อรุณสวัสดิ์ราตรีที่สับสน
ความสุขปนน้ำตาให้คิดถึง
เผลอลืมตัวท่องไว้ว่าใจคน มันลึกลับสับสนเกินคาดเดา
สุขเพราะเขาเศร้าเพราะเขายังไม่เข็ด ทุกข์ไม่สะเด็ดเหลือรอยความเศร้าหมอง
ยังไหวไหมถ้าคิดถึงคนเย็นชา ถูกเขาด่าเขาชังยังไหวเหรอ
ใกล้จะหยุดหรือยังความคิดถึง เขาไม่รับ ส่งไม่ถึง พูดคนละภาษา
เจ็บไม่จำพอรึยังทุกข์นานา จะเลิกห่วงหาคนเย็นชาได้รึยัง
คราบน้ำตายังเหลือรอยเตือนสติ ยิ้มแก้มปริไม่ถึงหนึ่งแสนวิ
โลกความจริงพังลงเพียงเสี้ยววิ รอยขยี้ความทรงจำติดก้นดิน
อนิจจาความจริงไม่เสแสร้ง ถูกระแวงมองว่าแสร้งกลับไฉน
ยิ่งตั้งใจยิ่งสบประมาทความเข้าใจ เขาไม่เคยมองเราว่ามีดี
สมใจไหมหัวใจแหลกสลาย วิ่งทำไมตามทำไม โลกสับสน
คุ้มกันไหมกับสิ่งที่เขามอง ความว่างเปล่าสร้างละครซ่อนกลใจ
เจ็บพอรียังพอรึยังตอบใจดังๆ ไร้ประโยชน์มอบจริงใจเขาไม่รู้สึก
ยังจะรักเดินหน้าต่อไหวไหม ถอยมาเถิดถอยออกมาความเสียใจ
อย่าเสียดายอย่าโกรธเขาแค่ใจเรา เขาแค่เหยียบแค่เมินความทรงจำ
เราแค่เก็บมาปัดฝุ่นอย่าสิ้นหวัง ใจของเราใจที่รักเป็นของเรา
ความรู้สึกของเรา ไม่เป็นไร เหลือแค่ไหน ใจรักเขา เก็บรักษาเอง
( น้ำตาชื้นๆ ในวัน 25/12/2013)
ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [
