พยายามตื่นแต่เช้า วันนี้ครบรอบวันตายของคู่หมั้น
เวลาผ่านไปไวจัง ผ่านมา๑๓ปีแล้วสินะ
คงอีกไม่นานก็คงได้ตามไปอยู่กับพี่จิว
ยังรู้สึกได้ว่าพี่เขาไม่ได้ไปไหน ยังอยู่รอบๆตัวเสมอ
ตอนใส่บาตร ก็มีน้ำตาอีก ใส่บาตรแล้วน้ำตาไหลมันจะบาปไหมนะ
ทำไมฉันเป็นแบบนี้นะ แย่ลงเรื่อยๆ ความรู้สึกแหลกละเอียดจะเป็นเม็ดทรายอยู่แล้ว
ทำบุญให้คนที่ดีที่สุดกับเรา แต่ดันร้องไห้เพราะนึกถึงคนที่ทำร้ายความรู้สึกดีๆของเรา
หากคนบนฟ้ารู้ เขาคงไม่อภัยให้เราแน่ๆ
สายน้ำขอโทษ สายน้ำไม่เข้มแข็ง
ถ้าฉันไม่ได้ตกอยู่ในสภาพย่ำแย่ทางใจและความรู้สึก คงไม่ได้นึกถึงคู่หมั้นตัวเองแน่ๆ
ปกติจะลืมใส่บาตรให้พี่เขาประจำ ยกเว้นปีนี้ ..ดีจังนะ ป่านนี้พี่เขาคงยิ้มให้เราอยู่
เมื่อคืนก็ร้องไห้จนหมดแรงกันไปข้าง มีเสียงหัวเราะฮึๆทิ้งท้ายก่อนปิดคอมฯนิดหน่อย
หัวเราะทั้งคราบน้ำตา หัวสมองมันมึนไปหมด ไม่รับรู้อะไรรอบข้างเลย
แค่ ดิสซ๋เบรค ก็ยังงง????.......
(ที่นึกถึงวันตายของพี่จิวได้ ก็เพราะทุกสื่อฯร่วมกันประกาศว่าวันนี้เป็นวันดี
วันที่๕ และเดือนที่มีวันอาทิตย์๕วัน ก็คงเป็นวันดีของฉันจริงๆล่ะนะ ....)
By สายน้ำ บันทึกประจำวัน ๕ ม.ค. ๒๕๕๕
คัดลอกมาจาก
เพราะเว็บไดอารี่กำลังปิดตัวลงเดือนธันวาคมนี้
ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [
มันเป็นแค่วันที่เวลร้ายวันหนึ่งๆเท่านั้น
เดี่ยวมันก็จะผ่านไป
วันที่ดีดีจะเข้ามาเติมเต็มในวันข้างหน้าแน่นอน