
| Last Update : 24 กันยายน 2556 20:19:00 น. |
| Counter : 714 Pageviews. |
|
 |
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
