บันทึกวันวาน ๘ กรกฎาคม ๒๕๕๗
  ๘ กรกฎาคม ๒๕๕๗

ปกติเวลากลับบ้านจะไปนอนกับแม่ แต่เมื่อคืนนอนห้องลงกลอนแน่นหนา
ไม่ได้หลับเลยยันเช้า ความเครียดไม่ได้ไปจากหัวสมอง หลังจากที่พยายามจะบอกเรื่องสำคัญให้คนเป็นพ่อเป็นแม่รู้ แต่สุดท้ายทำได้แค่เพียง..

ช่วงนี้หนูป่วยบ่อย  เข้าหาหมอบ่อยๆ ผลตรวจออกมาไม่ค่อยดีน๊า ก็แค่อยากบอกให้ฟัง 
เตี่ย กับ มิ ต้องรักหนูเยอะๆน๊ะ  ฮ่าๆๆๆๆๆ
ก็ฮากันไป (คนเดียว) 
อีกหลายอย่างที่เหลือพูดไม่ออก  ความกล้าวิ่งกลับไปคลุมโปงอยู่ใต้ที่นอนหมด เห็นแววตาที่ตกใจของแม่ กับรอยย่นที่คิ้วของพ่อ หัวใจแทบหล่นตุ๊บ  
เวลาจะพูดอะไรสักอย่าง ห้ามตะกุกตะกักและห้ามหลบสายตา ถ้าฉายแววอ่อนไหว ทหารดุอย่างพ่อต้องรู้แน่ๆว่าลูกสาวกำลังหัดโกหก!

ก่อนลากลับหอ 
พ่อให้พระ(อีกล่ะ)กับคาถากำกับไว้เรียบร้อย ย้ำนักหนาว่าให้แขวนคอไว้ตลอด
แม่ให้ยาหม้อหลายขวด กับลูกกลอนอะไรไม่รู้สองสามกระปุก

สิ่งที่จะทำต่อไปนี้คือ ไม่ปล่อยให้เวลาสูญหายไปกลับสิ่งที่ยังไม่ได้ทำ




Create Date : 08 กรกฎาคม 2557
Last Update : 8 กรกฎาคม 2557 11:38:59 น.
Counter : 288 Pageviews.		  
0 comments
ชื่อ :
Comment :
 *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 
ยืนยันรหัสความปลอดภัย :
(กรอกตัวเลขที่ปรากฎในภาพ)

PhuyingSainam
Location :
  

[ดู Profile ทั้งหมด]
ให้ทิปเจ้าของ Blog [?]
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [?]



ผู้หญิงไม่ใช่ก้อนหิน ยังร้องไห้และหัวเราะเป็น
คนเราก็เหมือนหนังสือ หากพลิกอ่านตอนจบ
ก็หมดความหมายที่จะค้นหากันต่อไป
Ammie Akethanachaihirun | Create Your Badge
New Comments
กรกฏาคม 2557

 
 
1
2
3
4
5
6
7
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
27
28
29
30
31
 
 
MY VIP Friends